Diabetes mellitus (DM) affects an e

Diabetes mellitus (DM) affects an estimated 23.6 million people in the United States and is the most common endocrine disorder. Type 2 diabetes accounts for about 90 percent to 95 percent of all diagnosed cases, and the prevalence of diabetes is increasing steadily, occurring more often in both children and adults who are overweight and sedentary. (1)

The dental hygiene practitioner will be treating an increasing number of patients with the disease. The objective of management in all patients with DM is to maintain blood glucose levels as close to normal as possible and includes an individualized food plan; monitoring of blood glucose as directed by the health care provider; physical activity; and possibly oral medications, insulin or both. (2) Dental hygienists play a major role as part of the health care team in providing oral care to patients with diabetes. As such, they may detect undiagnosed or poorly controlled cases, refer patients to physicians for further evaluation and encourage people with diabetes to practice self-management. In addition, dental hygienists must be prepared to individualize treatment plans for patients with diabetes to accommodate varied drug and meal regimens, determine which drugs used or recommended in dentistry may interfere with diabetes medications, prevent adverse episodes during appointments, and recognize and manage a diabetes-related medical emergency should one arise.

Insulin resistance (IR), the hallmark of type 2 diabetes, is a condition in which the body cells, mainly in the liver, muscle and fat tissue, become less sensitive to the hormone insulin. The American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD) suggest a glycosylated hemoglobin level (HbA1c) of less than 7 percent for type 2 diabetes. (3) To facilitate insight into level of control, dental hygiene practitioners must consider how the prescribed drugs work, adverse effects of those drugs, the patient's current HbA1c levels and any comorbidities. The systemic and oral complications of DM have been discussed at length; however, many professionals are ambiguous about the pharmacology of drugs used to treat diabetes and their significance for dental hygiene care. The most common complication of diabetes therapy that can occur at a dental appointment is a hypoglycemic episode. If Insulin or oral hypoglycemic drug levels exceed physiological needs, patients may experience a severe decline in their blood sugar level. Severe hyperglycemia usually has a prolonged onset; therefore, the risk of a hyperglycemic emergency in the dental setting is much lower than that of a hypoglycemic crisis. The highest risk of developing hypoglycemia is during peak insulin activity. (4) With the availability of new oral medications to treat type 2 diabetes, understanding the Implications that these drugs have on dental hygiene care has become increasingly more confusing. Currently, there are six major classes of oral hypoglycemic agents available in the United States: agents that stimulate insulin secretion (sulfonylureas and rapid-acting secretagogues); reduce hepatic glucose production (biguanides); delay digestion and absorption of intestinal carbohydrates ([alpha]-glucosidase inhibitors); improve insulin action (thiazolidin-ediones [TZDs]); or inhibit glucagon release (dipeptidyl-peptidase 4 [DPP-4] inhibitors). (5)

Medications that Improve Insulin Action (Biguanides, TZDs)

Metformin (Glucophage[R]), a biguanide, is the only drug in this class currently approved for use in the United States. It acts primarily to normalize blood glucose levels by sensitizing the liver to insulin, which decreases hepatic glucose output. In addition, it enhances insulin sensitivity in tissues, reducing IR characteristic of type 2 diabetes; therefore, hypoglycemia is not a risk for patients treated with metformin, and no drug interactions of concern to dentistry have been reported. Pioglitazone (Actos) and rosiglitazone (Avandia), both TZDs, are approved for use in combination with metformin, sulfonylureas, glinides and insulin. The primary effect of these drugs is to improve insulin sensitivity in muscle, fat and liver tissues. Because, like metformin, these drugs have no effect on insulin secretion, if taken alone, they're not associated with hypoglycemia; however, when combined with sulfonyureas, glinides and insulin, precautions for the prevention of hypoglycemia should be considered. (5), (6)

Medications that Stimulate Insulin Secretion (Sulfonylurea [Long-Acting] Insulin Secretagogues, Nonsulfonylurea [Short-Acting] Insulin Secretagogues or Glinides)

Glimepiride (Amaryl[R]), glipizide (Glucotrol[R]), and glyburide (Micronase[R], Glynase[R], DiaBeta[R]), long-acting sulfonylureas, stimulate the pancreas to secrete insulin. Since these drugs affect insulin secretion, they pose a high risk of triggering hypoglycemia. Repaglinide (Prandin[R]) and nateglinide (Starlix[R]) are short-acting nonsulfonylureas or glinides that are only used preprandially (before meals). They also increase insulin secretion. Side effects include weight gain and hypoglycemia, although to a much lower extent than the sulfonylureas. While the capacity for the development of hypoglycemia is less than for those on sulfonylureas, it is still a serious potential side effect that may be life-threatening. Other drugs, such as NSAIDs, aspirin, sulfonamides and ketoconazole may also potentiate hypoglycemia, especially when taken concomitantly with drugs that stimulate insulin secretion. (5,6) This is why dental hygienists must not only be aware of the signs, symptoms and treatment of hypoglycemia, but must also be cautious In posttreatment drug recommendations.

