First Person (Peripheral)Watson is

First Person (Peripheral)
Watson is our first-person narrator in all of the stories in The Return of Sherlock Holmes. He acts as a sort of hagiographic historian here. That's a fancy way of saying that his purpose is to tell us stories about how awesome his BFF Sherlock Holmes is. Hagiographic, or hagiography, is a term that refers to the biography of a saint. And saints' biographies tend to be flattering. You aren't likely to find some sort of VH1 Behind the Music-type of special of Mother Theresa after all. So Watson is a very flattering biographer for Holmes. He's also an historian. He gathers together notes, newspaper clippings, etc. and decides which cases to share with the public. There's a touch of a memoirist here as well, since Watson is recording his own memories of Holmes and their adventures for readers.

Understanding what Watson is trying to do is important, since it helps us to better understand how he's doing it. While Watson narrates these stories in the first person, he spends most of his time talking about Holmes as opposed to himself. We get detailed descriptions of everything from Holmes's facial expressions, to his dialogue, to his views on suspects. We also get some of Watson's own thoughts and observations, but we often don't have mentions of his actions or his dialogue. With a first-person narrative, we are inside the head of our narrator, in this case Watson. So we see through Watson, which means that we mainly see Holmes.

Since Watson is telling the story himself, we see what he sees and hear what he thinks, but we often don't see what Watson himself is doing in scenes. This is a bit unusual for a first-person narrative, since the narrator often tells us all about him or herself and his or her actions. But Watson is telling us a story about someone else; he hasn't made himself the main character here, so we end up getting a fuller view of Holmes (or Watson's view of Holmes) than of Watson himself.

Whenever you have a first-person narrator, you often run into issues of reliable vs. unreliable narrators. Unreliable doesn't have to mean a liar; it can also mean someone who is biased or is limited in their view. Scout in To Kill a Mockingbird is an unreliable narrator in lots of ways since she's telling us a story from a child's limited perspective; all the first person narrators in Faulkner's The Sound and the Fury are unreliable since they are all some combination of unstable, biased, uninformed, or liars.

Watson, though, is a pretty reliable narrator. This makes sense because Watson is trying to act as a biographer/historian of Sherlock Holmes. And even though he generally praises Holmes, he doesn't go totally overboard. Watson sometimes points out how annoying Holmes can be. It's the fact that Watson doesn't try to hide Holmes's less desirable qualities, combined with his self-proclaimed historian role, that makes Watson a somewhat unusually reliable first-person narrator.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนแรก ( ต่อพ่วง )
วัตสันเป็นผู้บรรยายคนแรกในทุกเรื่องราวการกลับมาของเชอร์ล็อก โฮล์มส์ เขาทำหน้าที่เป็นจัดเรียงของ hagiographic นักประวัติศาสตร์ที่นี่เลย นั่นเป็นวิธีแฟนซีของบอกว่า เป้าหมายของเขาคือการบอกเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีการที่น่ากลัวที่แสนดีของเขา เชอร์ล็อค โฮล์มส์ คืออะไร hagiographic หรือชีวประวัตินักบุญเป็นคำที่หมายถึงชีวประวัติของนักบุญชีวประวัตินักบุญ ' และมีแนวโน้มที่จะยกยอการแสดง คุณไม่อาจพบบางจัดเรียงของ VH1 หลังเพลงประเภทพิเศษของแม่เทเรซ่าหลังจากทั้งหมด ดังนั้น วัตสัน เป็นชีวประวัติมากยกยอการแสดงสำหรับโฮล์มส์ เขายังเป็นนักประวัติศาสตร์ เขารวบรวมบันทึกข่าวหนังสือพิมพ์ ฯลฯ และตัดสินใจในคดีที่ร่วมกับประชาชน มีสัมผัสของ memoirist ที่นี่เช่นกันตั้งแต่ วัตสัน บันทึกความทรงจำของเขาเอง และการผจญภัยของพวกเขาสำหรับผู้อ่าน

เข้าใจสิ่งที่วัตสันพยายามที่จะทำสำคัญมาก เพราะมันช่วยให้เราเข้าใจวิธีการที่เขาทำมัน ในขณะที่วัตสัน narrates เรื่องราวเหล่านี้ในคนแรก เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาพูดเรื่องโฮล์ม ตรงข้ามกับตัวเองเราได้รับรายละเอียดทุกอย่างของโฮล์มส์ของการแสดงออกทางสีหน้า การสนทนาของเขากับมุมมองของเขาเกี่ยวกับผู้ต้องสงสัย นอกจากนี้เรายังได้รับบางส่วนของวัตสันเองคิดและสังเกต แต่เรามักจะไม่กล่าวถึงการกระทำของเขาหรือบทสนทนาของเขา ด้วยการเล่าเรื่องคนแรก เราเข้ามาในหัวของผู้บรรยายของเรา ในกรณีนี้ วัตสัน เพื่อให้เราเห็นทาง วัตสันซึ่งหมายความ ว่า ส่วนใหญ่เราเห็นโฮล์มส์

ตั้งแต่วัตสันคือ บอกเรื่องตัวเอง เราเห็นสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินในสิ่งที่เขาคิด แต่เรามักไม่เห็นสิ่งที่วัตสันเองมาอยู่ในฉาก นี้เป็นบิตที่ผิดปกติสำหรับเรื่องเล่าคนแรก เนื่องจากผู้บรรยายมักจะบอกเราทุกอย่างเกี่ยวกับเขาหรือตัวเองและการกระทำของเขา หรือเธอ แต่วัตสันจะบอกเราเรื่องราวเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ;