- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
THE ANCIENT WORLDDevelopment of agr
THE ANCIENT WORLD
Development of agriculture served growing populations
unable to exist solely from hunting, stimulating the organization
of more complex societies able to share in production
and in irrigation systems. Division of labor, trade, commerce,
and government were associated with development
of urban societies. Growth of population and communal
living led to improved standards of living but also created
new health hazards including spread of diseases. As in
our time, these challenges required community action to
prevent disease and promote survival.
Eastern societies were the birthplace of world civilization.
Empirical and religious traditions were mixed.
Superstition and shamanism coexisted with practical
knowledge of herbal medicines, midwifery, management
of wounds or broken bones, and trepanation to remove
“evil spirits” that resulted from blood clots inside the
skull. All were part of communal life with variations in
historical and cultural development. The advent of writing
led to medical documentation. Requirements of medical
conduct were spelled out as part of the general legal Code
of Hammurabi in Mesopotamia (circa 1700 BCE). This
included regulation of physician fees and punishment for
failure and set a legal base for the secular practice of
medicine. Many of the main traditions of medicine were
those based on magic or that derived from religion. Often
medical practice was based on belief in the supernatural,
and healers were believed to have a religious calling.
Training of medical practitioners, regulation of their practice,
and ethical standards evolved in a number of ancient
societies.
Some cultures equated cleanliness with godliness and
associated hygiene with religious beliefs and practices.
Chinese, Egyptian, Hebrew, Indian, and Incan societies
all provided sanitary amenities as part of the religious
belief system and took measures to provide water, sewage,
and drainage systems. This allowed for successful urban
settlement and reinforced the beliefs upon which such
practices were based. Personal hygiene was part of religious
practice. Technical achievements in providing
hygiene at the community level slowly evolved as part
of urban society.
Chinese practice in the twenty-first to eleventh centuries
BCE included digging of wells for drinking water;
from the eleventh to the seventh centuries BCE this
included use of protective measures for drinking water
and destruction of rats and rabid animals. In the second
century BCE, Chinese communities were using sewers
and latrines. The basic concept of health was that of countervailing
forces between the principles of yin (female)
and yang (male), with emphasis on a balanced lifestyle.
Medical care emphasized diet, herbal medicine, hygiene,
massage, and acupuncture.
Ancient cities in India were planned with building
codes, street paving, and covered sewer drains built of
bricks and mortar. Indian medicine originated in herbalism
associated with the mythical gods. Between 800 and 200
BCE, Ayurvedic medicine developed and with it, medical
schools and public hospitals. Between 800 BCE and 400
2 Chapter | 1 A History of Public HealthCE, major texts of medicine and surgery were written. Primarily
focused in the Indus Valley, the golden age of
ancient Indian medicine began in approximately 800
BCE. Personal hygiene, sanitation, and water supply engineering
were emphasized in the laws of Manu. Pioneering
physicians, supported by Buddhist kings, developed the
use of drugs and surgery, and established schools of medicine
and public hospitals as part of state medicine. Indian
medicine played a leading role throughout Asia, as did
Greek medicine in Europe and the Arab countries. With
the Mogul invasion of 600 CE, state support declined,
and with it, Indian medicine.
Ancient Egyptian intensive agriculture and irrigation
practices were associated with widespread parasitic disease.
The cities had stone masonry gutters for drainage,
and personal hygiene was highly emphasized. Egyptian
medicine developed surgical skills and organization of
medical care, including specialization and training that
greatly influenced the development of Greek medicine.
The Eberus Papyrus, written 3400 years ago, gives an extensive
description of Egyptian medical science, including
isolation of infected surgical patients.
The Hebrew Mosaic Law of the five Books of Moses
(circa 1000 BCE) stressed prevention of disease through
regulation of personal and community hygiene, reproductive
and maternal health, isolation of lepers and other
“unclean conditions,” and family and personal sexual conduct
as part of religious practice. It also laid a basis for
medical and public health jurisprudence. Personal and
community responsibility for health included a mandatory
day of rest, limits on slavery and guarantees of the rights
of slaves and workers, protection of water supplies, sanitation
of communities and camps, waste disposal, and food
protection, all codified in detailed religious obligations.
Food regulation prevented use of diseased or unclean animals,
and prescribed methods of slaughter improved the
possibility of preservation of the meat. While there was
an element of viewing illness as a punishment for sin,
there was also an ethical and social stress on the value
of human life with an obligation to seek and provide care.
The concepts of sanctity of human life (Pikuah Nefesh)
and improving the quality of life on Earth (Tikun Olam)
were given overriding religious and social roles in community
life. In this tradition, the saving of a single human life
was considered “as if one saved the whole world,” with an
ethical imperative to achieve a better earthly life for all.
The Mosaic Law, which forms the basis for Judaism, Christianity,
and Islam, codified health behaviors for the individual
and for society, all of which have continued into the
modern era as basic concepts in environmental and social
hygiene.
In Cretan and Minoan societies, climate and environment
were recognized as playing a role in disease causation.
Malaria was related to swampy and lowland areas, and prevention
involved planning the location of settlements.
Ancient Greece placed high emphasis on healthful living
habits in terms of personal hygiene, nutrition, physical fitness,
and community sanitation. Hippocrates articulated the
clinical methods of observation and documentation and a
code of ethics of medical practice. He articulated the relationship
between disease patterns and the natural environment
(Air, Water, and Places) which dominated epidemiologic
thinking until the nineteenth century. Preservation of health
was seen as a balance of forces: exercise and rest, nutrition
and excretion, and recognizing the importance of age and
sex variables in health needs. Disease was seen as having natural
causation, and medical care was valued, with the citystate
providing free medical services for the poor and for
slaves. City officials were appointed to look after public
drains and water supply, providing organized sanitary and
public health services. Hippocrates gave medicine both a
scientific and ethical spirit lasting to the present time.
Ancient Rome adopted much of the Greek philosophy
and experience concerning health matters with high levels
of achievement and new innovations in the development
of public health. The Romans were extremely skilled in
engineering of water supply, sewage and drainage systems,
public baths and latrines, town planning, sanitation
of military encampments, and medical care. Roman law
also regulated businesses and medical practice. The influence
of the Roman Empire resulted in the transfer of these
ideas throughout much of Europe and the Middle East.
Rome itself had access to clean water via 10 aqueducts
supplying ample water for the citizens. Rome also built
public drains. By the early first century the aqueducts
allowed people to have 600–900 liters per person per day
of household water from mountains. Marshlands were
drained to reduce the malarial threat. Public baths were
built to serve the poor, and fountains were built in private
homes for the wealthy. Streets were paved, and organized
garbage disposal served the cities.
Roman military medicine included well-designed sanitation
systems, food supplies, and surgical services.
Roman medicine, based on superstition and religious rites,
with slaves as physicians, developed from Greek physicians
who brought their skills and knowledge to Rome
after the destruction of Corinth in 146 BCE. Training as
apprentices, Roman physicians achieved a highly respected
role in society. Hospitals and municipal doctors were
employed by Roman cities to provide free care to the poor
and the slaves, but physicians also engaged in private
practice, mostly on retainers to families. Occupational
health was described with measures to reduce known risks
such as lead exposure, particularly in mining. Weights and
measures were standardized and supervised. Rome made
important contributions to the public health tradition of
sanitation, urban planning, and organized medical care.
Galen, Rome’s leading physician, perpetuated the fame
of Hippocrates through his medical writings, basing medical
assessment on the four humors of man (sanguine,
Chapter | 1 A History of Public Health 3phlegmatic, choleric, and melancholic). These ideas dominated
European medical thought for nearly 1500 years
until the advent of modern science.
Development of agriculture served growing populations
unable to exist solely from hunting, stimulating the organization
of more complex societies able to share in production
and in irrigation systems. Division of labor, trade, commerce,
and government were associated with development
of urban societies. Growth of population and communal
living led to improved standards of living but also created
new health hazards including spread of diseases. As in
our time, these challenges required community action to
prevent disease and promote survival.
