We did not begin our walk to the Re

We did not begin our walk to the Reichenbach Falls
until the afternoon. Holmes refused to go out before
lunch. I was frightened. I had no more cocaine, and
soon I would be too tired to go on. At last we left the
hotel, and started to walk along the mountain paths.
Holmes talked happily as we went. He found the
mountains very beautiful.
When we had gone a little way, I found that I had
left my watch at the hotel. It had belonged to my
father, and I wanted to know that it was safe. I told
Holmes that I would return to the hotel, find the
watch, and see him later at the Falls. I hoped that I
was doing the right thing, and that he would not
disappear.
When at last I reached the Falls, I could not see him,
and thought for a moment that he had escaped me.
Then I saw a narrow path which was cut into the rock
right above the Falls themselves. Holmes was
standing on that path, watching the water crash
down onto the rocks. There was nowhere he could
run to. It could not be easier for me.
I moved towards him. Suddenly he turned and our
eyes met.
His look was cool, untroubled. How could I hope to
frighten this man? My heart failed me and I almost
fell. He stepped forward to help me, but I pulled out
my gun.
'Back!' I shouted. 'Another step and I shall shoot!' He
smiled. 'Very well, doctor. I understand.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราไม่เริ่มเราเดินตก Reichenbachจนกระทั่งช่วงบ่าย โฮลมส์ปฏิเสธที่จะออกไปก่อนอาหารกลางวัน ผมกลัว ผมไม่มีโคเคนเพิ่มเติม และเร็ว ๆ ฉันจะเหนื่อยเกินไป ในที่สุด เราเหลือโรงแรม และเริ่มที่จะเดินตามเส้นทางภูเขานี้โฮล์มส์ได้พูดคุยอย่างมีความสุขกับเราไป เขาพบว่าการภูเขาสวยงามมากเมื่อตำแหน่งทางเล็กน้อย พบว่า มีฝากดูที่โรงแรม มันมีเป็นของฉันพ่อ และอยากรู้ว่า มันปลอดภัย ผมบอกโฮล์มส์ที่ฉันจะกลับโรงแรม ค้นหาการชม และดูเขาที่น้ำตกในภายหลัง ฉันหวังว่าที่ฉันทำสิ่งถูกต้อง และว่าเขาจะไม่หายไปเมื่อในที่สุด ถึงน้ำตก ฉันไม่สามารถเห็นเขาและคิดว่า ช่วงที่เขาหนีไปฉันแล้ว ผมเห็นเส้นทางแคบ ๆ ที่ตัดลงในหินอยู่เหนือน้ำตกเอง โฮล์มส์ถูกยืนอยู่บนเส้นทาง ชมความล้มเหลวของน้ำลงบนหิน จอดเขาสามารถเรียกใช้การ มันอาจไม่ง่ายสำหรับฉันฉันย้ายไปยังเขา ทันทีที่เขาหัน และของเราตาตามเขาดูเป็นเย็น untroubled ฉันหวังจะอย่างไรขู่คนนี้ หัวใจของฉันล้มฉันและฉันเกือบตก เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยฉัน แต่ผมดึงออกปืนของฉัน'กลับ' ฉันตะโกน 'อีกขั้นและจะยิง' เขายิ้ม ' ดี แพทย์ เข้าใจกัน '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราไม่ได้เริ่มต้นการเดินเท้าของเราไปยังน้ำตก
จนถึงช่วงบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธที่จะออกไปก่อนที่จะ
รับประทานอาหารกลางวัน ผมก็กลัว ผมไม่มีโคเคนมากขึ้นและ
เร็ว ๆ นี้ผมจะเหนื่อยเกินไปที่จะไป ในที่สุดเราออกจาก
โรงแรมและเริ่มที่จะเดินตามเส้นทางภูเขา.
โฮล์มส์ได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขขณะที่เราเดิน เขาพบว่า
ภูเขาที่สวยงามมาก.
