IntroductionThe country’s developme

Introduction
The country’s development of modern Thailand has been strongly influenced by the growth and modernization theories for at least 50 years after the introduction of the national development plan in the early 1960s. By following this path of development, it is undoubtedly that Thailand has achieved a remarkable progress as evidenced by rapid economic and social changes not only at the macro level but also at the micro level. The successful of the country economic development is apparently supported by the growth of the country economy that has changed the level of development from being among the poorest nations in the world in 1950s to become a middle-income developing country at the present (Phongpaichit & Baker, 2005 and Wyatt, 2003). The fast economic growth has been driven by the country’s efforts to change its economic structure from being highly dependent on the traditional sector, especially agriculture, to rely more on the modern-industrial sector. Consequently, this structural change has widely induced a series of changes and impacts in the Thai society throughout the country. In response to this, the romantic feature of peasant society with subsistence mode of production and strong social cohesion may no longer be common for rural communities. Rural people’s livelihoods can no longer rely highly on subsistence-based production that simply manage rural resources to produce products for households and local uses, since their need for monetary income increases and cannot be adequately generated from this mode of production (see Rigg, 2005). People living in wetland which are often located in remote areas tend to face a great difficulty in making their livings to meet the changing needs and aspirations influenced by modernization. Additionally, negative effects of improper physical development in the name of modernization and bad-planned industrialization and urbanization in surrounding areas on natural resources and the environment have forced rural wetland settlers to face hardship and vulnerability as their livelihoods and natural resources are threatened in various ways. Therefore, livelihood adaptation is inescapable and further development that focuses on improving rural livelihood strategies must be paid attention.
Livelihoods of wetland settlers in Southern Thailand, especially those who reside in swamp areas predominantly found in the region, often depend strongly on and evolve around natural resources available in each locality. Various livelihood strategies commonly adopted fall under either agricultural or handicraft categories. While improvement of agricultural activities seems to be limited by poor soil conditions and degraded surrounding environment, handicraft activities appear to be developed in a promising manner. Our study focusing on gender and occupational development in communities located in Khuan Khreng peat swamp in Southern Thailand conducted in 2003 found that handicraft development is particularly interesting for understanding livelihood adaptation among rural households and its response to state-led development following the growth and modernization theories. The process and achievements of handicraft development in the area reflect unavoidable interactions between traditional and modern sectors in which rural households must take part in order to sustain their livelihoods. Despite their limited educational qualifications and job opportunities, out migration to seek work in urban areas were not widespread. It was observed that the majority community members, especially women, still lived and work in their communities enabling them to many other domestic duties. And they relied highly on natural resources-based activities to make their living (see Masae, 1996). The most observable and dramatically developed activity was handicraft activity using sedges grass. This activity has long been practiced by local people and inherited trough local wisdom. However, in the context that the country development was promoted through modernization, structural change driven by the state policy to modernize the country economy made rural people living in wetland must adapt their livelihood strategies by combining “local wisdom” with “modern knowledge and techniques.” By adopting a structural-functional analysis, it is expected that a clearer picture of livelihood adaptation in response to the overall changes in needs and aspirations driven by the state mainstreaming development will be illustrated.
