1.1. TheoryThe Gordon Taylor equati

1.1. Theory
The Gordon Taylor equation [1] (4) is primarily used to predict the effect of moisture content on the glass
transition point of a substance. In order to use this equation the moisture content of the material must also be known.
In most cases when a new juice is going to be produced, the moisture adsorption isotherm for the mixture, and often
even for the individual components, is not known. Thus, in order to proceed some gross approximations must be made. The approach taken here was to use known adsorption isotherms where they exist to predict the moisture
content associated with a particular component. If no adsorption isotherm could be found, then the adsorption
isotherm for amorphous lactose was used as a first approximation. The total moisture content was found by
summing all the moisture contents associated with each component, including those components thought not to have
a glass transition temperature, such as soluble fibre. In some cases equations relating the glass transition temperature
directly to the water activity of the component were found and in these cases these equations were used directly in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1. ทฤษฎีสมการกอร์ดอนเทย์เลอร์ [1] (4) ใช้เป็นหลักในการทำนายผลของความชื้นบนกระจกจุดเปลี่ยนแปลงของสาร เพื่อที่จะใช้สมการนี้ยังต้องทราบความชื้นของวัสดุในกรณีส่วนใหญ่เมื่อน้ำใหม่จะผลิต isotherm ดูดซับความชื้นของส่วนผสม และมักจะสำหรับแต่ละองค์ประกอบ ไม่ทราบ ดังนั้น เพื่อดำเนินการบาง approximations รวมต้องทำ วิธีที่ได้รับที่นี่คือการ ใช้ isotherms รู้จักดูดซับที่มีอยู่เพื่อทำนายความชื้นเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับส่วนประกอบ ถ้าไม่ดูดซับ isotherm พบ แล้วการดูดซับisotherm สำหรับสัณฐานแล็กโทสถูกใช้เป็นการประมาณการครั้งแรก ความชื้นทั้งหมดพบรวมเนื้อหาความชื้นทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับแต่ละส่วนประกอบ ส่วนประกอบเหล่านั้นรวมทั้งความคิดที่ไม่มีแก้วเปลี่ยนอุณหภูมิ เช่นเส้นใยที่ละลายน้ำ ในบางกรณีสมการที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิการเปลี่ยนแก้วพบกิจกรรมประกอบกับน้ำ โดยตรง และในกรณีนี้ สมการเหล่านี้ถูกใช้โดยตรงใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 ทฤษฎี
สมกอร์ดอนเทย์เลอร์ [1] (4) ถูกนำมาใช้เป็นหลักในการทำนายผลของความชื้นบนกระจก
จุดเปลี่ยนแปลงของสาร เพื่อที่จะใช้สมการนี้ปริมาณความชื้นของวัสดุที่ยังจะต้องรู้จัก.
ในกรณีส่วนใหญ่เมื่อมีน้ำใหม่จะถูกผลิตที่ไอโซเทอมการดูดซับความชื้นในการผสมและบ่อยครั้งที่
แม้สำหรับแต่ละองค์ประกอบไม่เป็นที่รู้จัก ดังนั้นเพื่อที่จะดำเนินการขั้นต้นใกล้เคียงบางอย่างที่จะต้องทำ วิธีการถ่ายที่นี่คือการใช้ที่รู้จักกันไอโซเทอมการดูดซับที่พวกเขามีอยู่ในการทำนายความชื้น
เนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับส่วนหนึ่ง ถ้าไม่มีไอโซเทอมการดูดซับอาจจะพบแล้วการดูดซับ
ไอโซเทอมสำหรับแลคโตสสัณฐานถูกใช้เป็นครั้งแรกประมาณ ความชื้นทั้งหมดถูกพบโดย
ข้อสรุปทั้งหมดความชื้นที่เกี่ยวข้องกับแต่ละองค์ประกอบรวมทั้งชิ้นส่วนเหล่านั้นคิดว่าไม่ให้มี
อุณหภูมิเปลี่ยนกระจกเช่นเส้นใยที่ละลายน้ำ ในบางกรณีสมการที่เกี่ยวข้องแก้วเปลี่ยนอุณหภูมิ
โดยตรงกับกิจกรรมทางน้ำของส่วนประกอบและถูกพบในกรณีเหล่านี้สมการเหล่านี้ถูกนำมาใช้โดยตรงใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 . ทฤษฎีสมการกอร์ดอนเทย์เลอร์ [ 1 ] ( 4 ) จะถูกใช้เพื่อทำนายผลของความชื้นต่อแก้วจุดเปลี่ยนของสาร ในการใช้สมการนี้ความชื้นของวัสดุจะต้องรู้จักในกรณีส่วนใหญ่เมื่อน้ำใหม่จะผลิตไอโซเทอมการดูดซับความชื้น , ส่วนผสม , และมักจะสำหรับแต่ละองค์ประกอบ คือไม่รู้ ดังนั้น การที่จะรวมการดำเนินการบางอย่างต้องทำ วิธีการถ่ายที่นี่คือใช้รู้จักไอโซเทอมการดูดซับที่พวกเขามีอยู่เพื่อทำนายความชื้นเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบที่เฉพาะเจาะจง ถ้าไม่มีไอโซเทอมการดูดซับสามารถดูดซับ พบแล้วไอโซเทอมเพื่อไปแลกโตสเคยเป็นประมาณก่อน ความชื้นทั้งหมดถูกพบโดยวัดความชื้นทั้งหมดเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับแต่ละองค์ประกอบ รวมทั้งส่วนประกอบที่คิดว่าไม่ได้แก้วเปลี่ยนอุณหภูมิ เช่น เส้นใยที่ละลายน้ำได้ . ในบางกรณีที่เกี่ยวข้องกับสมการอุณหภูมิคล้ายแก้วโดยตรงกับน้ำกิจกรรมขององค์ประกอบที่พบในกรณีนี้สมการเหล่านี้ถูกใช้โดยตรงใน