Punctuation use in poetry should be

Punctuation use in poetry should be the same as in prose. It should add to and compliment the piece. But given that poetry is dependent on the style of the author, punctuation is not necessarily a part of it. Authors can omit the punctuations entirely and depend on line ends and breaks to signify the pauses.Some authors find it cumbersome to bother punctuating their work while others can pepper them. I have encountered poems with commas after each word. There was even one with nothing on it but just one word "I" and a comma.

There are authors who depend on the "spoken" piece. Their rhyme scheme and meter is so dependent on how they hear their poem spoken specially in free verse. Nevertheless, I think they should have some punctuation because not only should they be "heard", they should also be "read". Reading them without punctuation sometimes is also very difficult.

The point is moot. But just to make it light, here are some old jokes about punctuation...


Dear John
I want a man who knows what love is all about. You are generous, kind, thoughtful. People who are not like you admit to being useless and inferior.
You have ruined me for other men. I yearn for you. I have no feelings whatsoever when we're apart. I can be forever happy - will you let me be yours?

Gloria


Punctuated differently:


Dear John
I want a man who knows what love is. All about you are generous, kind, thoughtful people, who are not like you. Admit to being useless and inferior.
You have ruined me. For other men, I yearn. For you, I have no feelings whatsoever. When we're apart, I can be forever happy. Will you let me be?

Yours,
Gloria



and:



A professor was trying to convey the importance of punctuation. On the blackboard, he wrote:

woman without her man is nothing

The men punctuated the sentence like this:

Woman, without her man, is nothing.

However, the women knew how it should be punctuated; they did as follows:

Woman! Without her, man is nothing.



and lastly:



A panda walks into a deli. He orders a Rueben and eats it standing up. Then he pulls a pistol from his pocket, shoots twice into the ceiling, and heads out the door.

The clerk calls out, “Hey! What’d ya do that for?”

“I’m a panda bear.” The bear tosses a pamphlet toward the clerk and walks out.

