Maejo Int. J. Sci. Technol. 2012, 6

Maejo Int. J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504
Maejo International
Journal of Science and Technology
ISSN 1905-7873
Available online at www.mijst.mju.ac.th
Full Paper
Fire and the production of Astraeus odoratus (Basidiomycetes)
sporocarps in deciduous dipterocarp-oak forests of northern
Thailand
Keegan H. Kennedy 1,
*, James F. Maxwell 2
and Saisamorn Lumyong 1
1Department of Biology, Faculty of Science, Chiang Mai University, Chiang Mai 50200, Thailand
2Chiang Mai University Herbarium, Department of Biology, Faculty of Science, Chiang Mai
University, Chiang Mai 50200, Thailand
* Corresponding author, email: [e-mail]
Received: 27 February 2012 / Accepted: 30 November2012 / Published: 3 December 2012
Abstract: The genus Astraeus (Diplocystidiaceae) forms ectomycorrhizal associations
with many tree species and is a common gasteromycete in tropical and temperate
ecosystems worldwide. In Thailand, Astraeus is most prevalent in deciduous dipterocarpoak
forest (DOF) in the north and north-east and its ecology is uniquely associated with
fire. Rural villagers often burn the seasonally dry DOF ground vegetation causing
significant environmental disturbance to promote the growth of Astraeus sporocraps—a
local culinary delicacy and important source of household income. The purpose of this
work is to investigate whether the practice of burning DOF stimulates the production of
Astraeus sporocarps in DOF. Burned and unburned Astraeus habitat was surveyed over
two years at two sites in Chiang Mai province and one site in Mae Hong Son province.
Changes in soil fungi after a fire as well as vascular vegetation growing with Astraeus
were studied. All sporocarps collected were identified as Astraeus odoratus. Astraeus
sporocarps were found in both burned and unburned areas in 2010. In 2011, an unusually
wet year, no sporocarps were found in burned or unburned areas. The top 2 cm of soil
experienced high temperatures which killed fungi, but lower depths were well insulated
from the heat. A wide range of vascular flora grew in Astraeus habitat, the most common
tree species being Dipterocarpus tuberculatus var. tuberculatus and Dipterocarpus
obtusifolius var. obtusifolius. This study shows that Astraeus can produce sporocarps
without fire and future work can focus on more environmentally benign methods of
harvesting this popular mushroom.
Keywords: Astraeus odoratus, deciduous dipterocarp-oak forest, ectomycorrhizal fungi
484
Maejo Int. J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504
INTRODUCTION
Deciduous dipterocarp-oak forest (DOF) is the most common forest type in South-east Asia,
covering more area than any other forest type and extends from north-eastern India and Myanmar
through north and eastern Thailand, southern Laos, Cambodia and southern Vietnam [1]. This
forest type is mainly a result of anthropogenic disturbance and is usually associated with a hot-dry
season, poor soil, and significant disturbance including logging, grazing and seasonal fires fueled by
a layer of dry accumulated plant material [2-6] (Figure 1). Deciduous dipterocarp-oak forest is an
important resource for local communities providing timber, grazing, wild plants and edible
mushrooms.
In the north and north-eastern Thailand fire in DOF is frequently ignited by mushroom
hunters who believe that it promotes the production of Astraeus odoratus Phosri, Watling, M.P.
Martín, & Whalley sporocarps (“earthstars” or “het tawp”), which are a popular and expensive
culinary delicacy [7]. Fire is lit in the dry season (February-April) and the burned soil is scraped
and scoured by gatherers looking for the immature, submerged sporocarps produced at the
beginning of the following rainy season (end of May-June). The genus Astraeus is a cosmopolitan
ectomycorrhizal (ECM) fungus found throughout temperate and tropical regions of the world and
has been shown to form a relationship with several tree families including Dipterocarpaceae,
Fagaceae, Betulaceae and Pinaceae [8-10]. Outside of Asia Astraeus is not considered edible and is
not associated with fire. Frequent burning by forest gatherers has deleterious ecological
consequences, causing an increase in seedling and sapling mortality, loss of biodiversity and
primary forest, an increase in the proportion of grassy ground flora and a decrease in soil nutrients
[3,11-13]. In addition, smoke haze from fires can be an acute public health hazard, particularly in
dry years [5,14]. If Astraeus sporocarps can be produced without fire, then a significant motivation
for burning DOF can be eliminated which will contribute reforestation and restoration goals across
the north and northeast of Thailand.
Despite the importance of Astraeus to the local economy and DOF, both as an
ectomycorrhizal symbiont and as a major reason for forest fires, the ecology of this mushroom in
relation to fire is not well understood. This study examines several aspects of fire-Astraeus
dynamics in DOF, including the amount of Astraeus collected in burned and unburned DOF in 2010
and 2011, a molecular analysis of Astraeus collected from 3 previously unsurveyed areas in Mae
Hong Son and Chiang Mai provinces, the effects of fire on soil characteristics and fungi in areas
where Astraeus sporocarps were found, as well as a survey of the vascular vegetation associated
with Astraeus. The overall objective is to test the widely held hypothesis that fire has a positive
effect on Astraeus sporocarp production.
485
Maejo Int. J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504
Figure 1. Deciduous dipterocarp-oak forest on 14 January, 2010 , before a fire with a thick layer of
combustible dry vegetation (A) and on 7 June 2011 after burning and the start of the rainy season
with quickly emerging herbs and leafing, coppicing trees (B). Photo by K. Kennedy (Pa Daeng
National Park)
METHODS
Collection and Survey
Fresh immature Astraeus sporocarps were collected from three research sites: Pa Daeng
National Park, Chiang Dao district, Chiang Mai province (CD); Huay Hong Krai, Doi Saket district,
Chiang Mai province (DS); and Tham Pla-Namtok Pha Suea National Park, Muang district, Mae
Hong Son province (MHS). Site descriptions are shown in (Table 1). Samples were collected with
local villagers in May and June in 2010 and 2011 and were brought to the Sustainable Development
of Biological Resources Laboratory, Chiang Mai University, where they were cleaned and their
morphological characteristics (microscopic and macroscopic) were recorded and studied. The
sporocarps were then dried in an oven at 4550°C overnight and stored at the Chiang Mai
University Herbarium, Faculty of Science, Chiang Mai University.
