n literature, apostrophe is a figur

n literature, apostrophe is a figure of speech sometimes represented by exclamation “O”. A writer or a speaker, using an apostrophe, detaches himself from the reality and addresses an imaginary character in his speech.

It is important not to confuse the apostrophe which is a figure of speech and the apostrophe which is a punctuation mark (‘). It shows possession or a mark to indicate omission of one or more letters (contractions) while apostrophe used in literature is an arrangement of words addressing a non-existent person or an abstract idea in such a way as if it were present and capable of understanding feelings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณกรรม n เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวเป็นภาพพจน์แสดงบางครั้ง โดยเครื่องหมายอัศเจรีย์ "O" นักเขียนหรือลำโพง ใช้เป็นเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยว ถอดตัวเองจากความเป็นจริง และอยู่ตัวอักขระจำนวนจินตภาพในคำพูดของเขาไม่ต้องสับสนเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวซึ่งเป็นภาพพจน์และเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยว (') เครื่องหมายวรรคตอนซึ่งได้ มันแสดงความครอบครอง หรือทำเครื่องหมายเพื่อระบุว่า กระทำการอันหนึ่ง หรือหลายตัว (หด) ในขณะที่ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในวรรณคดีเป็นการจัดเรียงคำที่กำหนดบุคคลที่ไม่มีอยู่หรือความคิดนามธรรมในลักษณะนั้นปัจจุบัน และความสามารถในการเข้าใจความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรม n, apostrophe เป็นตัวเลขที่เป็นตัวแทนในการพูดบางครั้งโดยอัศเจรีย์ "O" นักเขียนหรือลำโพงโดยใช้เครื่องหมายวรรคตอน, แยกตัวเองออกจากความเป็นจริงและที่อยู่ในจินตนาการตัวละครในคำพูดของเขา. มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่สับสน apostrophe ซึ่งเป็นตัวเลขในการพูดและเครื่องหมายวรรคตอนซึ่งเป็นเครื่องหมายวรรคตอน (') มันแสดงให้เห็นความครอบครองหรือเครื่องหมายเพื่อบ่งชี้ถึงการละเลยของตัวอักษรอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่า (หดตัว) ในขณะที่เครื่องหมายวรรคตอนที่ใช้ในวรรณคดีคือการจัดเรียงของคำที่อยู่เป็นคนที่ไม่ได้มีอยู่หรือความคิดที่เป็นนามธรรมในลักษณะราวกับว่ามันเป็นปัจจุบันและความสามารถในการเข้าใจ ความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- วรรณกรรม เครื่องหมายเป็นรูปของการพูดแสดงบางครั้งโดยอัศเจรีย์ " O " นักเขียน หรือ ลำโพง ใช้เครื่องหมายแยก , ตัวเองจากความเป็นจริงและที่อยู่ตัวละครจินตนาการคำพูด

มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่สับสนวรรคซึ่งเป็นรูปของการพูด และวรรคซึ่งเป็นเครื่องหมายวรรคตอน ( ' )มันแสดงให้เห็นความครอบครองหรือเครื่องหมายเพื่อบ่งชี้ถึงความล้มเหลวของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งตัวอักษร ( หดตัว ) ในขณะที่เครื่องหมายใช้ในวรรณกรรมเป็นจัดเรียงของคำที่อยู่บุคคลมีอยู่ หรือความคิดที่เป็นนามธรรมในลักษณะเช่นถ้าเป็นปัจจุบัน และสามารถเข้าใจความรู้สึก