Eastern societies were the birthplace of world civilization.
Empirical and religious traditions were mixed.
Superstition and shamanism coexisted with practical
knowledge of herbal medicines, midwifery, management
of wounds or broken bones, and trepanation to remove
“evil spirits” that resulted from blood clots inside the
skull. All were part of communal life with variations in
historical and cultural development. The advent of writing
led to medical documentation. Requirements of medical
conduct were spelled out as part of the general legal Code
of Hammurabi in Mesopotamia (circa 1700 BCE). This
included regulation of physician fees and punishment for
failure and set a legal base for the secular practice of
medicine. Many of the main traditions of medicine were
those based on magic or that derived from religion. Often
medical practice was based on belief in the supernatural,
and healers were believed to have a religious calling.
Training of medical practitioners, regulation of their practice,
and ethical standards evolved in a number of ancient
societies.
Some cultures equated cleanliness with godliness and
associated hygiene with religious beliefs and practices.
Chinese, Egyptian, Hebrew, Indian, and Incan societies
all provided sanitary amenities as part of the religious
belief system and took measures to provide water, sewage,
and drainage systems. This allowed for successful urban
settlement and reinforced the beliefs upon which such
practices were based. Personal hygiene was part of religious
practice. Technical achievements in providing
hygiene at the community level slowly evolved as part
of urban society.
Chinese practice in the twenty-first to eleventh centuries
BCE included digging of wells for drinking water;
from the eleventh to the seventh centuries BCE this
included use of protective measures for drinking water
and destruction of rats and rabid animals. In the second
century BCE, Chinese communities were using sewers
and latrines. The basic concept of health was that of countervailing
forces between the principles of yin (female)
and yang (male), with emphasis on a balanced lifestyle.
Medical care emphasized diet, herbal medicine, hygiene,
massage, and acupuncture.
Ancient cities in India were planned with building
codes, street paving, and covered sewer drains built of
bricks and mortar. Indian medicine originated in herbalism
associated with the mythical gods. Between 800 and 200
BCE, Ayurvedic medicine developed and with it, medical
schools and public hospitals. Between 800 BCE and 400
2 Chapter | 1 A History of Public HealthCE, major texts of medicine and surgery were written. Primarily
focused in the Indus Valley, the golden age of
ancient Indian medicine began in approximately 800
BCE. Personal hygiene, sanitation, and water supply engineering
were emphasized in the laws of Manu. Pioneering
physicians, supported by Buddhist kings, developed the
use of drugs and surgery, and established schools of medicine
and public hospitals as part of state medicine. Indian
medicine played a leading role throughout Asia, as did
Greek medicine in Europe and the Arab countries. With
the Mogul invasion of 600 CE, state support declined,
and with it, Indian medicine.
Ancient Egyptian intensive agriculture and irrigation
practices were associated with widespread parasitic disease.
The cities had stone masonry gutters for drainage,
and personal hygiene was highly emphasized. Egyptian
medicine developed surgical skills and organization of
medical care, including specialization and training that
greatly influenced the development of Greek medicine.
The Eberus Papyrus, written 3400 years ago, gives an extensive
description of Egyptian medical science, including
isolation of infected surgical patients.
The Hebrew Mosaic Law of the five Books of Moses
(circa 1000 BCE) stressed prevention of disease through
regulation of personal and community hygiene, reproductive
and maternal health, isolation of lepers and other
“unclean conditions,” and family and personal sexual conduct
as part of religious practice. It also laid a basis for
medical and public health jurisprudence. Personal and
community responsibility for health included a mandatory
day of rest, limits on slavery and guarantees of the rights
of slaves and workers, protection of water supplies, sanitation
of communities and camps, waste disposal, and food
protection, all codified in detailed religious obligations.
Food regulation prevented use of diseased or unclean animals,
and prescribed methods of slaughter improved the
possibility of preservation of the meat. While there was
an element of viewing illness as a punishment for sin,
there was also an ethical and social stress on the value
of human life with an obligation to seek and provide care.
The concepts of sanctity of human life (Pikuah Nefesh)
and improving the quality of life on Earth (Tikun Olam)
were given overriding religious and social roles in community
life. In this tradition, the saving of a single human life
was considered “as if one saved the whole world,” with an
ethical imperative to achieve a better earthly life for all.
The Mosaic Law, which forms the basis for Judaism, Christianity,
and Islam, codified health behaviors for the individual
and for society, all of which have continued into the
modern era as basic concepts in environmental and social
hygiene.
In Cretan and Minoan societies, climate and environment
were recognized as playing a role in disease causation.
Malaria was related to swampy and lowland areas, and prevention
involved planning the location of settlements.
Ancient Greece placed high emphasis on healthful living
habits in terms of personal hygiene, nutrition, physical fitness,
and community sanitation. Hippocrates articulated the
clinical methods of observation and documentation and a
code of ethics of medical practice. He articulated the relationship
between disease patterns and the natural environment
(Air, Water, and Places) which dominated epidemiologic
thinking until the nineteenth century. Preservation of health
was seen as a balance of forces: exercise and rest, nutrition
and excretion, and recognizing the importance of age and
sex variables in health needs. Disease was seen as having natural
causation, and medical care was valued, with the citystate
providing free medical services for the poor and for
slaves. City officials were appointed to look after public
drains and water supply, providing organized sanitary and
public health services. Hippocrates gave medicine both a
scientific and ethical spirit lasting to the present time.
Ancient Rome adopted much of the Greek philosophy
and experience concerning health matters with high levels
of achievement and new innovations in the development
of public health. The Romans were extremely skilled in
engineering of water supply, sewage and drainage systems,
public baths and latrines, town planning, sanitation
of military encampments, and medical care. Roman law
also regulated businesses and medical practice. The influence
of the Roman Empire resulted in the transfer of these
ideas throughout much of Europe and the Middle East.
Rome itself had access to clean water via 10 aqueducts
supplying ample water for the citizens. Rome also built
public drains. By the early first century the aqueducts
allowed people to have 600–900 liters per person per day
of household water from mountains. Marshlands were
drained to reduce the malarial threat. Public baths were
built to serve the poor, and fountains were built in private
homes for the wealthy. Streets were paved, and organized
garbage disposal served the cities.
Roman military medicine included well-designed sanitation
systems, food supplies, and surgical services.
Roman medicine, based on superstition and religious rites,
with slaves as physicians, developed from Greek physicians
who brought their skills and knowledge to Rome
after the destruction of Corinth in 146 BCE. Training as
apprentices, Roman physicians achieved a highly respected
role in society. Hospitals and municipal doctors were
employed by Roman cities to provide free care to the poor
and the slaves, but physicians also engaged in private
practice, mostly on retainers to families. Occupational
health was described with measures to reduce known risks
such as lead exposure, particularly in mining. Weights and
measures were standardized and supervised. Rome made
important contributions to the public health tradition of
sanitation, urban planning, and organized medical care.
Galen, Rome’s leading physician, perpetuated the fame
of Hippocrates through his medical writings, basing medical
assessment on the four humors of man (sanguine,
Chapter | 1 A History of Public Health 3phlegmatic, choleric, and melancholic). These ideas dominated
European medical thought for nearly 1500 years
until the advent of modern science.