Table 1. Data for the vegetation survey plots at three sites
Plot Elevation (m) Easting Northing Ground cover (%) Substrate
CD 625 47494739 2170774 60 Limestone/granite
MHS 500 4751456 2150325 45 Limestone/sandstone
DS 350 47522446 2090735 40 Limestone
Vegetation surveys were conducted in Astreaus habitat at CD (2 December 2010), MHS (8
January 2011) and DS (28 June 2011) research sites in order to identify the Astraeus host range.
Five-meter radius plots were established at six points at each site that had been identified by
villagers as areas where Astraeus was collected the previous year. For each plot, all woody
vegetation taller than 1.5 m was measured for diameter at breast height and total height, identified
and recorded. Later the Shannon and Simpson indices of diversity were calculated. Plants and
cover abundance of understory vegetation shorter than 1.5 m within the plots were recorded using
the Braun-Blanquet scale (x=sparse; 1=small cover; 2=5-25%; 3=25-50%). Fire history was
486
Maejo Int. J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504
established based on burn evidence and villager input. The vegetation condition and cover,
elevation, bedrock and UTM coordinates for each plot were also noted.
Identification of Astraeus
Astraeus speciation in Thailand is still unclear and morphologically similar species have
been recently separated into at least three species: A. odoratus, A. asiaticus and A. hygrometricus.
This study was the first survey of Astraeus sporocarps from these study sites. Astraeus sporocarps
were collected and identified based on morphological characteristics and molecular analysis using
DNA extracted following the method of Phosri et al. [9, 10]. Polymerase chain reaction (PCR)
amplification was conducted using internal transcribed spacer regions of nuclear rDNA and ITS4
and ITS5 primers. The thermal conditions were 95°C for 2 minutes, 30 cycles at 95°C for 30
seconds, 50°C for 30 seconds and 72°C for 1 minute, followed by cycling at 72°C for 10 minutes.
Amplicons were then examined under UV light on 1% agarose gels stained with ethidium bromide.
The specimens were cleaned using the NucleoSpinR
Extract II Purification Kit (Macherey-Nag,
Dueren, Germany) according to the manufacturer’s protocol. Purified products were sequenced and
determined in a genetic analyser (1st Base, Selangor, Malaysia). Sequences were used to query
GenBank via BLAST (http://blast.ddbj.nig.ac.jp/top-e.html) and a phylogenetic tree was
constructed using the PUAP beta 10 software version 4.0 [15].
Astraeus Yield at Chiang Dao and Doi Saket
A two-year survey of Astraeus yields from burned and unburned DOF was conducted in
May-June 2010 and May-June 2011. One large plot approximately 0.5 km2 was established at the
CD and DS research sites in DOF identified as Astraeus habitat by local collectors. At the end of
the dry season (February-May) the burned and unburned areas within both plots were mapped by
walking the boundaries of burned areas with a handheld GPS unit and the paths were uploaded to a
digital elevation model using ARCGIS (ESRI, California, USA). During the period of Astraeus
sporocarp production, three surveys were conducted by villagers and park employees on 30 May, 3
June and 9 June 2010. Leaf litter in unburned plots was removed using a rake in order to expose the
soil