Medications that Slow Carbohydrate Absorption ([alpha]-glucosidase Inhibitors)

Acarbose (Precose[R]) and miglitol (Glyset[R]) slow carbohydrate absorption in the small intestine, thereby giving the pancreas time to secrete sufficient insulin to moderate postprandial blood glucose levels. This mechanism of action may cause adverse effects such as flatulence, bloating, abdominal discomfort or diarrhea, making this class of medications difficult for many patients to tolerate. When taken in combination with insulin, a sulfonylurea or glinide, patients are likely to experience hypoglycemia. Since these drugs slow carbohydrate absorption, hypoglycemia must be treated with glucose tablets, gel or intravenous solution. Complex carbohydrates from food sources are ineffective in treating the condition. (5), (6) No drug interactions of concern to dentistry or serious adverse reactions have been reported with these inhibitors. (7)

Medications that Restore Incretin Action (DPP-4 Inhibitors)

Incretins are a group of gastrointestinal hormones that cause an increase in the amount of insulin released from the beta cells of the islets of Langerhans in the pancreas before eating and prior to elevation of blood glucose levels. They also slow the rate of absorption of nutrients into the bloodstream by reducing gastric emptying, and in doing so, they increase satiety and may directly decrease food intake. By increasing available incretins, DPP-4 inhibitors promote insulin secretion, suppress glucagon release and improve insulin sensitivity. Sitagliptin (Januvia[R]) was the first oral DPP-4 inhibitor approved for use in the United States; the second, saxagliptin (Onglyza[R]) was approved in August 2009, and others are in development. The benefits of DPP-4 inhibitors are the lower incidence of side effects such as weight gain and hypoglycemia. Exenatide (Byetta[R]) also works by its effect on the incretin system. In addition to gastrointestinal adverse reactions, a relative disadvantage of exenatide is that it is administered by injection. It also may increase the risk of sulfonylurea-induced hypoglycemia if used as combination therapy. (6)

Exogenous Insulin Therapy

Endogenous insulin is an anabolic hormone that promotes uptake of glucose, glycolysis, glycogenesis, protein synthesis and fat storage. If the pancreas secretes little or no insulin (type 1 diabetes), or the body produces too little insulin or has become resistant to insulin's action (type 2 diabetes), the level of sugar in the bloodstream increases. This is because it is unable to enter cells. Low insulin causes hyperglycemia, and no insulin at all causes ketoacidosis, whereas high insulin causes hypoglycemia (low blood sugar and insulin shock). (8) Exogenous insulin is given to all patients with type 1 DM, some patients with type 2 diabetes, if required, and some pregnant women. The most commonly used insulin strength in the United States is 100 units per milliliter of fluid (U100) and is administered subcutaneously (SC) because in the blood it has a half-life of minutes. There are several types of insulin available that vary in how quickly and how long they can control blood sugar, Frequently, more than one type of insulin may be recommended. Alternatively, continuous SC insulin infusion by means of an external computerized pump may be used. Because the drugs act in different ways to lower blood sugar, insulin is often combined with sulfonylureas, metformin and TZDs. After administration of insulin, the risk of hypoglycemia is high. (8), (9)

Dental Hygiene Management Considerations

The dental hygiene practitioner must be prepared to deliver care safely to patients with DM by taking into consideration the pharmacology of diabetes medications and drugs used in dentistry. Glycemic control needs to be assessed at every appointment. Patients should be questioned about recent blood glucose levels and frequency of hypoglycemic episodes. Medications, dosages and times of administration should be determined. In general, morning appointments are advisable since endogenous cortisol levels are generally higher and cortisol increases blood sugar levels. Scheduling appointments at peak activity periods of insulin or oral hypoglycemic medicati

