Data presented in Table (4) showed

Data presented in Table (4) showed that the mutagenic treatments did not change 1000-grain weight. Therefore, all treatments means had nearly the same value of 1000-grain weight and the range of variability for irradiated plants were similar to that of the control plants. So, the doses of gamma-rays in the present work were not able to induce marked variation within their population in 1000-grain weight. Grain yield was significantly affected by mutagenic treatments. The non-treated plants recorded significantly higher grain yield than the treated plants. However, the differences among the three mutagenic treatments were not significant. The measurements of variation (range of variability and coefficient of variation) in the treated plants were higher than those of the control. The coefficient of variability on the treated plants was greater several times than the control. Similar findings were reported by Mohamed et al. (2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลในตาราง (4) พบว่า การรักษา mutagenic ไม่เปลี่ยนน้ำหนัก 1000 เมล็ด ดังนั้น วิธีรักษาทั้งหมดก็เกือบเหมือนกันค่าน้ำหนัก 1000 เมล็ด และช่วงความแปรผันสำหรับพืช irradiated ได้คล้ายคลึงกับของพืชควบคุม ดังนั้น ปริมาณของรังสีแกมมาในการทำงานปัจจุบันไม่สามารถก่อให้เกิดการปรับเปลี่ยนเครื่องภายในประชากรของพวกเขาในน้ำหนัก 1000 เมล็ด ผลผลิตข้าวได้รับผลกระทบจาก mutagenic รักษาอย่างมีนัยสำคัญ พืชไม่ได้รับบันทึกผลผลิตข้าวสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าพืชบำบัด อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างการรักษา mutagenic สามไม่สำคัญ ขนาดของความผันแปร (ช่วงความแปรผัน) และสัมประสิทธิ์ของความแปรผันในพืชบำบัดสูงของตัวควบคุมได้ ค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรผันในพืชบำบัดมากกว่าหลายครั้งควบคุมได้ มีรายงานผลการวิจัยที่คล้ายกันโดย Mohamed et al. (2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่แสดงในตารางที่ (4) แสดงให้เห็นว่าการรักษารันไม่ได้เปลี่ยนแปลงน้ำหนัก 1,000 เมล็ด ดังนั้นการรักษาทั้งหมดเกือบค่าเดียวกันของน้ำหนัก 1,000 เมล็ดและช่วงของความแปรปรวนสำหรับโรงงานฉายรังสีมีความคล้ายคลึงกับที่ของพืชควบคุม ดังนั้นปริมาณของรังสีแกมมาในการทำงานในปัจจุบันไม่สามารถที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ทำเครื่องหมายไว้ในประชากรของพวกเขาในน้ำหนัก 1,000 เมล็ด ผลผลิตข้าวได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการรักษารัน พืชที่ไม่ได้รับการรักษาบันทึกผลผลิตสูงกว่าพืชที่ได้รับการรักษา แต่ความแตกต่างระหว่างสามรักษารันอย่างไม่มีนัยสำคัญ วัดของการเปลี่ยนแปลง (ช่วงของความแปรปรวนและค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง) ในพืชที่ได้รับการรักษาสูงกว่าการควบคุม ค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรปรวนในพืชได้รับการรักษาเป็นมากขึ้นหลายครั้งกว่ากลุ่มควบคุม การค้นพบที่คล้ายกันได้รับรายงานจากโมฮาเหม็และคณะ (2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่นำเสนอในโต๊ะ ( 4 ) พบว่า การรักษาอาหารไม่ได้เปลี่ยนน้ำหนัก 1000 เมล็ด ดังนั้น การรักษาทั้งหมด หมายถึง มีมูลค่าใกล้เคียงกัน น้ำหนัก 1000 เมล็ด และช่วงระยะเวลาที่พืชฉายรังสีเป็นคล้ายกับที่ของพืชควบคุม ดังนั้นผลของรังสีแกมมาในงานปัจจุบันไม่สามารถที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในประชากรของตนไว้ น้ำหนัก 1 , 000 เมล็ด ผลผลิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ได้รับผลกระทบจากการรักษาอาหาร . ไม่ถือว่าพืชอัดสูงกว่าผลผลิตมากกว่าการรักษาพืช อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างสามผลการทดลองไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญการวัดการกระจาย ( ช่วงของความแปรปรวน และสัมประสิทธิ์ ) ในการรักษาพืช สูงกว่ากลุ่มควบคุม สัมประสิทธิ์ของความผันแปรในการรักษาพืชมากขึ้น หลายๆ ครั้ง กว่ากลุ่มควบคุม ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานโดย Mohamed et al . ( 2006 )