It is a beverageproduced by steepin

It is a beverage
produced by steeping in freshly boiled water the young leaves and leaf buds of the tea plant,
Camellia sinensis. They have been reported as a good sources of Caffeine. Tea leaves consist
mostly of cellulose, a water-insoluble polymer of glucose. Along with the cellulose are found
a number of other things including caffeine, tannins (phenolic compounds, compounds that
have an -OH directly bonded to an aromatic ring) and a small amount of chlorophyll. The
idea in this experiment is to extract the water soluble materials in the tea leaves into hot
water. [The solubility of caffeine in water is 22 mg/ml at 25 oC, 180 mg/ml at 80 oC, and 670
mg/ml at 100 oC insoluble material.] The hot solution is allowed to cool and the caffeine is
then extracted from the water with dichloromethane (methylene chloride), which is anorganic
solvent that is insoluble in water. Since caffeine is more soluble in dichloromethane (140
mg/ml) than it is in water (22 mg/ml), it readily dissolves in the dichloromethane. However,
the tannins are slightly soluble in the dichloromethane. But we want to separate the caffeine
from the tannins by having the caffeine dissolve in the dichloromethane and the tannins
remain in the water. We can do this by taking advantage of the fact that phenols are acidic
enough to be converted to their salts (deprotonation of the -OH group) by reaction with
sodium carbonate. So, we will add sodium carbonate to the water and the tannins will be
converted to phenolic anions, which are not soluble in the dichloromethane but are soluble
in highly polar water. There is one practical disadvantage in converting the tannins to their
salts – they become anionic surfactants. Detergents and soap are surfactants. It is the
purpose of surfactants to cause materials that do not dissolve in water (like oil, grease and
dichloromethane) to form an emulsion with water. We want to be able to separate the
aqueous phase from the dichloromethane phase, so the last thing we want is an emulsion of
the two. Consequently, as you extract the caffeine from the water into the dichloromethane
do not shake the separatory funnel vigorously. The flow diagram below summarizes the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเครื่องดื่มผลิต โดย steeping ในน้ำที่ต้มสดใบอ่อนและใบตาของชาชา พวกเขาได้รับรายงานเป็นแหล่งดีของคาเฟอีน ประกอบด้วยใบชาส่วนใหญ่ของเซลลูโลส พอลิเมอร์ละลายน้ำน้ำตาลกลูโคส กับเซลลูโลสที่พบจำนวนของสิ่งอื่น ๆ รวมถึงคาเฟอีน ชิม (ฟีโนลิกสารประกอบ สารประกอบที่มีการ - เป็นไป OH โดยตรงเชื่อมติดกับวงแหวนหอม) และคลอโรฟิลจำนวนเล็กน้อย การความคิดในการทดลองนี้เป็นการ แยกน้ำที่ใบชาละลายวัสดุเป็นร้อนน้ำ [ละลายของคาเฟอีนในน้ำคือ 22 mg/ml ที่ 25 oC, 180 mg/ml ที่ 80 oC, 670มก./มล.