The goal of the present investigati

The goal of the present investigation was to examine effects of a cognitive-behavioral group intervention for pregnant women with subclinically elevated stress, anxiety and/or depression on perceived stress and salivary cortisol levels. Expectant mothers were recruited in gynaecologist practices. They participated in a screening, a standardized diagnostic interview (Munich-Composite Diagnostic Interview, M-CIDI), and were randomly assigned to an intervention (N = 21) and treatment as usual control group (N = 40). The intervention consisted of a manualized cognitive-behavioral group program for expectant mothers with subclinically elevated stress, depression, and/or anxiety symptoms. Stress questionnaire (prenatal distress (PDQ), perceived stress (PSS)) as well as diurnal salivary cortisol assessment took place at T1 (antenatal, preintervention), at T2 (antenatal, post-intervention) and T3 (3-month postpartum). Subjects that participated in the intervention exhibited a significant post-treatment change in morning cortisol (cortisol awakening response, CAR) in contrast to control subjects, F(8,51) = 2.300, p = 0.047. Intervention participants showed a smaller CAR subsequent to the intervention, displaying a lessened stress reaction. This effect was not observed in the control group. In contrast, we failed in discovering a significant difference between the research groups regarding the cortisol area under curve parameter (AUC) and the applied subjective stress questionnaires. Evaluation results were thus heterogeneous. Nevertheless, intervention effects on the CAR are promising. Our results suggest that a cognitive-behavioral intervention might lead to an improvement in the biological stress response of pregnant women with subclinically elevated stress, anxiety, or depressive symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายของการตรวจสอบปัจจุบันคือการ ตรวจสอบผลของการแทรกแซงของกลุ่มรับรู้พฤติกรรมสำหรับหญิงตั้งครรภ์มีความเครียดสูง subclinically ความวิตกกังวล หรือภาวะซึมเศร้าความเครียดการรับรู้และระดับ salivary cortisol แม่ expectant ได้พิจารณาในแนวทางของสูตินารีแพทย์ พวกเขาเข้าร่วมในการคัดกรอง สัมภาษณ์วิเคราะห์มาตรฐาน (มิวนิคประกอบการวินิจฉัยสัมภาษณ์ M-CIDI), และถูกสุ่มให้การแทรกแซง (N = 21) และควบคุมกลุ่มตามปกติ (N = 40) แทรกแซงประกอบด้วยกลุ่มการรับรู้พฤติกรรม manualized โปรแกรมสำหรับ expectant มารดามีอาการเครียด ซึมเศร้า และ/หรือความวิตกกังวลสูง subclinically แบบสอบถามความเครียด (ก่อนคลอดความทุกข์ (บน), รับรู้ความเครียด (PSS)) รวมทั้งประเมิน diurnal salivary cortisol เอา T1 (ครรภ์ preintervention), ที่ T2 (ครรภ์ แทรกแซงหลัง) และ T3 (3 เดือนหลังคลอด) วิชาที่เข้าร่วมในการแทรกแซงการจัดแสดงการเปลี่ยนแปลงหลังการรักษาในช่วงเช้า cortisol (cortisol ตื่นการตอบสนอง รถ) ตรงข้ามเรื่องควบคุม F(8,51) = 2.300, p = 0.047 แทรกแซงของผู้เข้าร่วมแสดงรถเล็ก subsequent to แทรกแซง แสดงปฏิกิริยาความเครียดลดลงอย่างมาก ผลนี้ไม่ได้ถูกตรวจสอบในกลุ่มควบคุม ในทางตรงข้าม เราล้มเหลวในการค้นพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มวิจัยเกี่ยวกับพื้นที่ภายใต้โค้งพารามิเตอร์ (AUC) cortisol และแบบสอบถามความเครียดตามอัตวิสัยประยุกต์ การประเมินผลแตกต่างกันจึงได้ อย่างไรก็ตาม ผลแทรกแซงรถได้สัญญา ผลของเราแนะนำว่า การแทรกแซงรับรู้พฤติกรรมอาจทำการปรับปรุงในการตอบสนองทางชีวภาพความเครียดของหญิงตั้งครรภ์มีความเครียดสูง subclinically วิตกกังวล หรืออาการ depressive

