de Nemours and Company (Du Pont). H

de Nemours and Company (Du Pont). He had earned a PhD from Ohio State University in 1936, and in 1938 when he stumbled upon Teflon, he was still only 27 years old. Plunkett's area was refrigerants. Many chemicals that were used as refrigerants before the 1930s were dangerously explosive. Du Pont and General Motors had developed a new type of non-flammable refrigerant, a form of Freon called refrigerant 114. Refrigerant 114 was tied up in an exclusive arrangement with General Motor's Frigidaire division, and at the time could not be marketed to other manufacturers. Plunkett endeavored to come up with a different form of refrigerant 114 that would get around Frigidaire's patent control. The technical name for refrigerant 114 was tetrafluorodichloroethane. Plunkett hoped to make a similar refrigerant by reacting hydrochloric acid with a compound called tetrafluoroethylene, or TFE. TFE itself was a little known substance, and Plunkett decided his first task was to make a large amount of this gas. The chemist thought he might as well make a hundred pounds of the gas, to be sure to have enough for all his chemical tests, and for toxicological tests as well. He stored the gas in metal cans with a valve release, much like the cans used commercially today for pressurized sprays like hair spray. Plunkett kept the cans on dry ice, to cool and liquefy the TFE gas. His refrigerant experiment required Plunkett and his assistant to release the TFE gas from the cans into a heated chamber. On the morning of April 6, 1938, Plunkett found he could not get the gas out of the can. To Plunkett and his assistant's mystification, the gas had transformed overnight into a white, flaky powder. The TFE had polymerized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดอเนมูร์และบริษัท (Du Pont) เขาได้รับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอในปี 1936 และใน 1938 เมื่อพบเทฟลอน เขาก็อายุเพียง 27 ปี บริเวณของ Plunkett เป็นสารทำความเย็น สารเคมีจำนวนมากที่ใช้เป็นสารทำความเย็นก่อนปี 1930 ระเบิดอันตรายได้ Du Pont และมอเตอร์ทั่วไปได้พัฒนารูปแบบใหม่ของสารทำความเย็นไม่ติดไฟ รูปแบบของออนเรียกว่าสารทำความเย็น 114 สารทำความเย็น 114 ผูกขึ้นในข้อตกลงพิเศษกับพิธีกรทั่วไปมอเตอร์ และเวลาอาจไม่จะวางตลาดให้ผู้ผลิตรายอื่น Plunkett ขะมักเขม้นมา ด้วยแบบที่แตกต่างของ 114 สารทำความเย็นที่จะได้รับรอบควบคุมสิทธิบัตรของพิธีกร ชื่อทางเทคนิคสำหรับสารทำความเย็น 114 ถูก tetrafluorodichloroethane Plunkett หวังจะทำให้สารทำความเย็นคล้ายกัน โดยกรดไฮโดรคลอริกทำปฏิกิริยากับ tetrafluoroethylene เรียกว่าการผสม หรือ TFE TFE เองเป็นสารที่รู้จักกันน้อย และ Plunkett ตัดสินใจงานแรกของเขาคือการ ทำให้ก๊าซนี้เป็นจำนวนมาก นักเคมีคิดว่า เขาอาจเป็นอย่างดีให้ร้อยปอนด์ของก๊าซ ต้องมีเพียงพอ สำหรับการทดสอบทางเคมีทั้งหมดของเขา และการทดสอบทางพิษวิทยาเป็นอย่างดี เขาสามารถเก็บก๊าซในกระป๋องโลหะออกจำหน่ายวาล์ว เหมือนกระป๋องที่ใช้ในเชิงพาณิชย์วันนี้สำหรับแรงดันสเปรย์เช่นสเปรย์ฉีดผม Plunkett เก็บกระป๋องในน้ำแข็งแห้ง เย็น และ liquefy ก๊าซ TFE เขาทดลองสารทำความเย็นต้อง Plunkett และผู้ช่วยของเขาที่จะปล่อยก๊าซ TFE จากกระป๋องเข้าสู่ห้องอุ่น ในตอนเช้าของ 6 เมษายน 1938, Plunkett พบเขาไม่สามารถรับก๊าซจากสามารถ Plunkett และผู้ช่วยของเขา mystification ก๊าซได้เปลี่ยนพักค้างคืนเป็นผงสีขาว ไม่สม่ำเสมอ การ TFE ได้ polymerized

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

de Nemours และ บริษัท (Du Pont) เขาได้รับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอในปี 1936 และในปี 1938 เมื่อเขาสะดุดเทฟลอนที่เขายังอายุเพียง 27 ปี พื้นที่เก็ทท์เป็นสารทำความเย็น สารเคมีหลายชนิดที่ถูกนำมาใช้เป็นสารทำความเย็นก่อนช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นระเบิดอันตราย Du Pont และ General Motors ได้พัฒนารูปแบบใหม่ของสารทำความเย็นไม่ติดไฟรูปแบบของฟรีออนที่เรียกว่าสารทำความเย็น 114. เย็น 114 ถูกผูกขึ้นในการจัดพิเศษกับ General Motor กอง Frigidaire และในช่วงเวลาที่ไม่สามารถทำการตลาดให้กับผู้ผลิตอื่น ๆ . เก็ทท์พยายามที่จะเกิดขึ้นกับรูปแบบของสารทำความเย็น 114 ที่จะได้รับรอบการควบคุมสิทธิบัตร Frigidaire ของ ชื่อทางเทคนิคสำหรับสารทำความเย็น 114 เป็น tetrafluorodichloroethane เก็ทท์หวังว่าจะทำให้สารทำความเย็นที่คล้ายกันโดยปฏิกิริยากรดไฮโดรคลอด้วยสารประกอบที่เรียกว่า tetrafluoroethylene หรือ TFE TFE เองก็เป็นสารที่รู้จักกันน้อยและเก็ทท์ตัดสินใจงานแรกของเขาคือการทำให้จำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่ของก๊าซนี้ นักเคมีคิดว่าเขาเป็นอย่างดีอาจจะทำให้ปอนด์ร้อยของก๊าซเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีเพียงพอสำหรับการทดสอบสารเคมีทั้งหมดของเขาและสำหรับการทดสอบทางพิษวิทยาได้เป็นอย่างดี เขาเก็บไว้ก๊าซในกระป๋องโลหะด้วยการเปิดวาล์วเหมือนกระป๋องใช้ในเชิงพาณิชย์ในวันนี้สำหรับสเปรย์ที่มีแรงดันเช่นสเปรย์ผม เก็ทท์เก็บไว้บนน้ำแข็งกระป๋องแห้งให้เย็นและของเหลวก๊าซ TFE การทดสอบสารทำความเย็นของเขาต้องเก็ทท์และผู้ช่วยของเขาที่จะปล่อยก๊าซ TFE จากกระป๋องเข้าไปในห้องอุ่น ในเช้าวันที่ 6 เมษายน 1938 ที่เก็ทท์พบว่าเขาไม่สามารถรับก๊าซจากกระป๋อง จะเก็ทท์และผู้ช่วยของเขาร่ายมนตร์ของก๊าซได้ในชั่วข้ามคืนกลายเป็นสีขาว, ผงขุย TFE ได้ polymerized