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่โจ้ของดอกเบี้ย J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504แม่โจ้อินเตอร์เนชั่นแนลสมุดรายวันของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนอก 1905-7873มีออนไลน์ที่ www.mijst.mju.ac.thกระดาษเต็มดับเพลิงและการผลิตเห็ด odoratus (Basidiomycetes)sporocarps ในผลัดใบโอ๊ค dipterocarp ป่าของภาคเหนือไทยเคนเนดี้ H. คีแกน 1* แมกซ์เวลล์ James F. 2และสายสมร Lumyong 11Department ชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่ 50200 ประเทศไทย2Chiang มหาวิทยาลัยเชียงใหม่หอพรรณไม้ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ เชียงใหม่มหาวิทยาลัย เชียงใหม่ 50200 ประเทศไทย* ผู้เขียนที่สอดคล้องกัน อีเมล์: [e-mail]รับ: 27 2012 กุมภาพันธ์ / ยอมรับ: 30 November2012 / ประกาศ: 3 2555 ธันวาคมบทคัดย่อ: สกุลเห็ด (Diplocystidiaceae) รูปแบบการเชื่อมโยง ectomycorrhizalมีต้นไม้หลายชนิดและ gasteromycete ทั่วไปในเขตร้อน และแจ่มระบบนิเวศทั่วโลก ในประเทศไทย เห็ดได้แพร่หลายมากที่สุดใน dipterocarpoak ผลัดใบป่าไม้ (กรม) ในภาคเหนือ และตะวัน ออกเฉียงเหนือ และนิเวศวิทยาของถูกโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับไฟไหม้ ชาวชนบทมักจะเขียนแห้ง seasonally กรมดินพืชก่อให้เกิดรบกวนสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของเห็ด sporocraps ซึ่งเป็นอาหารอาหารท้องถิ่นและแหล่งสำคัญของรายได้ในครัวเรือน วัตถุประสงค์นี้งานคือการ ตรวจสอบว่า การปฏิบัติตามบันทึกกรมช่วยกระตุ้นการผลิตSporocarps เห็ดในกรม เขียน และการเผาไหม้เห็ดอยู่อาศัยถูกสำรวจมากกว่าสองปีที่สองเว็บไซต์ในจังหวัดเชียงใหม่และเว็บไซต์หนึ่งในจังหวัดแม่ฮ่องสอน Mae Hongการเปลี่ยนแปลงในเชื้อราดินหลังจากไฟเป็นพืชที่เติบโตกับเห็ดของหลอดเลือดได้ศึกษา Sporocarps ทั้งหมดที่รวบรวมได้ระบุเป็นเห็ด odoratus เห็ดsporocarps พบในพื้นที่เขียน และเผาไหม้ในปี 2553 ใน 2011 ผิดปกติปีเปียก sporocarps ไม่พบในพื้นที่เขียน หรือเผาไหม้ ด้านบน 2 ซม.ของดินอุณหภูมิสูงที่มีประสบการณ์ที่ฆ่าเชื้อรา แต่ความลึกที่ต่ำกว่าได้ดีฉนวนจากความร้อน ความหลากหลายของพืชหลอดเลือดเติบโตเห็ดอยู่อาศัย มากที่สุดต้นไม้พันธุ์ที่มีต้นพลวงพลวงเพียง และต้นobtusifolius เพียง obtusifolius การศึกษานี้แสดงว่า เห็ดสามารถผลิต sporocarpsไม่ มีไฟและทำงานในอนาคตสามารถเน้นวิธีอ่อนโยนต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้นเก็บเกี่ยวเห็ดยอดนิยมนี้คำสำคัญ: เห็ด odoratus เปลี่ยนใบโอ๊ค dipterocarp ป่า เชื้อรา ectomycorrhizal484แม่โจ้ของดอกเบี้ย J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504แนะนำเปลี่ยนใบโอ๊ค dipterocarp ป่า (กรม) เป็นชนิดป่ามากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ครอบคลุมพื้นที่มากขึ้นกว่าป่าชนิดอื่น ๆ และจากประเทศพม่าและอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือผ่านเหนือประเทศไทย ประเทศลาว กัมพูชา และเวียดนามใต้ [1] ด้วย นี้ชนิดของป่าเป็นส่วนใหญ่ผลของการรบกวนที่มาของมนุษย์ และมักเกี่ยวข้องกับความร้อนแห้งฤดูกาล ดินดี และรบกวนที่สำคัญรวมทั้งเป็นเชื้อเพลิงโดยไฟล็อก grazing และตามฤดูกาลชั้นวัสดุพืชแห้งสะสม [2-6] (รูปที่ 1) เปลี่ยนใบโอ๊ค dipterocarp ป่าเป็นการทรัพยากรที่สำคัญสำหรับชุมชนไม้ ป่า grazing พืช และกินเห็ดในทางเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือไทย ไฟในกรมเป็นบ่อยลุก โดยเห็ดนักล่าผู้เชื่อว่า มันส่งเสริมการผลิตเห็ด odoratus โพธิ์ศรีอำเภอ Watling, M.P.Martín, & sporocarps Whalley ("earthstars" หรือ "กรุณา tawp"), ซึ่งเป็น ที่นิยม และมีราคาแพงอาหารอาหาร [7] ไฟจะสว่างในฤดูแล้ง (กุมภาพันธ์เมษายน) และขูดดินเขียนและ scoured โดย gatherers ผลิต sporocarps immature น้ำท่วมที่พักจุดเริ่มต้นของฤดูฝนต่อไปนี้ (ปลายพฤษภาคมมิถุนายน) พืชสกุลเห็ดเป็นการคอสเชื้อรา ectomycorrhizal (ECM) ทั่วภูมิภาคแจ่ม และเขตร้อนของโลก และได้รับการแสดงเพื่อสร้างความสัมพันธ์ครอบครัวหลายแผนภูมิรวมถึง DipterocarpaceaeFagaceae, Betulaceae และ Pinaceae [8-10] นอกเอเชียเห็ดไม่ถือว่ากิน และเป็นไม่สัมพันธ์กับไฟ เขียน โดยป่า gatherers บ่อยมีร้ายระบบนิเวศผลกระทบ สาเหตุการเพิ่มขึ้นในแหล่งและ sapling ตาย สูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และหลักป่า การเพิ่มขึ้นในสัดส่วนดินหญ้าพืชและสารอาหารในดินลดลง[3,11-13] การ เมฆหมอกควันจากไฟไหม้สามารถเป็นอันตรายเฉียบพลันสาธารณสุข โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแห้งปี [5,14] ถ้าสามารถผลิตเห็ด sporocarps โดยไฟ แล้วแรงจูงใจที่สำคัญสำหรับเขียนกรมสามารถตัดออกซึ่งจะช่วยส่งเสริมการปลูกป่าและฟื้นฟูเป้าหมายทั่วเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยแม้ความสำคัญของเห็ดเศรษฐกิจท้องถิ่นและกรม ทั้งเป็นการectomycorrhizal symbiont และ เป็นหลักเหตุผลที่จากไฟป่า ระบบนิเวศวิทยาของเห็ดในนี้ไม่ดีเข้าใจความสัมพันธ์ของไฟ การศึกษานี้ตรวจสอบด้านต่าง ๆ ของไฟเห็ดdynamics ในกรม รวมถึงจำนวนเห็ดที่เก็บไว้ในกรมเขียน และเผาไหม้ในปี 2553และ 2011 วิเคราะห์โมเลกุลของเห็ดเก็บจากพื้นที่ก่อนหน้านี้ unsurveyed 3 ในแม่จังหวัดแม่ฮ่องสอน Hong และเชียงใหม่ ผลไฟลักษณะดินและเชื้อราในพื้นที่ซึ่งเห็ด sporocarps พบ และจากการสำรวจพืชพรรณของหลอดเลือดที่เกี่ยวข้องกับเห็ด วัตถุประสงค์โดยรวมคือการ ทดสอบสมมติฐานจัดขึ้นกันอย่างแพร่หลายว่า ไฟที่มีบวกกับผลผลิตเห็ด sporocarp 485แม่โจ้ของดอกเบี้ย J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504รูปที่ 1 เปลี่ยนใบโอ๊ค dipterocarp ป่าเมื่อ 14 มกราคม 2010 ก่อนไฟเป็นชั้นหนาของพืชแห้งเผา (A) และ วันที่ 7 2554 มิถุนายนหลังจากการเผาไหม้และการเริ่มต้นของฤดูฝนมีเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วสมุนไพร และ leafing, coppicing ต้นไม้ (B) ภาพถ่าย โดยคุณเคนเนดี้ (ป่าแดงอุทยานแห่งชาติ)วิธีการเก็บรวบรวมและสำรวจเห็ด sporocarps immature สดถูกเก็บรวบรวมจากเว็บไซต์วิจัยสาม: ป่าแดงอุทยานแห่งชาติ อำเภอเชียงดาว เชียงใหม่จังหวัด (ซีดี); ห้วย Hong ไกร อำเภอดอยสะเก็ดจังหวัดเชียงใหม่ (DS); และถ้ำปลาน้ำตกผา สวนเสือ อำเภอเมือง แม่จังหวัดแม่ฮ่องสอน Hong (MHS) คำอธิบายเว็บไซต์จะแสดงใน (ตารางที่ 1) ตัวอย่างที่ถูกเก็บรวบรวมด้วยชาวบ้านท้องถิ่นในพฤษภาคมและมิถุนายนโดยในปี 2553 และ 2554 และถูกนำไปพัฒนาที่ยั่งยืนห้องปฏิบัติทรัพยากรชีวภาพ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่พวกเขาได้มาทำความสะอาด และความลักษณะสัณฐาน (กล้องจุลทรรศน์ และ macroscopic) ถูกบันทึก และศึกษา ที่sporocarps ถูกอบแห้งในเตาอบที่ 4550 ° C ค้างคืน และเก็บไว้ที่เชียงใหม่มหาวิทยาลัยหอพรรณไม้ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ตารางที่ 1 ข้อมูลสำหรับการสำรวจพืชพรรณลงจุดที่สามเว็บไซต์ลงจุดระดับความสูง (เมตร) ครอบคลุมพื้นดิน Northing Easting (%) พื้นผิวซีดี 625 47494739 2170774 60 หินปูน/หินแกรนิตMHS 500 4751456 2150325 45 หินปูน/หินทรายDS 350 47522446 2090735 40 หินปูนได้ดำเนินการสำรวจพืชพรรณในการอยู่อาศัย Astreaus ในซีดี (2 2553 ธันวาคม), MHS (82554 มกราคม) และ DS (28 2554 มิถุนายน) งานวิจัยเว็บไซต์เพื่อระบุช่วงโฮสต์เห็ดรัศมี 5 เมตรผืนก่อจุดหกที่แต่ละเว็บไซต์ที่ได้รับการระบุโดยชาวบ้านเป็นพื้นที่ซึ่งเห็ดรวบรวมปีก่อนหน้านี้ สำหรับแต่ละพล็อต วู้ดดี้ทั้งหมดความสูงมากกว่า 1.5 เมตรที่วัดเส้นผ่าศูนย์กลางที่ความสูงเต้านมและความสูงรวม ระบุพืชและบันทึกไว้ หลังจากได้คำนวณดัชนีแชนนอนและซิมป์สันของความหลากหลาย พืช และครอบคลุมความอุดมสมบูรณ์ของพืชศึกษาที่สั้นกว่า 1.5 เมตรภายในโครงการถูกบันทึกไว้โดยใช้ขนาด Braun Blanquet (x =บ่อ 1 =ปกเล็ก 2 = 5-25%; 3 = 25-50%) ประวัติไฟถูก 486แม่โจ้ของดอกเบี้ย J. Sci. Technol. 2012, 6(3), 483-504เขียนขึ้นตามหลักฐานและชาวบ้านเข้า สภาพพืชพรรณและครอบคลุมยก หิน และพิกัด UTM แต่ละพล็อตได้ยังตั้งข้อสังเกตรหัสของเห็ดเห็ดเกิดสปีชีส์ใหม่ในประเทศไทยยังไม่ชัดเจน และมีพันธุ์ morphologically คล้ายถูกแบ่งออกเป็นสปีชีส์ที่สามล่าสุด: A. odoratus, A. asiaticus และเผาะ A.