This paper attempts to present some findings that illustrate livelihood adaptation towards sustainability among households residing in Khuan Khreng peat swamp (or Phru Khuan Khreng in Thai), an important wetland area dominated by secondary swamp forest located in the Southern region of Thailand. A structural-functional framework was employed in the analysis with the main aim to clarify the development direction leading substantial achievements which are functional in the contemporary rural Thai society. The given “structure” resulted from the state’s growth enhancement and modernization put some conditional forces on livelihood development and local people’s adaptation, as illustrated through handicraft development in wetland communities under this study. The main reason behind local people’s adaptation was likely to adjust their production purposes, manufacturing process, as well as resource utilization and labor allocation that suit given situations and sustainable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำThe country’s development of modern Thailand has been strongly influenced by the growth and modernization theories for at least 50 years after the introduction of the national development plan in the early 1960s. By following this path of development, it is undoubtedly that Thailand has achieved a remarkable progress as evidenced by rapid economic and social changes not only at the macro level but also at the micro level. The successful of the country economic development is apparently supported by the growth of the country economy that has changed the level of development from being among the poorest nations in the world in 1950s to become a middle-income developing country at the present (Phongpaichit & Baker, 2005 and Wyatt, 2003). The fast economic growth has been driven by the country’s efforts to change its economic structure from being highly dependent on the traditional sector, especially agriculture, to rely more on the modern-industrial sector. Consequently, this structural change has widely induced a series of changes and impacts in the Thai society throughout the country. In response to this, the romantic feature of peasant society with subsistence mode of production and strong social cohesion may no longer be common for rural communities. Rural people’s livelihoods can no longer rely highly on subsistence-based production that simply manage rural resources to produce products for households and local uses, since their need for monetary income increases and cannot be adequately generated from this mode of production (see Rigg, 2005). People living in wetland which are often located in remote areas tend to face a great difficulty in making their livings to meet the changing needs and aspirations influenced by modernization. Additionally, negative effects of improper physical development in the name of modernization and bad-planned industrialization and urbanization in surrounding areas on natural resources and the environment have forced rural wetland settlers to face hardship and vulnerability as their livelihoods and natural resources are threatened in various ways. Therefore, livelihood adaptation is inescapable and further development that focuses on improving rural livelihood strategies must be paid attention.Livelihoods of wetland settlers in Southern Thailand, especially those who reside in swamp areas predominantly found in the region, often depend strongly on and evolve around natural resources available in each locality. Various livelihood strategies commonly adopted fall under either agricultural or handicraft categories. While improvement of agricultural activities seems to be limited by poor soil conditions and degraded surrounding environment, handicraft activities appear to be developed in a promising manner. Our study focusing on gender and occupational development in communities located in Khuan Khreng peat swamp in Southern Thailand conducted in 2003 found that handicraft development is particularly interesting for understanding livelihood adaptation among rural households and its response to state-led development following the growth and modernization theories. The process and achievements of handicraft development in the area reflect unavoidable interactions between traditional and modern sectors in which rural households must take part in order to sustain