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบาหวาน (DM) มีผลต่อคน 23.6 ล้านโดยประมาณในสหรัฐอเมริกา และเป็นโรคต่อมไร้ท่อที่พบมากที่สุด ชนิดที่ 2 เบาหวานบัญชีสำหรับประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ถึง 95 เปอร์เซ็นต์กรณีทั้งหมดที่ diagnosed และความชุกของโรคเบาหวานจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เกิดขึ้นบ่อยในเด็กและผู้ใหญ่ที่ มีภาวะแย่ ๆ (1)อนามัยทันตกรรมแพทย์จะรักษาเพิ่มจำนวนผู้ป่วยที่มีโรค วัตถุประสงค์ของการจัดการในผู้ป่วย DM ทั้งหมดคือการ รักษาระดับน้ำตาลในเลือดเป็นใกล้เคียงกับปกติที่สุด และมีแผนการอาหารจำนวน ตรวจสอบน้ำตาลในเลือด โดยผู้ให้บริการสุขภาพ กิจกรรมทางกายภาพ และยาอาจปาก อินซูลิน หรือทั้งสองอย่าง (2) hygienists ทันตกรรมมีบทบาทสำคัญเป็นส่วนหนึ่งของทีมสุขภาพในการให้ดูแลผู้ป่วยด้วยโรคเบาหวาน เช่น พวกเขาอาจพบกรณี undiagnosed หรือควบคุมงาน หมายถึงผู้ป่วยที่แพทย์ประเมินผลเพิ่มเติม และสนับสนุนให้ผู้ที่ มีโรคเบาหวานการจัดการด้วยตนเองฝึก นอกจากนี้ hygienists ทันตกรรมต้องเตรียม individualize แผนการรักษาผู้ป่วยด้วยโรคเบาหวานเพื่อรองรับ regimens ยาและอาหารที่แตกต่างกัน กำหนดยาที่ใช้ หรือแนะนำในด้านทันตอาจรบกวนยาโรคเบาหวาน ป้องกันตอนร้ายระหว่างการนัดหมาย จดจำ และจัดการทางการแพทย์ฉุกเฉินที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวานหนึ่งควรเกิดขึ้นต้านทานอินซูลิน (IR), จุดเด่นของเบาหวานชนิดที่ 2 เงื่อนไขที่เซลล์ร่างกาย ส่วนใหญ่ในตับ กล้ามเนื้อ และเนื้อ เยื่อไขมัน กลายเป็นน้อยความไวต่อฮอร์โมนอินซูลินได้ สมาคมโรคเบาหวานสหรัฐอเมริกา (ADA) และสมาคมยุโรปสำหรับการศึกษาของโรคเบาหวาน (EASD) แนะนำระดับ glycosylated ฮีโมโกลบิน (HbA1c) น้อยกว่าร้อยละ 7 สำหรับเบาหวานชนิดที่ 2 (3) เพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจในระดับของการควบคุม อนามัยทันตกรรมผู้ต้องพิจารณาวิธีการทำงานของยาเสพติดกำหนด ผลข้างเคียงของยาเหล่านั้น ระดับ HbA1c ของผู้ป่วยปัจจุบัน และ comorbidities ใด ๆ มีการกล่าวถึงภาวะแทรกซ้อนระบบ และช่องปากของ DM ยาว อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญหลายไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเภสัชวิทยาของยาที่ใช้รักษาโรคเบาหวานและความสำคัญของการดูแลสุขอนามัยทันตกรรม ภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยที่สุดบำบัดโรคเบาหวานที่เกิดขึ้นในการนัดหมายทันตกรรมตอน②ฤทธิ์ลดน้ำตาลได้ ถ้าอินซูลินหรือระดับยาปาก②ฤทธิ์ลดน้ำตาลเกินความต้องการสรีรวิทยา ผู้ป่วยอาจลดลงอย่างรุนแรงในระดับน้ำตาลในเลือด Hyperglycemia รุนแรงมักจะมีเริ่มมีอาการเป็นเวลานาน ดังนั้น ความเสี่ยงฉุกเฉิน hyperglycemic การทันตกรรมได้มากกว่าที่วิกฤต②ฤทธิ์ลดน้ำตาล ความเสี่ยงสูงสุดของการพัฒนา hypoglycemia ระหว่างกิจกรรมอินซูลินสูงสุดได้ (4) ความพร้อมของยาใหม่ปากเพื่อรักษาโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เข้าใจผลที่ยาเหล่านี้มีการดูแลสุขอนามัยทันตกรรมได้กลายเป็นสับสนมากขึ้น ในปัจจุบัน มีเรียน 6 หลักของปาก②ฤทธิ์ลดน้ำตาลในสหรัฐอเมริกา: แทนที่กระตุ้นการหลั่งอินซูลิน (sulfonylureas และทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว secretagogues); ลดการผลิตกลูโคสของตับ (biguanides); เกิดความล่าช้าของการย่อยอาหารและการดูดซึมคาร์โบไฮเดรตในลำไส้ ([alpha] -glucosidase inhibitors); ปรับปรุงการดำเนินการของอินซูลิน (thiazolidin-ediones [TZDs]); หรือขัดขวางการนำกลูคากอน (dipeptidyl peptidase 4 [DPP-4] inhibitors) (5)ยาที่เพิ่มอินซูลินการกระทำ (Biguanides, TZDs)เมตฟอร์มิน (Glucophage[R]), biguanide เป็น เป็นยาเฉพาะในระดับนี้ในปัจจุบันได้รับการอนุมัติใช้ในสหรัฐอเมริกา มันทำหน้าที่เป็นหลักการปกติระดับน้ำตาลในเลือด โดยการกระตุ้นอินซูลิน ซึ่งลดผลผลิตน้ำตาลในตับตับ นอกจากนี้ ช่วยความไวของอินซูลินในเนื้อเยื่อ ลด IR ลักษณะของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ดังนั้น hypoglycemia ไม่มีความเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยที่รักษา ด้วยเมตฟอร์มิน และโต้ตอบของการทันตกรรมที่เกี่ยวข้องยาเสพติดไม่มีการรายงาน Rosiglitazone (Avandia), ทั้ง TZDs และ Pioglitazone (Actos) อนุมัติให้ใช้ร่วมกับเมตฟอร์มิน sulfonylureas, glinides และอินซูลิน ผลหลักของยาเหล่านี้จะเพิ่มความไวของอินซูลินในกล้ามเนื้อ ไขมัน และเนื้อเยื่อที่ตับ เนื่องจาก เช่นเมตฟอร์มิน ยาเหล่านี้ไม่มีผลในการหลั่งอินซูลิน ถ่ายเดียว พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับ hypoglycemia อย่างไรก็ตาม เมื่อรวมกับ sulfonyureas, glinides และอินซูลิน ข้อควรปฏิบัติสำหรับการป้องกันของ hypoglycemia ควร (5), (6)ยาที่กระตุ้นอินซูลินหลั่ง (Secretagogues อินซูลิน Sulfonylurea [รักษาการยาว] Nonsulfonylurea [สั้นรักษาการ] อินซูลิน Secretagogues หรือ Glinides)Glimepiride (Amaryl[R]), glipizide (Glucotrol[R]), and glyburide (Micronase[R], Glynase[R], DiaBeta[R]), long-acting sulfonylureas, stimulate the pancreas to secrete insulin. Since these drugs affect insulin secretion, they pose a high risk of triggering hypoglycemia. Repaglinide (Prandin[R]) and nateglinide (Starlix[R]) are short-acting nonsulfonylureas or glinides that are only used preprandially (before meals). They also increase insulin secretion. Side effects include weight gain and hypoglycemia, although to a much lower extent than the sulfonylureas. While