การศึกษานี้ได้สำรวจแรกของเห็ด sporocarps เข้าศึกษาเว็บไซต์ เห็ด sporocarpsรวบรวม และระบุตามสัณฐานลักษณะและการวิเคราะห์โมเลกุลใช้ดีเอ็นเอแยกตามวิธีการของโพธิ์ศรีอำเภอร้อยเอ็ด al. [9, 10] ปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรส (PCR)ขยายวิธีการใช้เป็นตัวเว้นวรรคทับภายในภูมิภาคของ rDNA นิวเคลียร์และ ITS4และไพรเมอร์ ITS5 สภาพความร้อนได้ 95 องศาเซลเซียส 2 นาที รอบ 30 ที่ 95° C สำหรับ 30วินาที 50° C เวลา 30 วินาทีและ 72 องศาเซลเซียสใน 1 นาที ตาม ด้วยการปั่นจักรยานที่ 72 องศาเซลเซียส 10 นาทีAmplicons ได้แล้วตรวจสอบภายใต้แสง UV บน 1% agarose สีกับโบรไมด์ ethidiumไว้เป็นตัวอย่างได้ทำความสะอาดโดยใช้การ NucleoSpinRแยกชุดฟอก II (Macherey NagDueren เยอรมนี) ตามโพรโทคอลของบริษัทผู้ผลิต ผลิตภัณฑ์บริสุทธิ์ถูกเรียงลำดับ และกำหนดใน analyser พันธุ (ฐาน 1 เซลังกอร์ มาเลเซีย) ลำดับใช้แบบสอบถามถูกระเบิด (http://blast.ddbj.nig.ac.jp/top-e.html) และต้นไม้ phylogenetic GenBankสร้างโดยใช้รุ่นเบต้า 10 ซอฟต์แวร์ PUAP 4.0 [15]ผลผลิตเห็ดที่เชียงดาวและดอยสะเก็ด2 ปีจากการสำรวจผลผลิตเห็ดจากกรมเขียน และเผาไหม้ได้ดำเนินการในพฤษภาคม 2010 มิถุนายนและพฤษภาคม 2011 มิถุนายน แปลงหนึ่งขนาดใหญ่ประมาณ 0.5 km2 ก่อตั้งขึ้นในการซีดีและ DS วิจัยในกรมระบุเป็นเห็ดอยู่อาศัยสะสมภายใน เมื่อสิ้นสุดฤดูแล้ง (กุมภาพันธ์พฤษภาคม) เขียน และเผาไหม้พื้นที่ภายในทั้งผืนถูกแมปโดยเดินขอบเขตของเขียนพื้นที่กับหน่วย GPS มือถือ และเส้นทางถูกอัปโหลดไปยังรุ่นความสูงดิจิตอลใช้ ARCGIS (ESRI แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา) ช่วงที่เห็ดการผลิต sporocarp สำรวจสามได้ดำเนินการ โดยชาวบ้านและพนักงานสวนบน 30 พฤษภาคม 3มิถุนายนและ 9 2010 มิถุนายน ใบแคร่ในผืนเผาไหม้ถูกเอาออกโดยใช้การคราดเพื่อแสดงการดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Int แม่โจ้ เจวิทย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2012, 6 (3), 483-504
แม่โจ้นานาชาติ
วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ISSN 1905-7873
ออนไลน์ว่างที่ www.mijst.mju.ac.th
กระดาษเต็ม
ไฟไหม้และการผลิตของ Astraeus odoratus (Basidiomycetes)
sporocarps ใน dipterocarp- ผลัดใบ ป่าไม้โอ๊คของภาคเหนือของ
ประเทศไทย
คีแกนเคนเนดีเอช 1
* เจมส์เอฟแมกซ์เวล 2
และ Saisamorn Lumyong 1
1 ภาควิชาชีววิทยาคณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่ 50200, ไทย
2Chiang มหาวิทยาลัยเชียงใหม่สมุนไพร, ภาควิชาชีววิทยาคณะ วิทยาศาสตร์เชียงใหม่
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 50200, Thailand
* ผู้รับผิดชอบอีเมล์: [e-mail]
ที่ได้รับ: 27 กุมภาพันธ์ 2012 / ได้รับการยืนยัน: 30 November2012 / เผยแพร่: 3 ธันวาคม 2012
บทคัดย่อ: ประเภท Astraeus (Diplocystidiaceae) แบบฟอร์มสมาคม ectomycorrhizal
กับ พันธุ์ไม้จำนวนมากและเป็น gasteromycete ทั่วไปในเขตร้อนและเย็น
ระบบนิเวศทั่วโลก ในประเทศไทย Astraeus เป็นที่แพร่หลายมากที่สุดใน dipterocarpoak ผลัดใบ
ป่า (DOF) ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือและระบบนิเวศที่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ซ้ำกันที่มี
ไฟไหม้ ชาวบ้านในชนบทมักจะเผาพืชพื้นดินแห้งอานนท์ฤดูกาลที่ก่อให้เกิด
การรบกวนสิ่งแวดล้อมที่สำคัญในการส่งเสริมการเจริญเติบโตของ Astraeus sporocraps-
อาหารอันโอชะในท้องถิ่นการทำอาหารและแหล่งสำคัญของรายได้ของครัวเรือน วัตถุประสงค์ของการนี้
การทำงานเพื่อตรวจสอบการปฏิบัติของการเผาไหม้อานนท์ช่วยกระตุ้นการผลิต
Astraeus sporocarps ในอานนท์ เผาและเผาไหม้ที่อยู่อาศัย Astraeus สำรวจในช่วง
สองปีที่สองแห่งในจังหวัดเชียงใหม่และเว็บไซต์หนึ่งในจังหวัดแม่ฮ่องสอน.
การเปลี่ยนแปลงในเชื้อราในดินหลังจากที่ไฟไหม้เช่นเดียวกับพืชที่กำลังเติบโตด้วยหลอดเลือด Astraeus
ศึกษา sporocarps ทั้งหมดที่เก็บรวบรวมถูกระบุว่าเป็น Astraeus odoratus Astraeus
sporocarps ถูกพบอยู่ในพื้นที่ทั้งสองถูกเผาและเผาไหม้ในปี 2010 ในปี 2011 ผิดปกติ
ปีเปียก sporocarps ไม่พบในพื้นที่ไฟไหม้หรือเผาไหม้ ด้านบน 2 ซมของดิน
ที่มีประสบการณ์อุณหภูมิสูงซึ่งฆ่าเชื้อรา แต่ระดับความลึกล่างฉนวนกัน
ความร้อน หลากหลายของพืชหลอดเลือดขยายตัวในที่อยู่อาศัย Astraeus ที่พบมากที่สุด
เป็นพันธุ์ไม้เต็งรัง tuberculatus var tuberculatus และเต็งรัง
obtusifolius var obtusifolius การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าสามารถผลิต Astraeus sporocarps
ไฟโดยไม่ต้องทำงานและในอนาคตสามารถมุ่งเน้นวิธีการอื่น ๆ อีกมากมายเป็นพิษเป็นภัยต่อสิ่งแวดล้อมของ
การเก็บเกี่ยวเห็ดนี้เป็นที่นิยม.