0/5000
THE ANCIENT WORLDDevelopment of agriculture served growing populationsunable to exist solely from hunting, stimulating the organizationof more complex societies able to share in productionand in irrigation systems. Division of labor, trade, commerce,and government were associated with developmentof urban societies. Growth of population and communalliving led to improved standards of living but also creatednew health hazards including spread of diseases. As inour time, these challenges required community action toprevent disease and promote survival.Eastern societies were the birthplace of world civilization.Empirical and religious traditions were mixed.Superstition and shamanism coexisted with practicalknowledge of herbal medicines, midwifery, managementof wounds or broken bones, and trepanation to remove“evil spirits” that resulted from blood clots inside theskull. All were part of communal life with variations inhistorical and cultural development. The advent of writingled to medical documentation. Requirements of medicalconduct were spelled out as part of the general legal Codeof Hammurabi in Mesopotamia (circa 1700 BCE). Thisincluded regulation of physician fees and punishment forfailure and set a legal base for the secular practice ofmedicine. Many of the main traditions of medicine werethose based on magic or that derived from religion. Oftenmedical practice was based on belief in the supernatural,and healers were believed to have a religious calling.Training of medical practitioners, regulation of their practice,and ethical standards evolved in a number of ancientsocieties.Some cultures equated cleanliness with godliness andassociated hygiene with religious beliefs and practices.Chinese, Egyptian, Hebrew, Indian, and Incan societiesall provided sanitary amenities as part of the religiousbelief system and took measures to provide water, sewage,and drainage systems. This allowed for successful urbansettlement and reinforced the beliefs upon which suchpractices were based. Personal hygiene was part of religiouspractice. Technical achievements in providinghygiene at the community level slowly evolved as partof urban society.Chinese practice in the twenty-first to eleventh centuriesBCE included digging of wells for drinking water;from the eleventh to the seventh centuries BCE thisincluded use of protective measures for drinking waterand destruction of rats and rabid animals. In the secondcentury BCE, Chinese communities were using sewersand latrines. The basic concept of health was that of countervailingforces between the principles of yin (female)and yang (male), with emphasis on a balanced lifestyle.Medical care emphasized diet, herbal medicine, hygiene,massage, and acupuncture.Ancient cities in India were planned with buildingcodes, street paving, and covered sewer drains built ofbricks and mortar. Indian medicine originated in herbalismassociated with the mythical gods. Between 800 and 200BCE, Ayurvedic medicine developed and with it, medicalschools and public hospitals. Between 800 BCE and 4002 Chapter | 1 A History of Public HealthCE, major texts of medicine and surgery were written. Primarilyfocused in the Indus Valley, the golden age ofancient Indian medicine began in approximately 800BCE. Personal hygiene, sanitation, and water supply engineeringwere emphasized in the laws of Manu. Pioneeringphysicians, supported by Buddhist kings, developed theuse of drugs and surgery, and established schools of medicineand public hospitals as part of state medicine. Indianmedicine played a leading role throughout Asia, as didGreek medicine in Europe and the Arab countries. Withthe Mogul invasion of 600 CE, state support declined,and with it, Indian medicine.Ancient Egyptian intensive agriculture and irrigationpractices were associated with widespread parasitic disease.The cities had stone masonry gutters for drainage,and personal hygiene was highly emphasized. Egyptianmedicine developed surgical skills and organization ofmedical care, including specialization and training thatgreatly influenced the development of Greek medicine.The Eberus Papyrus, written 3400 years ago, gives an extensivedescription of Egyptian medical science, includingisolation of infected surgical patients.The Hebrew Mosaic Law of the five Books of Moses(circa 1000 BCE) stressed prevention of disease throughregulation of personal and community hygiene, reproductiveand maternal health, isolation of lepers and other“unclean conditions,” and family and personal sexual conductas part of religious practice. It also laid a basis formedical and public health jurisprudence. Personal andcommunity responsibility for health included a mandatoryday of rest, limits on slavery and guarantees of the rightsof slaves and workers, protection of water supplies, sanitationof communities and camps, waste disposal, and foodprotection, all codified in detailed religious obligations.Food regulation prevented use of diseased or unclean animals,and prescribed methods of slaughter improved thepossibility of preservation of the meat. While there wasan element of viewing illness as a punishment for sin,there was also an ethical and social stress on the valueof human life with an obligation to seek and provide care.The concepts of sanctity of human life (Pikuah Nefesh)and improving the quality of life on Earth (Tikun Olam)were given overriding religious and social roles in communitylife. In this tradition, the saving of a single human lifewas considered “as if one saved the whole world,” with anethical imperative to achieve a better earthly life for all.The Mosaic Law, which forms the basis for Judaism, Christianity,and Islam, codified health behaviors for the individual
and for society, all of which have continued into the
modern era as basic concepts in environmental and social
hygiene.
In Cretan and Minoan societies, climate and environment
were recognized as playing a role in disease causation.
Malaria was related to swampy and lowland areas, and prevention
involved planning the location of settlements.
Ancient Greece placed high emphasis on healthful living
habits in terms of personal hygiene, nutrition, physical fitness,
and community sanitation. Hippocrates articulated the
clinical methods of observation and documentation and a
code of ethics of medical practice. He articulated the relationship
between disease patterns and the natural environment
(Air, Water, and Places) which dominated epidemiologic
thinking until the nineteenth century. Preservation of health
was seen as a balance of forces: exercise and rest, nutrition
and excretion, and recognizing the importance of age and
sex variables in health needs. Disease was seen as having natural
causation, and medical care was valued, with the citystate
providing free medical services for the poor and for
slaves. City officials were appointed to look after public
drains and water supply, providing organized sanitary and
public health services. Hippocrates gave medicine both a
scientific and ethical spirit lasting to the present time.
Ancient Rome adopted much of the Greek philosophy
and experience concerning health matters with high levels
of achievement and new innovations in the development
of public health. The Romans were extremely skilled in
engineering of water supply, sewage and drainage systems,
public baths and latrines, town planning, sanitation
of military encampments, and medical care. Roman law
also regulated businesses and medical practice. The influence
of the Roman Empire resulted in the transfer of these
ideas throughout much of Europe and the Middle East.
Rome itself had access to clean water via 10 aqueducts
supplying ample water for the citizens. Rome also built
public drains. By the early first century the aqueducts
allowed people to have 600–900 liters per person per day
of household water from mountains. Marshlands were
drained to reduce the malarial threat. Public baths were
built to serve the poor, and fountains were built in private
homes for the wealthy. Streets were paved, and organized
garbage disposal served the cities.
Roman military medicine included well-designed sanitation
systems, food supplies, and surgical services.
Roman medicine, based on superstition and religious rites,
with slaves as physicians, developed from Greek physicians
who brought their skills and knowledge to Rome
after the destruction of Corinth in 146 BCE. Training as
apprentices, Roman physicians achieved a highly respected
role in society. Hospitals and municipal doctors were
employed by Roman cities to provide free care to the poor
and the slaves, but physicians also engaged in private
practice, mostly on retainers to families. Occupational
health was described with measures to reduce known risks
such as lead exposure, particularly in mining. Weights and
measures were standardized and supervised. Rome made
important contributions to the public health tradition of
sanitation, urban planning, and organized medical care.
Galen, Rome’s leading physician, perpetuated the fame
of Hippocrates through his medical writings, basing medical
assessment on the four humors of man (sanguine,
Chapter | 1 A History of Public Health 3phlegmatic, choleric, and melancholic). These ideas dominated
European medical thought for nearly 1500 years
until the advent of modern science.
and for society, all of which have continued into the
modern era as basic concepts in environmental and social
hygiene.
In Cretan and Minoan societies, climate and environment
were recognized as playing a role in disease causation.
Malaria was related to swampy and lowland areas, and prevention
involved planning the location of settlements.
Ancient Greece placed high emphasis on healthful living
habits in terms of personal hygiene, nutrition, physical fitness,
and community sanitation. Hippocrates articulated the
clinical methods of observation and documentation and a
code of ethics of medical practice. He articulated the relationship
between disease patterns and the natural environment
(Air, Water, and Places) which dominated epidemiologic
thinking until the nineteenth century. Preservation of health
was seen as a balance of forces: exercise and rest, nutrition
and excretion, and recognizing the importance of age and
sex variables in health needs. Disease was seen as having natural
causation, and medical care was valued, with the citystate
providing free medical services for the poor and for
slaves. City officials were appointed to look after public
drains and water supply, providing organized sanitary and
public health services. Hippocrates gave medicine both a
scientific and ethical spirit lasting to the present time.
Ancient Rome adopted much of the Greek philosophy
and experience concerning health matters with high levels
of achievement and new innovations in the development
of public health. The Romans were extremely skilled in
engineering of water supply, sewage and drainage systems,
public baths and latrines, town planning, sanitation
of military encampments, and medical care. Roman law
also regulated businesses and medical practice. The influence
of the Roman Empire resulted in the transfer of these
ideas throughout much of Europe and the Middle East.
