Chapter 48: Eccentric Song and Wu D

Chapter 48: Eccentric Song and Wu Dingqiu 1

Thunder rolled out in the evening sky. Rosy clouds drifted about, and the autumn wind rustled, picking up the fallen leaves and sending them floating. It should have been a beautiful, rainy autumn evening, but the peacefulness was interrupted by two figures who occasionally dropped to the ground, but then immediately shot back up into the air. They soared along, engaged in a life-and-death pursuit.

Meng Hao was in front, his eyes glistening. After reaching the seventh level of Qi Condensation, he could maintain top speed on his flying sword for the time it takes half an incense stick to burn. At that rate, he could not shake off Shangguan Xiu.

After some time passed, he was forced to drop to the ground, run as fast as possible for a while, and then resume gliding.

Shangguan Xiu pursued him doggedly. He knew that he couldn’t let him escape; if he did, Meng Hao could easily hide somewhere in the massive State of Zhao, and that would be very troublesome.

At the moment, he was extremely confident. A critical juncture had arrived. He knew that Meng Hao possessed some treasured item. He wasn’t exactly sure what it did, but he was determined to acquire it.

“Meng Hao, you can’t escape me! My aim has always been the Southern Domain. The only reason I haven’t ascended to the Foundation Establishment stage yet is because I didn’t want to. You’re like an ant to me! You will be my stepping stone into Foundation Establishment!” Shangguan Xiu was of the ninth level of Qi Condensation. Even though he was very close to breaking through to the Foundation Establishment stage, his level of power was still far from that level. That having been said, even though Meng Hao was in the same stage as him, their Cultivation bases were still two levels apart. This meant that not only was Shangguan Xiu faster, but because of his status as an Elder in the Reliance Sect, he’d had access to higher level magical items.

The talisman whistled through the air, propelling him forward with extraordinary power. He flicked his wide sleeve, snapping a jade slip. A green mist shot out, which coagulated into a green bottle, about half the height of an average person. It shot toward Meng Hao.

Meng Hao’s eyes flickered and he slapped his bag of holding. Ten flying swords appeared, shooting toward the magical bottle. As soon as they collided, the ten flying swords exploded into pieces, which mushroomed out in all directions. The bottle shattered, but Shangguan Xiu simply increased his speed and leaped over the cloud, intent on decreasing the distance between him and Meng Hao.

At that moment, Meng Hao suddenly turned, his hands flickering in incantation patterns. Wind Blades appeared, three of them. However, they didn’t shoot toward Shangguan Xiu, but instead flew in circular patterns, faster and faster, creating a gravitational force which pulled in the shattered remnants of his flying swords. Soon, they had formed a spinning vortex.

A booming sound rang out, but Meng Hao didn’t look back. The vortex behind Shangguan Xiu suddenly exploded, sending shrapnel shooting out. Shangguan Xiu was knocked forward, shredding much of his clothing. His eyes burned with fury.

“So you’ve reached the seventh level of Qi Condensation!” Shangguan Xiu glared as Meng Hao sped off into the distance. He continued his pursuit, albeit more cautiously. He knew that Meng Hao was incredibly crafty, and could not be underestimated. He must use all his power.

When he thought about the technique Meng Hao had just used, gathering the fragmented pieces of the swords together, Shangguan Xiu was a bit taken aback. If Meng Hao’s Cultivation base were higher, then the attack just now, while it might not have killed him, would have seriously injured him.

“He’s so young, yet so sinister. Exploding the swords was just a diversion. Dammit!” He increased his speed, turning into a ray of light as he pursued Meng Hao.

Two people shot through the evening as the sky grew dark. The bright moon looked down, its gaze illuminating them.

Meng Hao’s face was grim. He consumed some Demonic Cores. Even though the North Sea had shown him the Dao, and he had broken through to the next level, his current situation did not bode well. He was at the seventh level of Qi Condensation, but had no way to lose his pursuer. He was in somewhat of a crisis.

