The history of law is the history o

The history of law is the history of our race, and the embodiment of its experience. It is the most unerring monument of its wisdom and of its frequent want of wisdom. The best thought of a people is to be found in its legislation; its daily life is best mirrored in its usages and customs, which constitute the law of its ordinary transactions.

There never has existed, and it is entirely safe to say that there never will exist, on this planet any organization of human society, any tribe or nation however rude, any aggregation of men however savage, that has not been more or less controlled by some recognized form of law. Whether we accept the fashionable, but in this regard wholly unsupported and irrational theory of evolution that would develop civilization from barbarism, barbarism from savagery, and the existence of savage men from a simian ancestry, or whether we adopt the more reasonable theory, sustained by the uniform tenor of all history, that barbarism and savagery are merely lapses from a primordial civilization, we find man at all times and under all circumstances, so far as we are informed by the records which he has left, living in society and regulating his conduct and transacting his affairs in subordination to some rules of law, more or less fixed, and recognized by him to be binding upon him, even though he has oftentimes been in rebellion against some of their provisions.

The recognition of the existence of law outside of himself, and yet binding upon him, is inherent in man's nature, and is a necessity of his being. And this is as much as to say that the very existence of human society is dependent upon law imposed by some superior power. While from our present standpoint the ultimate finite existence is that of the individual, and all true philosophy recognizes that society exists for the individual, and not the individual for society, yet it is also true that the individual is intended to exist in society, and that he must in many things subordinate his own will to that of society, and inasmuch as society can not exist without law, it is a necessary deduction of reason that the existence of law is coeval with that of the human race.

For, if the origin of law were to be sought in compact, a similar compact would suffice to abrogate it; and if it depended on the force of the majority, the wrongfulness of disobedience to its behests would depend entirely upon its discovery and manifestation to the world.