Rome itself had access to clean water via 10 aqueducts
supplying ample water for the citizens. Rome also built
public drains. By the early first century the aqueducts
allowed people to have 600–900 liters per person per day
of household water from mountains. Marshlands were
drained to reduce the malarial threat. Public baths were
built to serve the poor, and fountains were built in private
homes for the wealthy. Streets were paved, and organized
garbage disposal served the cities.
Roman military medicine included well-designed sanitation
systems, food supplies, and surgical services.
Roman medicine, based on superstition and religious rites,
with slaves as physicians, developed from Greek physicians
who brought their skills and knowledge to Rome
after the destruction of Corinth in 146 BCE. Training as
apprentices, Roman physicians achieved a highly respected
role in society. Hospitals and municipal doctors were
employed by Roman cities to provide free care to the poor
and the slaves, but physicians also engaged in private
practice, mostly on retainers to families. Occupational
health was described with measures to reduce known risks
such as lead exposure, particularly in mining. Weights and
measures were standardized and supervised. Rome made
important contributions to the public health tradition of
sanitation, urban planning, and organized medical care.
Galen, Rome’s leading physician, perpetuated the fame
of Hippocrates through his medical writings, basing medical
assessment on the four humors of man (sanguine,
Chapter | 1 A History of Public Health 3phlegmatic, choleric, and melancholic). These ideas dominated
European medical thought for nearly 1500 years
until the advent of modern science.
การแปล กรุณารอสักครู่..
โลกยุคโบราณ
การพัฒนาการเกษตรทำหน้าที่ประชากรที่เพิ่มขึ้น
ไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่ แต่เพียงผู้เดียวจากการล่ากระตุ้นองค์กร
ของสังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นสามารถที่จะมีส่วนร่วมในการผลิต
และระบบชลประทาน การแบ่งงานการค้าการพาณิชย์
และรัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา
ของสังคมเมือง การเจริญเติบโตของประชากรและชุมชน
ที่อยู่อาศัยนำไปสู่มาตรฐานที่ดีขึ้นของที่อยู่อาศัยที่สร้างขึ้น แต่ยัง
เป็นอันตรายต่อสุขภาพใหม่ ๆ รวมถึงการแพร่กระจายของโรค ในขณะที่
เวลาของเราความท้าทายเหล่านี้จำเป็นต้องมีการดำเนินการของชุมชนในการ
ป้องกันโรคและส่งเสริมการอยู่รอด.
สังคมตะวันออกเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมโลก.
เชิงประจักษ์ประเพณีและศาสนาถูกผสม.
ไสยศาสตร์และชาแมนพึ่งปฏิบัติที่มี
ความรู้เกี่ยวกับยาสมุนไพรการผดุงครรภ์การจัดการ
บาดแผลหรือ กระดูกหักและเจาะเพื่อเอา
"วิญญาณชั่วร้าย" ที่เกิดจากลิ่มเลือดภายใน
กะโหลกศีรษะ ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของชุมชนที่มีรูปแบบใน
การพัฒนาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม การถือกำเนิดของการเขียน
นำเอกสารทางการแพทย์ ความต้องการของทางการแพทย์ที่
ดำเนินการถูกสะกดออกมาเป็นส่วนหนึ่งของประมวลกฎหมายทั่วไป
ของฮัมมูราบีในเมโสโปเต (ประมาณ 1700 คริสตศักราช) ซึ่ง
รวมถึงกฎระเบียบของค่าธรรมเนียมการแพทย์และการลงโทษสำหรับ
ความล้มเหลวและตั้งฐานทางกฎหมายสำหรับการปฏิบัติของฆราวาส
ยา หลายประเพณีหลักของยาที่ถูก
ผู้ที่อยู่บนพื้นฐานของมายากลหรือว่ามาจากศาสนา บ่อยครั้งที่
การปฏิบัติทางการแพทย์อยู่บนพื้นฐานของความเชื่อในธรรมชาติ
และหมอเชื่อกันว่าน่าจะมีการโทรทางศาสนา.
การฝึกอบรมของผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์การควบคุมการปฏิบัติของพวกเขา
และการพัฒนามาตรฐานทางจริยธรรมในจำนวนของโบราณ
สังคม.
บางวัฒนธรรมที่บรรจุความสะอาดกับพระเจ้าและ
ที่เกี่ยวข้อง สุขอนามัยกับความเชื่อทางศาสนาและการปฏิบัติ.
จีน, อียิปต์, ฮิบรู, อินเดีย, อินคาและสังคม
ทั้งหมดที่สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขอนามัยเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา
ระบบความเชื่อและใช้มาตรการเพื่อให้น้ำ, น้ำเสีย
และระบบระบายน้ำ นี้ได้รับอนุญาตให้ประสบความสำเร็จในเมือง
การตั้งถิ่นฐานและเสริมความเชื่อตามที่ดังกล่าว
อยู่บนพื้นฐานการปฏิบัติ สุขอนามัยส่วนบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา
ปฏิบัติ ความสำเร็จทางเทคนิคในการให้บริการ
ด้านสุขอนามัยในระดับชุมชนพัฒนาช้าเป็นส่วนหนึ่ง
. ของสังคมเมือง
ของจีนในการปฏิบัติที่ยี่สิบเอ็ดศตวรรษที่สิบเอ็ด
คริสตศักราชรวมการขุดหลุมสำหรับการดื่มน้ำ
จากสิบเอ็ดถึงศตวรรษที่เจ็ดคริสตศักราชนี้
รวมถึงการใช้มาตรการป้องกัน สำหรับน้ำดื่ม
และการทำลายของหนูและสัตว์บ้า ในครั้งที่สอง
ศตวรรษที่คริสตศักราชชุมชนชาวจีนได้ใช้ท่อระบายน้ำ
และส้วม แนวคิดพื้นฐานของสุขภาพเป็นที่ของตอบโต้
กองกำลังระหว่างหลักการของหยิน (หญิง)
และหยาง (ชาย) โดยเน้นวิถีชีวิตที่สมดุล.
ดูแลการแพทย์อาหารเน้นยาสมุนไพร, สุขอนามัย,
การนวดและการฝังเข็ม.
เมืองโบราณในอินเดีย มีการวางแผนด้วยการสร้าง
รหัสปูถนนและท่อระบายน้ำท่อระบายน้ำครอบคลุมสร้างขึ้นจาก
อิฐและปูน ยาอินเดียเกิดขึ้นในสมุนไพร
ที่เกี่ยวข้องกับเทพเจ้าในตำนาน ระหว่าง 800 และ 200
คริสตศักราชยาอายุรเวทพัฒนาและด้วยการแพทย์
โรงเรียนและโรงพยาบาลของรัฐ ระหว่าง 800 คริสตศักราช 400 และ
บทที่ 2 | 1 ความเป็นมาของสาธารณะ HealthCE ข้อความที่สำคัญของยาและการผ่าตัดที่ถูกเขียนขึ้น ส่วนใหญ่
มุ่งเน้นในลุ่มแม่น้ำสินธุ, ยุคทองของ
การแพทย์แผนโบราณของอินเดียเริ่มในเวลาประมาณ 800
คริสตศักราช สุขอนามัยส่วนบุคคลการสุขาภิบาลและน้ำวิศวกรรมอุปทาน
ถูกเน้นในกฎหมายของมนุ ผู้บุกเบิก
แพทย์ได้รับการสนับสนุนโดยกษัตริย์ชาวพุทธ, การพัฒนา
การใช้ยาและการผ่าตัดและโรงเรียนที่จัดตั้งขึ้นของยา
และโรงพยาบาลของรัฐเป็นส่วนหนึ่งของการแพทย์ของรัฐ อินเดีย
ยาเล่นบทบาทนำทั่วเอเชียเช่นเดียวกับ
ยากรีกในยุโรปและประเทศอาหรับ ด้วยการ
บุกเจ้าพ่อ 600 CE, การสนับสนุนของรัฐลดลง
และด้วยยาอินเดีย.