“There will come a day when I will slay this man!” thought Meng Hao. As he considered the inexplicable enmity between them, he came to the realisation that it was all because of his opponent’s greed. Over and over again. It was extremely annoying.

Looking back at Shangguan Xiu, Meng Hao gritted his teeth. As his flying sword sputtered out of power, he leaped to the ground, racing toward the wild mountains. He was heading, not toward the Reliance Sect, but rather the east of Mount Daqing, where a chain of mountains rose and fell off toward the flatlands and the capital city of the State of Zhao.

The mounta

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 48: เพลงประหลาดและ Wu Dingqiu 1ฟ้าร้องรีดออกในท้องฟ้ายามเย็น โรซี่เมฆลอยเกี่ยวกับ และฤดูใบไม้ร่วงลม rustled หยิบใบลดลง และส่งน้ำ ควรได้รับตอนเย็นฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงาม ฝน แต่ปรนนิบัติถูกขัดจังหวะ โดยตัวเลขสองตัวที่บางครั้งลดลงไปพื้นดิน แต่ทันทีถ่ายกลับขึ้น ไปในอากาศ พวกเขาเพิ่มสูงขึ้นตาม ในการแสวงหา life-and-deathเมงเฮาเป็นตาระยิบระยับตัดหน้า หลังจากถึงระดับเจ็ดชิควบ เขาสามารถรักษาความเร็วบนดาบบินสำหรับเวลาใช้ก้านธูปเป็นครึ่งเขียน ในอัตราที่ เขาอาจไม่สลัดซั่ง Xiuหลังจากเวลาผ่านไป เขาถูกบังคับให้วางกับพื้นดิน วิ่งเร็วที่สุดในขณะ และจากนั้น ดำเนินต่อเครื่องซั่ง Xiu ติดตามเขา doggedly เขารู้ว่า เขาไม่ให้เขาหนี ถ้าเขา เมงเฮาอาจได้ซ่อนอยู่ในรัฐใหญ่ของ Zhao และที่จะลำบากมากในขณะนี้ เขาก็มั่นใจ มาถึงยานยนต์สำคัญ เขารู้ว่า เฮาเมงครอบครองบางสินค้าไกล ไม่แน่ใจนักว่าอะไรที่จะทำได้ แต่เขากำหนดจะได้รับมัน"เฮาเมง คุณไม่สามารถหนีฉัน เป้าหมายของฉันได้เสมอภาคใต้โดเมน เหตุผลเดียวที่ผมยังไม่ขึ้นในระยะก่อตั้งมูลนิธิไปยัง เพราะไม่ได้ คุณเป็นเหมือนมดฉัน คุณจะหินของฉันก้าวเข้าสู่การจัดตั้งมูลนิธิ" ซั่ง Xiu เป็นเก้าระดับของชิควบ เขาเองก็มากใกล้ทำลายผ่านขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิ ระดับพลังงานก็ยังคงห่างไกลจากระดับที่ มีการกล่าวว่า ถึงแม้ว่าเฮาเมงในเวทีเดียวกันเป็นเขา ฐานการเพาะปลูกได้ยังกันสองระดับ นี้หมายถึงที่ไม่เพียงเป็นซั่ง Xiu เร็ว แต่เนื่องจากสถานะของเขาเป็นผู้สูงอายุมีในนิกายพึ่ง เขาได้มีการเข้าถึงรายการเวทมนตร์ระดับสูงสแมนเป่านกหวีดใส่ผ่านอากาศ แรงขับเขาไปข้างหน้า