When the individual recognizes that

When the individual recognizes that denial cannot continue, it becomes frustrated.
The intense emotion is deflected from our vulnerable core, redirected and expressed instead as anger.
The anger may be aimed at inanimate objects, complete strangers, friends or family.
Anger may be directed at our dying or deceased loved one.
Rationally, we know the person is not to be blamed.
Emotionally, we may resent the person for causing us pain or for leaving us.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อบุคคลรู้จักปฏิเสธไม่ต่อ จะผิดหวัง อารมณ์รุนแรงเป็น deflected จากหลักของเราถูกโจมตี เปลี่ยนเส้นทาง และแสดงแทนเป็นความโกรธ ความโกรธอาจจะมุ่งวัตถุ inanimate คนแปลกหน้าสมบูรณ์ เพื่อน หรือครอบครัว ความโกรธอาจนำที่คนรักของเราตาย หรือผู้ ลูก เรารู้ว่า บุคคลจะไม่ถูกตำหนิ อารมณ์ เราอาจส่งบุคคลทำให้เราเกิดอาการปวด หรือจากเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อบุคคลที่ตระหนักดีว่าการปฏิเสธไม่สามารถดำเนินการต่อไปมันจะกลายเป็นความผิดหวัง.
อารมณ์ที่รุนแรงมีการเบี่ยงเบนจากแกนที่มีช่องโหว่ของเราเปลี่ยนเส้นทางและแสดงแทนความโกรธ.
โกรธอาจจะมุ่งเป้าไปที่วัตถุที่ไม่มีชีวิตคนแปลกหน้าสมบูรณ์เพื่อนหรือครอบครัว.
ความโกรธอาจจะนำ ที่กำลังจะตายเสียชีวิตของเราหรือคนที่คุณรัก.
มีเหตุผลที่เรารู้ว่าคนที่เป็นไม่ได้ที่จะตำหนิ.
อารมณ์เราอาจไม่พอใจคนที่ทำให้เราเจ็บปวดหรือออกจากเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อบุคคลรับรู้ว่า การปฏิเสธต่อไปไม่ได้ จะกลายเป็นหงุดหงิด
อารมณ์เข้มคือเบี่ยงเบนจากแกนช่องโหว่ของเรา เปลี่ยนเส้นทางและแสดงแทน เช่น ความโกรธ
ความโกรธอาจจะเล็งไปที่วัตถุไม่มีชีวิตคนแปลกหน้า เพื่อน หรือครอบครัว
โกรธอาจจะกำกับที่เราตาย หรือผู้ตายรักหนึ่ง
กึก เรารู้ว่าเขาไม่ควรถูกตำหนิ
อารมณ์เราอาจจะแค้นคนที่ทำให้เราเจ็บปวดหรือทิ้งเรา