The aforementioned “Roha-san” was t

The aforementioned “Roha-san” was the claymore-wielding man from earlier, huh. He’d beaten him so quickly that he’d been unable to gauge his abilities; perhaps he was actually a person of some renown in the guild? Not wanting to draw too much attention, he’d attempted to hide behind a facade of modesty, but it seemed his actions had been misunderstood.
“Hmm… From what I know, though, magic isn’t something as temperamental as you make it sound…”
She frowned as she thought hard. What Suimei had said seemed off to her. Her words demonstrated that she knew quite a bit about magic.
In that case, what should he say to dispel her doubts? He didn’t want to leave a bad impression on her, so he decided a suitable explanation was warranted.
“…Incantations aside, it’s possible to activate magic in other ways. Moreover, the magic I used wasn’t anything amazing.”
“Really?”
“It’s common knowledge, you know?”
This would likely prevent further inquiries. Rather than appear a suspicious individual who was clearly hiding secrets, it was better to give what appeared to be a plausible explanation.
Dorothea wasn’t likely to dig deeper than that, and indeed she did not. Instead, she changed the topic.
“Suimei-san, you sound just like a lecturer on magic. —Do you mind if I ask something? If not by incantation, then how else can magic be activated?”
“That’s a secret.”
“Hmph. You’re surprisingly stingy, Suimei-san.”
“Are there really people that expose their secrets so easily?” Suimei replied with a shrug.
Dorothea seemed to accept that answer.
“I guess that’s true,” she said, before switching topics yet again. “…I have to say, though… While Roha-san is definitely a rather impulsive person, but sudden incidents like the one earlier sure have been happening a lot more lately.”
Dorothea’s remark seemed intended to alleviate some of the blame Suimei may have placed on the guild staff. This led Suimei to ask a question of his own.
“…There are really that many people who play pranks?”
“Yeah, there really are. There are those who approach the reception window dreaming of the adventurer’s life despite not having the least bit of combat ability, as well as more unpleasant types who only care about the advantages of guild membership. I think it might be due to the Hero’s appearance, but starting from three days ago, there’s been a lot more of them.”
It seemed like this had caused a lot of trouble for guild staff, causing Dorothea to sigh heavily as they walked. For humanity, disheartened as it was in the wake of the fall of Noxeas at the hands of the demons, the summoning of the Hero had been like a shot in the arm. He wasn’t quite sure what most people thought of the Hero, but if their feelings were anything like those in the city, then lack of evidence notwithstanding, they likely viewed his existence as the symbol of their victory. Indeed, they had likely been inspired to think that with a little effort, they could do anything. For that reason, a number of people had likely been “infected” to the point that they’d lost sight of reality and begun to think that will could take the place of ability.
It had been this rabid enthusiasm that had caused the incident earlier.
“Does that mean I’m going to run into people like that where we’re going?”
In his mind, he envisioned a crowd of chuunibyou-suffers gathered together.