Suppose two shipwrecked men thrown upon a desert island, far removed from all human society, far removed from all its agencies and instrumentalities for the prevention and punishment of crime, and one in wantonness kills the other, is the act any less a crime, because it may never be discovered, because it may never be reached by the avenging arm of justice, because the social compact has never been in force in that remote region of the earth. Our conscience and our common sense rebel against the inference of any distinction between such a crime and that of the ordinary murderer within the pale of civilization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติความเป็นมาของกฎหมายคือ ประวัติของการแข่งขันของเรา และศูนย์รวมแห่งประสบการณ์ อนุสาวรีย์ unerring สุดของภูมิปัญญา และความบ่อยต้องการภูมิปัญญาได้ สุดความคิดของคนจะพบได้ในของกฎหมาย ชีวิตประจำวันเป็นส่วนสะท้อนประเพณีและศุลกากร ซึ่งเป็นธุรกรรมปกติของกฎหมายของมีไม่มีอยู่ และมีความปลอดภัยทั้งหมดว่าที่มีไม่เคยจะมี ในโลกนี้องค์กรของสังคมมนุษย์ เผ่า หรือประเทศไรหยาบ รวมใด ๆ ของคนป่าเถื่อนอย่างไรก็ตาม ที่มีไม่ได้น้อยถูกควบคุม โดยจดจำรูปแบบของกฎหมาย ว่าเรายอมรับ แฟชั่น แต่ในการนี้ทั้งหมดไม่สนับสนุน และไม่มีเหตุผลของทฤษฎีวิวัฒนาการที่จะพัฒนาอารยธรรมจากการ barbarism การ barbarism จาก savagery และการดำรงอยู่ของคนป่าเถื่อนจากวงศ์สิมิลัน หรือว่าเรานำทฤษฎีที่เหมาะสมมาก ยั่งยืน โดยเทเนอร์เป็นรูปแบบของประวัติศาสตร์ทั้งหมด การ barbarism และ savagery เพียง lapses จากอารยธรรม primordial เราค้นหาคนที่เวลา และสถานการณ์ ตราบใดที่เราได้รับแจ้งจากเรกคอร์ดที่เขามีซ้าย ใช้ชีวิตในสังคม และการควบคุมความประพฤติของเขา และการ transacting กิจการของเขาใน subordination บางกฎของกฎหมาย น้อยถาวร และรู้จักเขาผูก เขาแม้ว่าเขาอาจเกิดได้ในต้านของบทบัญญัติของพวกเขาการรับรู้การดำรงอยู่ของกฎหมายนอกตัว และยัง ผูกพระองค์ ในธรรมชาติของมนุษย์ และเป็นความจำเป็นของเขา และโดยมากเป็นการพูดที่มีอยู่มากของสังคมมนุษย์เป็นผู้อยู่ในอุปการะตามกฎหมายที่กำหนด โดยอำนาจบางอย่างเหนือกว่า จากของเราปัจจุบันอันมีอยู่จำกัดที่ดีที่สุดที่ของแต่ละบุคคล และปรัชญาทั้งหมดจริงรับรู้ว่า สังคมที่มีอยู่สำหรับแต่ละบุคคล และบุคคลในสังคมไม่ ยังมี จริงว่า บุคคลที่มีวัตถุประสงค์เพื่ออยู่ในสังคม และว่า เขาต้องในสิ่งที่ย่อยของตัวเองจะว่าสังคม และ inasmuch เป็นสังคมไม่สามารถอยู่ โดยไม่มีกฎหมาย เป็นหักจำเป็นของเหตุผลที่มีอยู่ของกฎหมาย coeval กับของมนุษย์ถ้าขอในคอมแพค ต้นกำเนิดของกฎหมายกระชับเหมือนจะพอเพียงที่จะ abrogate มัน และถ้ามันขึ้นอยู่กับกองทัพส่วนใหญ่ wrongfulness ท่านไป behests มันจะขึ้นทั้งของดิสคัฟเวอรี่และแห่แหนไปทั่วโลกสมมติว่า สองเรืออับปางคนโยนตามเกาะ ไกลออกจากสังคมมนุษย์ทั้งหมด ไกลออกจากหน่วยงานทั้งหมดของและ instrumentalities ในการป้องกันและลงโทษอาชญากรรม และหนึ่งใน wantonness ฆ่ากัน เป็นการกระทำใด ๆ น้อยอาชญากรรม เพราะมันอาจไม่เคยพบ เนื่องจากไม่อาจจะถึงที่แขน avenging ความยุติธรรม เนื่องจากคอมแพคสังคมไม่เคยบังคับในภูมิภาคที่ระยะไกลของโลก สามัญสำนึกของเราและความรู้สึกของเราร่วมกันกบฏต่อข้อความแตกต่างใด ๆ ระหว่างอาชญากรรมดังกล่าวและที่อยู่ของฆาตกรธรรมดาภายในจางของอารยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของกฎหมายที่เป็นประวัติศาสตร์ของการแข่งขันของเราและศูนย์รวมของประสบการณ์ของตน มันเป็นอนุสาวรีย์ที่ไม่มีพลาดที่สุดของภูมิปัญญาและความต้องการที่พบบ่อยของภูมิปัญญา ความคิดที่ดีที่สุดของคนที่สามารถพบได้ในการออกกฎหมายของตน ชีวิตประจำวันของมันจะสะท้อนที่ดีที่สุดในประเพณีและศุลกากรซึ่งเป็นกฎหมายของการทำธุรกรรมสามัญของตน. ไม่เคยมีมาและมันมีความปลอดภัยทั้งหมดจะบอกว่ามีจะไม่อยู่บนโลกใบนี้องค์กรของสังคมมนุษย์ใด ๆ ชนเผ่าใด ๆ หรือประเทศ แต่หยาบรวมใด ๆ ของผู้ชาย แต่ดุร้ายที่ไม่ได้รับมากหรือน้อยควบคุมโดยรูปแบบที่ได้รับการยอมรับบางส่วนของกฎหมาย ไม่ว่าเราจะยอมรับทันสมัย ​​แต่ในเรื่องนี้ทั้งหมดทฤษฎีไม่สนับสนุนและไม่ลงตัวของวิวัฒนาการที่จะพัฒนาอารยธรรมจากความป่าเถื่อนโหดร้ายจากความป่าเถื่อนและการดำรงอยู่ของคนป่าเถื่อนจากบรรพบุรุษลิงหรือไม่ว่าเรานำทฤษฎีที่เหมาะสมมากขึ้นอย่างต่อเนื่องโดย อายุเครื่องแบบของประวัติศาสตร์ทั้งหมดที่ป่าเถื่อนและป่าเถื่อนเป็นเพียงนาคจากอารยธรรมแรกที่เราพบคนตลอดเวลาและภายใต้สถานการณ์ทั้งหมดดังนั้นเท่าที่เราจะได้รับแจ้งจากบันทึกที่เขาได้ออกจากที่อาศัยอยู่ในสังคมและการควบคุมของเขา ดำเนินการและการทำธุรกรรมกิจการของเขาในสังกัดบางส่วนกฎระเบียบของกฎหมายคงที่มากขึ้นหรือน้อยลงและได้รับการยอมรับโดยเขาจะมีผลผูกพันกับเขาแม้ว่าเขาจะได้รับอาจเกิดกบฏกับบางส่วนของบทบัญญัติของพวกเขา. การรับรู้ของการดำรงอยู่ของกฎหมายนอก ของตัวเองและยังมีผลผูกพันเขามีอยู่ในธรรมชาติของมนุษย์และเป็นความจำเป็นของการเป็นอยู่ของเขา และนี่คือมากที่สุดเท่าที่จะบอกว่าการดำรงอยู่ของสังคมมนุษย์ขึ้นอยู่กับกฎหมายที่กำหนดโดยอำนาจบางที่เหนือกว่า ขณะที่จากมุมมองของเราในปัจจุบันมีอยู่ จำกัด ที่ดีที่สุดก็คือว่าของแต่ละบุคคลและปรัชญาที่แท้จริงตระหนักว่าสังคมที่มีอยู่สำหรับแต่ละบุคคลและไม่ได้ส่วนบุคคลสำหรับสังคม แต่มันยังเป็นจริงว่าบุคคลที่มีจุดมุ่งหมายที่จะมีชีวิตอยู่ในสังคมและ ว่าเขาจะต้องอยู่ในหลายสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชาจะของตัวเองกับของสังคมและตราบเท่าที่สังคมไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องมีกฎหมายมันเป็นหักจำเป็นของเหตุผลว่าการดำรงอยู่ของกฎหมายที่เป็นอยู่ในยุคเดียวกันกับที่ของการแข่งขันของมนุษย์. เพราะถ้า ที่มาของกฎหมายจะถูกขอในขนาดกะทัดรัดที่มีขนาดกะทัดรัดที่คล้ายกันจะพอเพียงที่จะยกเลิกมัน และถ้ามันขึ้นอยู่กับความแรงของคนส่วนใหญ่ที่อิสลามไม่เชื่อฟังจะ behests ของมันจะขึ้นอยู่เมื่อค้นพบและการรวมตัวกันเพื่อโลก. สมมติว่าชายสองคนเรือโยนเมื่อเกาะอยู่ห่างไกลจากสังคมมนุษย์ทุกคนห่างไกลจาก ทุกหน่วยงานและ instrumentalities สำหรับการป้องกันและการลงโทษของอาชญากรรมและเป็นหนึ่งในความป่าเถื่อนฆ่าอื่น ๆ ที่เป็นการกระทำใด ๆ น้อยอาชญากรรมเพราะมันอาจจะไม่เคยถูกค้นพบเพราะมันอาจจะไม่เคยเข้าถึงได้โดยแขนล้างแค้นของความยุติธรรมเพราะ สังคมที่มีขนาดกะทัดรัดไม่เคยใช้บังคับอยู่ในพื้นที่ห่างไกลที่ของโลก มโนธรรมและความรู้สึกร่วมกันกบฏของเรากับการอนุมานของเราของความแตกต่างระหว่างการดังกล่าวเป็นความผิดทางอาญาและของฆาตกรสามัญภายในอ่อนของอารยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของกฎหมายคือประวัติศาสตร์ของการแข่งขันของเรา และศูนย์รวมของประสบการณ์ของ มันไม่ผิดพลาดมากที่สุดอนุสาวรีย์แห่งปัญญาและมีบ่อยต้องการปัญญา ความคิดที่ดีที่สุดของบุคคลที่จะสามารถพบได้ในการออกกฎหมาย ชีวิตทุกวันเป็นดีที่สุด ซึ่งในการใช้และการศุลกากรซึ่งเป็นกฎหมายธุรกรรมธรรมดาของมัน