การเกษตรแบบเร่งรัดอียิปต์โบราณและการชลประทาน
การปฏิบัติที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดโรคพยาธิอย่างกว้างขวาง.
เมืองมีท่อระบายน้ำก่ออิฐหินสำหรับการระบายน้ำ
และสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ได้รับการเน้นย้ำอย่างมาก อียิปต์
ยาการพัฒนาทักษะในการผ่าตัดและองค์กรของ
การดูแลทางการแพทย์รวมทั้งความเชี่ยวชาญและการฝึกอบรมที่
มีอิทธิพลอย่างมากในการพัฒนาของยากรีก.
Eberus กกเขียน 3400 ปีที่ผ่านมาให้กว้างขวาง
คำอธิบายของวิทยาศาสตร์การแพทย์อียิปต์รวมทั้ง
การแยกผู้ป่วยที่ติดเชื้อผ่าตัด.
ภาษาฮิบรูโมเสกกฎหมายในห้าหนังสือของโมเสส
(ประมาณ 1000 คริสตศักราช) เน้นการป้องกันโรคผ่าน
การควบคุมสุขอนามัยส่วนบุคคลและชุมชนการเจริญพันธุ์
และสุขภาพมารดาแยกโรคเรื้อนและอื่น ๆ ที่
"เงื่อนไขที่ไม่สะอาด" และครอบครัวและความประพฤติทางเพศส่วนบุคคล
เป็นส่วนหนึ่งของ วัต นอกจากนี้ยังวางพื้นฐานสำหรับ
นิติศาสตร์ทางการแพทย์และสาธารณสุข ส่วนบุคคลและ
ความรับผิดชอบต่อชุมชนเพื่อสุขภาพรวมถึงการบังคับใช้
วันของส่วนที่เหลือข้อ จำกัด เกี่ยวกับการเป็นทาสและการค้ำประกันสิทธิ
ของทาสและคนงานป้องกันน้ำสุขาภิบาล
ของชุมชนและค่ายขยะและอาหาร
ป้องกันทั้งหมดประมวลกฎหมายภาระผูกพันทางศาสนาที่มีรายละเอียด .
การควบคุมอาหารป้องกันไม่ให้เกิดการใช้สัตว์เป็นโรคหรือไม่สะอาด
และวิธีการที่กำหนดของการฆ่าตัวดีขึ้น
เป็นไปได้ของการเก็บรักษาเนื้อสัตว์ ในขณะที่มี
องค์ประกอบของการดูความเจ็บป่วยเป็นโทษสำหรับความผิดบาป,
นอกจากนี้ยังมีความเครียดทางจริยธรรมและสังคมเกี่ยวกับคุณค่า
ของชีวิตมนุษย์ที่มีภาระผูกพันที่จะแสวงหาและให้การดูแล.
แนวความคิดของความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตมนุษย์ (Pikuah Nefesh)
และการปรับปรุง คุณภาพของชีวิตบนโลก (Tikun Olam)
ได้รับบทบาททางศาสนาและทางสังคมที่สำคัญในชุมชน
ชีวิต ในประเพณีนี้ประหยัดของชีวิตมนุษย์เดียว
ได้รับการพิจารณา "ราวกับว่ามีใครบันทึกไว้ทั้งโลก" กับ
จริยธรรมความจำเป็นที่จะประสบความสำเร็จที่ดีกว่าชีวิตบนโลกทั้งหมด.
โมเสกกฎหมายซึ่งรูปแบบพื้นฐานสำหรับยูดายคริสต์
และ ศาสนาอิสลามประมวลผลพฤติกรรมสุขภาพสำหรับบุคคล
และสังคมซึ่งทั้งหมดได้อย่างต่อเนื่องใน
ยุคปัจจุบันเป็นแนวคิดพื้นฐานในด้านสิ่งแวดล้อมและสังคม
สุขอนามัย.
ในสังคมเครตันและมิโนอันสภาพภูมิอากาศและสภาพแวดล้อมที่
ได้รับการยอมรับการเล่นบทบาทในการเกิดโรค.
มาลาเรีย ที่เกี่ยวข้องกับแอ่งน้ำและพื้นที่ลุ่มและการป้องกัน
ที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนที่ตั้งของการตั้งถิ่นฐาน.
กรีกโบราณวางความสำคัญสูงในการดำรงชีวิตที่ดีต่อสุขภาพ
นิสัยในแง่ของสุขอนามัยส่วนบุคคล, โภชนาการ, สมรรถภาพทางกาย
และสุขอนามัยชุมชน Hippocrates ก้อง
วิธีการทางคลินิกของการสังเกตและเอกสารและ
จรรยาบรรณของการปฏิบัติทางการแพทย์ เขาก้องความสัมพันธ์
ระหว่างรูปแบบการเกิดโรคและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ
(อากาศน้ำและสถานที่) ซึ่งครอบงำทางระบาดวิทยา
คิดจนกระทั่งศตวรรษที่สิบเก้า การดูแลรักษาสุขภาพ
ที่ถูกมองว่าเป็นความสมดุลของกองกำลัง: การออกกำลังกายและพักผ่อนโภชนาการ
และการขับถ่ายและตระหนักถึงความสำคัญของอายุและ
ตัวแปรทางเพศในความต้องการด้านสุขภาพ โรคถูกมองว่าเป็นธรรมชาติที่มี
สาเหตุและการดูแลทางการแพทย์ที่มีมูลค่าด้วย Citystate
การให้บริการทางการแพทย์ฟรีสำหรับคนยากจนและ
ทาส เจ้าหน้าที่ของเมืองได้รับการแต่งตั้งเพื่อดูแลประชาชน
ท่อระบายน้ำและน้ำประปาให้จัดสุขาภิบาลและ
บริการสุขภาพของประชาชน Hippocrates ให้ยาทั้ง
ทางวิทยาศาสตร์และจิตวิญญาณจริยธรรมที่ยั่งยืนให้กับเวลาปัจจุบัน.
กรุงโรมโบราณนำมาใช้มากของปรัชญากรีก
และประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพที่มีระดับสูง
ของความสำเร็จและนวัตกรรมใหม่ในการพัฒนา
สาธารณสุข ชาวโรมันเป็นอย่างมากในการที่มีทักษะ
ทางด้านวิศวกรรมของน้ำประปาน้ำเสียและระบบระบายน้ำ,
ห้องอาบน้ำสาธารณะและส้วมผังเมืองสุขาภิบาล
ของค่ายทหารและการดูแลทางการแพทย์ กฎหมายโรมัน
ธุรกิจยังควบคุมและการปฏิบัติทางการแพทย์ อิทธิพล
ของจักรวรรดิโรมันส่งผลในการถ่ายโอนเหล่านี้
ความคิดตลอดทั้งยุโรปและตะวันออกกลาง.
โรมมีการเข้าถึงน้ำสะอาดผ่าน 10 aqueducts
จัดหาน้ำเพียงพอสำหรับประชาชน โรมแห่งนี้สร้าง
ท่อระบายน้ำสาธารณะ ต้นศตวรรษแรก aqueducts
อนุญาตให้คนที่จะมี 600-900 ลิตรต่อคนต่อวัน
ของน้ำที่ใช้ในครัวเรือนมาจากภูเขา ที่ราบลุ่มได้รับการ
ระบายน้ำเพื่อลดภัยคุกคามของเชื้อมาลาเรีย ห้องอาบน้ำสาธารณะที่ถูก
สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความยากจนและน้ำพุที่ถูกสร้างขึ้นในภาคเอกชน
ที่อยู่อาศัยสำหรับผู้มั่งคั่ง ถนนปูและจัด
ทำหน้าที่กำจัดขยะเมือง.
ทหารโรมันยารวมทั้งการออกแบบการสุขาภิบาล
ระบบเสบียงอาหารและบริการผ่าตัด.
ยาโรมันอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อทางไสยศาสตร์และพิธีกรรมทางศาสนา
ที่มีทาสเป็นแพทย์ที่พัฒนามาจากภาษากรีกแพทย์
ที่นำ ทักษะและความรู้ของพวกเขาไปยังกรุงโรม
หลังจากการล่มสลายของเมืองโครินธ์ใน 146 คริสตศักราช การฝึกอบรมเป็น
เด็กฝึกหัดแพทย์โรมันความเคารพอย่างสูง
มีบทบาทในสังคม โรงพยาบาลและแพทย์ของเทศบาลได้รับ
การว่าจ้างจากเมืองโรมันจะให้การดูแลฟรีให้กับคนยากจน
และทาส แต่แพทย์ยังมีส่วนร่วมในภาคเอกชน
ทางปฏิบัติส่วนใหญ่ในการติดตามครอบครัว อาชีว
สุขภาพได้รับการอธิบายกับมาตรการเพื่อลดความเสี่ยงที่เป็นที่รู้จัก
เช่นการสัมผัสสารตะกั่วโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำเหมือง น้ำหนักและ
มาตรการมาตรฐานและการกำกับดูแล โรมทำ
ส่วนร่วมสำคัญในประเพณีสาธารณสุขของ
สุขาภิบาลการวางผังเมืองและการจัดการการดูแลทางการแพทย์.
เลนแพทย์ชั้นนำของกรุงโรม, ชุลมุนชื่อเสียง
ของ Hippocrates ผ่านงานเขียนทางการแพทย์ของเขาเบสทางการแพทย์
ประเมินสี่คะนองของมนุษย์ (อารมณ์,
บท | 1 ประวัติสาธารณสุข 3phlegmatic, เจ้าอารมณ์และเศร้า) ความคิดเหล่านี้ครอบงำ
ความคิดทางการแพทย์ยุโรปเกือบ 1,500 ปีที่ผ่านมา
จนกระทั่งการมาถึงของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่
การพัฒนาการเกษตรทำหน้าที่ประชากรที่เพิ่มขึ้น
ไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่ แต่เพียงผู้เดียวจากการล่ากระตุ้นองค์กร
ของสังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นสามารถที่จะมีส่วนร่วมในการผลิต
และระบบชลประทาน การแบ่งงานการค้าการพาณิชย์
และรัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา
ของสังคมเมือง การเจริญเติบโตของประชากรและชุมชน
ที่อยู่อาศัยนำไปสู่มาตรฐานที่ดีขึ้นของที่อยู่อาศัยที่สร้างขึ้น แต่ยัง
เป็นอันตรายต่อสุขภาพใหม่ ๆ รวมถึงการแพร่กระจายของโรค ในขณะที่
เวลาของเราความท้าทายเหล่านี้จำเป็นต้องมีการดำเนินการของชุมชนในการ
ป้องกันโรคและส่งเสริมการอยู่รอด.
สังคมตะวันออกเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมโลก.
เชิงประจักษ์ประเพณีและศาสนาถูกผสม.
ไสยศาสตร์และชาแมนพึ่งปฏิบัติที่มี
ความรู้เกี่ยวกับยาสมุนไพรการผดุงครรภ์การจัดการ
บาดแผลหรือ กระดูกหักและเจาะเพื่อเอา
"วิญญาณชั่วร้าย" ที่เกิดจากลิ่มเลือดภายใน
กะโหลกศีรษะ ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของชุมชนที่มีรูปแบบใน
การพัฒนาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม การถือกำเนิดของการเขียน
นำเอกสารทางการแพทย์ ความต้องการของทางการแพทย์ที่
ดำเนินการถูกสะกดออกมาเป็นส่วนหนึ่งของประมวลกฎหมายทั่วไป
ของฮัมมูราบีในเมโสโปเต (ประมาณ 1700 คริสตศักราช) ซึ่ง
รวมถึงกฎระเบียบของค่าธรรมเนียมการแพทย์และการลงโทษสำหรับ
ความล้มเหลวและตั้งฐานทางกฎหมายสำหรับการปฏิบัติของฆราวาส
ยา หลายประเพณีหลักของยาที่ถูก
ผู้ที่อยู่บนพื้นฐานของมายากลหรือว่ามาจากศาสนา บ่อยครั้งที่
การปฏิบัติทางการแพทย์อยู่บนพื้นฐานของความเชื่อในธรรมชาติ
และหมอเชื่อกันว่าน่าจะมีการโทรทางศาสนา.
การฝึกอบรมของผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์การควบคุมการปฏิบัติของพวกเขา
และการพัฒนามาตรฐานทางจริยธรรมในจำนวนของโบราณ
สังคม.
บางวัฒนธรรมที่บรรจุความสะอาดกับพระเจ้าและ
ที่เกี่ยวข้อง สุขอนามัยกับความเชื่อทางศาสนาและการปฏิบัติ.
จีน, อียิปต์, ฮิบรู, อินเดีย, อินคาและสังคม
ทั้งหมดที่สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขอนามัยเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา
ระบบความเชื่อและใช้มาตรการเพื่อให้น้ำ, น้ำเสีย
และระบบระบายน้ำ นี้ได้รับอนุญาตให้ประสบความสำเร็จในเมือง
การตั้งถิ่นฐานและเสริมความเชื่อตามที่ดังกล่าว
อยู่บนพื้นฐานการปฏิบัติ สุขอนามัยส่วนบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา
ปฏิบัติ ความสำเร็จทางเทคนิคในการให้บริการ
ด้านสุขอนามัยในระดับชุมชนพัฒนาช้าเป็นส่วนหนึ่ง
. ของสังคมเมือง
ของจีนในการปฏิบัติที่ยี่สิบเอ็ดศตวรรษที่สิบเอ็ด
คริสตศักราชรวมการขุดหลุมสำหรับการดื่มน้ำ
จากสิบเอ็ดถึงศตวรรษที่เจ็ดคริสตศักราชนี้
รวมถึงการใช้มาตรการป้องกัน สำหรับน้ำดื่ม
และการทำลายของหนูและสัตว์บ้า ในครั้งที่สอง
ศตวรรษที่คริสตศักราชชุมชนชาวจีนได้ใช้ท่อระบายน้ำ
และส้วม แนวคิดพื้นฐานของสุขภาพเป็นที่ของตอบโต้
กองกำลังระหว่างหลักการของหยิน (หญิง)
และหยาง (ชาย) โดยเน้นวิถีชีวิตที่สมดุล.
ดูแลการแพทย์อาหารเน้นยาสมุนไพร, สุขอนามัย,
การนวดและการฝังเข็ม.
เมืองโบราณในอินเดีย มีการวางแผนด้วยการสร้าง
รหัสปูถนนและท่อระบายน้ำท่อระบายน้ำครอบคลุมสร้างขึ้นจาก
อิฐและปูน ยาอินเดียเกิดขึ้นในสมุนไพร
ที่เกี่ยวข้องกับเทพเจ้าในตำนาน ระหว่าง 800 และ 200
คริสตศักราชยาอายุรเวทพัฒนาและด้วยการแพทย์
โรงเรียนและโรงพยาบาลของรัฐ ระหว่าง 800 คริสตศักราช 400 และ
บทที่ 2 | 1 ความเป็นมาของสาธารณะ HealthCE ข้อความที่สำคัญของยาและการผ่าตัดที่ถูกเขียนขึ้น ส่วนใหญ่
มุ่งเน้นในลุ่มแม่น้ำสินธุ, ยุคทองของ
การแพทย์แผนโบราณของอินเดียเริ่มในเวลาประมาณ 800
คริสตศักราช สุขอนามัยส่วนบุคคลการสุขาภิบาลและน้ำวิศวกรรมอุปทาน
ถูกเน้นในกฎหมายของมนุ ผู้บุกเบิก
แพทย์ได้รับการสนับสนุนโดยกษัตริย์ชาวพุทธ, การพัฒนา
การใช้ยาและการผ่าตัดและโรงเรียนที่จัดตั้งขึ้นของยา
และโรงพยาบาลของรัฐเป็นส่วนหนึ่งของการแพทย์ของรัฐ อินเดีย
ยาเล่นบทบาทนำทั่วเอเชียเช่นเดียวกับ
ยากรีกในยุโรปและประเทศอาหรับ ด้วยการ
บุกเจ้าพ่อ 600 CE, การสนับสนุนของรัฐลดลง
และด้วยยาอินเดีย.