the capacity for the development of hypoglycemia is less than for those on sulfonylureas, it is still a serious potential side effect that may be life-threatening. Other drugs, such as NSAIDs, aspirin, sulfonamides and ketoconazole may also potentiate hypoglycemia, especially when taken concomitantly with drugs that stimulate insulin secretion. (5,6) This is why dental hygienists must not only be aware of the signs, symptoms and treatment of hypoglycemia, but must also be cautious In posttreatment drug recommendations.Medications that Slow Carbohydrate Absorption ([alpha]-glucosidase Inhibitors)Acarbose (Precose[R]) and miglitol (Glyset[R]) slow carbohydrate absorption in the small intestine, thereby giving the pancreas time to secrete sufficient insulin to moderate postprandial blood glucose levels. This mechanism of action may cause adverse effects such as flatulence, bloating, abdominal discomfort or diarrhea, making this class of medications difficult for many patients to tolerate. When taken in combination with insulin, a sulfonylurea or glinide, patients are likely to experience hypoglycemia. Since these drugs slow carbohydrate absorption, hypoglycemia must be treated with glucose tablets, gel or intravenous solution. Complex carbohydrates from food sources are ineffective in treating the condition. (5), (6) No drug interactions of concern to dentistry or serious adverse reactions have been reported with these inhibitors. (7)Medications that Restore Incretin Action (DPP-4 Inhibitors)Incretins are a group of gastrointestinal hormones that cause an increase in the amount of insulin released from the beta cells of the islets of Langerhans in the pancreas before eating and prior to elevation of blood glucose levels. They also slow the rate of absorption of nutrients into the bloodstream by reducing gastric emptying, and in doing so, they increase satiety and may directly decrease food intake. By increasing available incretins, DPP-4 inhibitors promote insulin secretion, suppress glucagon release and improve insulin sensitivity. Sitagliptin (Januvia[R]) was the first oral DPP-4 inhibitor approved for use in the United States; the second, saxagliptin (Onglyza[R]) was approved in August 2009, and others are in development. The benefits of DPP-4 inhibitors are the lower incidence of side effects such as weight gain and hypoglycemia. Exenatide (Byetta[R]) also works by its effect on the incretin system. In addition to gastrointestinal adverse reactions, a relative disadvantage of exenatide is that it is administered by injection. It also may increase the risk of sulfonylurea-induced hypoglycemia if used as combination therapy. (6)Exogenous Insulin TherapyEndogenous insulin is an anabolic hormone that promotes uptake of glucose, glycolysis, glycogenesis, protein synthesis and fat storage. If the pancreas secretes little or no insulin (type 1 diabetes), or the body produces too little insulin or has become resistant to insulin's action (type 2 diabetes), the level of sugar in the bloodstream increases. This is because it is unable to enter cells. Low insulin causes hyperglycemia, and no insulin at all causes ketoacidosis, whereas high insulin causes hypoglycemia (low blood sugar and insulin shock). (8) Exogenous insulin is given to all patients with type 1 DM, some patients with type 2 diabetes, if required, and some pregnant women. The most commonly used insulin strength in the United States is 100 units per milliliter of fluid (U100) and is administered subcutaneously (SC) because in the blood it has a half-life of minutes. There are several types of insulin available that vary in how quickly and how long they can control blood sugar, Frequently, more than one type of insulin may be recommended. Alternatively, continuous SC insulin infusion by means of an external computerized pump may be used. Because the drugs act in different ways to lower blood sugar, insulin is often combined with sulfonylureas, metformin and TZDs. After administration of insulin, the risk of hypoglycemia is high. (8), (9)Dental Hygiene Management Considerations
The dental hygiene practitioner must be prepared to deliver care safely to patients with DM by taking into consideration the pharmacology of diabetes medications and drugs used in dentistry. Glycemic control needs to be assessed at every appointment. Patients should be questioned about recent blood glucose levels and frequency of hypoglycemic episodes. Medications, dosages and times of administration should be determined. In general, morning appointments are advisable since endogenous cortisol levels are generally higher and cortisol increases blood sugar levels. Scheduling appointments at peak activity periods of insulin or oral hypoglycemic medicati