their livelihoods. Despite their limited educational qualifications and job opportunities, out migration to seek work in urban areas were not widespread. It was observed that the majority community members, especially women, still lived and work in their communities enabling them to many other domestic duties. And they relied highly on natural resources-based activities to make their living (see Masae, 1996). The most observable and dramatically developed activity was handicraft activity using sedges grass. This activity has long been practiced by local people and inherited trough local wisdom. However, in the context that the country development was promoted through modernization, structural change driven by the state policy to modernize the country economy made rural people living in wetland must adapt their livelihood strategies by combining “local wisdom” with “modern knowledge and techniques.” By adopting a structural-functional analysis, it is expected that a clearer picture of livelihood adaptation in response to the overall changes in needs and aspirations driven by the state mainstreaming development will be illustrated.กระดาษนี้พยายามนำเสนอการค้นพบบางอย่างที่แสดงให้เห็นถึงการดำรงชีวิตการปรับตัวสู่ความยั่งยืนระหว่างครัวเรือนแห่ง Khreng ควนพรุพรุ (หรือพรุควน Khreng ในไทย), ครอบงำ โดยป่าพรุรองพื้นที่พื้นที่ชุ่มน้ำสำคัญอยู่ในภาคใต้ของประเทศไทย กรอบโครงสร้างการทำงานเป็นลูกจ้างในการวิเคราะห์มีจุดมุ่งหมายหลักเพื่อชี้แจงการพัฒนาทิศทางชั้นนำพบความสำเร็จที่จะทำงานในสังคมชนบทไทยร่วมสมัย กำหนด "โครงสร้าง" เป็นผลมาจากการเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของรัฐ และทันใส่กองบางแบบมีเงื่อนไขในการดำรงชีวิตพัฒนาและปรับตัวของคนในท้องถิ่น ดังที่ผ่านการพัฒนาฝีมือในชุมชนพื้นที่ชุ่มน้ำภายใต้การศึกษานี้ เหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลังการปรับตัวของคนในท้องถิ่นมีแนวโน้มที่จะปรับผู้ประสงค์ผลิต กระบวนการผลิต ตลอดจนใช้ทรัพยากร และแรงงานการปันส่วนที่เหมาะสมกับสถานการณ์ที่กำหนด และอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
การพัฒนาของประเทศในปัจจุบันประเทศไทยได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการเจริญเติบโตและทฤษฎีความทันสมัยเป็นเวลาอย่างน้อย 50 ปีหลังจากการแนะนำของแผนพัฒนาประเทศในต้นปี 1960 โดยต่อไปนี้เส้นทางของการพัฒนานี้ก็คือไม่ต้องสงสัยว่าประเทศไทยได้ประสบความสำเร็จความก้าวหน้าที่โดดเด่นเป็นหลักฐานจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างรวดเร็วไม่เพียง แต่ในระดับมหภาค แต่ยังในระดับจุลภาค ประสบความสำเร็จในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศได้รับการสนับสนุนที่เห็นได้ชัดจากการเติบโตของเศรษฐกิจของประเทศที่มีการเปลี่ยนแปลงระดับของการพัฒนาจากการเป็นประเทศที่ยากจนที่สุดในหมู่ในโลกในปี 1950 จะกลายเป็นประเทศที่กำลังพัฒนามีรายได้ปานกลางในปัจจุบัน (พงษ์และเบเกอร์ 2005 และไวแอตต์ 2003) การเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วได้รับการขับเคลื่อนโดยความพยายามของประเทศที่จะเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางเศรษฐกิจจากการสูงขึ้นอยู่กับภาคดั้งเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเกษตรเพื่ออาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับภาคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างนี้ได้ชักนำให้เกิดการยอมรับอย่างกว้างขวางชุดของการเปลี่ยนแปลงและผลกระทบในสังคมไทยทั่วประเทศ ในการตอบนี้คุณลักษณะที่โรแมนติกของสังคมชาวนาด้วยโหมดการดำรงชีวิตของการผลิตและการทำงานร่วมกันทางสังคมที่แข็งแกร่งอาจจะไม่ธรรมดาสำหรับชุมชนในชนบท วิถีชีวิตของคนในชนบทไม่สามารถพึ่งพาสูงในการผลิตการดำรงชีวิตตามที่จัดการเพียงทรัพยากรในชนบทในการผลิตสินค้าสำหรับครัวเรือนและการใช้งานในท้องถิ่นเนื่องจากความต้องการของพวกเขาสำหรับการเพิ่มขึ้นของรายได้ที่เป็นตัวเงินและไม่สามารถสร้างได้อย่างเพียงพอจากโหมดนี้ของการผลิต (ดู Rigg 2005) . ผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำซึ่งมักจะตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลมีแนวโน้มที่จะเผชิญกับความยากลำบากในการทำให้ชีวิตของพวกเขาที่จะตอบสนองความต้องการที่เปลี่ยนแปลงและแรงบันดาลใจได้รับอิทธิพลจากความทันสมัย นอกจากนี้ผลกระทบของการพัฒนาทางกายภาพที่ไม่เหมาะสมในนามของความทันสมัยและอุตสาหกรรมที่ไม่ดีการวางแผนและกลายเป็นเมืองในพื้นที่โดยรอบในทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมได้บังคับให้เข้ามาตั้งถิ่นฐานในชนบทพื้นที่ชุ่มน้ำที่จะเผชิญกับความยากลำบากและความเปราะบางเป็นวิถีชีวิตและทรัพยากรธรรมชาติของพวกเขากำลังถูกคุกคามในรูปแบบต่างๆ . ดังนั้นการปรับตัวการดำรงชีวิตคือการพัฒนาหลีกเลี่ยงไม่ได้และต่อไปที่มุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงกลยุทธ์การทำมาหากินในชนบทจะต้องให้ความสนใจ.