ที่ 100 oC ละลายวัสดุ] โซลูชันร้อนให้เย็น และมีคาเฟอีนแล้ว แยกออกจากน้ำด้วย dichloromethane (เมทิลีนคลอไรด์), ซึ่งเป็น anorganicตัวทำละลายที่ไม่ละลายในน้ำ เพราะคาเฟอีนมากละลายใน dichloromethane (140mg/ml) มากกว่าอยู่ในน้ำ (22 mg/ml), มันพร้อมละลายในการ dichloromethane อย่างไรก็ตามชิมได้เล็กน้อยละลายได้ในตัว dichloromethane แต่เราต้องการแยกคาเฟอีนจากชิมโดยมี คาเฟอีนละลายในการ dichloromethane และชิมยังคงอยู่ในน้ำ เราสามารถทำได้ โดยใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่า วิทยาศาสตร์จะเป็นกรดพอที่จะถูกแปลงเป็นเกลือของพวกเขา (deprotonation ของกลุ่ม -OH) โดยทำปฏิกิริยากับโซเดียมคาร์บอเนต ดังนั้น เราจะเพิ่มโซเดียมคาร์บอเนตน้ำ และชิมจะ แปลงเป็นฟีนอนไอออน ซึ่งไม่ละลายในการ dichloromethane แต่มีเกล็ดน้ำสูงขั้วใน มีข้อเสียอย่างหนึ่งที่ใช้ในการแปลงชิมไปของพวกเขาเกลือ – เป็น anionic surfactants ผงซักฟอกและสบู่เป็น surfactants มันเป็นการวัตถุประสงค์ของ surfactants ทำวัสดุที่ไม่ละลายในน้ำ (เช่นน้ำมัน จารบี และdichloromethane) แบบอิมัลชันกับน้ำ เราต้องการไม่สามารถแยกการจากขั้นตอนการ dichloromethane สิ่งสุดท้ายที่เราต้องการเป็น อิมัลชันของอควีสอง ดังนั้น เมื่อคุณแยกคาเฟอีนจากน้ำ dichloromethaneไม่ต้องจับกรวย separatory จัง สรุปไดอะแกรมขั้นตอนด้านล่างนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเครื่องดื่มที่ผลิตโดยน้ำชาในน้ำต้มสดใบอ่อนและตาใบของพืชชา
Camellia sinensis พวกเขาได้รับรายงานว่าเป็นแหล่งที่ดีของคาเฟอีน
ใบชาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเซลลูโลสลีเมอร์ที่ไม่ละลายน้ำของน้ำตาลกลูโคส พร้อมกับเซลลูโลสจะพบจำนวนของสิ่งอื่น ๆ รวมทั้งคาเฟอีนแทนนิน (สารประกอบฟีนอลสารที่มี-OH ผูกมัดโดยตรงกับหอมแหวน) และจำนวนเล็ก ๆ ของคลอโรฟิล ความคิดในการทดลองนี้คือการดึงน้ำวัสดุที่ละลายในใบชาลงไปในร้อนน้ำ [การละลายของคาเฟอีนในน้ำเป็น 22 mg / ml ที่ 25 องศาเซลเซียส 180 mg / ml ที่ 80 องศาเซลเซียสและ 670 mg / ml ที่ 100 องศาวัสดุที่ไม่ละลายน้ำ.] วิธีการแก้ปัญหาร้อนที่ได้รับอนุญาตให้เย็นและคาเฟอีนเป็นสารสกัดจากนั้นน้ำที่มีไดคลอโรมีเทน (เมทิลีนคลอไรด์) ซึ่งเป็น anorganic ตัวทำละลายที่ไม่ละลายในน้ำ เนื่องจากคาเฟอีนมากขึ้นละลายในไดคลอโรมีเทน (140 mg / ml) มากกว่าที่เป็นอยู่ในน้ำ (22 mg / ml) มันได้อย่างง่ายดายละลายในไดคลอโรมีเทน แต่แทนนินที่มีที่ละลายน้ำได้เล็กน้อยในไดคลอโรมีเทน แต่เราต้องการที่จะแยกคาเฟอีนจากแทนนินโดยมีคาเฟอีนละลายในไดคลอโรมีเทนและแทนนินยังคงอยู่ในน้ำ เราสามารถทำได้โดยการใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าฟีนอลเป็นกรดมากพอที่จะถูกแปลงเป็นเกลือของพวกเขา (deprotonation ของกลุ่ม -OH) ที่เกิดจากปฏิกิริยากับโซเดียมคาร์บอเนต ดังนั้นเราจะเพิ่มโซเดียมคาร์บอเนตไปในน้ำและแทนนินจะถูกแปลงเป็นแอนไอออนฟีนอลที่ไม่ละลายในไดคลอโรมีเทนแต่จะละลายในน้ำขั้วโลกสูง มีข้อเสียอย่างหนึ่งในทางปฏิบัติในการแปลงแทนนินที่จะพวกเขาเกลือ - พวกเขากลายเป็นแรงตึงผิวประจุลบ ผงซักฟอกและสบู่เป็นลดแรงตึงผิว มันเป็นจุดประสงค์ของการลดแรงตึงผิวจะก่อให้เกิดวัสดุที่ไม่ละลายในน้ำ(เช่นน้ำมันไขมันและไดคลอโรมีเทน) ในรูปแบบอิมัลชันที่มีน้ำ เราต้องการที่จะสามารถที่จะแยกเฟสน้ำจากเฟสไดคลอโรมีเทนดังนั้นสิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคืออิมัลชันของทั้งสอง ดังนั้นในขณะที่คุณสกัดคาเฟอีนจากน้ำเข้าไปในไดคลอโรมีเทนไม่เขย่าช่องทาง separatory แรง แผนภาพการไหลด้านล่างสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเครื่องดื่มผลิตโดย steeping ในสดต้มน้ำใบเล็กและใบอ่อนของพืชชาต้นชา . พวกเขาได้รับรายงานว่าเป็นแหล่งที่ดีของคาเฟอีน ใบชาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเซลลูโลสพอลิเมอร์ของกลูโคสที่ไม่ละลายน้ำ . พร้อมกับเซลลูโลสที่พบจำนวนของสิ่งอื่น ๆรวมทั้งคาเฟอีนแทนนิน ( สารประกอบฟีนอล , สารประกอบที่มีโอ้โดยตรงถูกผูกมัดให้แหวนหอม ) และจำนวนเล็ก ๆของคลอโรฟิลล์ ที่ความคิดในการทดลองนี้คือการดึงวัสดุที่ละลายน้ำในใบชาในร้อนน้ำ [ การละลายคาเฟอีนน้ำ 22 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตรที่อุณหภูมิ 25 องศาเซลเซียส , 180 มก. / มล. ที่อุณหภูมิ 80 องศาเซลเซียส และ 670มิลลิกรัม / มิลลิลิตรที่ 100 องศาเซลเซียสน้ำวัสดุ ] โซลูชั่นร้อนได้รับอนุญาตให้เย็นและคาเฟอีนคือแล้วสกัดจากน้ำด้วยไดคลอโรมีเทน ( เมทิลีน คลอไรด์ ) ซึ่งเป็น anorganicตัวทำละลายที่ไม่ละลายในน้ำ เนื่องจากคาเฟอีนสามารถละลายได้ในไดคลอโรมีเทน ( 140มิลลิกรัม / มิลลิลิตร ) กว่ามันในน้ำ ( 22 mg / ml ) ก็พร้อมละลายในสิ่ง . อย่างไรก็ตามส่วนแทนนินจะละลายได้เล็กน้อยในสิ่ง . แต่เราต้องการแยกคาเฟอีนจากแทนนิน โดยมีคาเฟอีนและแทนนินที่ละลายในไดคลอโรมีเทนอยู่ในน้ำ เราสามารถทำได้โดยการใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าบุคคลจะเปรี้ยวเพียงพอที่จะถูกแปลงเป็นเกลือ ( 30 มก. ของโอ กรุ๊ป ) โดยปฏิกิริยากับโซเดียมคาร์บอเนต ดังนั้น เราจะเพิ่มโซเดียม คาร์บอเนต กับน้ำและแทนนินจะแปลงเป็นฟีโนลิกแอนไอออน ซึ่งจะไม่ละลายน้ำแต่จะละลายในไดคลอโรมีเทนในขั้วสูงน้ำ มีหนึ่งข้อเสียในการแปลงประโยชน์ของแทนนินเกลือ–พวกเขาเป็นสารลดแรงตึงผิวประจุลบ . ผงซักฟอกและสบู่ เป็นสารลดแรงตึงผิว มันคือวัตถุประสงค์ของสารลดแรงตึงผิวที่จะทำให้วัสดุที่ไม่ละลายในน้ำ ( เช่น น้ำมัน จารบี และไดคลอโรมีเทน ) ในรูปแบบอิมัลชันด้วยน้ำ เราต้องการที่จะสามารถที่จะแยกเฟสน้ำจากสิ่งระยะ ดังนั้นสิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคือ อิมัลชันของ2 . ดังนั้นขณะที่คุณสกัดคาเฟอีนจากน้ำในไดคลอโรมีเทนอย่าเขย่ากรวยตัวชะมัด แผนภาพการไหลด้านล่างเข้ามา