The Importance of Interactive Participation
An increasing number of project analyses have shown that participation by local people is one of the critical components of the success in agriculture, irrigation and livestock projects (World Bank, 1994; PRETTY et al., 1995; PRETTY & VODOUHE, 1997). To illustrate one major study of 121 rural water supply projects in 49 countries of Africa, Asia and Latin America revealed that participation was the significant factor contributing to project effectiveness (NARAYAN, 1993). As a result, the term “participation” has now become part of the normal language of many development agencies, but the level of participation varies greatly. Seven categories describing participation in projects, from least to most participatory,have been developed (PRETTY & VODOUHE, 1997; PLA Notes 31, 1998):
1. Passive participation, where locals are told what is going to happen and are involved
because they are being informed of the process.
2. Information giving, where locals answer questions to pre-formulated questionnaires or
research questions and do not influence the formulation or interpretation of the
questions.
3. Consultation, where locals are consulted by external agents who may define both
problems and solutions according to responses, but are under no obligation to do so, or
share in decision making.
4. Material Incentive, where locals provide resources such as labour or land, in return for
other materials incentives. Locals often do not have a stake in continuing activities
once the incentives end.
5. Functional participation, where locals form groups, usually initiated by and dependent
on external facilitators, participate in project implementation. These groups are usually
formed after major decisions have been made, but many become self-dependent.
6. Interactive participation, where locals participate in joint analysis that leads to action
plans and the formation of new local institutions or the strengthening of existing ones.
The groups take control over local decisions and have a stake in maintaining the
structures or practices developed.
7. Self-Mobilization, where locals take initiative independent of external institutions and may develop contacts with external institutions for resources and technical advice, but retain control over how resources are used.
Project effectiveness, usually measured by project sustainability, completion of project goals, and meeting needs of the local people, occur when people are involved in decision making during all stages of the project and the participation is interactive. The challenge is to find practical and applicable methods when working with communities that help move extension towards interactive participation.
The Importance of Interactive Participation
An increasing number of project analyses have shown that participation by local people is one of the critical components of the success in agriculture, irrigation and livestock projects (World Bank, 1994; PRETTY et al., 1995; PRETTY & VODOUHE, 1997). To illustrate one major study of 121 rural water supply projects in 49 countries of Africa, Asia and Latin America revealed that participation was the significant factor contributing to project effectiveness (NARAYAN, 1993). As a result, the term “participation” has now become part of the normal language of many development agencies, but the level of participation varies greatly. Seven categories describing participation in projects, from least to most participatory,have been developed (PRETTY & VODOUHE, 1997; PLA Notes 31, 1998):
1. Passive participation, where locals are told what is going to happen and are involved
because they are being informed of the process.
2. Information giving, where locals answer questions to pre-formulated questionnaires or
research questions and do not influence the formulation or interpretation of the
questions.
3. Consultation, where locals are consulted by external agents who may define both
problems and solutions according to responses, but are under no obligation to do so, or
share in decision making.
4. Material Incentive, where locals provide resources such as labour or land, in return for
other materials incentives. Locals often do not have a stake in continuing activities
once the incentives end.
5. Functional participation, where locals form groups, usually initiated by and dependent
on external facilitators, participate in project implementation. These groups are usually
formed after major decisions have been made, but many become self-dependent.
6. Interactive participation, where locals participate in joint analysis that leads to action
plans and the formation of new local institutions or the strengthening of existing ones.
The groups take control over local decisions and have a stake in maintaining the
structures or practices developed.
7. Self-Mobilization, where locals take initiative independent of external institutions and may develop contacts with external institutions for resources and technical advice, but retain control over how resources are used.
Project effectiveness, usually measured by project sustainability, completion of project goals, and meeting needs of the local people, occur when people are involved in decision making during all stages of the project and the participation is interactive. The challenge is to find practical and applicable methods when working with communities that help move extension towards interactive participation.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความสำคัญของแบบการมีส่วนร่วม
การเพิ่มจำนวนของการวิเคราะห์โครงการ ได้แสดงให้เห็นว่าการมีส่วนร่วมของคนในท้องถิ่นเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญของความสำเร็จของโครงการชลประทานในการเกษตร และปศุสัตว์ ( World Bank , 1994 ; สวย et al . , 1995 ; สวย& vodouhe , 1997 ) แสดงให้เห็นถึงการศึกษาหนึ่งที่สำคัญของ 121 น้ำประปาชนบทโครงการใน 49 ประเทศของทวีปแอฟริกาเอเชียและละติน อเมริกา พบว่า การมีส่วนร่วมเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโครงการ ( Narayan , 1993 ) ผลคือ คำว่า " การมีส่วนร่วม " ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาษาปกติของหน่วยงานพัฒนามาก แต่ระดับของการมีส่วนร่วมจะแตกต่างกันอย่างมาก เจ็ดประเภทที่อธิบายการมีส่วนร่วมในโครงการจากน้อยที่จะมีส่วนร่วมมากที่สุดได้ถูกพัฒนาขึ้น ( สวย& vodouhe , 1997 ; ปลาบันทึก 31 ธันวาคม 2541 ) :
1 การมีส่วนร่วมเรื่อยๆโดยที่ชาวบ้านจะบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นและมีส่วนร่วม
เนื่องจากพวกเขาจะได้ทราบถึงกระบวนการ .
2 ให้ข้อมูลที่ชาวบ้านตอบคําถามก่อนสูตรใน
คำถามการวิจัยและไม่มีอิทธิพลต่อการกำหนดหรือการตีความคำถาม
.
3ปรึกษาที่ชาวบ้านเป็นที่ปรึกษาโดยตัวแทนจากภายนอกที่อาจกำหนดทั้งปัญหาและแนวทางแก้ไขตาม
การตอบสนอง แต่ไม่มีหน้าที่ ที่จะทำเช่นนั้น หรือมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ
.
4 แรงจูงใจวัสดุที่ชาวบ้านให้ทรัพยากร เช่น แรงงาน หรือแผ่นดิน ตอบแทน
วัสดุอื่น ๆ บริเวณ ชาวบ้านมักจะไม่มีการเดิมพันในกิจกรรมที่ต่อเนื่อง
เมื่อบริเวณปลาย5 . การมีส่วนร่วมในการทำงาน ซึ่งชาวบ้านในรูปแบบกลุ่มมักจะริเริ่มโดยขึ้นอยู่กับความสะดวกและ
ในภายนอก , มีส่วนร่วมในโครงการ กลุ่มเหล่านี้มักจะเกิดขึ้นหลังจาก
การตัดสินใจที่เกิดขึ้น แต่หลายคนกลายเป็นตัวเองขึ้น .
6 การมีส่วนร่วมแบบโต้ตอบที่ชาวบ้านมีส่วนร่วมในการวิเคราะห์ร่วมกัน นำไปสู่การกระทำ
การแปล กรุณารอสักครู่..