In Pursuit of Public ParticipationC

In Pursuit of Public Participation

Calls for greater public participation in environmental planning are found everywhere, from policy documentation at the central and local level to aca-demic literature, and from the publications of environmental groups to the pronouncements of the media. However, there are two very different rationalisa-tions of this stance, which imply two distinct approaches to such participation.

One rationalisation focuses on the democratic right to be involved in the public policy process and the importance of all barriers to such involvement being reduced or withdrawn. The emphasis here is on enabling access to the policy process, encouraging the take-up of that access and ensuring that such participation makes a difference to policy outcomes. The policy process is seen as a locus for the articulation of values and preferences on policy options, and public participation is a means of bringing the pattern of values and preferences represented within the policy process closer to that existing within society as a whole. Of course, many technocratic arguments have held that it is possible to use professional expertise to deduce societal values and preferences and feed these into the policy process. These have had particular emphasis within environmental planning with the application of valuation techniques derived from environmental economics (for example, Barde & Pearce, 1991). However, considerable doubts remain about these valuation methodologies, their inherent biases and assumptions and the scope for professional manipulation (see Foster, 1997) and, therefore, they cannot replace direct public involvement as a means of bridging the gap between values and policy. Furthermore, in this view public involvement is seen as a right and not just as a means to an end: people have a right to a say on policy and should not be by-passed by technocratic means. Public participation is a measure of the overall legitimacy of the policy process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสวงหารางวัลโทรมากขึ้นประชาชนมีส่วนร่วมในการวางแผนสิ่งแวดล้อมมีอยู่ทั่วไป จากเอกสารนโยบายในระดับท้องถิ่น และส่วนกลางเอกสารประกอบการ aca demic และสิ่งพิมพ์ของกลุ่ม pronouncements ของสื่อสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม มีสองแตกต่างกันมาก rationalisa-ทุกระดับของท่าทางนี้ ซึ่งบ่งบอกถึงความแตกต่างกันสองวิธีก็Rationalisation หนึ่งเน้นไปทางขวาประชาธิปไตยการมีส่วนร่วมในกระบวนนโยบายสาธารณะและความสำคัญของทั้งหมดอุปสรรคในการมีส่วนร่วมดังกล่าวถูกลด หรือถอน เน้นที่นี่อยู่ในสามารถเข้าถึงกระบวนการนโยบาย ส่งเสริมให้ง่ายต่อการเข้าถึงที่ และให้มีส่วนร่วมดังกล่าวที่แตกต่างเพื่อผลลัพธ์นโยบาย กระบวนการนโยบายจึงเป็นทีสำหรับควบคุมค่าและการตั้งค่าตัวเลือกนโยบาย และประชาชนมีส่วนร่วมเป็นวิธีการนำรูปแบบของค่าและการตั้งค่าแสดงภายในกระบวนการนโยบายใกล้ชิดกับที่ที่มีอยู่ภายในสังคมโดยรวม แน่นอน อาร์กิวเมนต์ technocratic มากมีจัดว่า เป็นการใช้ความเชี่ยวชาญเพื่อ deduce ค่านิยมและความชอบ และอาหารเหล่านี้เข้ากับนโยบายกระบวนการ เหล่านี้มีความสำคัญกับภายในการวางแผนสิ่งแวดล้อมด้วยการประยุกต์ใช้เทคนิคการประเมินค่ามาจากเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม (เช่น Barde & เพียร์ซ 1991) อย่างไรก็ตาม มากสงสัยอยู่เกี่ยวกับวิธีการประเมินค่าเหล่านี้ อคติของพวกเขาโดยธรรมชาติ และข้อสมมติฐาน และขอบเขตสำหรับการจัดการแบบมืออาชีพ (ดูฟอสเตอร์ 1997) และ ดังนั้น พวกเขาไม่สามารถแทนที่มีส่วนร่วมของสาธารณะโดยตรงเป็นวิธีการเชื่อมระหว่างค่าและนโยบาย นอกจากนี้ ในมุมมองนี้ มีส่วนร่วมของสาธารณะถูกมองว่า เป็นสิทธิ และไม่เพียง เป็นวิธีการสิ้นสุด: บุคคลมีสิทธิที่จะบอกว่านโยบาย และไม่ควรผ่าน technocratic โดย ประชาชนมีส่วนร่วมเป็นตัวชี้วัดความชอบธรรมของกระบวนการนโยบายโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการแสวงหาส่วนร่วมของประชาชน

เรียกร้องให้ประชาชนมีส่วนร่วมมากขึ้นในการวางแผนด้านสิ่งแวดล้อมจะพบทุกจากเอกสารนโยบายในระดับกลางและท้องถิ่นวรรณกรรม ACA-DEmic และจากสื่อสิ่งพิมพ์ของกลุ่มสิ่งแวดล้อมในการแถลงการณ์ของสื่อที่ แต่มีสองแตกต่างกันมาก rationalisa-tions ท่าทางนี้ซึ่งบ่งบอกถึงการที่แตกต่างกันสองวิธีการมีส่วนร่วมดังกล่าว

หนึ่งเหตุผลเข้าข้างตนเองมุ่งเน้นไปที่ด้านขวาประชาธิปไตยจะมีส่วนร่วมในกระบวนการนโยบายสาธารณะและความสำคัญของปัญหาและอุปสรรคที่ทุกคนที่จะมีส่วนร่วมดังกล่าวถูกลดลงหรือถอนตัว เน้นที่นี่คือการเปิดใช้งานการเข้าถึงกระบวนการนโยบายส่งเสริมให้ take-up ของการเข้าถึงและสร้างความมั่นใจว่าการมีส่วนร่วมดังกล่าวทำให้ความแตกต่างไปสู่ผลลัพธ์ที่นโยบาย กระบวนการกำหนดนโยบายถูกมองว่าเป็นสถานทีสำหรับการประกบของค่านิยมและการตั้งค่าในการเลือกนโยบายและการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นวิธีการที่จะนำรูปแบบของค่านิยมและการตั้งค่าการแสดงภายในกระบวนการนโยบายใกล้ชิดกับที่มีอยู่ในสังคมโดยรวม แน่นอนข้อโต้แย้งผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคจำนวนมากได้ถือได้ว่ามันเป็นไปได้ที่จะใช้ความเชี่ยวชาญระดับมืออาชีพที่จะอนุมานสังคมค่านิยมและการตั้งค่าและอาหารเหล่านี้เข้าไปในกระบวนการนโยบาย เหล่านี้มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในแผนสิ่งแวดล้อมด้วยการประยุกต์ใช้เทคนิคการประเมินมูลค่าทางเศรษฐศาสตร์ที่ได้มาจากสิ่งแวดล้อม (เช่น Barde และเพียร์ซ, 1991) แต่สงสัยมากยังคงเกี่ยวกับวิธีการเหล่านี้ประเมินอคติธรรมชาติของพวกเขาและข้อสมมติฐานและขอบเขตสำหรับการจัดการอย่างมืออาชีพ (ดูฟอสเตอร์, 1997) และดังนั้นพวกเขาไม่สามารถแทนที่การมีส่วนร่วมของประชาชนโดยตรงเป็นวิธีการแก้ช่องว่างระหว่างค่านิยมและนโยบาย นอกจากนี้ในมุมมองนี้การมีส่วนร่วมของประชาชนถูกมองว่าเป็นสิทธิและไม่เพียง แต่เป็นวิธีการสิ้นสุด: คนมีสิทธิที่จะพูดเกี่ยวกับนโยบายและไม่ควรจะเป็นโดยผ่านโดยวิธี technocratic ส่วนร่วมของประชาชนเป็นตัวชี้วัดของความชอบธรรมโดยรวมของกระบวนการนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการแสวงหาการมีส่วนร่วมของประชาชนเรียกร้องให้มากขึ้นการมีส่วนร่วมของประชาชนในการวางแผนสิ่งแวดล้อมที่พบทุกหนทุกแห่ง จากเอกสารนโยบายในระดับกลางและท้องถิ่นกับ ACA เรียนวรรณกรรมและสิ่งพิมพ์ของกลุ่มอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในคำวินิจฉัย ของสื่อ อย่างไรก็ตาม มีสองที่แตกต่างกันมาก rationalisa tions ของท่าทางนี้ซึ่งหมายความว่าสองวิธีที่แตกต่างเพื่อการดังกล่าวหนึ่ง หลวงไกรเน้นสิทธิประชาธิปไตยการมีส่วนร่วมในกระบวนการนโยบายสาธารณะ และความสำคัญของอุปสรรคทั้งหมดมีส่วนร่วมดังกล่าวถูกลดหรือถอน เน้นที่นี่คือช่วยให้เข้าถึงกระบวนการนโยบาย ส่งเสริมการใช้ของที่เข้าถึง และมั่นใจว่า การมีส่วนร่วมดังกล่าวทำให้ความแตกต่างในผลของนโยบาย กระบวนการนโยบายที่ถูกมองว่าเป็นสถานที่สำหรับการปฏิบัติของค่านิยมและความชอบในการเลือกนโยบาย และการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นวิธีการนำแบบแผน ค่านิยมและการตั้งค่าที่แสดงในกระบวนการนโยบายใกล้ชิดกับที่มีอยู่ในสังคมโดยรวม แน่นอน , อาร์กิวเมนต์หลายผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคกล่าวว่ามันเป็นไปได้ที่จะใช้ความเชี่ยวชาญระดับมืออาชีพเพื่อสรุปค่าทางสังคมและการตั้งค่าฟีดเหล่านี้และในกระบวนการนโยบาย เหล่านี้มีเฉพาะเน้นภายในการวางแผนสิ่งแวดล้อมด้วยการใช้เทคนิคที่ได้จากการประเมินมูลค่าเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ( เช่น barde & เพียร์ซ , 1991 ) แต่สงสัยมากอยู่เกี่ยวกับวิธีการมูลค่า เหล่านี้ของพวกเขาโดยธรรมชาติอคติและสมมติฐานและขอบเขตการจัดการมืออาชีพ ( เห็นฟอสเตอร์ , 1997 ) และ , จึง , พวกเขาไม่สามารถแทนประชาชนมีส่วนร่วมโดยตรง เป็นวิธีการของการแก้ช่องว่างระหว่างค่านิยมและนโยบาย นอกจากนี้ ในมุมมองนี้ประชาชนมีส่วนร่วมถือเป็นสิทธิและไม่เพียง แต่เป็นวิธีการที่สิ้นสุด : ทุกคนมีสิทธิที่จะพูดเกี่ยวกับนโยบาย และไม่ควร โดยผ่านผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิควิธี การมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นมาตรการของความถูกต้องโดยรวมของกระบวนการนโยบาย