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคเบาหวาน (DM) ส่งผลกระทบต่อประมาณ 23,600,000 คนในประเทศสหรัฐอเมริกาและเป็นต่อมไร้ท่อผิดปกติที่พบบ่อยที่สุด ชนิดที่ 2 โรคเบาหวานบัญชีเป็นประมาณร้อยละ 90 ถึงร้อยละ 95 ของผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยทั้งหมดและความชุกของโรคเบาหวานจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นบ่อยขึ้นทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนักเกินและอยู่ประจำ (1) ผู้ประกอบการสุขภาพฟันจะได้รับการรักษาเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ป่วยที่มีโรค วัตถุประสงค์ของการจัดการในผู้ป่วยทั้งหมดที่มี DM คือการรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้ใกล้เคียงกับปกติที่เป็นไปได้และมีแผนอาหารเป็นรายบุคคล; การตรวจสอบระดับน้ำตาลในเลือดเป็นผู้กำกับโดยผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ; การออกกำลังกาย; และในช่องปากอาจจะเป็นยาอินซูลินหรือทั้งสองอย่าง (2) ทันตกรรม hygienists มีบทบาทสำคัญในฐานะส่วนหนึ่งของทีมการดูแลสุขภาพในการดูแลช่องปากให้แก่ผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน ดังนั้นพวกเขาอาจตรวจพบ undiagnosed หรือกรณีที่มีการควบคุมไม่ดีหมายถึงผู้ป่วยที่แพทย์สำหรับการประเมินผลต่อไปและส่งเสริมให้คนที่เป็นโรคเบาหวานในการฝึกการจัดการตนเอง นอกจากนี้ทันตกรรม Hygienists ต้องเตรียมที่จะต่างกันแผนการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานจะรองรับยาเสพติดที่แตกต่างกันและสูตรอาหารตรวจสอบว่ายาเสพติดที่ใช้หรือแนะนำในทางทันตกรรมอาจรบกวนกับยาโรคเบาหวานป้องกันไม่ให้เกิดอาการไม่พึงประสงค์ในระหว่างการนัดหมายและการรับรู้และการจัดการโรคเบาหวาน เหตุฉุกเฉินทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับหนึ่งควรจะเกิดขึ้น. ความต้านทานต่ออินซูลิน (IR) จุดเด่นของโรคเบาหวานประเภทที่ 2 เป็นภาวะที่เซลล์ของร่างกายส่วนใหญ่ในตับกล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อไขมันกลายเป็นไวต่อฮอร์โมนอินซูลิน สมาคมโรคเบาหวานอเมริกัน (ADA) และสมาคมยุโรปเพื่อการศึกษาของผู้ป่วยโรคเบาหวาน (EASD) แนะนำระดับฮีโมโกล glycosylated (HbA1c) น้อยกว่าร้อยละ 7 สำหรับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (3) เพื่ออำนวยความสะดวกความเข้าใจในระดับของการควบคุมผู้ปฏิบัติงานสุขภาพฟันจะต้องพิจารณาวิธีการทำงานยาเสพติดที่กำหนดผลข้างเคียงของยาเสพติดเหล่านั้นระดับ HbA1c ปัจจุบันของผู้ป่วยและโรคประจำตัวใด ๆ ภาวะแทรกซ้อนระบบและช่องปากของ DM ได้รับการกล่าวถึงในระยะ; แต่ผู้เชี่ยวชาญหลายไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเภสัชวิทยาของยาที่ใช้ในการรักษาโรคเบาหวานและความสำคัญของพวกเขาสำหรับการดูแลสุขอนามัยทันตกรรม ภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยที่สุดของการรักษาโรคเบาหวานที่อาจเกิดขึ้นในทางทันตกรรมได้รับการแต่งตั้งเป็นตอนฤทธิ์ลดน้ำตาล หากอินซูลินหรือยาเสพติดในช่องปากระดับฤทธิ์ลดน้ำตาลเกินความต้องการของร่างกายผู้ป่วยอาจพบการลดลงอย่างรุนแรงในระดับน้ำตาลในเลือดของพวกเขา น้ำตาลในเลือดสูงอย่างรุนแรงมักจะมีอาการเป็นเวลานาน; ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงที่เกิดเหตุฉุกเฉินระดับน้ำตาลในเลือดในการตั้งค่าทันตกรรมมากต่ำกว่าที่ของวิกฤตฤทธิ์ลดน้ำตาล ความเสี่ยงสูงสุดของการพัฒนาภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นช่วงกิจกรรมอินซูลินสูงสุด (4) ด้วยความพร้อมของยาในช่องปากใหม่ในการรักษาโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ความเข้าใจผลกระทบที่มียาเสพติดเหล่านี้เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพฟันได้กลายเป็นมากขึ้นทำให้เกิดความสับสนมากขึ้น ปัจจุบันมีหกชั้นเรียนที่สำคัญของตัวแทนฤทธิ์ลดน้ำตาลในช่องปากที่มีอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาสารที่ช่วยกระตุ้นการหลั่งอินซูลิน (sulfonylureas และ secretagogues อย่างรวดเร็วที่ออกฤทธิ์); ลดการผลิตน้ำตาลในตับ (biguanides); ชะลอการย่อยและดูดซึมของคาร์โบไฮเดรตในลำไส้ ([alpha] ยับยั้ง -glucosidase); ปรับปรุงการกระทำอินซูลิน (thiazolidin-ediones [TZDs]); หรือยับยั้งการปล่อย glucagon (dipeptidyl peptidase-4 [DPP-4] สารยับยั้ง) (5) ยาที่ปรับปรุงการดำเนินการอินซูลิน (Biguanides, TZDs) Metformin (Glucophage [R]) biguanide เป็นยาเสพติดเพียง แต่ในชั้นนี้ได้รับการอนุมัติสำหรับการใช้งานในประเทศสหรัฐอเมริกา จะทำหน้าที่หลักที่จะปรับระดับน้ำตาลในเลือดโดย sensitizing ตับต่ออินซูลินซึ่งจะเป็นการลดการส่งออกน้ำตาลในตับ นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มความไวของอินซูลินในเนื้อเยื่อลดลักษณะ IR ของโรคเบาหวานชนิดที่ 2; ดังนั้นภาวะน้ำตาลในเลือดไม่ได้เป็นความเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยที่รับการรักษาด้วยยา metformin และไม่มีปฏิกิริยาระหว่างยาความกังวลเกี่ยวกับทันตกรรมที่ได้รับรายงาน Pioglitazone (Actos) และ rosiglitazone (Avandia) TZDs ทั้งสองได้รับการอนุมัติสำหรับการใช้งานร่วมกับยา metformin, sulfonylureas, glinides และอินซูลิน ผลกระทบหลักของยาเสพติดเหล่านี้คือการปรับปรุงความไวของอินซูลินในกล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อไขมันในตับ เพราะเช่น metformin, ยาเสพติดเหล่านี้ไม่มีผลต่อการหลั่งอินซูลินถ้าถ่ายคนเดียวพวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กับภาวะน้ำตาลในเลือด; แต่เมื่อรวมกับ sulfonyureas, glinides อินซูลินและข้อควรระวังในการป้องกันภาวะน้ำตาลในเลือดควรได้รับการพิจารณา (5) (6) ยาที่กระตุ้นการหลั่งอินซูลิน (sulfonylurea [ระยะรักษาการ] secretagogues อินซูลิน Nonsulfonylurea [สั้นรักษาการ] อินซูลิน secretagogues หรือ Glinides) Glimepiride (Amaryl [R]) glipizide (Glucotrol [R]) และ glyburide (Micronase [R] Glynase [R] DiaBeta [R]) sulfonylureas ยาวทำหน้าที่กระตุ้นตับอ่อนหลั่งอินซูลินไป เนื่องจากยาเหล่านี้มีผลต่อการหลั่งอินซูลินที่พวกเขาก่อให้เกิดความเสี่ยงสูงของการเรียกภาวะน้ำตาลในเลือด repaglinide (Prandin [R]) และ nateglinide (starlix [R]) เป็น nonsulfonylureas ออกฤทธิ์สั้นหรือ glinides ที่จะใช้เฉพาะ preprandially (ก่อนอาหาร) นอกจากนี้ยังเพิ่มการหลั่งอินซูลิน ผลข้างเคียงรวมถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นและภาวะน้ำตาลในเลือดแม้ว่าในระดับที่ต่ำกว่า sulfonylureas ในขณะที่ความสามารถในการพัฒนาภาวะน้ำตาลในเลือดน้อยกว่าสำหรับผู้ที่ sulfonylureas ก็ยังคงเป็นผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นร้ายแรงซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต ยาเสพติดอื่น ๆ เช่นยากลุ่ม NSAIDs, แอสไพริน, sulfonamides และ ketoconazole อาจ potentiate ภาวะน้ำตาลในเลือดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนำมาร่วมกันมียาเสพติดที่กระตุ้นการหลั่งอินซูลิน (5,6) นี่คือเหตุผลที่ทันตกรรม Hygienists ต้องไม่เพียง แต่จะตระหนักถึงสัญญาณอาการและการรักษาภาวะน้ำตาลในเลือด แต่ยังต้องระมัดระวังในคำแนะนำของยาเสพติด posttreatment. ยาที่ช้าการดูดซึมคาร์โบไฮเดรต ([alpha] -glucosidase ยับยั้ง) Acarbose ( Precose [R]) และ miglitol (Glyset [R]) การดูดซึมคาร์โบไฮเดรตช้าในลำไส้เล็กจึงทำให้เวลาที่ตับอ่อนหลั่งอินซูลินจะเพียงพอที่จะเป็นผู้ดูแลระดับน้ำตาลในเลือดภายหลังตอนกลางวัน กลไกของการกระทำนี้อาจทำให้เกิดผลข้างเคียงเช่นอาการท้องอืดท้องอืดไม่สบายท้องหรือท้องเสียทำให้ระดับของยานี้เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ป่วยจำนวนมากที่จะทน เมื่อนำมาใช้ร่วมกับอินซูลิน sulfonylureas ที่ glinide หรือผู้ป่วยที่มีแนวโน้มที่จะพบภาวะน้ำตาลในเลือด เนื่องจากยาเหล่านี้ดูดซึมคาร์โบไฮเดรตช้าภาวะน้ำตาลในเลือดจะต้องได้รับการรักษาด้วยยาเม็ดกลูโคสเจลหรือสารละลายทางหลอดเลือดดำ คาร์โบไฮเดรตที่ซับซ้อนจากแหล่งอาหารจะไม่ได้ผลในการรักษาสภาพ (5) (6) ไม่มียาที่เกี่ยวข้องกับทันตกรรมหรืออาการไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรงได้รับรายงานมีสารยับยั้งการเหล่านี้ (7) ยาที่เรียกคืน incretin การดำเนินการ (DPP-4 ยับยั้ง) Incretins เป็นกลุ่มของฮอร์โมนระบบทางเดินอาหารที่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของปริมาณของอินซูลินที่ปล่อยออกมาจากเซลล์เบต้าของเกาะเล็กเกาะน้อยของ Langerhans ในตับอ่อนก่อนรับประทานอาหารและก่อนที่จะยกระดับของ ระดับน้ำตาลในเลือด พวกเขายังชะลออัตราการดูดซึมของสารอาหารเข้าสู่กระแสเลือดโดยการลดล้างกระเพาะอาหารและในการทำเช่นนั้นพวกเขาเพิ่มความเต็มอิ่มโดยตรงและอาจลดการบริโภคอาหาร โดยการเพิ่ม incretins ใช้ได้ DPP-4 สารยับยั้งการส่งเสริมการหลั่งอินซูลินปราบปรามการปล่อย glucagon และปรับปรุงความไวของอินซูลิน sitagliptin (Januvia [R]) เป็นครั้งแรกในช่องปากยับยั้ง DPP-4 ได้รับการอนุมัติสำหรับการใช้งานในประเทศสหรัฐอเมริกา; ที่สองใช้ยา saxagliptin (ยา ONGLYZA [R]) ได้รับการอนุมัติในเดือนสิงหาคม 2009 และอื่น ๆ ในการพัฒนา ประโยชน์ของ DPP-4 มีสารยับยั้งการเกิดที่ลดลงของผลข้างเคียงเช่นน้ำหนักเพิ่มขึ้นและภาวะน้ำตาลในเลือด exenatide (Byetta [R]) นอกจากนี้ยังทำงานโดยการส่งผลกระทบต่อระบบ incretin นอกเหนือไปจากอาการไม่พึงประสงค์ทางเดินอาหารข้อเสียญาติของ exenatide ก็คือว่ามันเป็นยาโดยการฉีด นอกจากนี้ยังอาจเพิ่มความเสี่ยงของภาวะน้ำตาลในเลือด sulfonylurea ที่เกิดขึ้นในกรณีที่เป็นยาที่ใช้รวมกัน (6) ภายนอกอินซูลินบำบัดอินซูลินภายนอกเป็นฮอร์โมน anabolic ที่ส่งเสริมการดูดซึมของน้ำตาลกลูโคส glycolysis, glycogenesis การสังเคราะห์โปรตีนและการจัดเก็บไขมัน หากตับอ่อนหลั่งอินซูลินน้อยหรือไม่มี (โรคเบาหวานประเภท 1) หรือที่ร่างกายผลิตอินซูลินน้อยเกินไปหรือได้กลายเป็นที่ทนต่อการกระทำของอินซูลิน (เบาหวานชนิดที่ 2) ระดับน้ำตาลในกระแสเลือดเพิ่มขึ้น เพราะมันไม่สามารถที่จะเข้าสู่เซลล์ อินซูลินต่ำเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำตาลในเลือดสูงและอินซูลินที่ทุกคนไม่ทำให้เกิด ketoacidosis ขณะอินซูลินทำให้เกิดภาวะน้ำตาลในเลือดสูง (น้ำตาลในเลือดต่ำและช็อกอินซูลิน) (8) อินซูลินภายนอกเพื่อให้ผู้ป่วยทั้งหมดที่มีชนิดที่ 1 เบาหวานผู้ป่วยบางรายที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หากจำเป็นและบางส่วนหญิงตั้งครรภ์ ใช้กันมากที่สุดความแรงของอินซูลินในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็น 100 หน่วยต่อมิลลิลิตรของของเหลว (U100) และเป็นผู้ใต้ผิวหนัง (SC) เพราะในเลือดจะมีครึ่งชีวิตของนาที มีหลายประเภทของอินซูลินสามารถที่แตกต่างกันในวิธีการอย่างรวดเร็วและระยะเวลาที่พวกเขาสามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่พบบ่อย, มากกว่าหนึ่งชนิดของอินซูลินอาจจะแนะนำ อีกทางเลือกหนึ่งอย่างต่อเนื่อง SC ฉีดอินซูลินโดยวิธีการปั๊มคอมพิวเตอร์ภายนอกอาจจะใช้ เพราะยาเสพติดทำหน้าที่ในรูปแบบต่างๆในการลดน้ำตาลในเลือดอินซูลินมักจะรวมกับ sulfonylureas, metformin และ TZDs หลังจากที่การบริหารงานของอินซูลินความเสี่ยงของภาวะน้ำตาลในเลือดสูง (8) (9) พิจารณาอนามัยทันตกรรมการบริหารจัดการผู้ประกอบการสุขภาพฟันต้องพร้อมที่จะส่งมอบการดูแลความปลอดภัยให้กับผู้ป่วยที่มี DM โดยคำนึงเภสัชวิทยาของยาโรคเบาหวานและยาเสพติดที่ใช้ในทางทันตกรรม การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดความต้องการที่จะได้รับการประเมินในทุกนัด ผู้ป่วยควรได้รับการสอบถามเกี่ยวกับระดับน้ำตาลในเลือดที่ผ่านมาและความถี่ของเอพฤทธิ์ลดน้ำตาล ยาโดและเวลาของการบริหารควรจะพิจารณา โดยทั่วไปแล้วการนัดหมายในช่วงเช้าจะมีการแนะนำให้เลือกตั้งแต่ระดับ cortisol ภายนอกจะสูงขึ้นโดยทั่วไปและ cortisol เพิ่มระดับน้ำตาลในเลือด เวลานัดหมายในช่วงเวลากิจกรรมสูงสุดของอินซูลินหรือฤทธิ์ลดน้ำตาลในช่องปาก medicati