การเกษตรแบบเร่งรัดอียิปต์โบราณและการชลประทาน
การปฏิบัติที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดโรคพยาธิอย่างกว้างขวาง.
เมืองมีท่อระบายน้ำก่ออิฐหินสำหรับการระบายน้ำ
และสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ได้รับการเน้นย้ำอย่างมาก อียิปต์
ยาการพัฒนาทักษะในการผ่าตัดและองค์กรของ
การดูแลทางการแพทย์รวมทั้งความเชี่ยวชาญและการฝึกอบรมที่
มีอิทธิพลอย่างมากในการพัฒนาของยากรีก.
Eberus กกเขียน 3400 ปีที่ผ่านมาให้กว้างขวาง
คำอธิบายของวิทยาศาสตร์การแพทย์อียิปต์รวมทั้ง
การแยกผู้ป่วยที่ติดเชื้อผ่าตัด.
ภาษาฮิบรูโมเสกกฎหมายในห้าหนังสือของโมเสส
(ประมาณ 1000 คริสตศักราช) เน้นการป้องกันโรคผ่าน
การควบคุมสุขอนามัยส่วนบุคคลและชุมชนการเจริญพันธุ์
และสุขภาพมารดาแยกโรคเรื้อนและอื่น ๆ ที่
"เงื่อนไขที่ไม่สะอาด" และครอบครัวและความประพฤติทางเพศส่วนบุคคล
เป็นส่วนหนึ่งของ วัต นอกจากนี้ยังวางพื้นฐานสำหรับ
นิติศาสตร์ทางการแพทย์และสาธารณสุข ส่วนบุคคลและ
ความรับผิดชอบต่อชุมชนเพื่อสุขภาพรวมถึงการบังคับใช้
วันของส่วนที่เหลือข้อ จำกัด เกี่ยวกับการเป็นทาสและการค้ำประกันสิทธิ
ของทาสและคนงานป้องกันน้ำสุขาภิบาล
ของชุมชนและค่ายขยะและอาหาร
ป้องกันทั้งหมดประมวลกฎหมายภาระผูกพันทางศาสนาที่มีรายละเอียด .
การควบคุมอาหารป้องกันไม่ให้เกิดการใช้สัตว์เป็นโรคหรือไม่สะอาด
และวิธีการที่กำหนดของการฆ่าตัวดีขึ้น
เป็นไปได้ของการเก็บรักษาเนื้อสัตว์ ในขณะที่มี
องค์ประกอบของการดูความเจ็บป่วยเป็นโทษสำหรับความผิดบาป,
นอกจากนี้ยังมีความเครียดทางจริยธรรมและสังคมเกี่ยวกับคุณค่า
ของชีวิตมนุษย์ที่มีภาระผูกพันที่จะแสวงหาและให้การดูแล.
แนวความคิดของความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตมนุษย์ (Pikuah Nefesh)
และการปรับปรุง คุณภาพของชีวิตบนโลก (Tikun Olam)
ได้รับบทบาททางศาสนาและทางสังคมที่สำคัญในชุมชน
ชีวิต ในประเพณีนี้ประหยัดของชีวิตมนุษย์เดียว
ได้รับการพิจารณา "ราวกับว่ามีใครบันทึกไว้ทั้งโลก" กับ
จริยธรรมความจำเป็นที่จะประสบความสำเร็จที่ดีกว่าชีวิตบนโลกทั้งหมด.
โมเสกกฎหมายซึ่งรูปแบบพื้นฐานสำหรับยูดายคริสต์
และ ศาสนาอิสลามประมวลผลพฤติกรรมสุขภาพสำหรับบุคคล
และสังคมซึ่งทั้งหมดได้อย่างต่อเนื่องใน
ยุคปัจจุบันเป็นแนวคิดพื้นฐานในด้านสิ่งแวดล้อมและสังคม
สุขอนามัย.
ในสังคมเครตันและมิโนอันสภาพภูมิอากาศและสภาพแวดล้อมที่
ได้รับการยอมรับการเล่นบทบาทในการเกิดโรค.
มาลาเรีย ที่เกี่ยวข้องกับแอ่งน้ำและพื้นที่ลุ่มและการป้องกัน
ที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนที่ตั้งของการตั้งถิ่นฐาน.
กรีกโบราณวางความสำคัญสูงในการดำรงชีวิตที่ดีต่อสุขภาพ
นิสัยในแง่ของสุขอนามัยส่วนบุคคล, โภชนาการ, สมรรถภาพทางกาย
และสุขอนามัยชุมชน Hippocrates ก้อง
วิธีการทางคลินิกของการสังเกตและเอกสารและ
จรรยาบรรณของการปฏิบัติทางการแพทย์ เขาก้องความสัมพันธ์
ระหว่างรูปแบบการเกิดโรคและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ
(อากาศน้ำและสถานที่) ซึ่งครอบงำทางระบาดวิทยา
คิดจนกระทั่งศตวรรษที่สิบเก้า การดูแลรักษาสุขภาพ
ที่ถูกมองว่าเป็นความสมดุลของกองกำลัง: การออกกำลังกายและพักผ่อนโภชนาการ
และการขับถ่ายและตระหนักถึงความสำคัญของอายุและ
ตัวแปรทางเพศในความต้องการด้านสุขภาพ โรคถูกมองว่าเป็นธรรมชาติที่มี
สาเหตุและการดูแลทางการแพทย์ที่มีมูลค่าด้วย Citystate
การให้บริการทางการแพทย์ฟรีสำหรับคนยากจนและ
ทาส เจ้าหน้าที่ของเมืองได้รับการแต่งตั้งเพื่อดูแลประชาชน
ท่อระบายน้ำและน้ำประปาให้จัดสุขาภิบาลและ
บริการสุขภาพของประชาชน Hippocrates ให้ยาทั้ง
ทางวิทยาศาสตร์และจิตวิญญาณจริยธรรมที่ยั่งยืนให้กับเวลาปัจจุบัน.
กรุงโรมโบราณนำมาใช้มากของปรัชญากรีก
และประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพที่มีระดับสูง
ของความสำเร็จและนวัตกรรมใหม่ในการพัฒนา
สาธารณสุข ชาวโรมันเป็นอย่างมากในการที่มีทักษะ
ทางด้านวิศวกรรมของน้ำประปาน้ำเสียและระบบระบายน้ำ,
ห้องอาบน้ำสาธารณะและส้วมผังเมืองสุขาภิบาล
ของค่ายทหารและการดูแลทางการแพทย์ กฎหมายโรมัน
ธุรกิจยังควบคุมและการปฏิบัติทางการแพทย์ อิทธิพล
ของจักรวรรดิโรมันส่งผลในการถ่ายโอนเหล่านี้
ความคิดตลอดทั้งยุโรปและตะวันออกกลาง.
โรมมีการเข้าถึงน้ำสะอาดผ่าน 10 aqueducts
จัดหาน้ำเพียงพอสำหรับประชาชน โรมแห่งนี้สร้าง
ท่อระบายน้ำสาธารณะ ต้นศตวรรษแรก aqueducts
อนุญาตให้คนที่จะมี 600-900 ลิตรต่อคนต่อวัน
ของน้ำที่ใช้ในครัวเรือนมาจากภูเขา ที่ราบลุ่มได้รับการ
ระบายน้ำเพื่อลดภัยคุกคามของเชื้อมาลาเรีย ห้องอาบน้ำสาธารณะที่ถูก
สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความยากจนและน้ำพุที่ถูกสร้างขึ้นในภาคเอกชน
ที่อยู่อาศัยสำหรับผู้มั่งคั่ง ถนนปูและจัด
ทำหน้าที่กำจัดขยะเมือง.
