The Light On The Moor Baskerville H

The Light On The Moor


Baskerville Hall Dartmoor
15 October 1889
My Dear Holmes,
I am now able to answer the question at the end of my last letter. I know why Barrymore signalled with a candle.
First, let me tell you about Sir Henry and Miss Stapleton. I told you that they are very friendly. I have found out that Sir Henry is in love with her. The truth is he wants to marry her.
Yesterday morning he said to me, 'I am going to see Miss Stapleton. I want to go alone.'
'But Mr Holmes told me to stay with you,' I said. 'You must not go across the moor on your own.'
'I shall go alone,' said Sir Henry, and he went out.
I did not know what to do. I waited for ten minutes, then I decided to follow him. I did not see everything, but this is what happened.
Sir Henry met Miss Stapleton on the moor. He asked her to marry him - he told me this afterwards. They walked towards Merripit House to see Mr Stapleton. They met him outside the house. Sir Henry told Stapleton the news.
I reached High Tor before Sir Henry met Stapleton, so I saw what happened next. I saw Sir Henry talking to Stapleton. Suddenly Stapleton became wild and angry. He shouted at Sir Henry. Then he took his sister's hand and pulled her towards Merripit House.
Sir Henry turned away and walked back towards the Hall. He saw me by High Tor. He was not angry that I had followed him.
'Watson,' he said, 'that man is mad. I told him that I want to marry his sister. He shouted at me. He told me never to see her again. I think he is mad.'
I said nothing and we walked back to the Hall. That afternoon, Stapleton came to the Hall. He wanted to speak to Sir Henry. He kept saying, 'I am sorry. I was very rude.' Then he invited Sir Henry to dinner at Merripit House on Friday night.
Now I will tell you the story of Barrymore. I told Sir Henry that I had seen Barrymore signal with a candle. Sir Henry said, 'We will wait for him tonight. If he signals again, we will catch him.'
Sir Henry and I did not go to bed. We sat waiting in Sir Henry's study until two o'clock in the morning. Then we heard footsteps outside the study. We listened. The footsteps went upstairs.
Sir Henry and I waited for two more minutes. Then we opened the door quietly, and went upstairs. We saw Barrymore by the large window at the end of the corridor. He had a candle in his hand and he was waving the candle in front of the window.
'What are you doing, Barrymore?' Sir Henry shouted.
Barrymore almost dropped the candle. He looked frightened. 'Nothing, Sir Henry,' he said. 'I'm checking the window, that's all.'
'You are signalling to someone on the moor,' said Sir Henry. 'Who is outside? Tell me!'
'No one, sir,' said Barrymore.
'Tell me,' said Sir Henry, 'or you shall leave this house tomorrow. Tell me now!'
'Sir Henry,' said another voice, 'please don't be angry with my husband. It is my fault.'
We turned and saw Mrs Barrymore. She was standing at the top of the stairs, holding her hands tightly together.
'My brother is outside, sir,' she said. 'My brother is Selden, the man who escaped from prison.'
'Selden - the murderer?' I said. 'And why do you signal to him at night?'
'My husband takes him food and clothes,' said Mrs Barrymore. 'We signal to tell him my husband is coming.'
'I understand,' said Sir Henry. 'He is your brother; you must try to help him. Go to your room. We will talk about this in the morning.'
The Barrymores left the room.
Sir Henry turned and spoke to me. 'I am sorry for them, but Selden is a murderer. I must try to catch him.'
'Look!' I said. 'Look out of the window. There is a light on the moor.'
Sir Henry looked. A small light was shining on the moor. It was near High Tor.
'That's him!' said Sir Henry. 'Come, Dr Watson, we will go to that light. Bring your revolver.'
We put on our coats quickly and went out onto the moor. The moon was bright and so we could see the path across the moor. Also, we could see the signal light. It was about a mile away.
'There!' said Sir Henry. 'Selden is there. Hurry!'
I followed Sir Henry along the path across the moor. I was worried. I did not want Sir Henry to go far on the moor at night.
At that moment, we heard a strange sound. It was a deep howling sound. It came from some distance away.
'What's that?' asked Sir Henry. There was fear in his voice.
I was afraid too. 'It sounds like a dog,' I said. 'It sounds like a very large dog. Shall we turn back?'
'No,' said Sir Henry. 'We are nearly there. Look!'
In front of us, we saw the signal light clearly. It came from a lamp which stood on a rock. Beside the rock was a man, but the man did not see us. He was looking in the other direction.
Again we heard that deep howling sound - the sound of a huge dog. The sound was much nearer now. We heard the sound again. It was coming nearer all the time! The man by the rock heard the sound as well. He picked up the lantern and jumped on the rock. He looked one way, then the other. Suddenly he jumped off the rock and started to run.