คำสำคัญ: Astraeus odoratus ผลัดใบป่าเต็งรัง-โอ๊ค, เชื้อรา ectomycorrhizal
484
Int แม่โจ้ เจวิทย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2012, 6 (3), 483-504
บทนำ
ผลัดใบป่าเต็งรัง-โอ๊ค (DOF) เป็นชนิดป่าที่พบมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้,
ครอบคลุมพื้นที่มากกว่าป่าชนิดอื่น ๆ และขยายจากอินเดียภาคตะวันออกเฉียงเหนือและพม่า
ผ่านทางทิศเหนือ และภาคตะวันออก, ภาคใต้ของลาวกัมพูชาเวียดนามและภาคใต้ [1] นี้
ประเภทป่าส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการรบกวนของมนุษย์และมักจะเกี่ยวข้องกับร้อนแห้ง
ฤดูกาลดินยากจนและความวุ่นวายที่สำคัญรวมทั้งการเข้าสู่ระบบการเลี้ยงสัตว์และไฟตามฤดูกาลเชื้อเพลิงโดย
ชั้นของวัสดุพืชสะสมแห้ง [2-6] (รูปที่ 1) ผลัดใบป่าเต็งรัง-โอ๊คเป็น
ทรัพยากรที่สำคัญสำหรับชุมชนท้องถิ่นให้ไม้, ปศุสัตว์และพืชป่ากิน
เห็ด.
ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยในไฟอานนท์ถูกจุดประกายโดยเห็ดบ่อย
นักล่าที่เชื่อว่าจะส่งเสริมการผลิตของ Astraeus odoratus Phosri, เบลล์วัตส
มาร์ตินและ Whalley sporocarps ("earthstars" หรือ "Het tawp") ซึ่งเป็นที่นิยมและมีราคาแพง
การทำอาหารอันโอชะ [7] ไฟเป็นไฟในฤดูแล้ง (เดือนกุมภาพันธ์ถึงเมษายน) และดินเผามีการคัดลอก
และ scoured โดยส่ามองหาที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะที่จมอยู่ใต้น้ำ sporocarps ผลิตที่
จุดเริ่มต้นของฤดูฝนต่อไปนี้ (ปลายเดือนพฤษภาคมมิถุนายน) สกุล Astraeus เป็นสากล
ectomycorrhizal (ECM) เชื้อราพบได้ทั่วเขตอบอุ่นและเขตร้อนของโลกและ
ได้รับการแสดงที่จะสร้างความสัมพันธ์กับครอบครัวต้นไม้หลายคนรวมทั้ง Dipterocarpaceae,
Fagaceae, Betulaceae และ Pinaceae [8-10] นอกทวีปเอเชีย Astraeus จะไม่ถือว่าเป็นที่กินได้และ
ไม่เกี่ยวข้องกับไฟ การเผาไหม้บ่อยโดยรวบรวมระบบนิเวศป่ามีอันตราย
ผลกระทบที่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของต้นกล้าต้นกล้าและการตายการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพและ
ป่าเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของพืชพื้นหญ้าและลดลงในสารอาหารในดิน
[3,11-13] นอกจากนี้หมอกควันจากไฟไหม้สามารถเป็นอันตรายต่อสุขภาพของประชาชนเฉียบพลันโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ปีที่แห้ง [5,14] หาก Astraeus sporocarps สามารถผลิตได้โดยไม่ต้องไฟแล้วแรงจูงใจที่สำคัญ
สำหรับการเผาไหม้อานนท์สามารถตัดออกซึ่งจะมีส่วนร่วมในการปลูกป่าฟื้นฟูและเป้าหมายทั่ว
ภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย.
แม้จะมีความสำคัญของการ Astraeus เศรษฐกิจท้องถิ่นและอานนท์ทั้ง
ectomycorrhizal symbiont และเป็นเหตุผลหลักในการเกิดไฟไหม้ป่านิเวศวิทยาของเห็ดในครั้งนี้
มีความสัมพันธ์กับการเกิดไฟไหม้ไม่เข้าใจ การศึกษาครั้งนี้จะตรวจสอบหลายแง่มุมของไฟ Astraeus
การเปลี่ยนแปลงในอานนท์รวมทั้งปริมาณของ Astraeus เก็บในอานนท์เผาและเผาไหม้ในปี 2010
และ 2011 การวิเคราะห์โมเลกุล Astraeus เก็บรวบรวมจาก 3 พื้นที่ unsurveyed ก่อนหน้านี้ใน Mae
Hong Son และจังหวัดเชียงใหม่ ผลกระทบของไฟในลักษณะดินและเชื้อราในพื้นที่
ที่ sporocarps Astraeus พบเช่นเดียวกับการสำรวจของพืชหลอดเลือดที่เกี่ยวข้อง
กับ Astraeus วัตถุประสงค์โดยรวมคือการทดสอบสมมติฐานที่จัดขึ้นอย่างกว้างขวางว่ามีไฟบวก
ผลกระทบต่อการผลิต Astraeus sporocarp.
485
Int แม่โจ้ เจวิทย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2012, 6 (3), 483-504
รูปที่ 1 ผลัดใบป่าเต็งรังไม้โอ๊ค-วันที่ 14 มกราคมปี 2010 ก่อนที่จะยิงด้วยชั้นหนาของ
พันธุ์ไม้ที่ติดไฟแห้ง (A) และวันที่ 7 มิถุนายนปี 2011 หลังจากการเผาไหม้และจุดเริ่มต้นของ ฤดูฝน
ด้วยสมุนไพรที่เกิดขึ้นใหม่ได้อย่างรวดเร็วและ Leafing ต้นไม้ coppicing (B) ภาพถ่ายโดยเคเคนเนดี (ป่าแดง
อุทยานแห่งชาติ)
วิธี
การเก็บรวบรวมและการสำรวจ
สด sporocarps Astraeus อ่อนที่ถูกเก็บรวบรวมจากการวิจัยสามเว็บไซต์: ป่าแดง
อุทยานแห่งชาติอำเภอเชียงดาวจังหวัดเชียงใหม่ (CD); ฮ่องกงห้วยไคร้อำเภอดอยสะเก็ด
จังหวัดเชียงใหม่ (DS); และถ้ำปลาน้ำตกผาเสื่ออุทยานแห่งชาติอำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน
จังหวัดแม่ฮ่องสอน (MHS) รายละเอียดเว็บไซต์ที่แสดงอยู่ใน (ตารางที่ 1) เก็บตัวอย่างกับ
ชาวบ้านในเดือนพฤษภาคมและเดือนมิถุนายนในปี 2010 และ 2011 และถูกนำตัวไปการพัฒนาอย่างยั่งยืน
ของทรัพยากรทางชีวภาพในห้องปฏิบัติการมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ที่พวกเขาได้รับการทำความสะอาดของพวกเขาและ
ลักษณะทางสัณฐานวิทยา (กล้องจุลทรรศน์และเห็นด้วยตาเปล่า) ถูกบันทึกไว้และการศึกษา
sporocarps แห้งแล้วในเตาอบที่4550° C ในชั่วข้ามคืนและเก็บไว้ที่เชียงใหม่
มหาวิทยาลัยสมุนไพรคณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ตารางที่ 1 ข้อมูลสำหรับแปลงสำรวจพืชที่สามเว็บไซต์
พล็อตสูง (เมตร) อีส Northing พื้นปก (%) ของพื้นผิว
แผ่นซีดี 625 47,494,739 2,170,774 60 หินปูน / หินแกรนิต
MHS 500 4,751,456 2,150,325 45 หินปูน / หินทราย
DS 350 47,522,446 2,090,735 40 หินปูน
สำรวจพันธุ์ไม้ได้ดำเนินการในที่อยู่อาศัยที่ Astreaus ซีดี (2 ธันวาคม 2010) MHS (8
มกราคม 2011) และดีเอส (28 มิถุนายน 2011) เว็บไซต์วิจัยเพื่อที่จะระบุช่วงโฮสต์ Astraeus.
