“It's time for Vilola to come home

“It's time for Vilola to come home again, and B. F. Brown is havin' paintin' and paperin' done,” said Mrs. Abner Wells to her sister. Her sister's name was Mrs. Francis Baker, and she had come over with her work and her baby to spend the afternoon.

“Well, I thought there was something goin' on there when I came past,” responded Mrs. Baker. “I noticed that the front chamber windows were open, and I saw some old room paper flyin' round the yard.”

“The man just finished it — went away since dinner.”

“That front room is Vilola's, ain't it?”

“Yes, of course it is. Didn't you know it?”

“Why, when did he have that room papered before?”

“He had it papered only the last time she came,” said Mrs. Wells, impressively.

“Why, that couldn't have been more'n a year ago.”

“Of course it couldn't. Don't Vilola Brown always come once a year and spend six months with her father, and then go back to Jefferson and spend six months with her mother? Ain't she done that ever since her father and mother separated when she was a baby? I should think you might know that as well as I do, Elmira Baker.”

“Oh, of course I do,” said Mrs. Baker. “I was only talking at random. I was only wondering what he was having that room papered for if it was done only a year ago.”

“Well, I can tell you,” said Mrs. Wells, with asperity. “Some folks have money to throw away for nothing, or think they do. They may find out they don't have any more than some other folks in the long run. I can tell you why. When we had that heavy spell of rain last fall it leaked in that room around the chimney and there was a place about as big as a saucer stained, that's why.”

“Was that all?”

“Yes, that was all. B. F. Brown ain't goin' to have his precious Vilola comin' home to sleep in a room that's got a spot on the paper, if it ain't any bigger than the head of a pin. I don't know what he thinks that girl is.”

“Couldn't he have had the paper pieced?”

“Oh no. It was faded just a little. He wouldn't have Vilola sleep in a room with a patch of paper showin'. I guess he wouldn't.”

“Now, Susan, you don't mean he's so silly as that?”

“Yes, I do. I had it from the woman he's been having to clean the house. I tell you that house has been cleaned from attic to cellar. Every carpet has been up. Well, it needed it bad enough. I don't believe it had been swept since Vilola went away last July.”

“I wonder if B. F. Brown makes much money in his store?” said Mrs. Baker.

“I don't believe he makes much,” said Mrs. Wells, with angry exultation. “I know lots of folks that won't trade there. They say he never has just what they want. They say Deering, and Lawton, or Hapgood & Lewis have a great deal better assortment. I ain't been inside the door since I bought my brown cashmere there, and it faded so after I'd only wore it six months, and he wouldn't allow me anything for it. I told him then it was the last trading I'd do in his store, and it was the last.”

“I wonder if she's comin' to-night?” said Mrs. Baker.

“No, she ain't comin' to-night. The six months with her mother ain't up till next-week Thursday. I've kept account.”

“It's a queer way for folks to live, ain't it?” said Mrs. Baker. “I rather think it's queer.”

“How long is it since they've lived together? I declare, I've forgot.”

“I ain't forgot. Vilola Brown is just seven years younger than I be. She's nineteen, and her father and mother ain't lived together since she was three years old. That makes sixteen years. I was ten years old when they separated and her mother went to Jefferson to live, and he stayed here, and one had Vilola six months and the other six months, turn and turn about, ever since, and he's paid his wife ten dollars a week all this time, and nobody knows how much Vilola has cost him. She's had everything, and she's never raised her finger to earn a penny herself.”

“What do you s'pose the trouble was?”

“Well, they were dreadful close-mouthed, but I guess it was pretty well known at the time what the matter was. I've heard mother talk about it with the neighbors. Mrs. B. F. Brown had an awful temper, and so has B. F. They couldn't get along together.”

“There wasn't anything against her, was there?”

“No, I never heard a word against her. She was a dreadful pretty woman. I can just remember how she looked. It was when they used to wear curls, and she had real feathery light ones, and the pinkest cheeks, and used to dress real tasty, too. I guess folks sided with her pretty generally. I don't believe B. F. Brown has ever stood quite so well here as he did before.”

“Vilola don't take much after her mother, does she?”

“No, she don't. There ain't a homelier girl anywheres around than Vilola Brown, and she hasn't got a mite of style about her, either.”

B. F. Brown was rather laboriously making milk toast for supper. By dint of long practice he could make milk toast, griddle cakes, and fry a slice of meat or fish and boil a potato. He was not an expert at any household tasks, though he had served long, having an unusual measure of masculine clumsiness. Although he was not a large man, his fingers were large, with blunt, round ends. He had no deftness of touch. He burned himself seeing if the toast was brown, and finally burned the toast. When the meal was ready he called the cat, which was asleep in a round, yellow ring of luxurious comfort beside the stove. The cat rose lazily at his summons, rounding its back and stretching. The cat belonged to Vilola, and he cherished it like a child during the six months of her absence with her mother. “If anything happened to that cat, I don't know what my daughter would say,” he told his clerk, John Bartlett. B. F. Brown kept a small dry-goods store on the village Main Street, and John Bartlett, who was as old as himself and had been with him ever since he was in business, and a boy constituted his entire force of trade.

“I should think she would have to take the cat with her when she goes to stay with her mother, she thinks so much of her,” replied John Bartlett. The conversation had taken place upon the occasion of a temporary loss and recovery of the cat.

“Oh, she has another cat she keeps there — a tiger,” said B. F. Brown. “She leaves him there when she comes here; but she don't think near so much of him as she does of this yellow one.”