He ran towards High Tor. He was running away from us. But he was not running away because he saw us. He was running away from something else which we could not see.
'Quick, Dr Watson, follow him!' shouted Sir Henry. 'Get your revolver ready.'
We ran along the narrow path. Near us, we heard the deep howling sound. It was very near and very loud. Then we heard a scream. We stopped.
'Be careful, Dr Watson,' said Sir Henry. 'Let us go forward slowly.'
The night was silent. We walked forward slowly. There was something, or someone, lying near the bottom of the Tor. We went over to it. I held my revolver in front of me.
We found the body of a man at the foot of the Tor.
The man had fallen from the rocky hill. He was dead. His neck was broken.
We were sure that the man was Selden. He was dressed in Sir Henry's old clothes - the clothes that Sir Henry had given to Barrymore.
I have one last strange thing to tell you, Holmes.
I looked up at the Tor from which Selden had fallen. Up above, at the top of the Tor, stood a tall, thin man. I saw him only for a moment. Then he disappeared into the night. But I know I have seen him before. I will search for this strange man who walks on the moor at night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไฟบนเดอะมัวร์


Baskerville ฮอลล์ Dartmoor
จาก 1889 15 ตุลาคม
ฉันรักโฮลมส์,
ฉันตอนนี้สามารถตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายของฉันสุดท้าย ฉันรู้ว่าทำไม Barrymore signalled กับเทียน
ครั้งแรก ให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ Sir Henry และนางสาว Stapleton ฉันบอกคุณว่า จะดีขึ้น ฉันได้พบเซอร์เฮนรี่ว่ารักกับเธอ ความจริงก็คือ เขาอยากแต่งงานกับเธอ
เช้าวานนี้ได้พูดกับฉัน, ' ฉันจะดูนางสาว Stapleton อยากไปคนเดียว "
'แต่นายโฮลมส์บอกกับคุณ ผมพูด 'คุณต้องไม่ไปข้ามมัวร์ในของคุณเอง'
'ฉันจะไปคนเดียว กล่าวว่า Sir Henry และเขาออก
ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ฉันรอสิบนาที แล้วฉันตัดสินใจที่จะทำตามเขา ฉันไม่ได้เห็นทุกอย่าง แต่นี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น
เซอร์เฮนรี่พบนางสาว Stapleton บนมัวร์ เขาขอเธอแต่งงานกับเขา - เขาบอกฉันนี้ภายหลัง พวกเขาเดินเข้าไปหา Merripit House ไปดูนาย Stapleton พวกเขาได้พบเขานอกบ้าน เซอร์เฮนรี่บอก Stapleton ข่าว.
ฉันถึงต.สูงก่อนที่เซอร์เฮนรี่พบ Stapleton ผมเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ผมเห็นเซอร์เฮนรี่พูดกับ Stapleton ก็ Stapleton เป็นป่า และโกรธ เขาตะโกนที่ Sir Henry แล้วเขาเอามือน้องสาวของเขา และดึงเธอไป Merripit บ้าน
Sir Henry เปิดเก็บ และเดินกลับไปห้องโถง เขาเห็นฉัน โดยต.สูง เขาไม่โกรธที่ผมก็ตามเขา
'วัตสัน เขากล่าวว่า, ' ว่าคนบ้า ผมบอกว่า อยากจะแต่งงานกับน้องสาวของเขา เขาตะโกนที เขาบอกฉันไม่เคยจะเห็นเธออีกครั้ง ผมคิดว่า เขาเป็นบ้า '
กล่าวว่า ไม่มีอะไร และเราเดินกลับไปที่ห้องโถง ที่มายามบ่าย Stapleton ศาลา เขาอยากพูดคุยกับ Sir Henry เขาเก็บไว้บอกว่า, ' ขอ ผมครับ ' แล้วเขาเชิญ Sir Henry เย็น Merripit เฮ้าส์ในคืนวันศุกร์
ตอนนี้ผมจะบอกคุณเรื่อง Barrymore ฉันบอกว่า รักเฮนรี่ว่า ฉันได้เห็น Barrymore สัญญาณกับเทียน เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า, "เราจะรอให้เขาคืนนี้ ถ้าเขาสัญญาณอีกครั้ง เราจะจับเขา '
รักเฮนรี่และได้ไปนอน เรานั่งรอในการศึกษาของ Sir Henry จนถึงสองโมงเช้า แล้ว เราได้ยินอย่างภายนอกการศึกษา เราฟัง รอยเท้าไปชั้นบน
รักเฮนรี่และรอสองนาทีมากขึ้น เราเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ แล้วไปชั้นบน เราเห็น Barrymore หน้าต่างขนาดใหญ่ที่สุดของทางเดิน เขาเทียนในมือของเขา และเขาถูกโบกเทียนหน้าหน้าต่าง
'จะทำอะไร Barrymore' เซอร์เฮนรีตะโกน
Barrymore เกือบหลุดเทียน เขาดูกลัว 'ไม่มีอะไร เซอร์เฮนรี เขากล่าวว่า 'ฉันกำลังตรวจหน้าต่าง ที่ทั้งหมด'
'คุณจะแดงไปคนในมัวร์ กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก ' ที่อยู่ภายนอกหรือไม่ บอกฉัน!'
'ไม่มีใคร รัก กล่าว Barrymore
' บอกฉัน' กล่าวว่า Sir Henry, ' หรือคุณจะออกจากบ้านวันพรุ่งนี้ บอกฉันเดี๋ยวนี้!'
'Sir Henry กล่าวว่า เสียงอื่น, ' กรุณาไม่โกรธกับสามี มันเป็นความผิดของฉัน.'
เราเปิด และเห็น Barrymore นาง เธอยืนที่บันได จับมือเธอแน่นเข้าด้วยกัน
'น้องนอก รัก เธอกล่าวว่า 'น้องเป็น Selden คนที่หลบหนีจากคุก'
' Selden - ฆาตกร' ผมพูด "และทำไมทำคุณสัญญาณเขาในเวลากลางคืนหรือไม่"
'สามีใช้เขาอาหารและเสื้อผ้า กล่าวว่า Barrymore นาง 'เราส่งสัญญาณไปบอกสามีของฉันมา'
'ฉันเข้าใจ กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก ' เขาเป็นพี่ คุณต้องพยายามช่วยให้เขา ไปห้องพัก เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนเช้า '
แบร์รี่มอร์สที่เหลือห้อง.
Sir Henry เปิด และพูดกับฉัน ' ขอสำหรับพวกเขา แต่ Selden เป็นฆาตกร ต้องพยายามจับเขา '
'ดู ' ฉันเคยพูด ' มองออกจากหน้าต่าง มีไฟบนมัวร์ '
รักเฮนรี่มอง ไฟขนาดเล็กส่องแสงบนมัวร์ มันใกล้สูงทอร์
'ที่เขา ' ว่า Sir Henry ' มา Dr Watson เราจะไปแสงนั้น นำ revolver ของคุณ '
เราใส่เสื้อของเราได้อย่างรวดเร็ว และออกไปสู่มัวร์ ดวงจันทร์สว่าง และดังนั้น เราสามารถดูเส้นทางข้ามมัวร์ ยัง เราได้เห็นไฟสัญญาณ มันเกี่ยวกับไมล์ไป
รักเฮนรี่กล่าวว่า 'มี ' ' Selden มี รีบ!'
I ตาม Sir Henry ตามเส้นทางข้ามมัวร์ ผมกังวล ไม่ได้ต้องรักเฮนรี่ไปไกลแบบมัวร์ที่คืน
ในขณะนั้น เราได้ยินเสียงแปลก ๆ ก็ลึกเสียงเห่าหอน มันมาจากทางบางอย่างเก็บ
'นั่นคืออะไร' ถาม Sir Henry มีความกลัวในเสียงของเขา
กลัวเกินไป 'มันเสียงเหมือนสุนัข ฉันกล่าว ' มันคล้ายสุนัขมากขึ้น จะเรากลับ?'
'ไม่ กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก ' เรามีเกือบ ดู!'
ในหน้าของเรา เราเห็นสัญญาณไฟได้ชัดเจน มันมาจากโคมไฟที่ยืนบนก้อนหิน นอกจากหินถูกมนุษย์ แต่คนไม่ได้เห็นเรา เขาถูกมองในอื่น ๆ ทิศทาง
อีก เราได้ยินลึกที่เห่าหอนเสียง - เสียงสุนัขขนาดใหญ่ เสียงถูกเอื้อมมากตอนนี้ เราได้ยินเสียงอีกครั้ง มันกำลังเอื้อมตลอดเวลา คน โดยหินได้ยินเสียงเช่น เขารับโคมไฟ และเพิ่มขึ้นบนหิน เขาดูวิธีหนึ่ง แล้วอีก ก็เขาไปออกร็อค และเริ่มที่จะทำ
เขาวิ่งไปทางต.สูง เขาได้ทำงานจากเรา แต่เขาไม่ทำไป เพราะเขาเห็นเรา เขามีการทำงานจากสิ่งที่เราอาจไม่เห็นได้
'ด่วน Dr Watson ตามเขา ' ตะโกนรักเฮนรี่ได้ 'เตรียม revolver ของคุณ'
เราวิ่งตามเส้นทางแคบ ใกล้เรา เราได้ยินเสียงเห่าหอนลึก มันใกล้มาก และเสียงดังมาก แล้ว เราได้ยินกรี๊ด เราหยุด
' ระวัง Dr Watson กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก 'ให้เราไปข้างหน้าอย่างช้าๆ'
คืนสภาพได้ เราเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ มีบางสิ่งบางอย่าง หรือบุคคล อยู่ใกล้ด้านล่างของต. เราก็ผ่านไป ผมจัดของฉัน revolver หน้า me.
