CHAPTER 23: THE SPIRIT’S SWORD“It l

CHAPTER 23: THE SPIRIT’S SWORD
“It looks like things aren’t over just yet.”
Her gaze sharp, Lefille’s comment filled the others with anxiety.
The magician girl’s gaze followed the direction that Lefille had pointed in.
“L-Lefille-san is right. They’re coming this way! And there’s more than last time…”
“Are you serious?”
“Damn! There were people hurt in the battle just now. We don’t have enough people!”
The young girl’s words sent the bodyguards and adventurers into a frantic clamor.
The reality of the continuation of their battle with the Mazoku was evidenced by the presence of additional presences. Moreover, not only had some of their number been injured in the previous battle, but there were even more Mazoku than the last time. Things had taken a turn for the worse.
Given the above, that they felt shaken to their cores was only natural.
A step later, Suimei began to focus on reconnaissance. Closing his eyes in order to shut out unnecessary information, he activated his magician’s sixth sense.
There’s what, ten? No, about twenty. Just like they said, there’s more than last time.
Just like the previous time, the presences were headed straight for them.
The strength of the presences felt roughly on par with those from the previous battle. These were likely the same kind of Mazoku—
As Suimei was staring off into the distance, the bodyguards lamented their situation bewilderedly.
“…What do we do now?”
“Do you even have to ask? We meet their attack! There’s nowhere to run, after all!”
“Listen up! Everyone hurt in the last battle, pull back! Everyone else, prepare yourself!”
Roared commands overlapped, serving only to further deepen the already disorganized atmosphere. Very soon their enemies would arrive.
They’d won fairly handily the first time around, but that was only because they far outnumbered the enemy. Now that their numbers had lessened while their enemies’ had grown, fear had them in its grip. Terror and unrest had seized a hold of this battlefield.
Galeo, who had hidden in the cargo wagon along with the other merchants until now, stepped out.
He walked into the midst of the bodyguards, who were busy with preparations.
“I-is the battle not over yet…?” Galeo asked in a shrill voice, his face ashen.
As a noncombatant, as far as he was concerned, the Mazoku were solely an object of fear. From the actions and words of the others, he seemed to have noticed the situation.
One of the escorts answered him.
“Yes. Please continue to wait, it seems there are more Mazoku headed this way.”
“W-what? Are we going to be okay?!”
“…That, huh. Well, from what was said, it seems there are more than last time and we don’t have the time to heal those who were wounded. Things might not go so well for us this time.”
“How could this happen… Are you telling me we’re going to die?!”
“No, we’ll protect you with all we’ve got. It’s just that…”
“What?”
“In a worst case scenario, our defense will collapse and some of the guards might flee.”
“—!? …I-I see. How did it come to this…”
“If it comes to down to it, before our defense collapses completely, please take the other merchants and escape.”
His voice low and soft, his expression serious, and his face grave, the adventurer informed Galeo of the possibility that some of the guards might run. As he’d said, one’s life was something irreplaceable.
Here solely for the money, there was definitely the possibility that some would run, prioritizing their personal safety.
If such a thing were indeed to occur, it was best to make plans for their own escape, the adventurer seemed to be saying.
Despairing, a strained look appeared on Galeo’s face. He’d originally thought that this was going to be a smooth trip, that they’d reach the empire without any difficulty. However, just before the finish line, something like this had happened.
Not only had the Mazoku suddenly appeared, but now they were attacking in an endless stream. Why they had gone to such an effort to target a small caravan and a few escorts was incomprehensible.
Thoughts raced through his mind.
As Galeo groaned in frustration, Lefille – the first to notice that a second round of battle was about to begin – walked over.
Her confident posture seemed ever so reliable.
“—Please don’t worry, Galeo-dono. I won’t leave a single one of the incoming Mazoku alive.”
He raised his head.
“I-it’s Gurakis-dono… Although your words certainly seem very confident, but against the Mazoku, a young girl like yourself…”
“It can’t be easy as you make it out to be,” he seemed to want to say, but he avoided being so direct.
From his eyes it was easy to see that in her he saw only a frail young girl, leaving him both puzzled and disbelieving.
He had not witnessed her earlier might nor was he aware of her efforts in the forest.
In light of that, he couldn’t really be blamed for his skepticism…
The adventurer who had previously spoken to Suimei took the opportunity to step forward and speak with great confidence.