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายของการตรวจสอบในปัจจุบันเพื่อศึกษาผลกระทบของการแทรกแซงของกลุ่มความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมสำหรับหญิงตั้งครรภ์ที่มีความเครียดสูง subclinically ความวิตกกังวลและ / หรือภาวะซึมเศร้าความเครียดการรับรู้และระดับคอร์ติซอลาย สตรีมีครรภ์ได้รับคัดเลือกในการปฏิบัตินรีแพทย์ พวกเขามีส่วนร่วมในการตรวจคัดกรองการวินิจฉัยการสัมภาษณ์ที่ได้มาตรฐาน (มิวนิคคอมโพสิตวินิจฉัยสัมภาษณ์ M-CIDI) และถูกสุ่มให้แทรกแซง (ยังไม่มี = 21) และการรักษาเป็นกลุ่มควบคุมตามปกติ (ยังไม่มี = 40) การแทรกแซงประกอบด้วยโปรแกรมกลุ่มความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม manualized สำหรับสตรีมีครรภ์ที่มีความเครียดสูง subclinically, ซึมเศร้า, และ / หรือมีอาการวิตกกังวล แบบสอบถามความเครียด (ความทุกข์ก่อนคลอด (PDQ) ความเครียดการรับรู้ (PSS)) เช่นเดียวกับการประเมิน cortisol น้ำลายรายวันเกิดขึ้นที่ T1 (ฝากครรภ์ preintervention) ที่ T2 (ฝากครรภ์โพสต์แทรกแซง) และ T3 (หลังคลอด 3 เดือน) อาสาสมัครที่เข้าร่วมในการแทรกแซงการจัดแสดงการเปลี่ยนแปลงหลังการรักษาที่สำคัญในการคอร์ติซอวัน (การตอบสนองต่อการกระตุ้นคอร์ติซอ, CAR) ในทางตรงกันข้ามกับการควบคุมวิชา F (8,51) = 2.300, p = 0.047 ผู้เข้าร่วมการแทรกแซงแสดงให้เห็นว่ารถขนาดเล็กตามมาแทรกแซงการแสดงปฏิกิริยาความเครียดลดลง ผลกระทบนี้จะไม่ได้สังเกตในกลุ่มควบคุม ในทางตรงกันข้ามเราล้มเหลวในการค้นพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มวิจัยเกี่ยวกับการคอร์ติซอพื้นที่ใต้เส้นโค้งพารามิเตอร์ (AUC) และแบบสอบถามความเครียดส่วนตัวใช้ ผลการประเมินที่แตกต่างกันจึงมี อย่างไรก็ตามผลการแทรกแซงในรถมีแนวโน้ม ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมอาจนำไปสู่​​การปรับปรุงในการตอบสนองต่อความเครียดทางชีวภาพของหญิงตั้งครรภ์ที่มีความเครียดสูง subclinically ความวิตกกังวลหรือมีอาการซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของการสอบสวนในปัจจุบัน เพื่อศึกษาผลของการรู้คิดและกลุ่มหญิงตั้งครรภ์ที่มี subclinically ยกระดับความเครียด ความวิตกกังวล และ / หรือภาวะซึมเศร้าและการรับรู้ความเครียด cortisol น้ำลาย ได้คัดเลือกสตรีมีครรภ์ในการปฏิบัติ พวกเขามีส่วนร่วมในการคัดกรองมาตรฐานการวินิจฉัยการสัมภาษณ์ ( Munich ประกอบด้วยการวินิจฉัยการสัมภาษณ์ m-cidi ) มีวัตถุประสงค์เพื่อการแทรกแซง ( n = 21 ) และการรักษา เช่น กลุ่มปกติ ( n = 40 ) กิจกรรมแทรกแซงประกอบด้วย manualized การรู้คิดและกลุ่มโปรแกรมสำหรับสตรีมีครรภ์กับ subclinically ยกระดับความเครียด ภาวะซึมเศร้า และ / หรือ อาการวิตกกังวลquestionnaire งที่ใช้ distress prenatal ( pdq ่ perceived งที่ใช้ pss ) ) as as assessment cortisol โปรแกรมกันใหม่ salivary เฮ้ at t1 ( สปีชีส์ , preintervention ) จะ t2 ( สปีชีส์ , post San , คน ( t3 ( 3-month postpartum ) . กลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมในกิจกรรมมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการกระตุ้นฮอร์โมนคอร์ติซอล ( เช้า ,รถยนต์ ) ในทางตรงกันข้าม การควบคุมเรื่อง F ( 8,51 ) = 2.300 , p = 0.047 . ผู้เข้าร่วมกิจกรรมโชว์รถขนาดเล็กภายหลังการทดลองลดความเครียด , แสดงปฏิกิริยา ผลกระทบนี้จะไม่พบในกลุ่มควบคุม ในทางตรงกันข้ามเราล้มเหลวในการค้นพบความแตกต่างระหว่างกลุ่มงานวิจัยเกี่ยวกับ cortisol พื้นที่ภายใต้โค้ง ( ค่าพารามิเตอร์ ) และอัตนัยประยุกต์ความเครียดของคน ผลการประเมินจึงแตกต่างกัน อย่างไรก็ตามการแทรกแซงผลในรถ มีสัญญาจากผลการศึกษาว่า การแทรกแซงการรู้คิดและอาจนำไปสู่การพัฒนาในการตอบสนองทางชีวภาพความเครียดของหญิงตั้งครรภ์ที่มี subclinically ยกระดับความเครียดความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า .