รัศมีห้าเมตรแปลงที่ถูกจัดตั้งขึ้นที่หกจุดที่แต่ละเว็บไซต์ที่ได้รับแจ้งจาก
ชาวบ้านในพื้นที่ที่ถูกเก็บรวบรวม Astraeus ปีที่ผ่านมา สำหรับแต่ละพล็อตทุกไม้
พืชผักสูงกว่า 1.5 เมตรได้รับการวัดขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่เต้านมสูงและความสูงทั้งหมดระบุ
และบันทึก ต่อมาดัชนีแชนนอนและซิมป์สันของความหลากหลายนี้จะถูกคำนวณ พืชและ
ครอบคลุมความอุดมสมบูรณ์ของพืชพรรณ understory สั้นกว่า 1.5 เมตรภายในแปลงที่ถูกบันทึกไว้โดยใช้
Braun-Blanquet ขนาด (x = เบาบาง 1 = ฝาครอบขนาดเล็ก 2 = 5-25% 3 = 25-50%) ประวัติศาสตร์ไฟเป็น
486
Int แม่โจ้ เจวิทย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2012, 6 (3), 483-504
ก่อตั้งขึ้นบนพื้นฐานของหลักฐานการเผาไหม้และใส่ชาวบ้าน สภาพพืชและปก
สูงข้อเท็จจริงและพิกัด UTM สำหรับแต่ละพล็อตก็ยังตั้งข้อสังเกต.
บัตรประจำตัวของ Astraeus
speciation Astraeus ในประเทศไทยยังไม่ชัดเจนและพันธุ์ morphologically คล้ายกันได้
รับการแยกออกจากกันเมื่อเร็ว ๆ นี้อย่างน้อยสามสายพันธุ์: odoratus เอเอ asiaticus และ hygrometricus ก.
การศึกษาครั้งนี้ได้รับการสำรวจครั้งแรกของ Astraeus sporocarps จากเว็บไซต์การศึกษาเหล่านี้ sporocarps Astraeus
ถูกเก็บรวบรวมและระบุขึ้นอยู่กับลักษณะทางสัณฐานวิทยาและการวิเคราะห์โดยใช้โมเลกุล
ดีเอ็นเอที่สกัดตามวิธีของ Phosri et al, [9, 10] โพลีเมอปฏิกิริยาลูกโซ่ (PCR)
ขยายได้ดำเนินการโดยใช้คัดลอกภูมิภาค spacer ภายในของ rDNA นิวเคลียร์และ ITS4
และไพรเมอร์ ITS5 สภาวะที่มีอุณหภูมิ 95 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 2 นาที 30 รอบที่ 95 ° C เป็นเวลา 30
วินาที 50 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 30 วินาทีและ 72 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 1 นาทีตามด้วยการขี่จักรยานที่ 72 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 10 นาที.
Amplicons มีการตรวจสอบแล้ว ภายใต้แสงยูวีในวันที่ 1% agarose เจลย้อมด้วย ethidium bromide.
ตัวอย่างที่ได้รับการทำความสะอาดโดยใช้ NucleoSpinR
สารสกัดบริสุทธิ์ II Kit (Macherey-Nag,
Dueren, เยอรมนี) ตามโปรโตคอลของผู้ผลิต ผลิตภัณฑ์ที่บริสุทธิ์และมีลำดับขั้นตอน
ที่กำหนดไว้ในการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม (ฐาน 1 ลังงอร์มาเลเซีย) ลำดับถูกนำมาใช้ในการค้นหา
ผ่านทาง GenBank ระเบิด (http://blast.ddbj.nig.ac.jp/top-e.html) และต้นไม้สายวิวัฒนาการที่ถูก
สร้างขึ้นโดยใช้เบต้า PUAP 10 ซอฟต์แวร์รุ่น 4.0 [15].