The clerk opens the pamphlet, and sure enough, it says, “Panda: a bear-like creature. Feeding habits: eats, shoots and leaves.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในกวีนิพนธ์ควรจะเหมือนกับร้อยแก้ว คุณควรเพิ่ม และชมเชยชิ้น แต่ระบุว่าบทกวีจะขึ้นอยู่กับสไตล์ของผู้เขียน วรรคตอนไม่จำเป็นต้องเป็นส่วนหนึ่งของมัน ผู้เขียนสามารถละเว้น punctuations ที่ทั้งหมด และสิ้นสุดของบรรทัดและตัวแบ่งเพื่อบ่งการหยุดชั่วคราว ผู้เขียนบางคนค้นหายุ่งยากตื๊อ punctuating งานของพวกเขาในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถพริกไทยได้ ผมได้พบบทกวี ด้วยเครื่องหมายจุลภาคหลังจากแต่ละคำ ได้แม้หนึ่งในที่ไม่มีอยู่ก็แต่เพียงหนึ่งคำ "I" และเครื่องหมายจุลภาคมีผู้เขียนที่ขึ้นกับชิ้นส่วน "พูด" ดังนั้นตามวิธีการที่ได้ยินบทกวีของตนพูดเป็นพิเศษในข้อฟรีของฉันทลักษณ์และวัดได้ อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า พวกเขาควรมีเครื่องหมายวรรคตอนบางอย่างเนื่องจากไม่เพียงแต่ ควรจะ "ฟัง" พวกเขาควรจะ "อ่าน" อ่าน โดยไม่มีเครื่องหมายวรรคตอนบางครั้งเป็นเรื่องยากมากจุดเป็น moot แต่เพียงเพื่อให้แสง นี่คือบางเรื่องตลกเก่าเกี่ยวกับเครื่องหมายวรรคตอน...รักจอห์น อยากเป็นคนที่รู้สิ่งที่รักคือ คุณมีใจกว้าง ชนิด พลา คนไม่ชอบคุณยอมรับว่า ไร้ประโยชน์ และด้อยกว่าคุณมีเจ๊งผมสำหรับคนอื่น ๆ ผมถวิลหาคุณ มีไม่มีความรู้สึกใด ๆ เมื่อเราอยู่ห่างกัน ได้ตลอดมีความสุข - คุณจะให้ฉันเป็นของคุณหรือไม่ กลอเรีย ทุกแตกต่างกัน:รักจอห์นอยากเป็นคนที่รู้ว่าสิ่งที่รัก ทั้งหมดเกี่ยวกับคุณจะใจดี ใจ เสื้อคน ไม่เหมือนคุณ ยอมรับว่า เป็นประโยชน์ และด้อยกว่าคุณได้ทำลายฉัน สำหรับคนอื่น ๆ ฉันหวัง สำหรับคุณ ผมไม่มีความรู้สึกใด ๆ เมื่อเราห่างกัน ฉันได้ตลอดไปมีความสุข คุณจะให้ฉันได้หรือไม่ ของคุณกลอเรีย และ:อาจารย์ได้พยายามถ่ายทอดความสำคัญของเครื่องหมายวรรคตอน บนกระดานดำ เขียน:ผู้หญิงไม่ มีคนของเธอคืออะไรผู้ชายทุกประโยคเช่นนี้:ผู้หญิง ไม่ มีคนของเธอ คืออะไรอย่างไรก็ตาม ผู้หญิงรู้ว่ามันควรจะทุก พวกเขาไม่ได้เป็นดังนี้:ผู้หญิง ไม่ มีเธอ มนุษย์เป็นอะไรทันที:หมีแพนด้าเดินเข้ามาเดลี่ เขาสั่งซื้อ Rueben และกินมันยืนขึ้น จากนั้นเขาดึงปืนที่จากกระเป๋าของเขา หน่อสองเป็นเพดาน และหัวออกพนักงานเรียก "เฮ้ จะยาทำที่สำหรับอะไร""ผมมีหมีแพนด้า" หมี tosses แผ่นพับไปยังพนักงาน และเดินออกมาพนักงานเปิดเอกสารแผ่นพับ และพอแน่ใจว่า กล่าว ว่า, "แพนด้า: สิ่งมีชีวิตเหมือนหมี พฤติกรรมการให้อาหาร: กิน หน่อ และใบนี้ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวีที่ควรจะเป็นเช่นเดียวกับในร้อยแก้ว มันควรเพิ่มและชมเชยชิ้น แต่ระบุว่าบทกวีจะขึ้นอยู่กับรูปแบบของผู้เขียนเครื่องหมายวรรคตอนที่ไม่จำเป็นต้องเป็นส่วนหนึ่งของมัน ผู้เขียนสามารถละเว้นเครื่องหมายวรรคตอนทั้งหมดและขึ้นอยู่กับสายจะสิ้นสุดลงและแบ่งที่มีความหมายที่ผู้เขียน pauses.Some พบว่ามันยุ่งยากรำคาญรวดทำงานของพวกเขาในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถพริกไทยพวกเขา ฉันได้พบบทกวีด้วยเครื่องหมายจุลภาคหลังจากแต่ละคำ มีแม้กระทั่งคนที่มีอะไรที่มัน แต่เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งคำว่า "ฉัน" และเครื่องหมายจุลภาค. มีผู้เขียนที่ขึ้นอยู่กับ "พูด" ชิ้นเป็น สัมผัสโครงการและเมตรของพวกเขาคือเพื่อให้ขึ้นอยู่กับวิธีที่พวกเขาได้ยินบทกวีของพวกเขาพูดเป็นพิเศษในการร้อยกรองอิสระ แต่ผมคิดว่าพวกเขาควรจะมีเครื่องหมายวรรคตอนบางอย่างเพราะไม่เพียง แต่พวกเขาควรจะได้รับการ "ได้ยิน" พวกเขาก็ควรจะ "อ่าน" อ่านหนังสือได้โดยไม่ต้องเว้นวรรคบางครั้งก็เป็นเรื่องยากมาก. จุดคือที่สงสัย แต่เพียงเพื่อให้แสงที่นี่มีบางเรื่องตลกเก่าเกี่ยวกับเครื่องหมายวรรคตอน ... Dear John ฉันต้องการคนที่รู้สิ่งที่รักคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับ คุณเป็นคนใจกว้างใจดีมีน้ำใจ คนที่ไม่ได้ชอบคุณยอมรับที่จะเป็นไร้ประโยชน์และด้อยกว่า. คุณได้เจ๊งผมสำหรับผู้ชายคนอื่น ๆ ผมโหยหาคุณ ฉันมีความรู้สึกใด ๆ เมื่อเราออกจากกัน ผมจะมีความสุขตลอดไป - คุณจะให้ฉันเป็นคุณ? กลอเรียคั่นที่แตกต่างกัน: Dear John ฉันต้องการคนที่รู้ว่ารักเป็น ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณเป็นคนใจกว้างใจดีคนคิดที่ไม่ชอบคุณ ยอมรับที่จะเป็นไร้ประโยชน์และด้อยกว่า. คุณได้เจ๊งฉัน สำหรับผู้ชายอื่น ๆ ที่ฉันหวัง สำหรับคุณฉันมีความรู้สึกใด ๆ เมื่อเราออกจากกันฉันจะมีความสุขตลอดไป คุณจะให้ฉันเป็นอย่างไรขอแสดง, กลอเรียและ: อาจารย์กำลังพยายามที่จะถ่ายทอดความสำคัญของเครื่องหมายวรรคตอน บนกระดานดำเขาเขียนว่า: ผู้หญิงผู้ชายของเธอโดยไม่ต้องเป็นอะไรที่คนคั่นประโยคเช่นนี้: ผู้หญิง, ผู้ชายของเธอโดยไม่เป็นอะไร. แต่ผู้หญิงรู้ว่ามันควรจะคั่น; พวกเขาไม่ได้เป็นดังนี้: ผู้หญิง! โดยไม่มีเธอคนอะไร. และสุดท้าย: แพนด้าเดินเข้าไปในเดลี่ เขาสั่ง Rueben และกินมันลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็ดึงปืนออกมาจากกระเป๋าของเขายิงสองครั้งลงในเพดานและหัวออกจากประตู. เสมียนโทรออก "เฮ้! แกยาทำเพื่อ "? " ฉันเป็นหมีแพนด้า. "หมีโยนหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่มีต่อพนักงานและเดินออกไป. เสมียนเปิดแผ่นพับและแน่ใจว่าพอมันพูดว่า" แพนด้า: หมีเหมือน สัตว์ การให้อาหารนิสัย: กินหน่อและใบ ".