The original Starbucks store was a

The original Starbucks store was a modest place, but full of character. The
minute the door opened, a heady aroma of coffee reached out and drew me in.
Behind a worn wooden counter stood bins containing coffees from all over the
world. Remember—this was a time when most people thought coffee came from
a can, not a bean. The counterman scooped out some Sumatra coffee beans,
ground them, put the grounds in a filter in the cone, and poured hot water over
them. Although the task took only a few minutes, he approached the work
almost reverently, like an artisan. When he handed me a porcelain mug filled
with the freshly brewed coffee, the steam and the aroma seemed to envelop my
entire face. I took a small, tentative sip. Whoa. I threw my head back, and my
eyes shot wide open. I felt as though I had discovered a whole new continent.
By comparison, I realized, the coffee I had been drinking was swill.
In the spring of 1983, when he had been at Starbucks for a year, Schultz traveled to
Milan to attend an international housewares show. He noticed a little espresso bar close
to his hotel and ducked inside to look around. It was on that day that he discovered the
ritual and the romance of coffee bars in Italy.
I saw how popular they were, and how vibrant. Each one had its own unique
character, but there was one common thread: the camaraderie between the
customers, who knew each other well, and the barista, who was performing
with flair. Each was a neighborhood gathering place, part of an established
daily routine. The Italians understood the personal relationship that people
could have to coffee, its social aspect. If we could re-create in America the
authentic Italian coffee bar culture, it might resonate with other Americans
the way it did with me. I was truly convinced that the essence of the Italian
espresso experience—the sense of community and artistry and the daily
relationship with customers—was the key to getting Americans to learn to
appreciate great coffee.
Schultz was determined to re-create a true Italian-style coffee bar. For music, only
Italian opera was played. The baristas wore white shirts and bow ties. All service was
stand-up, with no seating. The menu was covered with Italian words. Even the décor
was Italian. However, he bit by bit realized many of these details were not appropriate
for the United States. People started complaining about the incessant opera. The bow
ties proved impractical. Customers who were not in a hurry wanted chairs. Some of the
Italian foods and drinks needed to be translated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้านสตาร์บัคส์เดิมถูกสถานที่เจียมเนื้อเจียมตัว แต่เด็ดขาด ที่นาทีประตูเปิด หอม heady กาแฟถึงออก และดึงฉันในยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้สวมใส่ช่องที่ประกอบด้วยกาแฟจากทั่วเวิลด์ จำ — นี้เป็นเวลาเมื่อคนส่วนใหญ่คิดว่า กาแฟที่มาจากสามารถ ถั่วไม่ Counterman scooped ออกบางเมล็ดกาแฟสุมาตราดินพวกเขา ใส่เหตุผลในตัวกรวย และเครื่องทำน้ำอุ่นพร้อมสระมากกว่าพวกเขา แม้ว่างานใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที เขาประดับงานเกือบ reverently เช่นศิลปิน เมื่อเขามอบฉัน mug เครื่องเคลือบเติมกาแฟสด ไอน้ำและกลิ่นหอมของมันดูเหมือนห่อของฉันหน้าทั้งหมด ผมเอาสิบเล็ก แน่นอน หยุดก่อน ฉันโยนหัวกลับ ของฉัน และของฉันตายิงกว้างเปิด ฉันรู้สึกว่าฉันได้ค้นพบทวีปใหม่ทั้งหมดโดยการเปรียบเทียบ ฉันรู้ ฉันมีการดื่มกาแฟได้ swillในฤดูใบไม้ผลิ 1983 เมื่อเขาได้รับที่ชอบสำหรับปี Schultz เดินทางไปมิลานเข้าร่วมการแสดงนานาชาตินอกจากนี้ยัง เขาสังเกตเห็นแถบกาแฟน้อยที่ปิดโรงแรมของเขา และหัวเราะต่อภายในมองไปรอบ ๆ มันเป็นวันที่เขาค้นพบพิธีกรรมและโรแมนติกของบาร์กาแฟในอิตาลีผมเห็นวิธีการที่นิยมพวกเขา และวิธีการ แต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตนเองอักขระ แต่มีหนึ่งกระทู้ทั่วไป: ล่าระหว่างการลูกค้า ที่รู้จักกันดี และ barista ที่ได้ดำเนินการมีสไตล์ แต่ละเป็นสถานที่รวบรวมพื้นที่ใกล้เคียง ส่วนหนึ่งของการก่อตั้งกิจวัตรประจำวัน ชาวอิตาเลียนที่เข้าใจความสัมพันธ์ส่วนบุคคลคนนั้นอาจต้องกาแฟ ด้านของสังคม ถ้าเราสามารถสร้างในอเมริกาวัฒนธรรมกาแฟอิตาลีแท้ มันอาจลิ้มกับชาวอเมริกันอื่น ๆวิธีมันทำกับฉัน ผม convinced อย่างแท้จริงที่สำคัญของอิตาลีที่ประสบการณ์กาแฟคือความรู้สึกของชุมชนศิลปะ และทุกวันความสัมพันธ์กับลูกค้าซึ่งมีคีย์รับชาวอเมริกันในการเรียนรู้ขอบคุณกาแฟดีSchultz ถูกกำหนดสร้างจริงกาแฟสไตล์อิตาลี เพลง เท่านั้นโอเปร่าอิตาลีที่เล่น Baristas สวมเสื้อสีขาวและผูกโบว์ รับบริการทั้งหมดยืน มีที่นั่งไม่ เมนูถูกปกคลุม ด้วยคำภาษาอิตาลี แม้กระทั่งการตกแต่งอิตาลีได้ อย่างไรก็ตาม เขาบิตโดยบิตเกิดขึ้นหลายรายละเอียดเหล่านี้ไม่เหมาะสมสำหรับสหรัฐอเมริกา คนเริ่มต้นเกี่ยวกับโอเปร่า incessant โบว์ลความสัมพันธ์ที่พิสูจน์ได้ ลูกค้าที่ไม่รีบต้องเก้าอี้ บางอาหารอิตาเลียนและเครื่องดื่มที่ต้องแปล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นฉบับ Starbucks ร้านเป็นสถานที่ที่เรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยตัวละคร
เวลาประตูเปิดแบบเข้มข้นกลิ่นหอมของกาแฟถึงออกมาและดึงฉันเข้าไป
หลังใส่ไม้เคาน์เตอร์ยืนถังขยะที่มีกาแฟจากทั่วโลก
โลก จำนี้เป็นเวลาเมื่อคนส่วนใหญ่คิดว่ากาแฟมาจาก
สามารถไม่ถั่ว การ counterman scooped ออกบางสุมาตรากาแฟถั่ว ,
พื้นดินพวกเขาใส่เหตุผลในตัวกรองในกรวย และเทน้ำร้อนกว่า
. แม้ว่างานที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที เขาก็ทำงาน
เกือบแสดงความเคารพ เหมือนช่าง . เมื่อเขาส่งฉันเครื่องเคลือบดินเผา mug เต็ม
กับกาแฟสด , ไอน้ำ และกลิ่นหอมเหมือนจะห่อหุ้มทั่วทั้งใบหน้าของฉัน