เมื่อเราได้หายไปทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมพบว่าผมเคย
ได้ใส่นาฬิกาของฉันที่โรงแรม มันเคยเป็นของฉัน
พ่อและผมอยากจะรู้ว่ามันมีความปลอดภัย ผมบอกกับ
โฮล์มส์ที่ผมจะกลับไปที่โรงแรมหา
ดูและเห็นเขาต่อมาที่ฟอลส์ ฉันหวังว่าฉัน
กำลังทำสิ่งที่ถูกต้องและไม่ว่าเขาจะ
หายไป.
เมื่อที่สุดท้ายที่ฉันไปถึงน้ำตกผมไม่เห็นเขา
และคิดว่าสำหรับช่วงเวลาที่ว่าเขาได้หลบหนีฉัน.
จากนั้นผมเห็นเส้นทางที่แคบซึ่งเป็น ตัดเข้าไปในหิน
ด้านขวาเหนือน้ำตกตัวเอง โฮล์มส์
ยืนอยู่บนเส้นทางที่เฝ้าดูความผิดพลาดของน้ำ
ลงบนโขดหิน มีที่ไหนเลยที่เขาจะ
วิ่งไป มันไม่อาจจะง่ายสำหรับผม.
ผมย้ายไปหาเขา ทันใดนั้นเขาก็หันหลังและเรา
ตาได้พบกับ.
รูปลักษณ์ของเขาเป็นเย็นไม่ถูกรบกวน วิธีการที่ฉันได้หวังว่าจะ
ขู่คนนี้? หัวใจของฉันล้มเหลวฉันและฉันเกือบจะ
ลดลง เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้ผม แต่ผมดึงออกมาจาก
ปืนของฉัน.
'กลับมาแล้ว!' ฉันตะโกน. 'อีกขั้นตอนและฉันจะยิง!' เขา
ยิ้ม 'ดีมากแพทย์ ฉันเข้าใจ.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราไม่ได้เริ่มเดินของเราไปที่น้ำตกไรเคนบาคจนบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธออกไปก่อนมื้อกลางวัน ผมตกใจมากครับ ผมไม่มีโคเคน และอีกไม่นานฉันคงจะเหนื่อยเกินไป ที่จะไป ครั้งสุดท้ายที่เราทิ้งโรงแรม , และเริ่มที่จะเดินตามภูเขาเส้นทางโฮล์มส์พูดอย่างมีความสุข ในฐานะที่เราไป เขาพบว่าภูเขาที่สวยงามมากเมื่อเราได้ไปทางเล็กน้อย ฉันพบว่าฉันมีลืมนาฬิกาไว้ที่โรงแรม มันเป็นของฉันพ่อและฉันต้องการจะรู้ว่ามันปลอดภัย ฉันบอกโฮล์มส์ว่า ฉันจะกลับไปที่โรงแรม , หาดู ดูเขาต่อมาที่ตก ผมหวังว่าทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และว่า เขาจะไม่หายไปเมื่อฉันไปถึงน้ำตก ฉันคงไม่เจอเขาและคิดว่าสำหรับช่วงเวลาที่เขาหนีมาแล้วผมเห็นเส้นทางที่แคบที่ตัดเข้าไปในหินข้างบนตกเอง โฮล์มส์คือยืนอยู่บนเส้นทางที่ ดูน้ำผิดพลาดลงบนโขดหิน ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาจะหนีไป มันไม่อาจจะง่ายสำหรับฉันผมย้ายไปทางเขา จู่ๆ เขาก็หันมาและของเราตาได้ท่าทางเขาดูเจ๋งมาก ไม่ถูกรบกวน . ข้าหวังว่าขู่เหรอ ? หัวใจของฉันและฉันเกือบจะล้มเหลวล้ม เขาก้าวออกมาเพื่อช่วยให้ผม แต่ผมดึงออกปืนของฉัน" " กลับมา ฉันตะโกน . . . อีกก้าว ฉันก็จะยิง ! เขายิ้ม . . . ดี , หมอ ผมเข้าใจ . . .