They rose when she entered--a small

They rose when she entered--a small, fat woman in black, with a thin gold chain descending to her waist and vanishing into her belt, leaning on an ebony cane with a tarnished gold head. Her skeleton was small and spare; perhaps that was why what would have been merely plumpness in another was obesity in her. She looked bloated, like a body long submerged in motionless water, and of that pallid hue. Her eyes, lost in the fatty ridges of her face, looked like two small pieces of coal pressed into a lump of dough as they moved from one face to another while the visitors stated their errand.

She did not ask them to sit. She just stood in the door and listened quietly until the spokesman came to a stumbling halt. Then they could hear the invisible watch ticking at the end of the gold chain.

Her voice was dry and cold. "I have no taxes in Jefferson. Colonel Sartoris explained it to me. Perhaps one of you can gain access to the city records and satisfy yourselves."

"But we have. We are the city authorities, Miss Emily. Didn't you get a notice from the sheriff, signed by him?"

"I received a paper, yes," Miss Emily said. "Perhaps he considers himself the sheriff . . . I have no taxes in Jefferson."

"But there is nothing on the books to show that, you see We must go by the--"

"See Colonel Sartoris. I have no taxes in Jefferson."

"But, Miss Emily--"

"See Colonel Sartoris." (Colonel Sartoris had been dead almost ten years.) "I have no taxes in Jefferson. Tobe!" The Negro appeared. "Show these gentlemen out."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขากุหลาบเมื่อเธอป้อน - หญิงเล็ก อ้วนดำ ไข่ทองบางน้อยกับเอวของเธอ และหายสาบสูญเป็นเข็มขัดของเธอ พิงบนเท้าเป็นไม้มะเกลือมีหัวทองมัวหมอง โครงกระดูกของเธอมีขนาดเล็ก และ อะไหล่ บางทีที่มีเหตุผลว่าจะได้รับเพียง plumpness อีกเป็นโรคอ้วนใน เธอมองบวม เช่นร่างกายจึงจมอยู่ในน้ำนิ่ง และที่เว้สคลา ตาของเธอ หลงทางในเคลื่อนไขมันของใบหน้า ดูเหมือนถ่านหินที่กดเป็นก้อนของแป้งขณะที่พวกเขาย้ายจากหน้าหนึ่งไปยังอีกในขณะที่นักท่องเที่ยวระบุภาระของพวกเขาสองชิ้นเล็ก ๆ

เธอได้ขอให้นั่ง เธอเพียงแค่ยืนในประตู และฟังอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งโฆษกมาหยุด stumbling แล้วพวกเขาสามารถได้ยินมองไม่เห็นนาฬิกา ticking ท้ายของทองโซ่

เสียงของเธอแห้ง และเย็น "แล้วไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน พัน Sartoris อธิบายว่า ฉัน บางทีหนึ่งของคุณสามารถเข้าถึงข้อมูลเมือง และตอบสนองตัวคุณเอง"

"แต่เรามี เรามีเจ้าหน้าที่เมือง นางสาว Emily ไม่ได้คุณได้รับหนังสือจากนายอำเภอ ลงนาม โดยเขา"

"ฉันได้รับกระดาษ ใช่"Miss Emily กล่าว"บางทีเขาพิจารณาเองอำเภอ... แล้วไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน"

" แต่ไม่มีอะไรในหนังสือจะแสดงว่า คุณดูเราต้องไป-"

"ดู Sartoris พัน แล้วไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน"

"แต่ พลาดเอมิลี่-"