เราพบร่างของชายคนหนึ่งที่เท้าของต.
ชายคนนั้นได้ลดลงจากเนินเขาหิน เขาได้ตายไป คอของเขาถูกตัดขาด
เราไม่แน่ใจว่าที่คนถูก Selden เขาถูกแต่งใน Sir Henry เก่าเสื้อผ้า - เสื้อผ้าที่ Sir Henry ได้ให้ Barrymore.
มีหนึ่งสิ่งสุดท้ายที่แปลกจะบอกคุณ โฮลมส์
มองขึ้นที่ต. Selden ได้ลดลง ขึ้นด้านบน ด้านบนของทอร์ ยืนสูง บางคน ผมเห็นเขาสำหรับครู่ แล้ว เขาหายไปในเวลากลางคืน แต่ฉันรู้ว่า ฉันได้เห็นเขาก่อน ฉันจะค้นหาคนนี้แปลกที่เดินในมัวร์ในยามค่ำคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไฟมัวร์ฮอลล์บาสเกอร์วิดาร์ตมัวร์15 ตุลาคม 1889 ที่รักโฮล์มส์ตอนนี้ผมสามารถที่จะตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายฉบับสุดท้ายของฉัน ฉันรู้ว่าทำไมแบรี่มอร์ส่งสัญญาณกับเทียนแรกให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับเซอร์เฮนรี่และนางสาวสเตเปิล ฉันบอกคุณว่าพวกเขามีความเป็นมิตรมาก ฉันได้พบว่าเซอร์เฮนรี่อยู่ในห้วงรักกับเธอ ความจริงก็คือเขาต้องการจะแต่งงานกับเธอเมื่อเช้าวานนี้เขาบอกกับผมว่า 'ฉันกำลังจะไปดูมิสเตเปิลตัน ผมต้องการที่จะไปคนเดียว '. 'แต่นายโฮล์มส์บอกว่าฉันจะอยู่กับท่านว่าเรากล่าวว่า 'คุณต้องไม่ไปทั่วทุ่งด้วยตัวคุณเอง'. 'ฉันจะไปคนเดียว' กล่าวว่าเซอร์เฮนรี่และเขาก็เดินออกไปฉันไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร ฉันรอสิบนาทีจากนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำตามเขา ผมไม่ได้เห็นทุกอย่าง แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเซอร์เฮนรี่ได้พบนางสาวเตเปิลตันอยู่ในทุ่ง เขาขอให้เธอแต่งงานกับเขา - เขาบอกฉันนี้หลังจากนั้น พวกเขาเดินไป Merripit บ้านที่จะเห็นนายสเตเปิล พวกเขาได้พบกับเขาอยู่นอกบ้าน เซอร์เฮนรี่บอกเตเปิลตันข่าวที่ฉันไปถึงสูงทอร์ก่อนที่จะพบกับเซอร์เฮนรี่สเตเปิลดังนั้นฉันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ผมเห็นเซอร์เฮนรี่พูดคุยกับสเตเปิล ทันใดนั้นเตเปิลตันกลายเป็นป่าและโกรธ เขาตะโกนที่เซอร์เฮนรี่ แล้วเขาก็เอามือของน้องสาวของเขาและดึงเธอต่อ Merripit บ้านเซอร์เฮนรี่หันไปและเดินกลับไปที่ฮอลล์ เขาเห็นฉันโดยสูงทอ เขาไม่ได้โกรธที่ผมเดินตามเขา'วัตสัน' เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนบ้า ฉันบอกเขาว่าฉันต้องการที่จะแต่งงานกับน้องสาวของเขา เขาตะโกนมาที่ผม เขาบอกฉันไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง ฉันคิดว่าเขาเป็นคนบ้า. ผมบอกว่าไม่มีอะไรและเราเดินกลับไปที่ฮอลล์ บ่ายวันนั้นมาถึงสเตเปิลฮอลล์ เขาต้องการที่จะพูดคุยกับเซอร์เฮนรี่ เขายังคงพูดว่า 'ฉันขอโทษ ผมหยาบมาก. จากนั้นเขาได้รับเชิญเซอร์เฮนรี่ไปรับประทานอาหารค่ำที่ Merripit บ้านในคืนวันศุกร์ตอนนี้ผมจะบอกคุณเรื่องของแบรี่มอร์ ผมบอกเซอร์เฮนรี่ที่ฉันได้เห็นสัญญาณแบรี่มอร์กับเทียน เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า "เราจะรอให้เขาในคืนนี้ ถ้าเขาส่งสัญญาณอีกครั้งเราจะจับเขา. เซอร์เฮนรี่และผมไม่ได้ไปที่เตียง เรามานั่งรออยู่ในการศึกษาเซอร์เฮนรี่จนกระทั่ง 02:00 ในตอนเช้า จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงฝีเท้านอกการศึกษา เราฟัง เสียงฝีเท้าเดินขึ้นบันไดเซอร์เฮนรี่และผมรอคอยเป็นเวลาสองนาที จากนั้นเราก็เปิดประตูอย่างเงียบ ๆ และไปชั้นบน เราเห็นแบรี่มอร์ริมหน้าต่างขนาดใหญ่ที่ส่วนท้ายของทางเดิน เขามีเทียนในมือของเขาและเขาก็โบกเทียนในด้านหน้าของหน้าต่าง'คุณกำลังทำอะไร, แบรี่มอร์? เซอร์เฮนรี่ตะโกนแบรี่มอร์เกือบจะลดลงเทียน เขามองกลัว 'ไม่มีอะไรที่เซอร์เฮนรี่,' เขากล่าวว่า 'ฉันกำลังตรวจสอบหน้าต่างที่ทั้งหมด. 'คุณส่งสัญญาณให้คนในทุ่ง' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'ใครนอก? บอกฉัน! ' 'ไม่มีใครครับ' กล่าวว่าแบรี่มอร์'บอก' กล่าวว่าเซอร์เฮนรี่ 'หรือคุณจะออกจากบ้านหลังนี้ในวันพรุ่งนี้ บอกฉันตอนนี้! ' 'เซอร์เฮนรี่ "เสียงอื่น" ได้โปรดอย่าโกรธกับสามีของฉัน มันเป็นความผิดของฉัน. เราหันและเห็นนางแบรี่มอร์ เธอกำลังยืนอยู่ที่ด้านบนของบันไดจับมือเธอไว้แน่นด้วยกันพี่ชายของผมอยู่ข้างนอกครับ "เธอกล่าวว่า 'พี่ชายของฉันคือเซลเด้นผู้ชายคนหนึ่งที่หนีออกมาจากคุก'. 'เซลเด้น - ฆาตกร'? ผมบอกว่า 'และทำไมคุณส่งสัญญาณให้เขาในเวลากลางคืน?' 'สามีของฉันพาเขาอาหารและเสื้อผ้า,' นางแบรี่มอร์กล่าวว่า "เราส่งสัญญาณที่จะบอกเขาสามีของฉันจะมา. 'ฉันเข้าใจ' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'เขาเป็นพี่ชายของคุณ คุณต้องพยายามที่จะช่วยเขา ไปที่ห้องของคุณ เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนเช้า. Barrymores ออกจากห้องไปเซอร์เฮนรี่หันมาพูดกับฉัน 'ฉันขอโทษสำหรับพวกเขา แต่เซลเด้นเป็นฆาตกร ฉันต้องพยายามที่จะจับเขา. 'ดู! ผมบอกว่า 'มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแสงในทุ่งเป็น. เซอร์เฮนรี่มอง แสงเล็ก ๆ ที่ส่องแสงอยู่ในทุ่ง มันอยู่ใกล้สูงทอร์'นั่นคือเขา!' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'มา Dr Watson เราจะไปถึงจุดที่ นำปืนของคุณ. เราวางอยู่บนเสื้อของเราได้อย่างรวดเร็วและเดินออกไปยังทุ่ง ดวงจันทร์สว่างและเพื่อให้เราสามารถมองเห็นเส้นทางข้ามทุ่ง นอกจากนี้เรายังจะได้เห็นสัญญาณไฟ มันเป็นเรื่องของไมล์ไป"มี! เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'เซลเด้นจะมี รีบ! ' ผมทำตามเซอร์เฮนรี่ตามเส้นทางข้ามทุ่ง ฉันเป็นห่วง ฉันไม่อยากให้เซอร์เฮนรี่ไปไกลในทุ่งในเวลากลางคืนในขณะนั้นเราได้ยินเสียงแปลก ๆ มันเป็นเสียงที่ลึกยิ่งใหญ่ มันมาจากห่างออกไป'คืออะไร? ถามเซอร์เฮนรี่ มีความกลัวในเสียงของเขาก็คือผมกลัวเกินไป 'มันเสียงเหมือนสุนัข' ฉันกล่าวว่า 'มันเสียงเหมือนสุนัขที่มีขนาดใหญ่มาก