แม่กว่าจะเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ได้เป็นคนที่ดีนั้น ต้องใช้ทั้งความอดทน อดกลั้น มอบทั้งความรักความอบอุ่น ความห่วงใยและปราณาดีกับลูก ตั้งแต่เล็กจนโตแม่คอยเฝ้าประคบประหงอม ไม่ให้ภัยร้ายอันตรายใดๆมาทำร้ายตั้งแต่อยู่ในท้อง แม่ต้องอด ต้องทนกับอาการเจ็บปวดทรมานกว่าลูกจะได้ลืมตาดูโลก อยากทานอะไรก็ไม่ได้ทานตามใจตัวเอง ก็นึกถึงลูกเสมอเพราะกลัวทานลงปลูกจะไม่ได้สารอาหารที่มีประโยชน์ กลัวลูกจะได้รับอันตราย แต่สำหรับผู้เป็นแม่นั้น ทำทุกอย่างได้เพื่อลุกถึงแม่จะยากลำบากเพียงใด เมื่อโตขึ้นแม่ก็สอนให้เดิน สอนให้พูด สอนให้เขียน แล้วยังส่งเสียเรียนหนังสือ รีดเสื้อ ซักผ้า และหาเงินให้อีก และถ้าลูกอยากได้อะไร แม่ก็ทำให้อย่างดีที่สุด แต่ไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่ความเป็นแม่ และความเป็นแม่บ้านเลย จะค่อยแก้ปัญหา ทุกครั้งที่ลูกทุกข์แม่ทุกข์เป็นร้อยเท่า ลูกสุขก็แม่สุขเช่นกัน ความสุขของแม่คือการเห็นลูกประสบความสำเร็จในชีวิต มีหน้าที่การงานที่มั่นคง สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ และที่สำคัญเป็นดีต่อสังคม คนที่เป็นแม่ทุกคนก็หวังอย่างนี้ สำหรับแม่ของฉันนั้น ถือว่าฉันโชคดีที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ แม่เป็นผู้หญิงดีไปหมดทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงานบ้าน ทั้งที่ต้องทำมาหาเลี้ยงคนในครอบครัว ที่ต้องดูแลเอาใจใส่ ทั้งเรื่องเล็กไปจนถึงเรื่องใหญ่ ซึ่งท่านจะค่อยช่วยแก้ปัญหา ให้กำลังใจเมื่อลูกท้อเสมอท่านเป็นต้นแบบของฉันทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจที่จะตั้งใจเรียน ได้ผลการเรียนที่ดี สอบติดในมหาลัยที่ตั้งใจไว้ และทำงาน ถือว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิตให้ได้มีความสุขมากที่ได้มีแม่อยู่ข้างๆ การที่ฉันได้มีแม่คอยทำทุกอย่าง ฉันเคยถามตัวเองไหมว่าเราเคยทำดีให้แม่ชื้นบ้างแล้วหรือยัง ความสุขของลูกคือความสุขของแม่ เมื่อแม่กลับบ้านลองถามแม่ว่าเหนื่อยไหม กินอะไรมาหรือยัง ประโยคแค่นี้แม่ก็ดีใจมากแล้ว