"นั้นพัน Sartoris" (พันเอก Sartoris ได้ตายเกือบสิบปี) "แล้วไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน Tobe " Negro ที่ปรากฏ "แสดงสุภาพบุรุษเหล่านี้ออกมา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเธอเดินเข้า - ขนาดเล็กผู้หญิงไขมันในสีดำที่มีโซ่ทองบาง ๆ ลงไปที่เอวของเธอและหายเข้าไปในเข็มขัดของเธอพิงอ้อยไม้มะเกลือกับหัวทองหมอง โครงกระดูกของเธอมีขนาดเล็กและอะไหล่; บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมสิ่งที่จะได้รับเพียงความอวบอีกเป็นโรคอ้วนในตัวเธอ เธอมองป่องเหมือนร่างกายจมอยู่ใต้น้ำเป็นเวลานานในน้ำนิ่งและจากการที่สีซีด ดวงตาของเธอหายไปในแนวของไขมันที่ใบหน้าของเธอเหมือนสองชิ้นเล็ก ๆ ของถ่านหินอัดเป็นก้อนของแป้งที่พวกเขาย้ายจากหน้าหนึ่งไปยังอีกในขณะที่ผู้เข้าชมที่ระบุไว้ไปทำธุระของพวกเขาเธอไม่ได้ขอให้พวกเขาที่จะนั่ง เธอก็ยืนอยู่ที่ประตูและฟังอย่างเงียบ ๆ จนโฆษกมาสะดุดหยุดชะงัก แล้วพวกเขาก็สามารถได้ยินเสียงฟ้องนาฬิกาที่มองไม่เห็นที่สิ้นสุดของห่วงโซ่ทองเสียงของเธอแห้งและเย็น "ผมมีไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน. พันเอก Sartoris อธิบายให้ฉัน. บางทีหนึ่งของคุณสามารถเข้าถึงบันทึกเมืองและตอบสนองตัวเอง." "แต่เรามี. เรามีเจ้าหน้าที่ที่เมืองมิสเอมิลี่. ไม่ได้คุณจะได้รับ แจ้งจากนายอำเภอลงนามโดยเขาได้หรือไม่ " "ผมได้รับกระดาษใช่" มิสเอมิลี่กล่าวว่า ". บางทีเขาอาจจะคิดว่าตัวเองนายอำเภอ ... ฉันไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน" "แต่ไม่มีอะไรในหนังสือที่จะแสดงให้เห็นว่าคุณจะเห็นเราต้องไปโดย -" . "ดูพันเอก Sartoris ฉันไม่มีภาษี เจฟเฟอร์สัน ". "แต่นางสาวเอมิลี่ -" "ดูพันเอก Sartoris". (พันเอก Sartoris ได้รับการตายเกือบสิบปี.) "ผมมีไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน. Tobe!" นิโกรปรากฏ "แสดงสุภาพบุรุษเหล่านี้ออก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาลุกขึ้นเมื่อเธอเข้ามา . . . เล็ก , อ้วน , ดำโซ่ทองกับบางลงมาถึงเอวของเธอ และหายเข้าไปในเข็มขัดของเธอพาดบนไม้เท้าไม้มะเกลือกับมัวหมอง หัวทอง . โครงกระดูกของเธอมีขนาดเล็กและอะไหล่ บางทีนั่นคือเหตุผลที่สิ่งที่จะได้รับเพียงความอวบอ้วนอีกคือโรคอ้วนในเธอ เธอดูบวมๆ เหมือนศพจมอยู่ในน้ำนานนิ่ง ,และที่ซีดเว้ . ตาของเธอหายไปในร่องไขมันของใบหน้าของเธอเหมือนสองชิ้นเล็ก ๆของถ่านหินอัดเป็นก้อนของแป้งเช่นที่พวกเขาย้ายจากหน้าหนึ่งไปอีกในขณะที่เข้าชมกล่าวธุระของตน

เธอไม่ได้ถามพวกเขาที่จะนั่ง เธอแค่ยืนที่ประตู และฟังอย่างเงียบๆ จนโฆษกก็ต้องสะดุดหยุดลงแล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงนาฬิกาฟ้องยุบ ปลายโซ่ทอง

เสียงของเธอ " แห้งและเย็น ผมไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน พันเอก sartoris อธิบายให้ฉันฟัง บางทีหนึ่งของคุณสามารถเข้าถึงประวัติเมืองและตอบสนองเอง "

" แต่เรามี เราเป็นเจ้าหน้าที่เมือง มิสเอมิลี่ คุณไม่ได้รับแจ้งจากนายอำเภอ ลงนามโดยเขา ? "

" ผมได้รับกระดาษ ครับ" คุณเอมิลี่กล่าว บางทีเขาอาจจะคิดว่าตัวเอง นายอำเภอ . . . . . . . ผมไม่มีภาษีใน เจฟเฟอร์สัน "

" แต่ไม่มีอะไรในหนังสือแสดงให้เห็นว่า คุณเห็นเราต้องไป . . . "

" เห็นผู้พัน sartoris . ผมไม่มีภาษีใน เจฟเฟอร์สัน "

" แต่คุณเอม . . . "

" เห็นผู้พัน sartoris " ( ผู้พัน sartoris ได้รับปี เกือบสิบตาย ) " ผมไม่มีภาษีในเจฟเฟอร์สัน โทเบะ ! นิโกรปรากฏ" แสดงสุภาพบุรุษเหล่านี้ . "