Life is impermanent. After we come

Life is impermanent. After we come into this world, we may live for ten years, possibly a hundred years, or perhaps even longer. But we grow, and finally we have to die. People normally think of death as the end of everything. There is nothing great about it. But according to Buddhism, our life does not begin only at the moment of birth; and death too, does not imply the end of everything. If life was as simple as this, then this would encourage us to fritter away our time with no purpose. Actually, we existed before we were born, and we will have another life after death. We will be reborn in another place and the cycle of life and death will continue endlessly. The constant rebirth into this suffering world is a bigger problem than the simple death at the end of each life! Constant rebirth is difficult to solve and it becomes a critical issue when we recognize and wish to overcome it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตคือ impermanent หลังจากที่เรามาสู่โลกนี้ เราอาจอยู่สิบปี อาจเป็นร้อยปี หรือบางทีก็นานกว่านั้น แต่เราเติบโต และสุดท้าย เราต้องตาย คนคิดว่า ความตายเป็นการจบทุกอย่างปกติ ไม่มีอะไรดีเลย แต่ตามพุทธศาสนา ชีวิตของเราไม่ได้เริ่มต้นเท่านั้น ณเวลาที่เกิด และตายมากเกินไป ได้เป็นการสิ้นสุดของทุกสิ่ง ชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้ ถ้านี้จะกระตุ้นให้เราขว้างออกไปเก็บเวลาของเรา มีวัตถุประสงค์ไม่ จริง เรามีอยู่ก่อนที่เราเกิด และเราจะมีอีกชีวิตหลังความตาย เราจะมีรีบอร์นในตำแหน่งอื่น และวงจรของชีวิตและความตายจะทำต่อไปไม่รู้จบ เกิดใหม่คงเป็นโลกนี้ทุกข์ทรมานเป็นปัญหาใหญ่กว่าตายง่ายที่สุดของชีวิตแต่ละ เกิดใหม่คงจะยากที่จะแก้ไข และจะกลายเป็นปัญหาสำคัญเมื่อเรารู้จัก และต้องการเอาชนะมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตเป็นอนิจจัง หลังจากที่เราเข้ามาในโลกนี้เราอาจมีชีวิตอยู่เป็นเวลาสิบปีที่ผ่านมาอาจจะเป็นร้อยปีหรือบางทีอาจจะได้อีกต่อไป แต่เราเติบโตและในที่สุดเราจะต้องตาย คนปกติคิดของการตายเป็นจุดสิ้นสุดของทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่ดีเกี่ยวกับมัน แต่ตามที่พุทธศาสนาในชีวิตของเราไม่ได้เริ่มต้นเท่านั้นในขณะที่เกิด; และความตายมากเกินไปไม่ได้หมายความถึงการสิ้นสุดของทุกอย่าง ถ้าชีวิตได้ง่ายเช่นนี้แล้วนี้จะสนับสนุนให้เราสามารถทิ้งห่างเวลาของเรามีวัตถุประสงค์ไม่ ที่จริงเรามีอยู่ก่อนเราเกิดและเราจะมีชีวิตหลังความตายอีก เราจะเกิดใหม่ในสถานที่อื่นและวงจรของชีวิตและความตายจะยังคงไม่มีที่สิ้นสุด การเกิดใหม่อย่างต่อเนื่องเข้าสู่โลกความทุกข์ทรมานนี้เป็นปัญหาที่ใหญ่กว่าการเสียชีวิตที่เรียบง่ายในตอนท้ายของแต่ละชีวิต! การเกิดใหม่คงเป็นเรื่องยากที่จะแก้ปัญหาและมันจะกลายเป็นปัญหาที่สำคัญเมื่อเรารับรู้และมีความประสงค์ที่จะเอาชนะมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตเป็นอนิจจัง . หลังจากที่เราเข้ามาในโลกนี้ เราอาจจะอยู่ได้เป็นสิบปี อาจเป็นร้อยปี หรืออาจจะนานกว่านั้น แต่เราเติบโต และสุดท้ายเราต้องไม่ตาย คนมักจะคิดว่าความตายเป็นจุดจบของทุกสิ่ง มีอะไรที่ดีเกี่ยวกับมัน แต่ตามพุทธศาสนา ชีวิตของเราไม่ได้เริ่มต้นเท่านั้นในช่วงเวลาของการเกิด และการตายด้วย ไม่ได้หมายถึงการสิ้นสุดของทุกสิ่งถ้าชีวิตเป็นอย่างนี้ แล้วนี้จะกระตุ้นให้เราทิ้งห่างเวลาของเราที่ไม่มีเป้าหมาย จริงๆ แล้ว เราอยู่ก่อนเราเกิดมา และเราก็มีอีกชีวิตหลังความตาย เราจะเกิดในสถานที่อื่นและวัฏจักรของชีวิตและความตายจะดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด คงเกิดในทุกข์โลกเป็นปัญหาใหญ่กว่าที่ตายง่าย ในตอนท้ายของแต่ละชีวิตคงเกิดที่ยากแก่การแก้ไข และจะกลายเป็นปัญหาที่สำคัญเมื่อเรารู้จัก และต้องการที่จะเอาชนะมัน