Tonight, as B. F. Brown placed a saucer filled with a share of his own supper on the floor beside the stove for the cat, he talked to it with a pitiful, clumsy, masculine crooning: “Poor kitty, poor kitty! There now; eat your supper, kitty.”

“Guess that pussy cat will be glad to see her,” he muttered, as he sat down to his own supper. Every now and then as he ate he paused, with his fork suspended halfway to his mouth with a bit of toast, and looked upward with an ecstatic expression. His soul was tasting to the full such a savor of anticipatory happiness that he had small comprehension of physical sensations. After he had finished supper he washed his dishes with painful care. He was particular to put every dish in its place on the pantry shelves. He had had the pantry thoroughly cleaned and all the dishes washed and rearranged, and he was fearful lest he disorder them before his daughter arrived. Then he went back to the kitchen and surveyed the clean, shining, yellow surface of the floor anxiously. He had had that newly painted, and he was desperately afraid of marring it before his daughter saw it. He took off his shoes and put on slippers before stepping on it. He kept his slippers in the shed for that purpose and entered through the shed door. He spied a few crumbs on the floor, which he carefully gathered up with his blunted fingers; then he saw a dusty place, which he wiped over with his pocket handkerchief.

He had planned many surprises for his daughter, as he always did on her homecoming. This time he had one which was, in his estimation, almost stupendous. He had purchased a sideboard. Vilola had always talked about a sideboard for the dining room some time when they got rich. She had never asked for one. That was not Vilola's way. She had seldom asked for anything in her whole life, but her father had taken note and remembered. The week before he had gone about anxiously pricing sideboards. He had saved up a certain amount for one. When he found that he could not only purchase a sideboard with his hoard, but a nice little rocking-chair for Vilola's room as well, he was jubilant.

He went home whistling under his breath like a boy. He had an idea that there should be a rich display of some sort on a sideboard, and he searched the house for suitable ornaments. He found an old-fashioned glass preserve dish on a standard, a little painted mug which had been his in babyhood, and a large cup and saucer with “Gift of Friendship” on the front in gold letters. He arranged these in a row on the sideboard with the tall glass dish in the center. Then he stood off and surveyed the cheap oak piece with its mirror and gaudily carved doors and its decorations doubtfully, not being entirely satisfied.

Then all at once his face lit up. He hastened into his own bedroom out of the sitting room, and brought forth in triumph his last year's Christmas present from Vilola. It was a brush-and-comb tray decorated with blue roses. He dusted it carefully with his pocket handkerchief and placed it on the sideboard to the right of the cup and saucer. In the tray were the nice new brush and comb which had been a part of the present. He had never used them. He thought too much of them for that. He removed the brush and comb and stood for a minute with them in his hand, with his head on one side, surveying the effect of the sideboard without them.

Then he replaced the brush and comb in the tray. He was fully satisfied.

“She'll be tickled 'most to death,” he said. He whistled again as he went upstairs to see Vilola's room. He whistled “Annie