เราจะหันหลังกลับ ' เซอร์เฮนรี่ 'ไม่' กล่าวว่า "เราเกือบจะมี ดู! ' ในด้านหน้าของเราเราเห็นสัญญาณไฟชัดเจน มันมาจากโคมไฟที่ยืนอยู่บนหิน ข้างหินเป็นคนที่มี แต่คนที่ไม่เห็นเรา เขาได้รับการมองในทิศทางอื่น ๆอีกครั้งเราได้ยินมาว่าเสียงหอนลึก - เสียงของสุนัขขนาดใหญ่ เสียงได้มากตอนนี้ใกล้ เราได้ยินเสียงอีกครั้ง มันก็มาใกล้ตลอดเวลา! มนุษย์หินได้ยินเสียงได้เป็นอย่างดี เขาหยิบขึ้นมาโคมไฟและกระโดดบนหิน เขามองวิธีหนึ่งแล้วอื่น ๆ ทันใดนั้นเขากระโดดลงจากหินและเริ่มวิ่งเขาวิ่งไปสูงทอ เขากำลังวิ่งออกไปจากเรา แต่เขาไม่ได้วิ่งหนีเพราะเขาเห็นเรา เขาเป็นคนที่วิ่งหนีจากสิ่งอื่นที่เราไม่สามารถมองเห็น'เร็ว, Dr Watson, ตามเขา! ตะโกนเซอร์เฮนรี่ 'รับปืนของคุณพร้อม. เราวิ่งไปตามทางเดินแคบ ๆ ใกล้กับเราเราได้ยินเสียงลึกยิ่งใหญ่ มันเป็นมากใกล้และดังมาก จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง เราหยุด'ระวัง Dr Watson,' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'ให้เราก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ. คืนเงียบ เราเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ มีอะไรบางอย่างหรือใครบางคนนอนอยู่ด้านล่างของทอ เราเดินไปกับมัน ฉันถือปืนของฉันในด้านหน้าของฉันเราพบศพของชายคนหนึ่งที่เท้าของทอร์คนได้ลดลงจากเนินหิน เขาเป็นคนที่ตายแล้ว คอของเขาถูกทำลายเราจะมั่นใจได้ว่าชายคนนั้นเซลเด้น เขาได้รับการสวมใส่เสื้อผ้าเก่าเซอร์เฮนรี่ - เสื้อผ้าที่เซอร์เฮนรี่ได้มอบให้กับแบรี่มอร์ฉันมีสิ่งที่แปลกสุดท้ายที่จะบอกคุณโฮล์มส์ผมมองขึ้นที่ทอจากที่เซลเด้นได้ลดลง ขึ้นไปข้างบนที่ด้านบนของทอร์ยืนสูงชายร่างผอม ฉันเห็นเขาเพียงชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หายไปในเวลากลางคืน แต่ฉันรู้ว่าฉันได้เห็นเขามาก่อน ฉันจะค้นหาชายแปลกหน้านี้ที่เดินอยู่ในทุ่งในเวลากลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงในทุ่ง


วิลฮอลล์ 15 ตุลาคม 2432 ดาร์ทมัวร์

ที่รักโฮล์มส์
ตอนนี้ผมสามารถตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายสุดท้ายของฉัน ผมรู้ว่าทำไม แบร์รีมอร์ส่งสัญญาณกับเทียน .
แรกให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ เซอร์ เฮนรี และ นางสาว Stapleton . ฉันบอกคุณว่าพวกเขาจะเป็นกันเองมาก ฉันได้พบว่า เซอร์ เฮนรี มีความรักกับเธอ ความจริงเขาอยากแต่งงานกับหล่อน
เช้าเมื่อวาน เขาบอกผมว่าผมจะได้เห็นคุณ Stapleton . ผมอยากไปคนเดียว '
' แต่โฮมส์บอกให้ผมอยู่กับคุณ , ' ผมพูด ' คุณไม่ต้องไปผ่านทุ่งเอง . '
' ผมจะไปคนเดียว ' เซอร์เฮนรี และเขาออกไป .
ผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ ผมรอมาสิบนาทีแล้ว ฉันตัดสินใจที่จะตามเขาไป ผมไม่ได้ดูทุกเรื่อง แต่นี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น .
