You could do nothing in Dublin. As

You could do nothing in Dublin. As he crossed Grattan Bridge he looked down the river towards the lower quays and pitied the poor stunted houses. They seemed to him a band of tramps, huddled together along the river-banks, their old coats covered with dust and soot, stupefied by the panorama of sunset and waiting for the first chill of night to bid them arise, shake themselves and begone. He wondered whether he could write a poem to express his idea. Perhaps Gallaher might be able to get it into some London paper for him. Could he write something original? He was not sure what idea he wished to express, but the thought that a poetic moment had touched him took life within him like an infant hope. He stepped onward bravely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสามารถทำอะไรในดับลิน เขาข้ามสะพานทตัน เขามองแม่น้ำต่อคีย์ต่ำ และสงสารบ้านแคระแกรนไม่ดี พวกเขาดูเหมือนกับเขาของ tramps ต้องกันริมแม่น้ำ เสื้อเก่าของพวกเขาปกคลุม ด้วยฝุ่นและเขม่า งง ด้วยภาพพระอาทิตย์ตก และรอหนาวแรกของคืนจะประมูลให้เกิดขึ้น สั่นเอง และ begone เขาสงสัยว่า เขาไม่ได้เขียนบทกวีการแสดงความคิดของเขา บางที Gallaher อาจเข้าลอนดอนกระดาษบางสำหรับเขา เขาสามารถเขียนบางสิ่งบางอย่างที่เดิม เขาก็ไม่แน่ใจว่า คิดอะไรที่เขาอยากจะแสดง แต่คิดว่า ช่วงเวลาห่งได้สัมผัสเขาเอาชีวิตภายในเขามีหวังเด็ก เขาขั้นบันไดเป็นต้นไปอย่างกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณจะทำอะไรในดับลิน ในขณะที่เขาเดินข้ามสะพาน Grattan เขามองลงแม่น้ำไปทางท่าเรือที่ต่ำกว่าและสงสารบ้านลักษณะแคระแกรนไม่ดี พวกเขาดูเหมือนจะให้เขาเป็นวงดนตรีของเร่ร่อน huddled ร่วมกันตามแนวแม่น้ำธนาคาร, เสื้อเก่าของพวกเขาที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นและเขม่าตะลึงโดยพาโนรามาของพระอาทิตย์ตกและรอให้เย็นของคืนแรกที่จะเสนอราคามันลุกขึ้นเขย่าตัวเองและไปให้พ้น เขาสงสัยว่าเ​​ขาจะเขียนบทกวีที่จะแสดงความคิดของเขา บางที Gallaher อาจจะสามารถที่จะได้รับมันเป็นบางส่วนกระดาษลอนดอนสำหรับเขา เขาอาจจะเขียนอะไรบางอย่างเดิม? เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คิดที่เขาอยากจะแสดง แต่คิดว่าเป็นช่วงเวลาที่กวีได้สัมผัสเขาใช้ชีวิตอยู่ภายในตัวเขาเหมือนความหวังของทารก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสามารถทำอะไรในดับลิน เขาข้ามสะพานแม่น้ำแกรตเทิ่นเค้ามองไปทางท่าเรือลดลงและสงสารคนจนแคระ บ้าน มันดูเหมือนเขาวงของ Tramps huddled ร่วมกันตามแนวฝั่งแม่น้ำ , เสื้อเก่าของพวกเขาที่ปกคลุมด้วยฝุ่นและเขม่า มึนงง โดยทัศนียภาพพระอาทิตย์ตก และรอให้เย็นก่อนคืนที่จะนำพวกเขาลุกขึ้นเขย่าออกและไปซะ เขาสงสัยว่าเขาจะเขียนบทกวีเพื่อแสดงความคิดของเขา บางที gallaher อาจได้รับมันในลอนดอนกระดาษให้เขา เขาเขียนเรื่องเดิม เขาไม่แน่ใจว่าเขาปรารถนาที่จะแสดงความคิด แต่ความคิดที่ว่าช่วงเวลาสุนทรีย์ได้สัมผัสเขาพรากชีวิตภายในเขาเหมือนเด็กทารกหวัง เขาก้าวไปอย่างกล้าหาญ