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ถึงเวลา Vilola มาบ้านอีกครั้ง และสีน้ำตาล F. B. เป็น havin' paintin' และ paperin' ทำ, " กล่าวว่า นางอับบ่อน้อง น้องสาวของเธอชื่อนาง Francis เบเกอร์ และเธอได้มาผ่านงานของเธอและเธอเด็กบ่าย"ดี ฉันคิดว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่ goin' บนมีเมื่อผมมาเลย ตอบสนองนางเบเกอร์ "ผมสังเกตเห็นว่า หน้าต่างหน้าห้องถูกเปิด และเห็นบางห้องกระดาษเก่าที่ flyin' รอบลาน""คนเพิ่งเสร็จแล้วก็ตัวออกไปตั้งแต่เย็น""ห้องที่เป็น Vilola ของ ain't มัน? ""ใช่ ของหลักสูตรได้ ไม่ได้คุณรู้ว่า""ทำไม เมื่อไม่ได้เขามีห้องพักที่ papered ก่อน""เขาจะ papered เฉพาะครั้งสุดท้ายที่เธอมา กล่าวว่า นางบ่อ น่าประทับใจ"ทำไม ที่ไม่ได้ more'n ปีที่ผ่านมา""แน่นอนมันไม่ ไม่ Vilola สีน้ำตาลเสมอมาปีละครั้ง และใช้เวลาหกเดือนกับพ่อของเธอ แล้วกลับไป Jefferson และใช้เวลาหกเดือนกับแม่ของเธอ Ain't เธอทำเสร็จตั้งแต่พ่อและแม่ของเธอแยกออกเมื่อเธอถูกเด็กทารก ควรคิดว่า คุณอาจทราบที่เป็นฉันทำ Elmira กัร""โอ้ ของฉัน กล่าวว่า นางเบเกอร์ "ผมเพียงพูดสุ่ม ผมเพียงสงสัยว่า อะไรเขามีห้องพักที่ papered ในถ้ามันทำเฉพาะปีผ่านมา""ดี ฉันสามารถบอกคุณ กล่าวว่า นางบ่อ กับ asperity "บางคนมีเงิน ไปทิ้งเรื่อง คิดว่า พวกเขาทำ พวกเขาอาจหาไม่ได้มีมากกว่าบางคนในระยะยาว ฉันสามารถบอกคุณทำไม เมื่อเรามีสะกดว่าหนักฝนตกสุดท้ายมันรั่วในห้องที่รอบ ๆ ปล่องไฟ และมีสถานที่ที่เกี่ยวกับขนาดใหญ่เป็นจานรองแก้วเป็นสี จึง ""คือการที่ทั้งหมดหรือไม่""ใช่ ที่ได้ทั้งหมด B. สีน้ำตาล F. ain't goin' Vilola ของเขามีค่า comin' มีบ้านให้นอนในห้องที่มีจุดบนกระดาษ ถ้ามัน ain't ใด ๆ มากกว่าหัว pin ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาคิดว่า ผู้หญิง""ไม่สามารถเขามีกระดาษ pieced""โอ้ ไม่ มันมีสีจางลงเพียงน้อย เขาจะไม่ได้นอนในห้องปะกระดาษ showin' Vilola ผมคิดว่า เขาไม่""ตอนนี้ ศิริรัตน์ คุณอย่าหมายความ เขาจะโง่ดังนั้นเป็นที่"ใช่ ฉัน ผมได้จากผู้หญิงที่เขาได้มีการทำความสะอาดบ้าน ผมบอกคุณได้ถูกล้างจากถังห้องใต้หลังคาบ้านไปห้องเก็บ พรมทุกแล้วค่า ดี มันจำเป็นมันดีพอ ผมไม่เชื่อว่า จะมีการกวาดตั้งแต่ Vilola ออกไปเดือนกรกฎาคมล่าสุด""ฉันสงสัยว่า ถ้า บีเอฟสีน้ำตาลทำให้เงินในร้านค้าของเขา" ว่า นางเบเกอร์"ผมไม่เชื่อว่า เขาทำให้มาก กล่าวว่า นางบ่อ กับ exultation โกรธ "ฉันรู้ว่าคนที่จะไม่ทำค้ามีมากมาย พวกเขากล่าวว่า เขาไม่เคยมีเพียงสิ่งที่พวกเขาต้องการ พวกเขากล่าวว่า Deering และลอว์ตัน หรือ Hapgood และลูอิสได้จัดประเภทที่ดีที่สุดดีกว่า ฉัน ain't ภายในประตูตั้งแต่ฉันซื้อแคสเมียร์สีน้ำตาลของฉันมี และมันสีจางลงดังนั้นหลังจากที่ผมได้ใส่เท่านั้น 6 เดือน และเขาจะไม่ให้ฉันอะไรก็ ผมบอก แล้วมันเป็นตัวสุดท้ายค้าทำในร้านของเขา และก็สุดท้าย""ฉันสงสัยว่า ถ้า เธอเป็น comin' ไปคืน" ว่า นางเบเกอร์"ไม่มี เธอ ain't comin' ไปคืน หกเดือนกับแม่ของเธอ ain't จนถึงวันพฤหัสบดีสัปดาห์ถัดไป ฉันได้เก็บบัญชี""มันคือแบบแปลก ๆ สำหรับคนอยู่ มัน ain't กล่าวว่า นางเบเกอร์ "ฉันค่อนข้างคิดว่า มันแปลก ๆ"ความนานคือมันเนื่องจากพวกเขาได้อาศัยอยู่ร่วมกัน ฉันประกาศ ฉันได้ลืม""ฉัน ain't ลืม Vilola สีน้ำตาลมีอายุน้อยกว่าฉันได้เพียง 7 ปี เธอเป็น nineteen และพ่อและแม่ของเธอ ain't อาศัยอยู่ร่วมกันตั้งแต่เธออายุ 3 ปี ที่ทำให้ปีที่สิบหก ผม 10 ขวบเมื่อเขาแยก และแม่ของเธอไป Jefferson อยู่ เขาอยู่ที่นี่ และหนึ่งมี Vilola หกเดือน และหกเดือน เปิด และอื่น ๆ เปิดเกี่ยวกับ นับ และเขาได้จ่ายภรรยา 10 ดอลล่าห์สัปดาห์ขณะนี้ และไม่มีใครรู้ว่า Vilola มีต้นทุนเขา เธอมีทุกอย่าง และเธอไม่เคยมียกนิ้วของเธอจะได้รับเงินตัวเอง ""ทำอะไรคุณ s'pose ปัญหาคือ""ดี พวก dreadful close-mouthed แต่ฉันเดามันเป็นสวยไม่รู้จักครั้งเรื่องไม่ ผมเคยได้ยินแม่คุยกับบ้านเลย นางบีเอฟสีน้ำตาลมีอารมณ์น่ากลัว และเพื่อให้ ได้เอฟบี พวกเขาไม่ได้ไปด้วยกัน""ไม่มีอะไรกับเธอ อยู่นั่น? ""ไม่ ฉันไม่เคยได้ยินคำกับเธอ เธอเป็นผู้หญิงสวย dreadful ฉันเพียงสามารถจำวิธีมองของเธอ เมื่อจะใช้สวมใส่หยิก และเธอมีคนจริง feathery แสง และแก้ม pinkest และใช้แต่งจริงอร่อย เกินไปได้ ผมคิดว่า คนหน้าสวยของเธอด้วยโดยทั่วไป ผมไม่เชื่อว่า สีน้ำตาล F. B. มีเคยยืนค่อนข้างมากทั้งที่นี่ได้ก่อนกัน""Vilola อย่ามากหลังจากแม่ของเธอ ไม่เธอ""ไม่มี เธอไม่ มี ain't กับ anywheres สาว homelier สถานกว่าสีน้ำตาล Vilola และเธอไม่ได้เจอสไตล์นาง อย่างใดอย่างหนึ่ง"B. F. สีน้ำตาลถูกแต่ laboriously ทำนมขนมปังในซุปเปอร์ โดยอำนาจแห่งการปฏิบัตินาน เขาสามารถ ทำนมขนมปัง เค้ก griddle ทอดชิ้นเนื้อหรือปลา และต้มกับมันฝรั่ง เขาไม่มีความเชี่ยวชาญในงานในครัวเรือน ว่าเขามีบริการยาว มีวัดวิงเวียนผู้ชายที่ผิดปกติ ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เป็นคนใหญ่ นิ้วมือของเขามีขนาดใหญ่ ทู่ ปัดเศษสิ้นสุด เขาไม่ deftness สัมผัส เขาเขียนเองดูว่าขนมปังมีสีน้ำตาล และสุดท้าย เขียนแบบขนมปัง เมื่ออาหารพร้อม เขาเรียกว่าแมว ซึ่งหลับในแหวนกลม