The NCCN Distress Guidelines highli

The NCCN Distress Guidelines highlight periods of increased vulnerability to psychosocial distress, such as treatment failure, recurrence or progression of disease, and transition to survivorship (NCCN, 2012). Those may be times when people are at risk for greater distress and require more frequent assessment and support. Nurses, because of the extended periods of time they spend with patients, are ideally suited to direct when further assessment may be warranted. In addition, oncology nurses frequently notice changes in their patients; changes in thought, behavior, or mood may indicate the need for further assessment interventions such as referral or treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวทางความทุกข์ NCCN เน้นช่วงโหว่เพิ่มขึ้นจะทุกข์ psychosocial เช่นความล้มเหลวในการรักษา เกิดขึ้น หรือความก้าวหน้าของโรค และการเปลี่ยนแปลงตกทอด (NCCN, 2012) ที่อาจมีบางครั้งเมื่อคนเสี่ยงมากกว่าทุกข์ และต้องประเมินบ่อยขึ้นและการสนับสนุน พยาบาล เนื่องจาก มีเวลานานของเวลาที่จะใช้กับผู้ป่วย ได้อย่างยิ่งตรงเมื่อเพิ่มเติม อาจ warranted ประเมิน นอกจากนี้ มะเร็งวิทยาพยาบาลบ่อย ๆ สังเกตการเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยของพวกเขา เปลี่ยนแปลง ในความคิด พฤติกรรม อารมณ์อาจบ่งชี้จำเป็นต้องเพิ่มเติมการประเมินมาตรการเช่นการอ้างอิงหรือการรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความทุกข์ NCCN แนวทางเน้นช่วงเวลาของความเสี่ยงเพิ่มขึ้นเป็นความทุกข์ทางจิตสังคมเช่นการรักษาล้มเหลวเกิดซ้ำหรือการลุกลามของโรคและการเปลี่ยนแปลงที่จะรอด (NCCN, 2012) เหล่านั้นอาจมีบางครั้งเมื่อมีคนที่มีความเสี่ยงสำหรับความทุกข์มากขึ้นและต้องประเมินบ่อยมากขึ้นและการสนับสนุน พยาบาลเนื่องจากการขยายระยะเวลาที่พวกเขาใช้กับผู้ป่วยที่มีความนึกคิดเหมาะกับการโดยตรงเมื่อประเมินผลต่อไปอาจจะมีการรับประกัน นอกจากนี้พยาบาลเนื้องอกวิทยาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบ่อยในผู้ป่วยของพวกเขา; การเปลี่ยนแปลงในความคิดพฤติกรรมหรืออารมณ์ที่อาจบ่งบอกถึงความจำเป็นในการแทรกแซงการประเมินต่อไปเช่นการอ้างอิงหรือการรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ nccn ทุกข์แนวทางเน้นระยะเวลาของความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นเพื่อจิตทุกข์ เช่นความล้มเหลวของการรักษา หรือการเกิดโรค และการเปลี่ยนของคุณ ( nccn , 2012 ) นั่นอาจเป็นครั้งเมื่อผู้คนที่มีความเสี่ยงมากกว่าความทุกข์ และต้องประเมินบ่อยมากขึ้น และสนับสนุน พยาบาล เพราะการขยายระยะเวลาของเวลาที่พวกเขาใช้จ่ายกับผู้ป่วยเป็นคู่ที่เหมาะสมกันโดยตรง เมื่อการประเมินเพิ่มเติมอาจจะรับประกัน นอกจากนี้ พยาบาลมะเร็งมักสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยของพวกเขา การเปลี่ยนแปลงใน ความคิด พฤติกรรม หรืออารมณ์อาจบ่งบอกถึงความต้องการแทรกแซงการประเมินเพิ่มเติมเช่นการอ้างอิงหรือการรักษา .