That was an art only the Violet Fat

That was an art only the Violet Fate Sect possessed, and that no outsider could ever master.

“Screw off!” said Meng Hao, glaring coolly at the two unharmed Western Desert Cultivators.

His words were filled with enormous pressure, causing the Cultivator who had avoided the blow to immediately turn to flee. He was a Western Desert Cultivator; to him life was filled with adversity. He had no concept of honor and glory; to him survival was the most important thing. Therefore, since he could clearly see that he had no chance of winning, he chose to retreat.

Before leaving, he clasped hands and bowed to Meng Hao. He respected strength; it didn’t matter if Meng Hao had just killed his compatriots.

The other Western Desert Cultivator, the middle-aged man with the mid Core Formation Cultivation base, hesitated for a moment. He looked at Meng Hao, and then at Ye Feimu and the others. Finally, he turned to depart.

“Leave behind the antidote!” said Meng Hao coldly.

The man sighed inwardly, then waved his arm to send a black bottle flying out. Meng Hao wasn’t worried about whether or not the man was planning any tricks. The complete collapse of this place was just around the corner; once it did collapse, everyone would be sent out. When that happened, all of the minor problems would be easily solved.

Meng Hao turned back to look through the mist at Chu Yuyan and the others.“This place is about to fall apart. All of you… take care of yourselves.” His face filled with conflicting emotions, he made his way off into the distance.

“Who are you?” Chu Yuyan suddenly asked.

Meng Hao didn’t respond. He made his way off thoughtfully.

Ye Feimu watched him leaving, and then suddenly said, “Fang Mu, what happened?!”

His words instantly sent Chu Yuyan reeling. The other Violet Qi Division disciples all looked off toward Meng Hao.

Meng Hao paused for a moment. He sighed softly, then called back, “From now on, there is no more Fang Mu in the Violet Fate Sect….” Then he continued on his way.

Chu Yuyan and Ye Feimu gaped, their faces filled with astonishment. However, it took only a moment for Chu Yuyan’s phoenix-like eyes to suddenly narrow.

“That voice….” Her breathing suddenly grew ragged as she looked off at Meng Hao’s retreating form.

Rumbling booms echoed out as the collapse of the surrounding walls continued. The walls in the immediate vicinity were completely toppled, revealing nothingness. Some of the Cultivators began to be sucked out into the nothingness, and then disappear.