ไม่เคยมีมาก่อนและมันเป็นความปลอดภัยที่จะพูดได้ว่ามันไม่เคยมีอยู่บนโลกใบนี้ ทุกองค์กรของสังคมมนุษย์ เผ่าใดหรือประเทศใด ๆอย่างไรก็ตาม หยาบคาย การรวมตัวของคน แต่โหด ที่ได้มากกว่าหรือน้อยกว่าที่ควบคุมโดยบางส่วนได้รับการยอมรับรูปแบบของกฎหมาย ไม่ว่าเราจะรับแฟชั่นแต่ในเรื่องนี้ทั้งหมด และไม่มีเหตุผลที่ไม่สนับสนุนทฤษฎีของวิวัฒนาการที่พัฒนาอารยธรรมจากสีทาบ้านสีทาบ้าน , จากความป่าเถื่อน และการดำรงอยู่ของผู้ชายป่าเถื่อนจากบรรพบุรุษลิง หรือ ว่า เรา adopt ทฤษฎีที่เหมาะสมมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยแนวโน้มเครื่องแบบของประวัติศาสตร์ทั้งหมด และมีเพียงความโหดร้ายป่าเถื่อนพลั้งเผลอจากกลุ่มอารยธรรม ,เราหาคนได้ตลอดเวลาและภายใต้สถานการณ์ทั้งหมด เท่าที่เราทราบจากประวัติที่เขาได้จากไป ชีวิตในสังคม และควบคุมความประพฤติ และการเจรจาซื้อขายกิจการของเขาในการบางกฎของกฎหมายที่แก้ไขมากหรือน้อย และได้รับการยอมรับโดยเขาจะผูกพันเขา แม้ว่าเขาได้บ่อยครั้ง การต่อต้านบางส่วนของบทบัญญัติของพวกเขา .

