Since 1989, the Burmese regime--cur

Since 1989, the Burmese regime--currently known as the State Peace and Development Council (SPDC)-has brokered more than twenty cease-fire agreements with armed opposition groups across the country. While the cease-fire agreements did little to resolve the underlying political conflicts that gave rise to the insurgent movements, they nonetheless served a tactical purpose. Armed groups that "returned to the legal fold" (i.e., publicly acknowledged the legitimacy of the regime) were able to retain some administrative control over large and frequently discontinuous pieces of territory as well as the populations and resources within. In exchange, the cease-fire agreements made it possible for the regime's armed forces (Tatmadaw) to concentrate counterinsurgency operations in a steadily decreasing number of areas around the country. Together, these related processes have dramatically enlarged the amount of territory over which the regime can claim to assert its permanent authority.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ปี 1989 ระบอบการปกครองพม่า - ปัจจุบันเรียกว่ารัฐสงบและพัฒนาสภา (ทหารที่เป็นผู้) -มียี่สิบกว่าข้อตกลงหยุดยิงกับกลุ่มติดอาวุธฝ่ายค้านผ่านทั่วประเทศ ในขณะที่ข้อตกลงหยุดยิงไม่น้อยเมื่อต้องการแก้ไขความขัดแย้งทางการเมืองพื้นฐานที่ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวก่อ พวกเขากระนั้นอาหารวัตถุประสงค์ยุทธวิธี กองกำลังติดอาวุธกลุ่มที่ "กลับไปพับทางกฎหมาย" (เช่น เผยยอมรับความชอบธรรมของระบอบการปกครอง) สามารถรักษาบางชิ้นส่วนใหญ่ และบ่อยครั้งไม่ต่อเนื่องของอาณาเขตประชากร และทรัพยากรภายในควบคุมระบบ แลกเปลี่ยน ข้อตกลงหยุดยิงที่ทำสำหรับระบอบการปกครองกองทัพ (กองทัพพม่า) สมาธิ counterinsurgency การดำเนินงานในหลายพื้นที่ทั่วประเทศลดลงอย่างต่อเนื่อง โดด กระบวนการเหล่านี้เกี่ยวข้องอย่างมากได้ขยายจำนวนอาณาเขตซึ่งระบอบการปกครองสามารถกล่าวอ้างเป็นหน่วยงานถาวร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ปี 1989 ที่รัฐบาลทหารพม่า - ปัจจุบันเรียกว่ารัฐสันติภาพและการพัฒนาสภา (รัฐบาลทหารพม่า) -has นายหน้ากว่ายี่สิบข้อตกลงหยุดยิงกับกลุ่มต่อต้านติดอาวุธทั่วประเทศ ในขณะที่ข้อตกลงหยุดยิงได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในการแก้ปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองพื้นฐานที่ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวก่อความไม่สงบที่พวกเขายังคงทำหน้าที่วัตถุประสงค์ยุทธวิธี กลุ่มติดอาวุธที่ว่า "กลับไปพับตามกฎหมาย" (กล่าวคือได้รับการยอมรับต่อสาธารณชนความชอบธรรมของระบอบการปกครอง) ก็สามารถที่จะเก็บบางส่วนควบคุมการบริหารกว่าชิ้นมีขนาดใหญ่และต่อเนื่องบ่อยของดินแดนเช่นเดียวกับประชากรและทรัพยากรภายใน ในการแลกเปลี่ยนข้อตกลงหยุดยิงทำให้มันเป็นไปได้สำหรับระบอบการปกครองของกองกำลังติดอาวุธ (ทหารพม่า) ที่จะมีสมาธิการดำเนินงานเหล็กกล้าในจำนวนลดลงเรื่อย ๆ ในพื้นที่ทั่วประเทศ ร่วมกันกระบวนการที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วขยายขนาดของพื้นที่ซึ่งระบอบการปกครองสามารถเรียกร้องให้ยืนยันอำนาจถาวร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ปี 1989 , พม่า -- ปัจจุบันระบอบการปกครองที่เรียกว่าการพัฒนาและสันติภาพแห่งรัฐ ( SPDC ) - เพิ่งยี่สิบกว่าข้อตกลงหยุดยิงกลุ่มต่อต้านติดอาวุธทั่วประเทศ ในขณะที่ข้อตกลงหยุดยิงไม่น้อยที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองต้นแบบที่ให้สูงขึ้นเพื่อการเคลื่อนไหวกบฏ พวกเขากระนั้นบริการวัตถุประสงค์ยุทธวิธี กลุ่มติดอาวุธที่ " กลับไปพับทางกฎหมาย " ( เช่น สาธารณชนยอมรับความชอบธรรมของระบอบ ) สามารถรักษา การบริหารควบคุมขนาดใหญ่ และมักไม่ต่อเนื่องชิ้นของดินแดน รวมทั้งประชากรและทรัพยากรภายใน แลกเปลี่ยน , ข้อตกลงหยุดยิงที่ทำมันเป็นไปได้สำหรับกองกำลังติดอาวุธของระบอบการปกครอง ( Tatmadaw ) เพื่อมุ่งปฏิบัติการการปราบปรามการก่อกบฏในพื้นที่ลดลงอย่างต่อเนื่องทั่วประเทศ ด้วยกัน เหล่านี้กระบวนการที่เกี่ยวข้องได้เป็นคุ้งเป็นแควขยายจํานวนของดินแดนเหนือซึ่งระบอบการปกครองสามารถเรียกร้องเพื่อยืนยันถึงอำนาจที่ถาวรของ