“No, it’s not like that at all! Lefille is st

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 23: พระวิญญาณดาบ"มันดูเหมือนสิ่งที่ไม่ผ่านยัง"ความคิดเห็นของ Lefille ของเธอสายตาคม ไปคนอื่น ๆ ด้วยความวิตกกังวลสายตาของนักมายากลสาวตามทิศทางที่ Lefille ได้ชี้ใน"L Lefille-ซังอยู่ พวกเขากำลังมาทางนี้ และมีมากกว่าในครั้งสุดท้าย...""ท่านจริงจัง""Damn มีคนบาดเจ็บในการรบเพียงแค่ตอนนี้ เราไม่มีคนพอ"คำพูดของสาวส่งบอดี้การ์ดและนักผจญภัยในก้องคลั่งความจริงของความต่อเนื่องของการต่อสู้ของพวกเขากับ Mazoku ที่ประจักษ์ โดยการปรากฏตัวของเพิ่มเติมเป็น นอกจากนี้ ไม่เพียงแต่จำนวนของพวกเขาบางคนเจ็บในการรบก่อนหน้านี้ แต่มี Mazoku ยิ่งกว่าครั้งสุดท้าย สิ่งที่ได้ดำเนินการเปิดให้แย่ลงกำหนดข้างต้น ว่า พวกเขารู้สึกว่าเขย่าไปแกนของพวกเขาเป็นเพียงธรรมชาติขั้นตอนในภายหลัง Suimei เริ่มที่จะเน้นการลาดตระเวน เขาปิดตาของเขาเพื่อที่จะปิดข้อมูลไม่จำเป็นออก เรียกใช้สัมผัสที่หกของนักมายากลของเขามีอะไร สิบ ไม่ เกี่ยวกับยี่สิบ เพียงเช่นพวกเขากล่าวว่า มีมากกว่าครั้งเหมือนเวลาก่อนหน้านี้ เป็นที่ถูกหัวตรงสำหรับพวกเขาความแรงของการแสดงที่เป็นรู้สึกประมาณงล้วนจากรบก่อนหน้านี้ คนเหล่านี้มีแนวโน้ม Mazoku ชนิดเดียวกัน —เป็น Suimei ที่ถูกจ้องมองออกเป็นระยะทาง บอดี้การ์ดของ lamented สถานการณ์ของพวกเขา bewilderedly“… เราทำอะไรขณะนี้""คุณแม้จะมีการถาม เราพบการโจมตีของพวกเขา มีไหนเรียกใช้ หลังจากทั้งหมด""ฟังนะ ทุกคนเจ็บในการรบครั้งสุดท้าย ดึงกลับ คนอื่น ๆ เตรียมตัว"คำสั่งที่คำรามเหลื่อม เสิร์ฟเฉพาะไปบรรยากาศที่สับสนอยู่แล้ว เร็ว ๆ นี้ ศัตรูจะมาถึงพวกเขาได้รับรางวัลค่อนข้าง handily ครั้งแรกรอบ แต่ที่เป็น เพราะพวกเขาไกลปล้นสะดมศัตรู ขณะที่ตัวเลขของพวกเขาได้ลดลงในขณะที่ศัตรูของพวกเขาเติบโต ความกลัวมีพวกเขาในการจับ ความหวาดกลัวและความไม่สงบได้ยึดถือของสนามรบนี้Galeo ที่มีซ่อนอยู่ในเกวียนสินค้าพร้อมกับร้านค้าอื่น ๆ จนถึงขณะนี้ ก้าวออกมาเขาเดินไปท่ามกลางบอดี้การ์ด คนวุ่นวายกับการเตรียมการ"ฉัน- มีการรบมากกว่า...? " Galeo ขอเสียงร้อง มณโฑหน้าขาวใบหน้าของเขาเป็น noncombatant เท่าที่เกี่ยวข้อง Mazoku เป็นเพียงวัตถุของความกลัว จากการกระทำและคำพูดของคนอื่น เขาดูเหมือนจะได้สังเกตเห็นสถานการณ์พี่หนึ่งตอบเขา"ใช่ กรุณารอสักครู่ ดูเหมือนว่ามีเพิ่มเติม Mazoku หัวด้วยวิธีนี้""W-สิ่งที่ เรากำลังจะเป็นโอเค!"“… ที่ ฮะ ดี จากพูด เหมือนมีครั้งล่าสุดมากกว่า และเราไม่มีเวลาในการรักษาผู้บาดเจ็บ สิ่งที่อาจไม่ได้ไปให้ดีสำหรับเราเวลานี้""วิธีนี้อาจเกิดขึ้น... คุณบอกว่า เรากำลังจะตาย!"“No, we’ll protect you with all we’ve got. It’s just that…”“What?”“In a worst case scenario, our defense will collapse and some of the guards might flee.”“—!? …I-I see. How did it come to this…”“If it comes to down to it, before our defense collapses completely, please take the other merchants and escape.”His voice low and soft, his expression serious, and his face grave, the adventurer informed Galeo of the possibility that some of the guards might run. As he’d said, one’s life was something irreplaceable.Here solely for the money, there was definitely the possibility that some would run, prioritizing their personal safety.If such a thing were indeed to occur, it was best to make plans for their own escape, the adventurer seemed to be saying.Despairing, a strained look appeared on Galeo’s face. He’d originally thought that this was going to be a smooth trip, that they’d reach the empire without any difficulty. However, just before the finish line, something like this had happened.Not only had the Mazoku suddenly appeared, but now they were attacking in an endless stream. Why they had gone to such an effort to target a small caravan and a few escorts was incomprehensible.Thoughts raced through his mind.As Galeo groaned in frustration, Lefille – the first to notice that a second round of battle was about to begin – walked over.Her confident posture seemed ever so reliable.“—Please don’t worry, Galeo-dono. I won’t leave a single one of the incoming Mazoku alive.”