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวาน ( DM ) มีผลต่อการประมาณ 23.6 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา และความผิดปกติของต่อมไร้ท่อที่พบบ่อยที่สุด โรคเบาหวานประเภท 2 บัญชีประมาณ 90 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดที่วินิจฉัยคดีและความชุกของโรคเบาหวานเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนักเกิน และกลุ่ม . ( 1 )

ผู้ปฏิบัติสุขอนามัยทันตกรรมจะทำกับการเพิ่มจำนวนของผู้ป่วยด้วยโรค วัตถุประสงค์ของการจัดการในผู้ป่วยเบาหวาน เพื่อรักษาระดับน้ำตาลในเลือดใกล้เคียงปกติที่สุด และมีแบบแผนอาหาร ; การตรวจสอบเลือดกลูโคสโดยตรงจากผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ กิจกรรมทางกาย และอาจจะเป็นยาในช่องปาก , อินซูลินหรือทั้งสองอย่าง( 2 ) ทันตนามัยมีบทบาทเป็นส่วนหนึ่งของทีมสุขภาพในการให้การดูแลผู้ป่วยเบาหวาน เช่นที่พวกเขาอาจพบกรณี undiagnosed หรือการควบคุมไม่ดี หมายถึงผู้ป่วยที่แพทย์สำหรับการประเมินผลต่อไป และส่งเสริมให้ผู้ที่มีโรคเบาหวานการฝึกการจัดการตนเอง นอกจากนี้ทันตนามัยจะต้องเตรียมแผนการรักษาสำหรับผู้ป่วยเบาหวานเป็นรายบุคคลเพื่อรองรับยายาและอาหารหลากหลาย ตรวจสอบ ซึ่งยาที่ใช้ หรือแนะนำทางทันตกรรมอาจรบกวนกับโรคเบาหวาน ป้องกันตอนทวนในการนัดหมายและการรับรู้และจัดการโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์ฉุกเฉินที่ควรเกิดขึ้น

อินซูลิน ( IR )จุดเด่นของชนิด 2 โรคเบาหวาน เป็นภาวะที่เซลล์ของร่างกาย ส่วนใหญ่ในตับ กล้ามเนื้อ และไขมัน กลายเป็นความไวน้อยต่อฮอร์โมนอินซูลิน สมาคมโรคเบาหวานอเมริกัน ( เอ ) และสมาคมยุโรปเพื่อการศึกษาโรคเบาหวาน ( easd ) แนะนำระดับเฮโมโกลบิน glycosylated ( ตาล ) น้อยกว่าร้อยละ 7 สำหรับเบาหวานชนิดที่ 2( 3 ) เพื่อให้เกิดความเข้าใจในระดับของการควบคุม ผู้ปฏิบัติงานทันตกรรมอนามัย ต้องพิจารณาว่า กำหนดงานยาเสพติด , ผลข้างเคียงของยาของคนไข้ ระดับผลในปัจจุบันและโรคร่วม . ที่เป็นระบบและภาวะแทรกซ้อนในช่องปากของผู้ป่วยเบาหวานได้รับการกล่าวในที่สุด อย่างไรก็ตาม