สีเหลืองของความสะดวกสบายหรูหราข้างเตา แมวมูมกุหลาบที่เขาเอสเธอร์ ปัดหลังของมัน และยืด แมวเป็นสมาชิก Vilola และเขาหวงแหนมันเช่นเด็กในช่วง 6 เดือนของการขาดงานของเธอกับแม่ของเธอ "ถ้าอะไรเกิดขึ้นกับแมวที่ ฉันไม่รู้ว่าลูกสาวของฉันสิ่งที่พูด เขาบอกของเขาเจ้าหน้าที่ จอห์นในบาร์ตเลต B. F. สีน้ำตาลเก็บไว้เก็บแห้งขนาดเล็กบนถนนหลักของหมู่บ้าน และจอห์นในบาร์ตเลต ที่เก่าที่ตัวเองมี และได้รับกับเขาตั้งแต่เขาอยู่ในธุรกิจ และเด็กผู้ชายทะลักกองทัพของเขาทั้งการค้า"ควรคิดว่า เธอจะต้องนำแมวกับเธอเมื่อเธอไปอยู่กับแม่ของเธอ เธอคิดมากของเธอ ตอบกลับในบาร์ตเลตจอห์น สนทนาที่ได้รับโอกาสของการสูญเสียชั่วคราวและการฟื้นตัวของแมว"โอ้ เธอมีเธอจะมีแมวอีกตัวเป็นเสือ, " กล่าวว่า บีเอฟสีน้ำตาล "เธอปล่อยให้เขามีเมื่อเธอมาที่นี่ แต่เธอไม่คิดว่า ใกล้มากของเขากับเธอนี้สีเหลืองหนึ่ง"Tonight, as B. F. Brown placed a saucer filled with a share of his own supper on the floor beside the stove for the cat, he talked to it with a pitiful, clumsy, masculine crooning: “Poor kitty, poor kitty! There now; eat your supper, kitty.”“Guess that pussy cat will be glad to see her,” he muttered, as he sat down to his own supper. Every now and then as he ate he paused, with his fork suspended halfway to his mouth with a bit of toast, and looked upward with an ecstatic expression. His soul was tasting to the full such a savor of anticipatory happiness that he had small comprehension of physical sensations. After he had finished supper he washed his dishes with painful care. He was particular to put every dish in its place on the pantry shelves. He had had the pantry thoroughly cleaned and all the dishes washed and rearranged, and he was fearful lest he disorder them before his daughter arrived. Then he went back to the kitchen and surveyed the clean, shining, yellow surface of the floor anxiously. He had had that newly painted, and he was desperately afraid of marring it before his daughter saw it. He took off his shoes and put on slippers before stepping on it. He kept his slippers in the shed for that purpose and entered through the shed door. He spied a few crumbs on the floor, which he carefully gathered up with his blunted fingers; then he saw a dusty place, which he wiped over with his pocket handkerchief.He had planned many surprises for his daughter, as he always did on her homecoming. This time he had one which was, in his estimation, almost stupendous. He had purchased a sideboard. Vilola had always talked about a sideboard for the dining room some time when they got rich. She had never asked for one. That was not Vilola's way. She had seldom asked for anything in her whole life, but her father had taken note and remembered. The week before he had gone about anxiously pricing sideboards. He had saved up a certain amount for one. When he found that he could not only purchase a sideboard with his hoard, but a nice little rocking-chair for Vilola's room as well, he was jubilant.He went home whistling under his breath like a boy. He had an idea that there should be a rich display of some sort on a sideboard, and he searched the house for suitable ornaments. He found an old-fashioned glass preserve dish on a standard, a little painted mug which had been his in babyhood, and a large cup and saucer with “Gift of Friendship” on the front in gold letters. He arranged these in a row on the sideboard with the tall glass dish in the center. Then he stood off and surveyed the cheap oak piece with its mirror and gaudily carved doors and its decorations doubtfully, not being entirely satisfied.Then all at once his face lit up. He hastened into his own bedroom out of the sitting room, and brought forth in triumph his last year's Christmas present from Vilola. It was a brush-and-comb tray decorated with blue roses. He dusted it carefully with his pocket handkerchief and placed it on the sideboard to the right of the cup and saucer. In the tray were the nice new brush and comb which had been a part of the present. He had never used them. He thought too much of them for that. He removed the brush and comb and stood for a minute with them in his hand, with his head on one side, surveying the effect of the sideboard without them.Then he replaced the brush and comb in the tray. He was fully satisfied.“She'll be tickled 'most to death,” he said. He whistled again as he went upstairs to see Vilola's room. He whistled “Annie