He raised his head.
“I-it’s Gurakis-dono… Although your words certainly seem very confident, but against the Mazoku, a young girl like yourself…”
“It can’t be easy as you make it out to be,” he seemed to want to say, but he avoided being so direct.
From his eyes it was easy to see that in her he saw only a frail young girl, leaving him both puzzled and disbelieving.
He had not witnessed her earlier might nor was he aware of her efforts in the forest.
In light of that, he couldn’t really be blamed for his skepticism…
The adventurer who had previously spoken to Suimei took the opportunity to step forward and speak with great confidence.
“No, it’s not like that at all! Lefille is st

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 23: วิญญาณดาบ
". ดูเหมือนว่าสิ่งที่มีไม่เกินเพียง แต่"
จ้องมองเธอคมความคิดเห็น Lefille เต็มไปคนอื่น ๆ ที่มีความวิตกกังวล.
จ้องมองสาวของนักมายากลตามทิศทางที่ Lefille ได้ชี้ไปใน.
"L-Lefille ซัง เป็นสิทธิ พวกเขากำลังมาทางนี้! และยังมีอีกกว่าครั้งที่แล้ว ... "
" คุณร้ายแรง? "
" ประณาม! มีคนได้รับบาดเจ็บในการสู้รบเป็นเพียงแค่ตอนนี้ เราไม่ได้มีคนพอ! "
คำพูดที่เด็กสาวส่งบอดี้การ์ดและนักผจญภัยเป็นเสียงโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง.
ความเป็นจริงของความต่อเนื่องของการต่อสู้ของพวกเขาด้วย Mazoku ถูกหลักฐานโดยการปรากฏตัวของการแสดงเพิ่มเติม นอกจากนี้ไม่เพียง แต่มีบางส่วนของจำนวนของพวกเขาได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้ที่ผ่านมา แต่มีมากยิ่งขึ้น Mazoku กว่าระยะเวลาที่ผ่านมา สิ่งที่ได้ดำเนินการเปิดให้แย่ลง.
ป.ร. ให้ไว้ข้างต้นว่าพวกเขารู้สึกเขย่าแกนของพวกเขาเป็นเพียงธรรมชาติ.
ขั้นตอนต่อมา Suimei เริ่มที่จะมุ่งเน้นไปที่การลาดตระเวน ปิดตาเขาเพื่อที่จะปิดกั้นข้อมูลที่ไม่จำเป็นเขาเปิดใช้สัมผัสที่หกนักมายากลของเขา.
มีสิ่งที่สิบคืออะไร? ไม่มีประมาณยี่สิบ เช่นเดียวกับพวกเขากล่าวว่ามีมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว.
เช่นเดียวกับครั้งก่อนหน้านี้, การแสดงผลที่ถูกมุ่งตรงไปสำหรับพวกเขา.
ความแข็งแรงของการแสดงรู้สึกประมาณเสมอกับผู้ที่มาจากการสู้รบที่ผ่านมา เหล่านี้มีแนวโน้มที่ชนิดเดียวกันของ Mazoku-
เป็น Suimei ถูกจ้องมองออกไปในระยะทางที่บอดี้การ์ดอาลัยสถานการณ์ของพวกเขา bewilderedly.
" ... เราจะทำอย่างไรในตอนนี้"
"คุณไม่ได้มีการถาม? เราตอบสนองการโจมตีของพวกเขา! มีไม่มีที่ไหนเลยที่จะเรียกใช้หลังจากทั้งหมด! "
" ฟังขึ้น! ทุกคนได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้ที่ผ่านมาดึงกลับมาแล้ว! คนอื่น ๆ เตรียมความพร้อมตัวเอง! "
คำสั่งคำรามที่คาบเกี่ยวกันให้บริการเท่านั้นที่จะลึกซึ้งยิ่งขึ้นต่อไปกับบรรยากาศที่ไม่เป็นระเบียบอยู่แล้ว เร็ว ๆ นี้ศัตรูของพวกเขาจะมาถึง.