ทหารโรมันยารวมทั้งการออกแบบการสุขาภิบาล
ระบบเสบียงอาหารและบริการผ่าตัด.
ยาโรมันอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อทางไสยศาสตร์และพิธีกรรมทางศาสนา
ที่มีทาสเป็นแพทย์ที่พัฒนามาจากภาษากรีกแพทย์
ที่นำ ทักษะและความรู้ของพวกเขาไปยังกรุงโรม
หลังจากการล่มสลายของเมืองโครินธ์ใน 146 คริสตศักราช การฝึกอบรมเป็น
เด็กฝึกหัดแพทย์โรมันความเคารพอย่างสูง
มีบทบาทในสังคม โรงพยาบาลและแพทย์ของเทศบาลได้รับ
การว่าจ้างจากเมืองโรมันจะให้การดูแลฟรีให้กับคนยากจน
และทาส แต่แพทย์ยังมีส่วนร่วมในภาคเอกชน
ทางปฏิบัติส่วนใหญ่ในการติดตามครอบครัว อาชีว
สุขภาพได้รับการอธิบายกับมาตรการเพื่อลดความเสี่ยงที่เป็นที่รู้จัก
เช่นการสัมผัสสารตะกั่วโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำเหมือง น้ำหนักและ
มาตรการมาตรฐานและการกำกับดูแล โรมทำ
ส่วนร่วมสำคัญในประเพณีสาธารณสุขของ
สุขาภิบาลการวางผังเมืองและการจัดการการดูแลทางการแพทย์.
เลนแพทย์ชั้นนำของกรุงโรม, ชุลมุนชื่อเสียง
ของ Hippocrates ผ่านงานเขียนทางการแพทย์ของเขาเบสทางการแพทย์
ประเมินสี่คะนองของมนุษย์ (อารมณ์,
บท | 1 ประวัติสาธารณสุข 3phlegmatic, เจ้าอารมณ์และเศร้า) ความคิดเหล่านี้ครอบงำ
ความคิดทางการแพทย์ยุโรปเกือบ 1,500 ปีที่ผ่านมา
จนกระทั่งการมาถึงของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่
การแปล กรุณารอสักครู่..
โบราณโลก
การพัฒนาการเกษตรให้เติบโตประชากร
ไม่สามารถที่จะอยู่ แต่เพียงผู้เดียวจากการล่าสัตว์ กระตุ้นองค์กร
ของสังคมสามารถใช้ในการผลิต
และระบบชลประทานที่ซับซ้อนมากขึ้น กองแรงงาน การค้า การพาณิชย์ และ หน่วยราชการที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา
การเมืองสังคม การเติบโตของประชากรและชุมชน
ชีวิตนำไปสู่การปรับปรุงมาตรฐานของชีวิต แต่ยังสร้างอันตรายต่อสุขภาพใหม่
รวมทั้งการแพร่กระจายของโรค ใน
เวลาของเรา ความท้าทายเหล่านี้ต้องปฏิบัติการชุมชนเพื่อป้องกันโรคและการส่งเสริมการอยู่รอด
.
สังคมตะวันออกเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมโลก เชิงประจักษ์ และศาสนาประเพณีผสม
.
ไสยศาสตร์หมอผี coexisted ที่มีความรู้จริง
ของยาสมุนไพรการผดุงครรภ์ , การจัดการ
ของมีบาดแผลหรือกระดูกหัก และการเจาะเอา
" ผีร้าย " ที่เกิดจากการอุดตันของเลือดภายใน
กะโหลกศีรษะ ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของชุมชนกับการเปลี่ยนแปลงใน
ประวัติศาสตร์และการพัฒนาทางวัฒนธรรม การมาถึงของการเขียน
นำเอกสารทางการแพทย์ ความต้องการของการปฏิบัติทางการแพทย์
ถูกสะกดออกมาเป็นส่วนหนึ่งของรหัสทางกฎหมายทั่วไป
ของฮัมมูราบีในเมโสโปเตเมีย ( ประมาณ 1700 BCE ) รวมระเบียบค่าธรรมเนียมแพทย์นี้
และการลงโทษสำหรับความล้มเหลวและตั้งฐานทางกฎหมายสำหรับการฝึกทางโลก
ยา หลายของประเพณีหลักของการแพทย์
ตามเวทมนตร์ หรือที่ได้มาจากศาสนา ฝึกบ่อยๆ
ทางการแพทย์บนพื้นฐานของความเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติ และเชื่อว่ามีหมอ
เรียกศาสนา
การพัฒนาการเกษตรให้เติบโตประชากร
ไม่สามารถที่จะอยู่ แต่เพียงผู้เดียวจากการล่าสัตว์ กระตุ้นองค์กร
ของสังคมสามารถใช้ในการผลิต
และระบบชลประทานที่ซับซ้อนมากขึ้น กองแรงงาน การค้า การพาณิชย์ และ หน่วยราชการที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา
การเมืองสังคม การเติบโตของประชากรและชุมชน
ชีวิตนำไปสู่การปรับปรุงมาตรฐานของชีวิต แต่ยังสร้างอันตรายต่อสุขภาพใหม่
รวมทั้งการแพร่กระจายของโรค ใน
เวลาของเรา ความท้าทายเหล่านี้ต้องปฏิบัติการชุมชนเพื่อป้องกันโรคและการส่งเสริมการอยู่รอด
.
สังคมตะวันออกเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมโลก เชิงประจักษ์ และศาสนาประเพณีผสม
.
ไสยศาสตร์หมอผี coexisted ที่มีความรู้จริง
ของยาสมุนไพรการผดุงครรภ์ , การจัดการ
ของมีบาดแผลหรือกระดูกหัก และการเจาะเอา
" ผีร้าย " ที่เกิดจากการอุดตันของเลือดภายใน
กะโหลกศีรษะ ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของชุมชนกับการเปลี่ยนแปลงใน
ประวัติศาสตร์และการพัฒนาทางวัฒนธรรม การมาถึงของการเขียน
นำเอกสารทางการแพทย์ ความต้องการของการปฏิบัติทางการแพทย์
ถูกสะกดออกมาเป็นส่วนหนึ่งของรหัสทางกฎหมายทั่วไป
ของฮัมมูราบีในเมโสโปเตเมีย ( ประมาณ 1700 BCE ) รวมระเบียบค่าธรรมเนียมแพทย์นี้
และการลงโทษสำหรับความล้มเหลวและตั้งฐานทางกฎหมายสำหรับการฝึกทางโลก
ยา หลายของประเพณีหลักของการแพทย์
ตามเวทมนตร์ หรือที่ได้มาจากศาสนา ฝึกบ่อยๆ
ทางการแพทย์บนพื้นฐานของความเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติ และเชื่อว่ามีหมอ
เรียกศาสนา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- กุ๊ฟกิ๊ฟ
- I'm trying to get better
- แล้วคุณจะมากรุงเทพหรอ
- The Chairman reported to the meeting. Be
- 먹어밥먹어
- いよいよ梅雨本番ですねー
- Oh, nothing much.
- effect of surfactants
- ให้กรรมการคัดเลือกให้เหลือ 2 คน
- คุณกินอาหารเที่ยงมารึยัง
- สวัสดีตอนบ่ายทุกคน
- สัญชาติไทย
- หญ้าแพรก
- foreign
- ทัศนคติ
- Muscle tension
- The fangs sick into prey and a few milli
- Just its pictures okay
- can
- Onlinne shop
- ฉันเคยเรียนที่Lampangkanlayanee Schoolก่
- ชุดกิโมโนชุดประจำชาติญี่ปุ่น
- ขอถามคุณอีกครั้งทำไมคุณไม่มาดูบ้านด้วยตั
- ฉันอยากเห็นสถานที่ๆคุณไป หวังว่าคุณจะสาม