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันเป็นเวลาสำหรับ Vilola จะมาที่บ้านอีกครั้งและ BF สีน้ำตาล havin 'paintin และ paperin' ทำ" นางอับเนอร์เวลส์น้องสาวของเธอกล่าวว่า ชื่อน้องสาวของเธอเป็นนางฟรานซิสเบเกอร์และเธอได้มากับการทำงานของเธอและลูกของเธอที่จะใช้จ่ายช่วงบ่าย. "ดีฉันคิดว่ามีบางสิ่งบางอย่าง goin 'ในที่นั่นเมื่อผมมาที่ผ่านมา" นางตอบเบเกอร์ "ผมสังเกตเห็นว่าหน้าต่างห้องด้านหน้าเปิดและฉันเห็นกระดาษบางห้องเก่า flyin 'รอบลาน." "คนเพิ่งเสร็จมัน -. ไปตั้งแต่อาหารค่ำ" "นั่นห้องด้านหน้าเป็น Vilola ของไม่ได้หรือไม่ "" ใช่แน่นอนมันเป็น ไม่ได้คุณจะรู้ว่า? "" ทำไมเมื่อเขามีห้องพักที่ papered มาก่อนหรือไม่ "" เขามีมัน papered เพียงครั้งสุดท้ายที่เธอมา "นางเวลส์กล่าวว่าน่าประทับใจ." ทำไมที่อาจไม่ได้รับ more'n ปีที่ผ่านมา. "" แน่นอนมันไม่ได้ อย่า Vilola บราวน์เสมอมาปีละครั้งและการใช้จ่ายหกเดือนกับพ่อของเธอและจากนั้นกลับไปที่เจฟเฟอร์สันและการใช้จ่ายหกเดือนกับแม่ของเธอ? เธอไม่ได้ทำอย่างนั้นนับตั้งแต่พ่อและแม่ของเธอแยกออกจากกันเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก? ฉันควรจะคิดว่าคุณจะได้รู้ว่าเช่นเดียวกับที่ผมทำเบเกอร์ Elmira. "" โอ้แน่นอนฉัน "นางเบเคอร์กล่าวว่า "ผมเป็นเพียงการพูดคุยที่สุ่ม ฉันเป็นเพียงสงสัยว่าสิ่งที่เขามีห้องพักที่ papered ถ้ามันทำเพียงหนึ่งปีที่ผ่านมา. "" ดีฉันสามารถบอกคุณได้ "นางเวลส์ที่มีความรุนแรงกล่าวว่า "บางคนมีเงินที่จะโยนไปเพื่ออะไรหรือคิดว่าพวกเขาทำ พวกเขาอาจจะพบว่าพวกเขาไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าบางคนอื่น ๆ ในระยะยาว ผมสามารถบอกคุณว่าทำไม เมื่อเรามีการสะกดคำที่หนักของฝนตกที่ผ่านมามันรั่วไหลออกมาในห้องพักรอบปล่องไฟและมีสถานที่ที่เกี่ยวกับการเป็นใหญ่เป็นจานสีที่ว่าทำไม. "" คือการที่ทั้งหมดหรือไม่ "" ใช่นั่นคือทั้งหมดที่ BF บราวน์ไม่ได้ goin 'ที่จะมี Vilola อันมีค่าของเขา comin' กลับบ้านไปนอนในห้องที่มีจุดบนกระดาษถ้ามันไม่ได้มีขนาดใหญ่กว่าหัวของขาที่ ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เขาคิดว่าผู้หญิงเป็น. "" เขาไม่สามารถมีได้กระดาษ pieced? "" โอ้ไม่ มันก็จางหายไปเพียงเล็กน้อย เขาจะได้ไม่ต้องนอนหลับ Vilola ในห้องที่มีแพทช์กระดาษ Showin ' ผมคิดว่าเขาจะไม่. "" ตอนนี้ซูซานคุณไม่ได้หมายความว่าเขาโง่เพื่อให้เป็นที่? "" ใช่ฉันทำ ผมมีได้จากผู้หญิงที่เขาได้รับมีการทำความสะอาดบ้าน ผมบอกคุณบ้านที่ได้รับการทำความสะอาดจากห้องใต้หลังคาห้องใต้ดิน พรมทุกคนได้รับการขึ้น ดีก็จำเป็นต้องใช้มันไม่ดีพอ ผมไม่เชื่อว่ามันได้รับการกวาดตั้งแต่ Vilola ไปกรกฎาคมที่ผ่านมา. "" ฉันสงสัยว่า BF สีน้ำตาลทำให้เงินมากในร้านของเขา? "นางเบเคอร์. กล่าวว่า" ผมไม่เชื่อว่าเขาจะทำให้มาก "นางกล่าวว่า เวลส์กับปราโมทย์โกรธ "ฉันรู้ว่าคนจำนวนมากที่จะไม่ค้ามี พวกเขากล่าวว่าเขาไม่เคยมีสิ่งที่พวกเขาต้องการ พวกเขากล่าวว่าเดียริ่งและลอว์ตันหรือ Hapgood ลูอิสและมีการจัดการที่ดีการแบ่งประเภทที่ดีขึ้น ฉันไม่ได้รับภายในประตูตั้งแต่ผมซื้อผ้าขนสัตว์ชนิดหนึ่งของฉันมีสีน้ำตาลและมันจางหายไปดังนั้นหลังจากที่ฉันสวมเพียงหกเดือนและเขาจะไม่ให้ฉันอะไรให้มัน ผมบอกเขาแล้วมันก็ซื้อขายสุดท้ายที่ผมจะทำในร้านของเขาและมันเป็นคนสุดท้าย. "" ฉันสงสัยว่าเธอ comin 'เพื่อคืน "นางเบเคอร์กล่าวว่า." ไม่มีเธอไม่ comin' ที่จะคืน หกเดือนกับแม่ของเธอไม่ได้ขึ้นต่อไปจนถึงสัปดาห์พฤหัสบดี ฉันได้เก็บบัญชี. "" มันเป็นวิธีที่แปลกสำหรับคนที่จะมีชีวิตอยู่ไม่ได้หรือไม่ "นางเบเคอร์กล่าวว่า "ผมค่อนข้างคิดว่ามันแปลก." "นานแค่ไหนมันเป็นเพราะพวกเขาเคยอาศัยอยู่ด้วยกันไหม? ผมประกาศฉันได้ลืม. "" ผมจะไม่ลืม Vilola