Meng Hao looked around with an expression of concentration and cautiousness. He wasn’t sure of the exact circumstances outside, but he could guess that there would be extreme danger. He didn’t take any sort of reckless action, but instead carefully observed the nothingness beyond the collapse of the walls.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เป็นศิลปะเท่านั้นที่ครอบครองนิกายชะตากรรมสีม่วง และ ที่คนนอกไม่อาจเคยหลัก"สกรูปิด" กล่าวว่า เมงเฮา แกลริงเฉยเวลาที่สอง unharmed ตะวันตกทะเลทรายเครื่องพรวนดินคำพูดของเขาเต็มไป ด้วยความดันมหาศาล ทำให้เกษตรกรที่ได้หลีกเลี่ยงระเบิดทันทีหันไปหนี เขาเป็นเกษตรกรที่ทะเลทรายตะวันตก เขา ชีวิตก็เต็มไป ด้วยความทุกข์ยาก เขาไม่มีแนวคิดของเกียรติยศและความรุ่งโรจน์ ให้เขา อยู่รอดเป็นสิ่งสำคัญสุด ดังนั้น เพราะเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่า เขามีโอกาสที่จะชนะ เขาเลือกหนีก่อนที่จะออก เขา clasped มือ และโค้งคำนับให้เฮาเมง เขาเคารพความแข็งแรง มันไม่สำคัญว่าถ้าเมงเฮาก็ได้ฆ่าเพื่อนที่อื่น ๆ ตะวันตกทะเลทรายเกษตรกร วัยกลางคนที่ มีฐานการเพาะปลูกก่อตัวหลักกลาง ลังเลครู่หนึ่ง เขาดู ที่ เฮาเมง และจากนั้นเย Feimu และคนอื่น ๆ ในที่สุด เขาหันไปออก"ทิ้งยาแก้พิษ" กล่าวว่า เมงเฮาจ้างงานคนถอนหายใจอย่างภายใน แล้ว โบกแขนส่งขวดสีดำออกบิน เมงเฮาไม่ห่วงหรือไม่ว่าคนวางแผนที่เทคนิคใด ๆ การล่มสลายที่สมบูรณ์ของสถานที่แห่งนี้เป็นเพียงรอบมุม เมื่อมันไม่ยุบ ทุกคนจะถูกส่งออก เมื่อเกิดขึ้น ปัญหาเล็กน้อยจะได้แก้ไขเมงเฮาหันกลับไปมองผ่านหมอก Yuyan ชูและคนอื่น ๆ " สถานที่แห่งนี้กำลังจะ สลาย ทั้งหมดของคุณ...ดูแลตัวเอง " ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยอารมณ์ที่ขัดแย้งกัน เขาทำทางของเขาออกเป็นระยะทาง"คุณเป็นใคร" ถาม Yuyan ชูก็เฮา เมงไม่ตอบสนอง เขาทำทางของเขาออกความคิดกันเย Feimu ดูเขาออก และจากนั้น ก็กล่าว ว่า "ฝางหมู่ เกิดอะไรขึ้น!"คำพูดของเขาทันทีส่งชู Yuyan reeling อื่น ๆ ส่วนฉีม่วงสาวกทั้งหมดมองออกไปทางเมงเฮาเฮา เมงหยุดชั่วครู่ เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้ว เรียกกลับ, "จากนี้ มี Mu ฝางไม่เพิ่มเติมในนิกายชะตากรรมสีม่วง. ... " แล้ว เขายังคงเป็นทางเขาชู Yuyan และ Ye Feimu gaped ใบหน้าเต็มไป ด้วยเมือ อย่างไรก็ตาม มันใช้เวลาเพียงครู่ชู Yuyan ฟีนิกซ์เหมือนตาแคบทันที"เครื่องเสียง" หายใจของเธอก็โต ragged เป็นเธอมองการออกแบบฟอร์มเมงเฮาไปเสียงดังก้องบอมส์สะท้อนเสียงออกเป็นการล่มสลายของกำแพงโดยรอบอย่างต่อเนื่อง ผนังในบริเวณใกล้เคียงได้อย่างสมบูรณ์ toppled เผยให้เห็นความว่างเปล่า บางส่วนของเครื่องพรวนดินที่เริ่มถูกดูดออกเป็นความว่างเปล่า และจากนั้น หายไปเฮา เมงมองไปรอบ ๆ ด้วยการแสดงออกของความเข้มข้นและ cautiousness เขาไม่แน่ใจในสถานการณ์ที่แน่นอนภายนอก แต่เขาจะเดาว่า จะมีอันตรายมาก เขาไม่ได้ใช้การเรียงลำดับของการกระทำประมาท แต่ความว่างเปล่านอกเหนือจากการล่มสลายของกำแพงที่สังเกตอย่างระมัดระวังแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่นคือเป็นศิลปะเฉพาะสีม่วงโชคชะตานิกายครอบครองและไม่มีคนนอกอาจเคยต้นแบบ.

"กรูออก!" กล่าวว่าเม้งเฮาจ้องมองเฉยที่สองเป็นอันตรายพรวนทะเลทรายตะวันตก.

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาลทำให้เกษตรกรที่ หลีกเลี่ยงการระเบิดจะหันไปทันทีหนี เขาเป็นทะเลทรายตะวันตก Cultivator; ให้เขามีชีวิตที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยาก เขามีแนวคิดของเกียรติและศักดิ์ศรีไม่; ให้เขาอยู่รอดเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ดังนั้นนับตั้งแต่ที่เขาได้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขามีโอกาสที่จะชนะไม่มีเขาเลือกที่จะถอย.