ผมเอาเล็กๆ ระหว่างจิบ โว้ว ฉันผลักหัวของฉันกลับ และตาของฉัน
ยิงกว้างเปิดผมรู้สึกราวกับว่าผมได้ค้นพบทวีปใหม่ทั้งหมด .
โดยเปรียบเทียบ ผมตระหนักได้ว่า กาแฟที่ผมดื่มก็ดื่ม .
ในฤดูใบไม้ผลิของปี 1983 เมื่อเขาได้รับที่ Starbucks สำหรับปี , Schultz เดินทางไปเข้าร่วมประชุมนานาชาติ
มิลาน Housewares โชว์ เขาสังเกตเห็นน้อยเอสเปรสโซ่ บาร์ปิด
โรงแรมของเขาและ ducked ข้างใน มองไปรอบ ๆ มันเป็นในวันนั้นที่เขาได้ค้นพบ
พิธีกรรมและความโรแมนติกของบาร์กาแฟในอิตาลี .
ผมเห็นวิธีที่นิยมที่พวกเขาและวิธีการที่มีชีวิตชีวา แต่ละคนมีลักษณะเฉพาะ
ของตัวเอง แต่มีหนึ่งหัวข้อทั่วไป : มิตรภาพระหว่าง
ลูกค้าที่รู้จักกันเป็นอย่างดี และบาริสต้า ซึ่งการแสดง
ด้วยไหวพริบ แต่ละละแวกสถานที่ชุมนุมส่วนหนึ่งของการจัดตั้ง
ทุกวันตามปกติชาว เข้าใจความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ผู้คน
อาจต้องกาแฟ ด้านสังคมของ ถ้าเราสามารถจะสร้างในอเมริกา
ของแท้กาแฟบาร์อิตาเลียน มันอาจจะสะท้อนกับอื่น ๆอเมริกัน
แบบนั้นกับผม ฉันแท้จริงเชื่อว่าแก่นแท้ของอิตาลี
เอสเปรสโซประสบการณ์ความรู้สึกของชุมชนและศิลปะและทุกวัน
ความสัมพันธ์กับลูกค้า เป็นกุญแจสำคัญ ที่จะทำให้คนอเมริกันเรียน

ขอบคุณกาแฟที่ดี ชูลท์ซ ตัดสินใจจะสร้างจริงอิตาเลียนสไตล์กาแฟ เพลงเพียง
โอเปร่าอิตาลีก็เล่นได้ โดยบาริสต้าสวมเสื้อขาวผูกโบว์ . ทั้งหมดบริการ
ยืน ไม่มีที่นั่ง เมนูถูกปกคลุมด้วยคำพูดอิตาลี แม้แต่ผู้คร
เป็นชาวอิตาลี อย่างไรก็ตามเขาทีละนิดตระหนักมากของรายละเอียดเหล่านี้ไม่เหมาะสม
สำหรับสหรัฐอเมริกา คนเริ่มบ่นเกี่ยวกับโอเปร่าไม่หยุดหย่อน โบว์
ความสัมพันธ์ที่พิสูจน์ไม่ได้ . ลูกค้าที่ยังไม่เร่ง ต้องการเก้าอี้ บางส่วนของ
อิตาลีอาหารและเครื่องดื่มที่จะต้องแปล