สีน้ำตาลเป็นเพียงเจ็ดปีที่อายุน้อยกว่าที่ผมเป็น เธอเป็นสิบเก้าและพ่อและแม่ของเธอไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่เธออายุได้สามขวบ ที่ทำให้สิบหกปี ฉันเป็นสิบปีเมื่อพวกเขาแยกจากกันและแม่ของเธอไปที่เจฟเฟอร์สันที่จะมีชีวิตอยู่และเขาอยู่ที่นี่และหนึ่งมี Vilola หกเดือนและอีกหกเดือนเปิดและเปิดเกี่ยวกับการนับตั้งแต่และเขาก็จ่ายเงินให้ภรรยาของเขาสิบดอลลาร์ ทุกสัปดาห์เวลานี้และไม่มีใครรู้ว่าเท่าไหร่ Vilola มีค่าใช้จ่ายเขา เธอมีทุกอย่างและเธอไม่เคยยกนิ้วของเธอจะได้รับเงินตัวเอง. "" สิ่งที่คุณ s'pose ปัญหาได้? "" ดีที่พวกเขาน่ากลัวใกล้ปาก แต่ผมคิดว่ามันเป็นที่รู้จักอย่างดีในเวลา สิ่งที่เป็นเรื่อง ผมเคยได้ยินแม่พูดคุยเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน นาง BF สีน้ำตาลมีอารมณ์อันยิ่งใหญ่และเพื่อให้มี BF พวกเขาไม่สามารถได้รับพร้อมกัน. "" ไม่มีอะไรกับเธออยู่ที่นั่น? "" ไม่ฉันไม่เคยได้ยินคำกับเธอ เธอเป็นผู้หญิงสวยที่น่ากลัว ฉันสามารถจำได้ว่าเธอมอง มันเป็นตอนที่พวกเขาใช้ในการสวมใส่หยิกและเธอมีคนที่จริงนกแสง, และแก้ม pinkest และใช้ในการแต่งตัวอร่อยจริงเกินไป ผมคิดว่าคนที่เข้าข้างเธอสวยโดยทั่วไป ผมไม่เชื่อว่า BF บราวน์ได้เคยยืนอยู่ค่อนข้างดีที่นี่ขณะที่เขาทำมาก่อน. "" Vilola ไม่ใช้เวลามากหลังจากที่แม่ของเธอเธอไม่? "" ไม่มีเธอไม่ ไม่มีสาว homelier anywheres รอบกว่า Vilola บราวน์และเธอก็ไม่ได้มีไรของรูปแบบเกี่ยวกับเธอทั้ง. "BF บราวน์ถูกค่อนข้างหนักทำให้ขนมปังนมสำหรับอาหารมื้อเย็น โดยอาศัยการปฏิบัติระยะเวลาที่เขาจะทำให้ขนมปังนมเค้กแผ่นเหล็กและทอดชิ้นเนื้อหรือปลาและมันฝรั่งต้ม เขาไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการงานในครัวเรือนใด ๆ แม้ว่าเขาจะได้ทำหน้าที่นานมีมาตรการที่ผิดปกติของความซุ่มซ่ามของผู้ชาย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นคนที่มีขนาดใหญ่, นิ้วมือของเขามีขนาดใหญ่ด้วยทื่อรอบปลาย เขามีความชำนาญจากการสัมผัสไม่มี เขาเผาตัวเองเห็นว่าขนมปังเป็นสีน้ำตาลและในที่สุดก็เผาขนมปัง เมื่อรับประทานอาหารก็พร้อมที่เขาเรียกว่าแมวซึ่งนอนหลับอยู่ในรอบแหวนสีเหลืองของความสะดวกสบายหรูหราข้างเตา แมวที่เพิ่มขึ้นอย่างเฉื่อยชาหมายเรียกของเขาปัดเศษหลังและยืด แมวเป็น Vilola และเขารักมันเหมือนเด็กในช่วงหกเดือนของการขาดเธอกับแม่ของเธอ "ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแมวนั้นผมไม่ทราบว่าลูกสาวของฉันจะพูดว่า" เขาบอกกับพนักงานของเขาจอห์นบาร์ตเลตต์ BF สีน้ำตาลเก็บเก็บแห้งสินค้าเล็ก ๆ ในหมู่บ้านถนนสายหลักและจอห์นบาร์ตเลตต์ซึ่งเป็นเช่นเดิมเป็นตัวเองและเคยอยู่กับเขานับตั้งแต่ที่เขาอยู่ในธุรกิจและเด็กประกอบด้วยแรงทั้งหมดของเขาของการค้า. "ผมควร คิดว่าเธอจะต้องใช้แมวกับเธอเมื่อเธอไปอยู่กับแม่ของเธอที่เธอคิดว่ามากของเธอ "จอห์นบาร์ตเลตต์ตอบ การสนทนาที่เกิดขึ้นในโอกาสของการสูญเสียชั่วคราวและการกู้คืนของแมว. "โอ้เธอมีแมวอีกทำให้เธอมี - เสือ" BF บราวน์กล่าว "เธอทิ้งเขาไปที่นั่นเมื่อเธอมาที่นี่ แต่เธอไม่คิดว่าใกล้มากของเขาในฐานะที่เธอทำอย่างใดอย่างหนึ่งสีเหลืองนี้. "คืนนี้เป็นBF สีน้ำตาลวางจานที่เต็มไปด้วยส่วนแบ่งของอาหารมื้อเย็นของตัวเองอยู่บนพื้นข้างเตาสำหรับแมวที่เขาได้พูดคุยกับมัน ด้วยน่าสงสาร, เงอะงะเห่กล่อมชาย: "คิตตี้น่าสงสารคิตตี้ที่น่าสงสาร! ขณะนี้; กินอาหารมื้อเย็นของคุณคิตตี้. "" เดาว่าแมวจะดีใจที่ได้เห็นเธอ "เขาพึมพำในขณะที่เขานั่งลงเพื่ออาหารมื้อเย็นของเขาเอง ทุกขณะนี้แล้วในขณะที่เขากินเขาหยุดชั่วคราวด้วยส้อมของเขาถูกระงับลงครึ่งหนึ่งเพื่อปากของเขาด้วยบิตของขนมปังและมองขึ้นไปที่มีการแสดงออกของความสุข จิตวิญญาณของเขาถูกชิมให้เต็มเช่นกลิ่นของความสุขที่มุ่งหวังว่าเขามีความเข้าใจเล็ก