ก่อนออกจากเขาพนมมือและโค้งคำนับให้กับเม้งเฮา เขาเคารพความแข็งแรง; มันก็ไม่ได้สำคัญว่าถ้าเม้งเฮาได้ฆ่าเพียงร่วมชาติของเขา.

อื่น ๆ ทะเลทรายตะวันตกเกษตรกรที่ชายวัยกลางคนที่มีช่วงกลางหลักฐานการเพาะปลูกสร้าง, ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขามองไปที่เม้งเฮาแล้วที่เจ้า Feimu และคนอื่น ๆ ในที่สุดเขาหันไปออก.

"ทิ้งยาแก้พิษ!" กล่าวว่าเม้งเฮาเย็นชา.

คนที่ถอนหายใจในใจแล้วโบกแขนของเขาที่จะส่งขวดสีดำบินออก เม้ง Hao ไม่กังวลหรือไม่เกี่ยวกับคนที่กำลังวางแผนเทคนิคใด ๆ การล่มสลายที่สมบูรณ์แบบของสถานที่แห่งนี้เป็นเพียงรอบมุม; เมื่อมันไม่ได้ล่มสลายทุกคนจะได้รับการส่งออก เมื่อที่เกิดขึ้นทั้งหมดของปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จะได้รับการแก้ไขได้อย่างง่ายดาย.

เม้งเฮาหันกลับไปมองผ่านหมอกที่ชู Yuyan และคนอื่น ๆ . "สถานที่แห่งนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับกระจุย ทุกท่าน ... ดูแลตัวเอง. "ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันเขาทำทางของเขาออกไปไกล.

" คุณเป็นใคร? "ชู Yuyan ถามกึก.

เม้ง Hao ไม่ตอบสนอง เขาทำทางของเขาออกจากความคิด.

เจ้า Feimu ดูเขาออกแล้วก็กล่าวว่า "ฝางหมู่ที่สิ่งที่เกิดขึ้น ?!"

คำพูดของเขาทันทีส่งชู Yuyan หน้ามืด สาวกอื่น ๆ สีม่วง Qi กองทั้งหมดมองออกไปทางเม้งเฮา.

เม้งเฮาหยุดสักครู่ เขาถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นก็เรียกกลับมา "จากนี้ไปจะไม่มีการเพิ่มเติมฝางหมู่ในสีม่วงโชคชะตานิกาย ... ." จากนั้นเขาก็ยังคงในทางของเขา.

ชู Yuyan และเจ้า Feimu gaped, ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ใช้เวลาเพียงสักครู่สำหรับชู Yuyan ตา Phoenix เหมือนแคบกึก.

"เสียงว่า ... ." เธอหายใจอย่างฉับพลันเติบโตมอมแมมขณะที่เธอมองออกไปในรูปแบบถอยเม้งเฮาส์.

สนั่น Rumbling สะท้อนออกมาเป็นการล่มสลายของกำแพงโดยรอบ อย่างต่อเนื่อง ผนังในบริเวณใกล้เคียงถูกโค่นล้มสมบูรณ์เผยให้เห็นความว่างเปล่า บางส่วนของพรวนดินเริ่มที่จะถูกดูดออกไปในความว่างเปล่าและแล้วหายไป.

เม้งเฮามองไปรอบ ๆ มีการแสดงออกของความเข้มข้นและความระมัดระวัง เขาไม่แน่ใจในสถานการณ์ที่แท้จริงนอก แต่เขาสามารถคาดเดาว่าจะมีอันตรายมาก เขาไม่ได้ใช้การเรียงลำดับของการกระทำโดยประมาทใด ๆ แต่แทนที่จะสังเกตอย่างระมัดระวังไม่มีอะไรเกินการล่มสลายของกำแพง