เซอร์ เฮนรี พบกับคุณ Stapleton ในมัวร์ เขาขอเธอแต่งงานกับเขา - เขาบอกฉันทีหลัง พวกเขาเดินไปบ้าน merripit เห็นนายสเตเปิล . พวกเขาเจอเขาข้างนอกบ้าน ท่านเฮนรี่บอกสเตเปิลข่าว .
ผมถึง TOR สูงก่อนครับ เฮนรี่ เจอสเตเปิล , ดังนั้นฉันได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ผมเห็นท่านเฮนรี่พูดกับสเตเปิล . ถึงสเตเปิลกลายเป็นป่า และโกรธเขาตะโกนใส่ เซอร์ เฮนรี่ แล้วเขาก็จับมือของน้องสาวของเขาและดึงเธอสู่บ้าน merripit .
ท่านเฮนรี่หันกลับและเดินกลับสู่ห้องโถง เขาเห็นฉันโดยถือว่าสูง เขาไม่ได้โกรธที่ฉันตามเขามา . .
' วัตสัน ' เขาพูด ' เป็นผู้ชายที่บ้า ฉันบอกเขาว่าฉันอยากแต่งงานกับพี่สาวของเขา เขาตะโกนใส่ฉัน เขาบอกว่าไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง ฉันคิดว่าเขาโกรธ '
.ฉันบอกว่าไม่มีอะไร แล้วเราก็เดินกลับไปที่ห้องโถง บ่ายวันนั้น สเตเปิลมาหอประชุม เขาต้องการพูดกับท่าน เฮนรี่ เขาเอาแต่พูดว่า ' ฉันขอโทษ ฉันหยาบคายมาก แล้วเขาเชิญท่านเฮนรี่ไปทานข้าวที่บ้าน merripit คืนวันศุกร์ .
ตอนนี้ผมจะบอกคุณเรื่องราวของ แบร์รีมอร์ . ผมบอกท่านเฮนรี่ที่ฉันเคยเห็น แบร์รีมอร์สัญญาณกับเทียน เซอร์ เฮนรี กล่าวว่า " เราจะรอเขาคืนนี้ถ้าเขาให้สัญญาณอีกครั้ง เราจะจับเขา '
เซอร์ เฮนรี และผมไม่ได้ไปที่เตียง เรานั่งรอในการศึกษาของ เซอร์ เฮนรี่ จนถึงตีสอง แล้วเราได้ยินเสียงฝีเท้านอกเรียน เราได้ฟังกัน เท้าขึ้นไปข้างบน
ท่านเฮนรี่ แล้วก็รออีก 2 นาที แล้วเราเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบๆ และเดินขึ้นไปข้างบน เราเห็น แบร์รีมอร์ โดยหน้าต่างขนาดใหญ่ที่ส่วนท้ายของทางเดินเขามีเทียนในมือของเขา และเขาก็โบกเทียนในด้านหน้าของหน้าต่าง .
' คุณกำลังทำอะไร แบร์รีมอร์ ' ? ท่านเฮนรี่ตะโกน
แบร์รีมอร์เกือบทำเทียน เขาดูหวาดกลัว . . . ไม่มีอะไรครับ เฮนรี่ ' ' เขากล่าวว่า ผมตรวจสอบหน้าต่างนั่น . . . '
' คุณเป็นสัญญาณให้คนใน Moor , ' ' เซอร์ เฮนรี่ ใครอยู่ข้างนอก ? บอกชั้น
' ไม่มีครับ ' แบร์รีมอร์ .
' บอก' เซอร์เฮนรี ' หรือคุณจะออกจากบ้านพรุ่งนี้ บอกมาเดี๋ยวนี้ !
' เซอร์เฮนรี ' เสียงอื่น โปรดอย่าได้โกรธกับสามีของฉัน มันเป็นความผิดของฉัน . '
เราหันไปเห็นนาง Barrymore . เธอยืนอยู่ที่บันไดขั้นบนสุด จับมือของเธอไว้แน่น .
' น้องชายของฉันอยู่ข้างนอกครับ ' ' เธอกล่าวว่า พี่ชายของฉันเป็นที่ตั้ง คนที่หลบหนีจากคุก '
' ที่ตั้ง - ฆาตกร' ' ผมพูด และทำไมคุณถึงสัญญาณเขาตอนกลางคืน ?
' สามีพาเขาอาหารและเสื้อผ้า ' คุณนายแบร์รีมอร์” เราส่งสัญญาณบอกสามีของฉันจะมา '
' ฉันเข้าใจ ' เซอร์เฮนรี’ เขาเป็นน้องชายของคุณ ; คุณจะต้องพยายามที่จะช่วยเขา ไปที่ห้องของคุณ เราค่อยคุยกันตอนเช้า . . .