ด้วยพลังอำนาจพิเศษ เขา flicked ของเขากว้างแขน หักใบหยก หมอกสีเขียวยิง ที่จับก้อนขวดสีเขียว ครึ่งความสูงของผู้ใช้โดยเฉลี่ย มันยิงต่อเฮาเมงFlickered ตาเมงเฮา และเขาตบถือกระเป๋าของเขา สิบดาบบินปรากฏ ถ่ายภาพต่อขวดวิเศษ ทันทีที่พวกเขาชนกัน ดาบบินสิบกระจายเป็นชิ้น ซึ่ง mushroomed ออกในทุกทิศทาง ขวดแตก แต่ซั่ง Xiu เพียงแค่เพิ่มความเร็วของเขา และ leaped เหนือเมฆ ตั้งใจลดระยะห่างระหว่างเขาและเฮาเมงในขณะที่ เมงเฮาก็กลาย มือของเขาสั่นในรูปแบบปลุกเสกเป็น ใบมีดลมปรากฏ สามของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ยิงต่อซั่ง Xiu แต่แทน บินในรูปแบบวงกลม เร็ว และเร็ว ขึ้น สร้างแรงความโน้มถ่วงที่ดึงดาบของเขาบินเองมลาย เร็ว ๆ นี้ พวกเขามีรูปแบบที่วนหมุนเสียงเฟื่องฟูรังออก แต่เฮาเมงไม่ได้มองย้อนกลับไป วนหลังซั่ง Xiu ก็กระจาย ส่งกระสุนที่ยิงออก ซั่ง Xiu ถูกล้มไปข้างหน้า ย่อยมากของเสื้อผ้าของเขา ตาของเขาเขียน ด้วยความโกรธ"เพื่อให้คุณได้ถึงเจ็ดระดับของชิควบ" ซั่ง Xiu glared เป็นเมงเฮารวดเร็วออกไปไกล เขายังคงแสวงหาของเขา งามด้วยความระมัดระวัง เขารู้ว่า เมงเฮาเจ้าเล่ห์อย่างเหลือเชื่อ และไม่สามารถ underestimated เขาต้องใช้พลังงานทั้งหมดของเขาเมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับเทคนิคเพียงใช้เมงเฮา รวบรวมชิ้นส่วนของดาบอยู่อย่างกระจัดกระจายเข้าด้วยกัน Xiu ซั่งเป็นบิตตะลึง ถ้าเมงเฮาปลูกฐานสูง แล้วการโจมตีตอนนี้ ในขณะที่มันอาจไม่ได้ฆ่าเขา จะมีบาดเขา"เขาเป็นหนุ่มดังนั้น ยังอุบาทว์ ระเบิดดาบถูกเพียงผัน Dammit " เขาเพิ่มความเร็วของเขา เปลี่ยนเป็นลำแสงเขาสร้างเฮาเมงภาพผ่านยามเย็นขณะท้องฟ้าเติบโตเข้มคนสองคน ดวงจันทร์สว่างมองลง จ้องมองของแสงได้หน้าเมงเฮาก็น่ากลัว เขาบริโภคบางแกนปีศาจ แม้ว่าทะเลเหนือได้แสดงพระองค์ใน Dao และเขาได้เสียผ่านไปยังระดับถัดไป สถานการณ์ปัจจุบันของเขาไม่ได้เป็นลางดี เขาถูกในระดับเจ็ดชิควบ แต่มีการสูญเสียของเขา pursuer พระองค์ในของวิกฤต"มาวันเมื่อฉันจะฆ่าชายคนนี้" คิดว่า เฮาเมง เขาถือว่าความเป็นปฏิปักษ์อธิบายไม่กัน เช่นเขามารับที่มันเป็น เพราะความโลภของฝ่ายตรงข้ามของเขาทั้งหมด ซ้ำแล้วซ้ำอีก มันก็น่ารำคาญมากมองย้อนกลับไปที่ซั่ง Xiu เมงเฮา gritted ฟันของเขา เป็นดาบบิน sputtered พลัง เขา leaped ดิน แข่งต่อภูเขาป่า เขาเป็น ไม่ไปสู่สำนักพึ่งพา แต่ค่อนข้างตะวันออกของภูเขาต้าชิ่ง ที่โซ่ของภูเขากุหลาบ และตกจากงามเป็นพื้นที่ราบและเมืองหลวงของรัฐเจียวเลยการ mounta