ๆ ของความรู้สึกทางกายภาพ หลังจากที่เขามีอาหารมื้อเย็นเสร็จแล้วเขาล้างจานของเขากับการดูแลความเจ็บปวด เขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะนำทุกจานในสถานที่บนชั้นวางตู้กับข้าว เขามีตู้กับข้าวทำความสะอาดอย่างละเอียดและทุกจานล้างและปรับปรุงใหม่และเขาก็กลัวเกรงว่าเขาผิดปกติของพวกเขาก่อนที่ลูกสาวของเขามาถึง จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่ห้องครัวและสำรวจสะอาดส่องแสงสีเหลืองพื้นผิวของพื้นอย่างใจจดใจจ่อ เขาได้มีที่ทาสีใหม่และเขาก็หมดความกลัวก่อนที่จะเข้าพิธีวิวาห์ลูกสาวของเขาเห็นมัน เขาถอดรองเท้าของเขาและใส่รองเท้าแตะก่อนที่จะก้าวกับมัน เขาเก็บรองเท้าแตะของเขาในโรงเก็บเพื่อวัตถุประสงค์ที่และเดินผ่านประตูโรงเก็บ เขาสอดแนม crumbs ไม่กี่บนพื้นซึ่งเขารวบรวมอย่างระมัดระวังด้วยมือทื่อของเขา แล้วเขาเห็นว่าเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยฝุ่นซึ่งเขาเช็ดไปด้วยผ้าเช็ดหน้ากระเป๋าของเขา. เขาได้วางแผนที่น่าประหลาดใจมากสำหรับลูกสาวของเขาในขณะที่เขามักจะทำในงานคืนสู่เหย้าของเธอ เวลานี้เขามีหนึ่งซึ่งเป็นในการประมาณค่าของเขามากมายเกือบ เขาได้ซื้อตู้ Vilola ได้พูดคุยเกี่ยวกับตู้เสมอสำหรับห้องรับประทานอาหารที่บางครั้งเมื่อพวกเขาได้ที่อุดมไปด้วย เธอไม่เคยถามหาหนึ่ง นั่นคือไม่ได้เป็นวิธี Vilola ของ เธอไม่ค่อยได้ถามอะไรในชีวิตทั้งชีวิตของเธอ แต่พ่อของเธอได้รับทราบและจำ สัปดาห์ก่อนที่เขาจะได้ไปเกี่ยวกับการกำหนดราคาอย่างใจจดใจจ่อจอน เขาได้เก็บไว้จำนวนหนึ่งสำหรับหนึ่ง เมื่อเขาพบว่าเขาไม่เพียงซื้อตู้ที่มีการสะสมของเขา แต่เพียงเล็กน้อยดีโยกเก้าอี้สำหรับห้อง Vilola เช่นกันเขาก็ดีใจ. เขากลับบ้านผิวปากภายใต้ลมหายใจของเขาเหมือนเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขามีความคิดว่าควรจะมีการแสดงผลที่อุดมไปด้วยการจัดเรียงในตู้บางส่วนและเขาค้นหาบ้านสำหรับเครื่องประดับที่เหมาะสม เขาพบว่าแก้วสมัยเก่ารักษาจานบนมาตรฐานแก้วทาสีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับของเขาในวัยทารกและถ้วยและจานรองที่มีขนาดใหญ่ด้วย "ของขวัญแห่งมิตรภาพ" ที่อยู่ด้านหน้าในตัวอักษรสีทอง เขาเหล่านี้จัดอยู่ในแถวในตู้ที่มีจานแก้วทรงสูงในศูนย์ จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ออกและสำรวจชิ้นไม้โอ๊คที่มีราคาถูกกระจกและประตูแกะสลัก gaudily และของประดับตกแต่งของหวาดระแวงไม่พอใจอย่างสิ้นเชิง. จากนั้นทั้งหมดในครั้งเดียวใบหน้าของเขาสว่างขึ้น เขารีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองออกมาจากห้องนั่งเล่นและนำออกมาประสบความสำเร็จในปัจจุบันคริสมาสต์ปีที่ผ่านมาของเขาจาก Vilola มันเป็นถาดแปรงและหวีตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีฟ้า เขาปัดฝุ่นอย่างระมัดระวังด้วยผ้าเช็ดหน้ากระเป๋าของเขาและวางมันลงบนตู้ด้านขวาของถ้วยและจานรองที่ ในถาดเป็นแปรงใหม่ที่ดีและหวีที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบัน เขาไม่เคยใช้พวกเขา เขาคิดว่ามากเกินไปของพวกเขาสำหรับการที่ เขาเอาออกและแปรงหวีและยืนสำหรับนาทีกับพวกเขาในมือของเขามีหัวของเขาในด้านหนึ่งการสำรวจผลกระทบของตู้โดยที่พวกเขา. จากนั้นเขาก็ถูกแทนที่ด้วยแปรงและหวีในถาด เขาเป็นคนที่พึงพอใจอย่างเต็มที่. "เธอจะ tickled 'มากที่สุดที่จะตาย" เขากล่าว เขาผิวปากอีกครั้งในขณะที่เขาเดินขึ้นบันไดเพื่อดูห้องพักของ Vilola เขาผิวปาก "แอนนี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มันเป็นเวลาที่ vilola กลับมาบ้านอีกครั้ง และ บี เอฟ ตาลจะมา paintin ' และ paperin เสร็จ " คุณนายอับเวล กับน้องสาวของเธอ ชื่อน้องสาวของเธอ นายฟรานซิส เกอร์ และ เธอได้เข้ามาทำงานเธอและลูกของเธอที่จะใช้จ่ายช่วงบ่าย

" ฉันคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น เมื่อผมมาผ่านมา " ตอบนางเบเกอร์" ฉันสังเกตเห็นว่าหน้าต่างห้องด้านหน้าเปิด และผมเห็นบางห้องเก่ากระดาษบินรอบสนาม "

" ผู้ชายที่เพิ่งจะทำเสร็จ - หายไปตั้งแต่เย็น "

" ที่ห้องด้านหน้าเป็น vilola อยู่ไม่ใช่เหรอ "

" ใช่ แน่นอน คุณไม่รู้เหรอ "

" ทำไม เมื่อเขามีห้อง papered ก่อน ? "

" เขาได้ papered เพียงครั้งสุดท้ายที่เธอมา " คุณนายเวลล์ จากใจจริง

" ทำไม มันไม่ได้ more'n ปีที่ผ่านมา . "

" แน่นอน มันทำไม่ได้ อย่า vilola สีน้ำตาลมาปีละครั้ง และใช้เวลาหกเดือนกับบิดาของเธอ และจากนั้นกลับไปที่เจฟเฟอร์สันและใช้เวลาหกเดือนกับแม่ของเธอ ? เธอไม่ได้ทำอย่างนั้น ตั้งแต่ที่พ่อและแม่ของเธอแยก เมื่อตอนที่เธอยังเด็ก ? ฉันคิดว่าคุณอาจจะรู้ว่าเป็นผม เอลไมรา เบเกอร์ "

" โอ้แน่นอน ฉันทำได้ " คุณนาย เบเกอร์ " ฉันก็แค่พูดแบบสุ่ม ฉันแค่สงสัยว่าเค้ามีห้องสำหรับ papered หากมันถูกทำเฉพาะปีที่ผ่านมา . "

" เอ่อ ผมบอกคุณ , " กล่าวว่า เวล คุณนายกับ asperity . " บางคนมีเงินที่จะทิ้งเลย หรือคิดว่า พวกเขาทำ พวกเขาอาจพบว่าพวกเขาไม่ได้มีมากกว่าบาง folks อื่น ๆในระยะยาว ผมสามารถบอกคุณว่าทำไมเมื่อเราได้คาถาที่หนักของฝนเมื่อตกรั่วในห้องรอบๆปล่องไฟและมีสถานที่เกี่ยวกับเป็นใหญ่เป็นจานรองเปื้อนเลย "

" แค่นี้เหรอ ? "

" ใช่ นั่นคือทั้งหมด B . F . น้ำตาลไม่ไปไหนได้ของเขามีค่า vilola comin ' กลับบ้านนอนในห้องที่มีจุดบนกระดาษ ถ้ามันไม่ได้มีขนาดใหญ่กว่าหัวของขา .ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง ผู้หญิงคนนั้น . . . "

" เขาไม่ได้มีกระดาษ pieced ? "

" โอ้ไม่ มันจางหายไปเพียงเล็กน้อย เขาคงไม่ vilola นอนในห้องกับแพทช์ของนรกมาก กระดาษ ผมเดาว่าเขาคงไม่ "

" ตอนนี้ ซูซาน คุณไม่ได้หมายความว่าเขาโง่อย่างนั้นเหรอ "

" ครับ ฉันได้มันจากผู้หญิงที่เขาเคยมี ทําความสะอาดบ้าน