Astraeus ผลผลิตที่ เชียงดาวและดอยสะเก็ด
สำรวจสองปีของอัตราผลตอบแทนจาก Astraeus เผาและเผาไหม้อานนท์ได้ดำเนินการใน
เดือนพฤษภาคมปี 2010 และเดือนพฤษภาคมถึงเดือนมิถุนายน 2011 หนึ่งในพล็อตที่มีขนาดใหญ่ประมาณ 0.5 กิโลเมตร 2 ได้ก่อตั้งขึ้นที่
ซีดีและ DS เว็บไซต์วิจัยในอานนท์ระบุว่าเป็น ที่อยู่อาศัย Astraeus สะสมท้องถิ่น ในตอนท้ายของ
ฤดูแล้ง (เดือนกุมภาพันธ์ถึงพฤษภาคม) และพื้นที่เผาเผาไหม้ภายในแปลงทั้งสองถูกแมปโดย
เดินขอบเขตของพื้นที่เผาด้วยหน่วย GPS มือถือและเส้นทางที่ถูกอัปโหลดไปยัง
รูปแบบดิจิตอลโดยใช้ระดับความสูง ArcGIS (ESRI แคลิฟอร์เนีย , สหรัฐอเมริกา) ในช่วงระยะเวลาของการ Astraeus
ผลิต sporocarp สามการสำรวจได้ดำเนินการโดยชาวบ้านและพนักงานสวนสาธารณะในวันที่ 30 พฤษภาคม 3
มิถุนายนและ 9 เดือนมิถุนายน 2010 ครอกใบในแปลงเผาไหม้จะถูกลบออกโดยใช้คราดเพื่อสัมผัส
ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่โจ้ Int . J . Sci . Technol . 2555 , 6 ( 3 ) , 483-504
แม่โจ้ระหว่างประเทศ
วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 1905-7873

ชื่อออนไลน์ที่ www.mijst . มิว

. โดยไฟกระดาษเต็มและการผลิต astraeus odoratus ( Basidiomycetes )
sporocarps ในป่าเต็งรัง โอ๊คแห่งประเทศไทย
คีแกน . เคนเนดี 1
*
ภาคเหนือ , เจมส์ F . Maxwell 2
1
สายสมร ลำยอง และสาขาชีววิทยาคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อ. เมือง จ.เชียงใหม่ 50200
2chiang หอพรรณไม้มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
มหาวิทยาลัย อ. เมือง จ.เชียงใหม่ 50200
* ที่เขียนอีเมล์ : keegan_kennedy @ yahoo com
ได้รับ : 27 กุมภาพันธ์ 2012 / ได้รับการยอมรับ : 30 november2012 / เผยแพร่ : 3 ธันวาคม 2012
บทคัดย่อสกุล astraeus ( diplocystidiaceae ) รูปแบบซึ่งสมาคม
กับต้นไม้หลายพันธุ์ และเป็น gasteromycete ทั่วไปในเขตร้อนและเขตอบอุ่น
ระบบนิเวศทั่วโลก ในประเทศไทย astraeus เป็นที่แพร่หลายมากที่สุดในป่าเต็งรัง dipterocarpoak
( DOF ) ในภาคเหนือ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และเป็นเอกลักษณ์ของระบบนิเวศที่เกี่ยวข้องกับ
ไฟชาวบ้านในชนบทมักจะเผาแห้งฤดูกาล DOF พื้นดินพืชทำให้
รบกวนสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของ astraeus sporocraps-a
ท้องถิ่นอาหารอันโอชะและเป็นแหล่งสำคัญของรายได้ครัวเรือน วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาว่า
ฝึกเขียน DOF ช่วยกระตุ้นการผลิตของ
astraeus sporocarps ใน DOF .เผาไหม้และเผาไหม้ astraeus สิ่งแวดล้อมสำรวจกว่า
สองปีสองเว็บไซต์ในจังหวัดเชียงใหม่ และ เว็บไซต์หนึ่ง ในจังหวัด แม่ฮ่องสอน
การเปลี่ยนแปลงราในดินหลังไฟไหม้เช่นเดียวกับหลอดเลือดพืชเติบโต ด้วย astraeus
เพื่อ ทั้งหมด sporocarps เก็บที่ถูกระบุว่าเป็น astraeus odoratus . astraeus
sporocarps พบทั้งเผาและแหนมเนือง ในปี 2553 ใน 2011 ,การผิดปกติ
เปียกปี ไม่ sporocarps พบเผาหรือแหนมเนือง . ด้านบน 2 ซม. ของดิน
มีประสบการณ์สูงอุณหภูมิซึ่งฆ่าเชื้อรา แต่ลึกกว่า ถูกดีฉนวน
จากความร้อน หลากหลายของพืชเติบโตใน astraeus ที่อยู่อาศัยทั่วไป
ต้นไม้ส่วนใหญ่ชนิดถูกคลุ้ง var tuberculatus ยาง
) และป่าในป่า .การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า astraeus สามารถผลิต sporocarps
ไม่มีไฟและอนาคตการทำงานสามารถโฟกัสเพิ่มเติมอ่อนโยนต่อสิ่งแวดล้อมของวิธีการเก็บเกี่ยวเห็ดนี้เป็นที่นิยม
.
คำสำคัญ : astraeus odoratus โอ๊กป่าเต็งรัง ป่าเต็งรัง ซึ่งเชื้อรา
5
, แม่โจ้ Int . J . Sci . Technol . 2555 , 6 ( 3 ) , 483-504

แนะนำโอ๊กป่าเต็งรัง ( DOF ) เป็นชนิดป่าที่พบมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ครอบคลุมพื้นที่มากกว่าป่าชนิดอื่น และขยายจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียและพม่า
ผ่านภาคเหนือและภาคตะวันออกของประเทศไทย ลาวใต้ กัมพูชา และภาคใต้ของเวียดนาม [ 1 ] ป่าชนิดนี้เป็นหลักผลของ
รบกวน anthropogenic และมักจะเกี่ยวข้องกับร้อนแห้ง
ฤดูกาล ดินที่ไม่ดีและการรบกวนที่สำคัญรวมถึงการเข้าสู่ระบบการแทะเล็มและฤดูกาลไฟเชื้อเพลิงโดย
ชั้นของวัสดุพืชแห้งสะสม [ 2 ] ( รูปที่ 1 ) โอ๊กป่าเต็งรัง ป่าเต็งรัง เป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับชุมชนท้องถิ่นให้
ไม้ , หญ้า , พืชป่าและเห็ด
.
ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ไฟใน DOF มักติดไฟเห็ด