“Nope. You’re the last person left to be evaluated today. Everyone else has finished already.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังกล่าวข้างต้น "Roha-san" เป็นเคลย์มอร์-wielding คนจากก่อนหน้านี้ ฮะ เขาได้ตีเขาอย่างรวดเร็วว่า เขาได้รับไม่สามารถจะวัดความสามารถของเขา บางทีเขาก็ชื่อเสียงบางคนจริงในกิลด์หรือไม่ ไม่อยากดึงความสนใจมากเกินไป เขาพยายามซ่อนอยู่เบื้องหลังอาคารของอิสลาม แต่ดูเหมือนการกระทำของเขาได้ถูกเข้าใจผิด"อืมม... จากสิ่งที่ฉันรู้ แม้ว่า มายากลไม่ใช่เรื่อง temperamental ทำมันเสียง..."เธอ frowned ตามที่เธอคิดว่า ยาก สิ่ง Suimei ได้กล่าวว่า ดูเหมือนปิดของเธอ คำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่า เธอรู้น้อยเกี่ยวกับมายากลในกรณีที่ สิ่งที่เขาควรจะพูดว่า เพื่อกำจัดความสงสัยของเธอ เขาไม่ต้องการปล่อยให้ดาวเธอ เพื่อให้เขาตัดสินใจถูกรับประกันคำอธิบายที่เหมาะสม“… ร่ายกัน เป็นไปได้เพื่อเรียกใช้เวทมนตร์ในทางอื่น ๆ นอกจากนี้ มหัศจรรย์ใช้ไม่อะไรตื่นตาตื่นใจ""จริง ๆ หรือ""มันเป็นความรู้ทั่วไป คุณรู้หรือไม่"มีแนวโน้มทำให้สอบถามเพิ่มเติม แทนที่ปรากฏ บุคคลน่าสงสัยที่ชัดเจนซ่อนความลับ ก็ดีกว่าการให้สิ่งที่ปรากฏเป็น คำอธิบายที่เป็นไปได้โดโรเธียแห่งไม่ได้จะขุดลึกกว่านั้น และแน่นอนเธอไม่ แทน เธอเปลี่ยนหัวข้อ"Suimei-ซาน คุณเสียงเหมือนวิทยากรวิเศษ — คุณคิดถ้าฉันถามอะไร ถ้าไม่ โดยปลุกเสก แล้ววิธีการอื่นสามารถมายากลใช้งาน""ที่เป็นความลับ"“Hmph. You’re surprisingly stingy, Suimei-san.”“Are there really people that expose their secrets so easily?” Suimei replied with a shrug.Dorothea seemed to accept that answer.“I guess that’s true,” she said, before switching topics yet again. “…I have to say, though… While Roha-san is definitely a rather impulsive person, but sudden incidents like the one earlier sure have been happening a lot more lately.”Dorothea’s remark seemed intended to alleviate some of the blame Suimei may have placed on the guild staff. This led Suimei to ask a question of his own.“…There are really that many people who play pranks?”“Yeah, there really are. There are those who approach the reception window dreaming of the adventurer’s life despite not having the least bit of combat ability, as well as more unpleasant types who only care about the advantages of guild membership. I think it might be due to the Hero’s appearance, but starting from three days ago, there’s been a lot more of them.”It seemed like this had caused a lot of trouble for guild staff, causing Dorothea to sigh heavily as they walked. For humanity, disheartened as it was in the wake of the fall of Noxeas at the hands of the demons, the summoning of the Hero had been like a shot in the arm. He wasn’t quite sure what most people thought of the Hero, but if their feelings were anything like those in the city, then lack of evidence notwithstanding, they likely viewed his existence as the symbol of their victory. Indeed, they had likely been inspired to think that with a little effort, they could do anything. For that reason, a number of people had likely been “infected” to the point that they’d lost sight of reality and begun to think that will could take the place of ability.It had been this rabid enthusiasm that had caused the incident earlier.“Does that mean I’m going to run into people like that where we’re going?”In his mind, he envisioned a crowd of chuunibyou-suffers gathered together.“Nope. You’re the last person left to be evaluated today. Everyone else has finished already.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังกล่าว " Roha ซาน " เป็นเคลย์มอร์ wielding คนเมื่อกี้สินะ เขาจะตีเขาอย่างรวดเร็วจนเขาไม่สามารถที่จะวัดความสามารถของเขา บางทีเขาก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงในกิลด์ ? ไม่อยากจะสนใจมากนัก เขาพยายามที่จะซ่อนอยู่หลังซุ้มของความพอประมาณ แต่ดูเหมือนการกระทำของเขาได้รับการเข้าใจผิด" อืม . . . . . . . . . . . . จากที่ผมทราบ แต่ไม่ใช่สิ่งที่เป็นอารมณ์ในขณะที่คุณทำเสียง . . . . . . . "เธอขมวดคิ้วอย่างที่คิดนะ สิ่งที่ suimei บอกว่าดูแปลกๆกับเธอ คำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอรู้ไม่น้อยเกี่ยวกับมายากลในกรณีนั้น อะไรที่เขาพูดเพื่อปัดเป่าความสงสัยของเธอ เขาไม่ได้ต้องการที่จะทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีกับเธอ จึงเป็นคำอธิบายที่เหมาะสมคือประกัน" . . . . . . . คาถาเฉย มันเป็นไปได้ที่จะเปิดใช้งานมายากลในวิธีอื่น ๆ นอกจากนี้ เมจิก ที่ผมใช้ก็ไม่มีอะไรมาก "" จริงเหรอ ? "" มันเป็นความรู้ทั่วไป คุณรู้มั้ย ? "นี้อาจป้องกัน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม มากกว่าที่ปรากฏเป็นผู้ต้องสงสัยที่ชัดเจน ซ่อนความลับ มันจะดีกว่าเพื่อให้สิ่งที่ปรากฏจะเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้โดโรเธียไม่ได้มีแนวโน้มที่จะขุดลึกกว่านั้น และแน่นอนเธอไม่ได้ . . . แทน เธอเปลี่ยนหัวข้อ" suimei ซาน ฟังดูเหมือนเป็นอาจารย์ทางเวทมนตร์ - คุณจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันขอถามอะไรหน่อย ? ถ้าไม่ใช่ด้วยคาถา แล้ววิธีการอื่นที่สามารถใช้เวทมนตร์ ? "" เป็นความลับ "" หืม นายจู่ ๆ ขี้เหนียว suimei ซาน”" มีจริงๆคนที่เปิดเผยความลับของพวกเขาได้อย่างไร ? " suimei ตอบพร้อมกับยักไหล่โดโรเธียดูเหมือนจะยอมรับว่าตอบ" นั่นสินะ " เธอพูด ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง " . . . . . . . ผมต้องบอกว่า . . . . . . . ในขณะที่ Roha ซานแน่นอนคนห่ามค่อนข้าง แต่เหตุการณ์ฉับพลันเหมือนก่อนหน้านี้ว่า มีเกิดขึ้นบ่อยๆ น่ะ "โดโรเธียพูดดูเหมือนตั้งใจที่จะบรรเทาบางส่วนของโทษ suimei อาจจะวางไว้บนเจ้าหน้าที่สมาคม นี้นำ suimei ที่จะถามคำถามของตัวเอง" . . . . . . . มีคนที่เล่นพิเรนทร์ ? "" ใช่ มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ มีผู้ที่เข้ารับต่างฝันถึงชีวิตของนักผจญภัยที่แม้จะไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้แม้แต่น้อย รวมทั้งไม่พึงประสงค์มากกว่าประเภทที่สนใจแต่เรื่องข้อดีของสมาชิกกิลด์ ฉันคิดว่ามันอาจจะเกิดจากลักษณะของฮีโร่ แต่ตั้งแต่สามวันที่แล้ว มีมากขึ้นของพวกเขา . "ดูเหมือนว่านี้จะสร้างปัญหาให้กับเจ้าหน้าที่สมาคม ทำให้ โดโรเธียถอนใจอย่างหนักเช่นที่พวกเขาเดิน เพื่อมนุษยชาติ ท้อแท้ ตามที่มันเป็นในการปลุกของฤดูใบไม้ร่วงของ noxeas ในมือของปีศาจที่เรียกพระเอกได้เหมือนยิงที่แขน เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิดของพระเอก แต่ถ้าความรู้สึกอะไรแบบนี้ในเมือง แล้วขาดหลักฐาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจดูชีวิตของเขาเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของพวกเขา แน่นอน พวกเขาอาจได้รับแรงบันดาลใจที่จะคิดว่ามีความพยายามเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ สำหรับเหตุผลที่ , ตัวเลขของคนที่มีโอกาสถูก " ติดเชื้อ " ไปยังจุดที่พวกเขาจะสูญเสียสายตาของความจริง และเริ่มคิดว่าจะสามารถใช้สถานที่ของความสามารถจะได้รับนี้คลั่งความกระตือรือร้นที่ได้เกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้" หมายความว่าผมจะเจอคนแบบนั้น เรากำลังจะไปไหนกัน "ในความคิดของเขา เขามองเห็นภาพฝูงชนของ chuunibyou ทุกข์ร่วมกัน" ไม่ คุณเป็นคนสุดท้ายที่เหลือจะถูกประเมินในวันนี้ ทุกคนได้เสร็จสิ้นแล้ว .