วิถีชีวิตของผู้ตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ชุ่มน้ำในภาคใต้โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าพรุที่พบส่วนใหญ่ในภูมิภาคที่มักจะขึ้นอยู่อย่างมากและมีวิวัฒนาการตามธรรมชาติรอบ ๆ ทรัพยากรที่มีอยู่ในแต่ละท้องถิ่น กลยุทธ์การทำมาหากินต่างๆที่นำมาใช้กันทั่วไปอยู่ภายใต้ทั้งประเภทเกษตรกรรมหรืองานฝีมือ ในขณะที่การพัฒนาของกิจกรรมทางการเกษตรที่ดูเหมือนจะถูก จำกัด โดยสภาพดินที่ไม่ดีและสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรมกิจกรรมหัตถกรรมปรากฏได้รับการพัฒนาในลักษณะที่มีแนวโน้ม การศึกษาของเรามุ่งเน้นไปที่เพศและการพัฒนาอาชีพในชุมชนที่ตั้งอยู่ในพรุควน Khreng ในภาคใต้ของประเทศไทยที่ดำเนินการในปี 2003 พบว่ามีการพัฒนาฝีมือที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำความเข้าใจการปรับตัวการทำมาหากินในหมู่ผู้ประกอบการในชนบทและการตอบสนองต่อการพัฒนาของรัฐที่นำโดยต่อไปนี้การเจริญเติบโตและทฤษฎีความทันสมัย . กระบวนการและความสำเร็จของการพัฒนาฝีมือในพื้นที่สะท้อนให้เห็นถึงการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างภาคหลีกเลี่ยงไม่ได้แบบดั้งเดิมและทันสมัยในการที่ครัวเรือนในชนบทจะต้องมีส่วนร่วมในการที่จะรักษาวิถีชีวิตของพวกเขา แม้จะมีการ จำกัด คุณสมบัติของพวกเขาการศึกษาและโอกาสในการทำงานออกจากการอพยพไปหางานทำในเมืองไม่ได้อย่างกว้างขวาง มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าสมาชิกในชุมชนส่วนใหญ่โดยเฉพาะผู้หญิงที่ยังคงมีชีวิตอยู่และทำงานในชุมชนของพวกเขาทำให้พวกเขาหลายหน้าที่ในประเทศอื่น ๆ และพวกเขาอาศัยสูงเกี่ยวกับกิจกรรมที่ใช้ทรัพยากรทางธรรมชาติที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขา (ดู Masae, 1996) กิจกรรมที่สังเกตได้มากที่สุดและมีการพัฒนาอย่างมากเป็นกิจกรรมงานฝีมือโดยใช้หญ้าเสจด์ กิจกรรมนี้จะได้รับการปฏิบัติโดยคนในท้องถิ่นและได้รับการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นราง อย่างไรก็ตามในบริบทว่าการพัฒนาประเทศได้รับการเลื่อนผ่านการสร้างสรรค์สิ่งใหม่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการขับเคลื่อนด้วยนโยบายของรัฐที่จะปฏิรูปเศรษฐกิจของประเทศทำให้คนชนบทที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำที่จะต้องปรับกลยุทธ์การทำมาหากินของพวกเขาโดยรวม "ภูมิปัญญาท้องถิ่น" กับ "ความรู้และเทคนิคที่ทันสมัย "โดยการนำการวิเคราะห์โครงสร้างการทำงานเป็นที่คาดหวังว่าภาพที่ชัดเจนของการทำมาหากินการปรับตัวในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงโดยรวมในความต้องการและแรงบันดาลใจที่ผลักดันโดยการพัฒนาการบูรณาการประเด็นที่รัฐจะได้รับการแสดง.