การรับรู้การมีอยู่ของกฎหมายนอกตัวเอง และยังผูกพันกับเขา มันอยู่ในธรรมชาติของมนุษย์ และเป็นสิ่งจำเป็นที่เขามี และนี้คือเท่าที่จะบอกว่าการดำรงอยู่ของสังคมมนุษย์จะขึ้นอยู่กับกฎหมายกำหนดโดยบางส่วนที่เหนือกว่าอำนาจ ในขณะที่จากจุดยืนของเราในปัจจุบันมีอยู่วิธีที่ดีที่สุดคือที่ของแต่ละคนและปรัชญาที่แท้จริงรับรู้ว่า สังคมที่มีอยู่สำหรับแต่ละคน และแต่ละสังคม แต่มันก็จริงที่แต่ละคนตั้งใจที่จะอยู่ในสังคม และว่า เขาต้องอยู่ในสิ่งต่าง ๆ ลูกน้องของเขาเอง จะให้สังคม เพราะสังคมจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีกฎหมายมันเป็นการหักที่จำเป็นของเหตุผลที่ว่า การดำรงอยู่ของกฎหมายที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันกับที่ของมนุษย์

เพราะถ้าที่มาของกฎหมาย จะขอกระชับแน่นคล้ายจะพอเพียงที่จะยกเลิกมัน และถ้ามันขึ้นอยู่กับพลังของคนส่วนใหญ่ , ความไม่ถูกต้องของการไม่เชื่อฟังของ behests จะต้องพึ่งพาของการค้นพบและประกาศให้โลก

คิดว่าสองเรือคนโยนบนเกาะร้างห่างไกลจากสังคมมนุษย์ ไกลออกไป จากหน่วยงานและ instrumentalities สำหรับการป้องกันและการลงโทษอาชญากรรม และหนึ่งในคนที่มัวเมาในเรื่องทางเพศ ฆ่าคนอื่น เป็นการกระทำใด ๆที่น้อยกว่า อาชญากรรม เพราะมันอาจจะไม่ได้ถูกค้นพบ เพราะมันอาจจะถึงโดย การแก้แค้นของแขนของความยุติธรรมเพราะขนาดกะทัดรัด สังคมไม่เคยมีบังคับในพื้นที่ห่างไกลของโลก สติและสามัญสำนึกของเราของเราต่อต้านการอนุมานของความแตกต่างระหว่างเช่นอาชญากรรมของฆาตกรธรรมดาภายในไม่มีอารยธรรม