barrymores ออกจากห้อง เซอร์ เฮนรี และหันมาคุยกับฉัน ฉันขอโทษสำหรับพวกเขาแต่ที่ตั้งเป็นฆาตกร ฉันต้องพยายามที่จะจับเขา . '
' มอง ' ! ฉันบอกว่า . . . มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแสงในทุ่ง '
เซอร์ เฮนรี ดู แสงไฟดวงเล็กส่องในมัวร์ มันใกล้ Tor สูง .
' เขา ' ! กล่าวว่า ' ท่านเฮนรี่ มา ดร. วัตสัน เราจะไปที่แสงนั้น เอาปืนของคุณ . '
เราใส่เสื้อของเราได้อย่างรวดเร็ว และจะเดินออกไป มัวร์พระจันทร์สดใส และเราจะได้เห็นเส้นทางข้ามบึง นอกจากนี้ เราอาจจะเห็นสัญญาณไฟ มันเกี่ยวกับไมล์ .
' มี ' ! กล่าวว่า ' ท่านเฮนรี่ ที่ตั้งอยู่ตรงนั้น เร็วเข้า !
ผมตามท่านเฮนรี่ตามเส้นทางข้ามบึง ฉันเป็นกังวล ผมไม่ต้องการครับ เฮนรี่ไปไกลในทุ่งในเวลากลางคืน .
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นเสียงลึกเสียงมันมาจากบางระยะห่าง .
' อะไร ? ' ถามท่านเฮนรี่ มีความกลัวในเสียงของเขา .
ผมกลัว . . . มันฟังดูเหมือนหมา ' ' ผมพูด มันฟังดูเหมือนหมามาก เรากลับไป ?
' ไม่ ' ' เซอร์ เฮนรี่ เราเกือบถึงแล้ว ดู !
หน้าเรา เราเห็นไฟสัญญาณได้อย่างชัดเจน มันมาจากโคมไฟที่ยืนอยู่บนโขดหิน นอกจากหินเป็นผู้ชายแต่เค้าไม่เห็นเรา เขาก็มองไปในทิศทางอื่น ๆ .
อีก เราได้ยินว่าลึกหอนเสียง - เสียงสุนัขขนาดใหญ่ เสียงนั้นใกล้เข้ามาแล้ว เราได้ยินเสียงอีกครั้ง มันใกล้ตลอดเวลา ผู้ชายโดยหินได้ยินเสียงได้เป็นอย่างดี เขาหยิบโคมไฟและกระโดดลงบนหิน เขาดูวิธีหนึ่งแล้วอื่น ๆอยู่ดีๆเขาก็กระโดดออกจากหิน และเริ่มวิ่ง
เขาวิ่งไปต่อสูง เขากำลังหนีจากเรา แต่เขาก็ไม่หนี เพราะเขาเห็นเรา เขากำลังหนีอะไรบางอย่าง ซึ่งเราไม่อาจเห็น .
' ด่วน ดร. วัตสัน ตามเขาไป ! ตะโกนว่า ' ท่านเฮนรี่ เอาปืนของคุณพร้อม '
เราขับรถไปตามเส้นทางแคบๆ ใกล้เรา เราได้ยินเสียงลึกเสียงมันใกล้มาก และดังมาก แล้วเราได้ยินเสียงกรีดร้อง เราหยุด .
' ระวัง ดร. วัตสัน ' ' เซอร์ เฮนรี่ ให้เราก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ . . . '
ตอนกลางคืนเงียบ เราเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ มีอะไร หรือใคร โกหก ใกล้กับด้านล่างของโต๋ . พวกเราไปที่นั้น ฉันถือปืนของฉันต่อหน้าฉัน .
เราพบร่างของชายที่เท้าของ TOR .
ผู้ชายตกจากเนินหิน เขาตายแล้ว คอเขาหัก
เรามั่นใจว่าชายหนุ่มที่ตั้ง . เขาอยู่ในชุดเสื้อผ้าเก่าๆ เซอร์ เฮนรี่ เสื้อผ้าที่ เซอร์ เฮนรี ได้แก่ แบร์รีมอร์ .
ฉันยังมีอีกสิ่งที่แปลกที่จะบอกคุณ Holmes .
ผมมองขึ้นไปที่ร่าง TOR ซึ่งที่ตั้งได้ลดลง . ขึ้นไปที่ด้านบนของเว็บ , ยืนสูง บางพวกผมเห็นเขาเพียงชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเขาก็หายไปในตอนกลางคืน แต่ผมรู้ ผมเคยเห็นเขามาก่อน ผมจะค้นหานี้แปลก คนที่เดินในทุ่งในตอนกลางคืน