In the word of Bill Dyrness in our

In the word of Bill Dyrness in our anniversary issue, “Olga Lah did not start out wanting to wrap buildings in electrician’s tape, fill huge spaces with billows of crumpled paper, or line galleries with great swathes of plastic bottle caps. She did not set out to be an artist at all—let alone one catching the attention of the art world in Los Angeles and even Europe. But, ten years after graduating from college, this is what she has become… Two themes permeate Lah’s work: the ordinariness of the stuff of our lives, and its resulting temporality. Her work highlights, even celebrates, the significance of the physical. And she has a soft spot for quotidian materials—which she thinks make art accessible to people who might not otherwise enter a gallery. But the magic of her work lies in the way this common material can be brought to life, transforming itself and forcing us to experience physical objects, and our own physicality, in new ways.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำของเงิน Dyrness ในฉบับครบรอบปีของเรา "Olga Lah ไม่เริ่มต้นออกอยากตัดอาคารในเทปของช่างไฟฟ้า เติมช่องว่าง ด้วยระลอกของกระดาษยู่ยี่ หรือแกลเลอรี่บรรทัด ด้วย swathes ดีของฝาขวดพลาสติก เธอไม่ได้ตั้งค่าออกเพื่อให้ศิลปินทั้งหมด — ให้คนหนึ่งจับความสนใจของโลกศิลปะในลอสแอนเจลิสและแม้กระทั่งยุโรป แต่ สิบปีหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัย นี้เป็นสิ่งที่เธอได้กลายเป็น... รูปสองซึมงาน Lah: ordinariness ของสิ่งชีวิตของเรา และ temporality ของผลลัพธ์ งานของเธอไฮไลท์ ฉลองยิ่ง ความสำคัญของจริง และเธอมีจุดอ่อนสำหรับวัสดุ quotidian — ซึ่งเธอคิดว่า ศิลปะทำให้สามารถเข้าถึงผู้คนที่อาจไม่เป็นอย่างอื่นป้อนแกลเลอรี่ แต่ความมหัศจรรย์ของเธอทำงานอยู่ในลักษณะที่วัสดุทั่วไปนี้สามารถนำชีวิต เปลี่ยนตัวเอง และบังคับให้เราผ่อนจากวัตถุทางกายภาพ กายภาพของเราเอง ในรูปแบบใหม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคำพูดของบิล Dyrness ในเรื่องวันครบรอบของเรา "Olga หละไม่ได้เริ่มต้นจากความต้องการที่จะห่ออาคารในเทปไฟฟ้าของเติมช่องว่างขนาดใหญ่ที่มีคลื่นกระดาษยู่ยี่หรือแกลเลอรี่สอดคล้องกับกอดีของฝาขวดพลาสติก เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นศิลปินที่ทุกนับประสาหนึ่งดึงดูดความสนใจของโลกศิลปะใน Los Angeles และแม้แต่ยุโรป แต่สิบปีหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัยนี้เป็นสิ่งที่เธอได้กลายเป็น ... สองรูปแบบซึมทำงานของ Lah: ธรรมดาของสิ่งในชีวิตของเราและมันส่งผลชั่วคราว ไฮไลท์ของเธอทำงานแม้พระราชนิพนธ์, ความสำคัญของร่างกาย และเธอก็มีจุดอ่อนสำหรับวัสดุซึ่งประจำวันทำให้เธอคิดว่าศิลปะสามารถเข้าถึงคนที่อาจจะไม่เป็นอย่างอื่นใส่แกลเลอรี่ แต่ความมหัศจรรย์ของการทำงานของเธอที่อยู่ในวิธีการที่วัสดุที่พบบ่อยนี้สามารถนำไปใช้ชีวิตเปลี่ยนเองและบังคับให้เราได้สัมผัสวัตถุทางกายภาพและทางกายภาพของเราเองในรูปแบบใหม่. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในคำพูดของบิล dyrness ฉบับครบรอบของเรา " โอลลาไม่ได้เริ่มต้นที่ต้องการตัดอาคารในบทบรรณาธิการ เติมช่องว่างขนาดใหญ่ที่มีระลอกของกระดาษยู่ยี่ หรือสาย แกลลอรี่กับ swathes ของฝาขวดพลาสติก เธอไม่ได้ออกไปเป็นศิลปินเลยนับประสาหนึ่งจับใจความสนใจของโลกศิลปะใน Los Angeles และแม้กระทั่งยุโรป แต่ 10 ปีหลังจากจบจากวิทยาลัยนี้เป็นสิ่งที่เธอได้กลายเป็น . . . . . . . สองธีมแผ่ซ่านลางาน : ความเป็นธรรมดาของสิ่งในชีวิตของเรา และมันเป็นผลชั่วคราว . เธอทำงานไฮไลท์ , ฉลอง , ความสำคัญของพลศึกษา เธอมีจุดอ่อนเรื่องวัสดุธรรมดา ซึ่งเธอคิดว่าให้ศิลปะสามารถเข้าถึงผู้ที่อาจไม่เป็นอย่างอื่นใส่แกลลอรี่ แต่เวทมนตร์ของเธอทำงานอยู่ในทางวัสดุทั่วไปนี้สามารถนำมาให้ชีวิต เปลี่ยนเอง และบังคับให้เราประสบการณ์วัตถุทางกายภาพ และเร้าอารมณ์ ของเราเองในรูปแบบใหม่ " .