บทความนี้พยายามที่จะนำเสนอผลการวิจัยบางอย่างที่แสดงให้เห็นถึงการปรับตัวการทำมาหากิน ที่มีต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนในหมู่ผู้ประกอบการพำนักอยู่ในควน Khreng พรุ (หรือพรุควน Khreng ในภาษาไทย) ซึ่งเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญโดดเด่นด้วยป่าพรุรองตั้งอยู่ในภาคใต้ของประเทศไทย กรอบโครงสร้างการทำงานเป็นลูกจ้างในการวิเคราะห์ที่มีจุดมุ่งหมายหลักเพื่อชี้แจงความสำเร็จทิศทางการพัฒนาที่สำคัญชั้นนำที่มีการทำงานในชนบทในปัจจุบันสังคมไทย รับ "โครงสร้าง" เป็นผลมาจากการเพิ่มประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตของรัฐและความทันสมัยใส่กองกำลังที่มีเงื่อนไขบางประการเกี่ยวกับการทำมาหากินการพัฒนาและการปรับตัวของคนในท้องถิ่นที่แสดงผ่านการพัฒนาฝีมือในชุมชนพื้นที่ชุ่มน้ำภายใต้การศึกษานี้ เหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลังการปรับตัวของคนในท้องถิ่นมีแนวโน้มที่จะปรับวัตถุประสงค์ในการผลิตของกระบวนการผลิตเช่นเดียวกับการใช้ทรัพยากรและการจัดสรรแรงงานที่เหมาะสมกับสถานการณ์และได้รับการพัฒนาอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำการพัฒนาของประเทศ ไทย สมัยใหม่ได้ถูกขออิทธิพลจากทฤษฎีการเจริญเติบโตและนวัตกรรมอย่างน้อย 50 ปีหลังจากการแนะนำของแผนพัฒนาแห่งชาติในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 โดยต่อไปนี้เส้นทางของการพัฒนาไม่ต้องสงสัยเลยว่า ประเทศไทยมีความความคืบหน้าที่น่าจับตาเป็น evidenced โดยอย่างรวดเร็วทางเศรษฐกิจและสังคมการเปลี่ยนแปลงไม่เพียง แต่ในระดับมหภาค แต่ในระดับจุลภาคความสำเร็จของการพัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศเป็นที่เห็นได้ชัดโดยการสนับสนุนการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจประเทศ ที่มีการเปลี่ยนแปลงระดับของการพัฒนาจากการเป็นหนึ่งในประเทศที่ยากจนที่สุดในโลกในปี 1950 กลายเป็นรายได้การพัฒนาประเทศในปัจจุบัน ( phongpaichit & Baker , 2005 และ Wyatt , 2003 )การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วได้รับการขับเคลื่อนโดยความพยายามของประเทศเปลี่ยนโครงสร้างทางเศรษฐกิจจากการสูงขึ้นในภาคแบบดั้งเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเกษตรที่จะอาศัยเพิ่มเติมในภาคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างนี้ได้แพร่หลายและชุดของการเปลี่ยนแปลงและผลกระทบในสังคมไทยทั้งประเทศ ในการตอบสนองนี้โรแมนติกคุณลักษณะของสังคมชาวนากับความเป็นอยู่วิถีการผลิตและการทำงานร่วมกันทางสังคมที่เข้มแข็งอาจไม่พบได้ทั่วไปในชุมชนชนบท วิถีชีวิตชาวชนบทไม่สามารถอาศัยสูงในการผลิตแบบยังชีพ ที่ใช้เพียงแค่จัดการทรัพยากรชนบทเพื่อผลิตผลิตภัณฑ์สำหรับครัวเรือนและท้องถิ่นใช้เนื่องจากความต้องการของพวกเขาเพื่อเพิ่มรายได้การเงินและไม่สามารถเพียงพอที่สร้างขึ้นจากโหมดนี้ของการผลิต ( เห็นริก , 2005 ) ผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำ ซึ่งมักจะตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลมีแนวโน้มที่จะเผชิญกับความยากลำบากมากในการทำสิ่งมีชีวิตพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการที่เปลี่ยนแปลงและแรงบันดาลใจอิทธิพลจากความทันสมัย นอกจากนี้ผลกระทบของการพัฒนาทางกายภาพที่ไม่เหมาะสมในชื่อของนวัตกรรมและดีวางแผนอุตสาหกรรมและเมืองในพื้นที่โดยรอบ ด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม บังคับตั้งถิ่นฐานพื้นที่ชุ่มน้ำในใบหน้าความยากลำบากและความเสี่ยงเป็นวิถีชีวิตและทรัพยากรธรรมชาติถูกคุกคามในรูปแบบต่างๆ ดังนั้นการปรับตัวและการดำรงชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้พัฒนาที่มุ่งเน้นในการปรับปรุงกลยุทธ์วิถีชีวิตชนบทต้องให้ความสนใจ .
วิถีชีวิตของการตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ภาคใต้ โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าพรุส่วนใหญ่พบใน ภูมิภาค มักจะขึ้นอยู่อย่างมากในรอบธรรมชาติและพัฒนาทรัพยากรที่มีอยู่ในแต่ละท้องถิ่นกลยุทธ์ต่าง ๆที่ใช้ทั้งชีวิตตกอยู่ภายใต้เกษตรหรืองานหัตถกรรมประเภท ในขณะที่การปรับปรุงกิจกรรมการเกษตร ดูเหมือนจะ จำกัด ด้วยสภาพดินที่ไม่ดีและสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรม กิจกรรมหัตถกรรมปรากฏขึ้นในลักษณะที่มีแนวโน้มการศึกษาของเราเน้นเรื่องเพศและการพัฒนาอาชีพในชุมชนควนเคร็งอยู่ในพรุในภาคใต้ ดำเนินการในปี 2003 พบว่า การพัฒนาหัตถกรรมที่น่าสนใจอย่างยิ่งสำหรับการปรับตัวของความเข้าใจและการตอบสนองของรัฐที่นำการพัฒนาตามทฤษฎีการเจริญเติบโตและนวัตกรรมครัวเรือนชนบทกระบวนการและผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาหัตถกรรมในพื้นที่สะท้อนให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ระหว่างภาคแบบดั้งเดิมและทันสมัยซึ่งในครัวเรือนชนบทต้องมีส่วนร่วม เพื่อที่จะรักษาชีวิตของพวกเขา แม้คุณสมบัติของพวกเขาจำกัดการศึกษาและโอกาสในการทำงาน , การแสวงหางานในเขตเมืองยังไม่แพร่หลายพบว่าส่วนใหญ่ของสมาชิกในชุมชน โดยเฉพาะผู้หญิง ยังมีชีวิตอยู่ และทำงานในชุมชนของพวกเขาทำให้พวกเขาปฏิบัติหน้าที่ในประเทศอื่น ๆ อีกมากมาย และพวกเขาอาศัยอย่างมากกับทรัพยากรธรรมชาติตามกิจกรรมที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขา ( ดูโคก , 1996 ) กิจกรรมที่น่าจดจำมากที่สุดและพัฒนาอย่างมากคือกิจกรรมหัตถกรรม โดยใช้ว่านหญ้ากิจกรรมนี้ได้รับการฝึกโดยคนในท้องถิ่นและได้รับการถ่ายทอดผ่านภูมิปัญญาท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม ในบริบทที่พัฒนาประเทศได้มากขึ้นผ่านทางนวัตกรรมการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ขับเคลื่อนโดยนโยบายของรัฐสำหรับประเทศเศรษฐกิจ ทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท ต้องปรับกลยุทธ์การดํารงชีวิตของพวกเขาโดยรวม " ภูมิปัญญาท้องถิ่น " กับ " ความรู้ที่ทันสมัยและเทคนิค . " โดยการใช้โครงสร้างการวิเคราะห์คาดว่าภาพความคมชัดของวิถีชีวิต การปรับตัวในการเปลี่ยนแปลงโดยรวมในความต้องการและแรงบันดาลใจขับเคลื่อนโดยรัฐร่วมพัฒนาจะมีภาพประกอบ .
พยายามกระดาษนี้นำเสนอผลการศึกษาบางส่วนที่แสดงให้เห็นถึงการปรับตัวต่อความยั่งยืนของชีวิตครอบครัวที่อาศัยอยู่ในพรุควนเคร็ง ( หรือพรุควนเคร็ง ในไทยสำคัญของพื้นที่ชุ่มน้ำ พื้นที่ dominated โดยป่าบึงมัธยมตั้งอยู่ในเขตภาคใต้ของประเทศไทย เป็นโครงสร้างกรอบที่ใช้ในการวิเคราะห์มีจุดมุ่งหมายหลักเพื่อชี้แจงทิศทางการพัฒนาชั้นนำมากมายความสำเร็จที่การทำงานในแบบร่วมสมัยของสังคมไทยในชนบท" โครงสร้าง " ระบุเป็นผลจากการเติบโต ของรัฐ และความทันสมัยใส่เงื่อนไขบังคับในการพัฒนาวิถีชีวิตท้องถิ่น และการปรับตัวของผู้คนที่แสดงถึงการพัฒนาหัตถกรรมในชุมชนพื้นที่ที่ศึกษานี้ เหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลังการ ประชาชนในท้องถิ่นมีแนวโน้มที่จะปรับวัตถุประสงค์ในการผลิต กระบวนการผลิตตลอดจนการใช้ทรัพยากรและแรงงานที่ได้รับการจัดสรรที่เหมาะสมกับสถานการณ์และยั่งยืน .