พวกเขาต้องการได้รับรางวัลอย่างเป็นธรรมอย่างคล่องแคล่วครั้งแรกรอบ แต่นั่นก็เป็นเพียงเพราะพวกเขาห่างไกลมากกว่าศัตรู ขณะที่ตัวเลขของพวกเขาได้ลดลงในขณะที่ศัตรูของพวกเขาได้เติบโตกลัวมีพวกเขาอยู่ในกำมือของ ความหวาดกลัวและความไม่สงบได้ยึดถือของสนามรบนี้.
Galeo ที่ได้ซ่อนอยู่ในรถบรรทุกขนส่งสินค้าพร้อมกับร้านค้าอื่น ๆ จนตอนนี้ก้าวออกมา.
เขาเดินเข้าไปในท่ามกลางบอดี้การ์ดที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการ.
"ฉันคือ สงครามยังไม่จบ ... ? "Galeo ถามด้วยเสียงโหยหวนซีดใบหน้าของเขา.
ในฐานะที่เป็นพลเรือนเท่าขณะที่เขากำลังกังวล, Mazoku เป็นเพียงวัตถุของความกลัว จากการกระทำและคำพูดของคนอื่น ๆ ที่ดูเหมือนว่าเขาจะได้สังเกตเห็นสถานการณ์.
หนึ่งของพี่เลี้ยงได้ตอบเขา.
"ใช่ โปรดให้รอต่อไปก็ดูเหมือนว่ามีมากขึ้น Mazoku มุ่งหน้าไปทางนี้ ".
" W-อะไร? เราจะไม่เป็นไร ?! "
" ... นั่นเหรอ ดีจากสิ่งที่กล่าวว่ามันดูเหมือนว่ามีมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้วและเราไม่ได้มีเวลาในการรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ สิ่งที่อาจจะไม่ไปให้ดีสำหรับเราเวลานี้. "
" วิธีนี้อาจเกิดขึ้น ... คุณจะบอกฉันว่าเรากำลังจะตาย ?! "
" ไม่มีเราจะปกป้องคุณกับเราได้ มันเป็นเพียงว่า ... "
" คืออะไร "
" ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดกรณีการป้องกันของเราจะล่มสลายและบางส่วนของยามที่อาจหนี ".
" - !? ... ครั้งที่สองดู มันมาวิธีการนี้ ... "
" ถ้ามันมาถึงการลงไปก่อนที่การป้องกันของเรายุบสมบูรณ์โปรดใช้ร้านค้าอื่น ๆ และหลบหนี. "
เสียงของเขาต่ำและนุ่มแสดงออกของเขาอย่างจริงจังและหลุมฝังศพใบหน้าของเขาผจญภัยแจ้ง GALEO ความเป็นไปได้ว่าบางส่วนของยามที่อาจทำงาน ในฐานะที่เขาเคยกล่าวว่าชีวิตหนึ่งของเป็นสิ่งที่ไม่สามารถถูกแทนที่.
ที่นี่ แต่เพียงผู้เดียวสำหรับเงินที่มีแน่นอนเป็นไปได้ว่าบางคนจะเรียกใช้จัดลำดับความสำคัญความปลอดภัยส่วนบุคคลของพวกเขา.
ถ้าสิ่งนั้นเป็นจริงที่จะเกิดขึ้นมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่จะทำให้แผนการของพวกเขา หลบหนีตัวเองนักผจญภัยดูเหมือนจะบอกว่า.
หวัง, ดูเครียดปรากฏบนใบหน้าของ Galeo เขาจะคิดเดิมที่ว่านี้เป็นไปได้อย่างราบรื่นการเดินทางที่พวกเขาต้องการเข้าถึงจักรวรรดิไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ก่อนที่จะถึงเส้นชัยบางอย่างเช่นนี้จึงเกิดขึ้น.
ไม่เพียง แต่มี Mazoku ก็ปรากฏ แต่ตอนนี้พวกเขาถูกโจมตีในกระแสที่ไม่รู้จบ ทำไมพวกเขาได้ไปเช่นความพยายามที่จะกำหนดเป้าหมายคาราวานขนาดเล็กและไม่กี่คุ้มกันหนึ่งเป็นที่เข้าใจได้ยาก.
คิดวิ่งผ่านความคิดของเขา.
ในฐานะที่เป็น Galeo ครางในแห้ว Lefille - ครั้งแรกที่สังเกตเห็นว่ารอบที่สองของการต่อสู้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเริ่มต้น - เดิน มากกว่า.
ท่าความมั่นใจของเธอดูเหมือนจะเคยมีความน่าเชื่อถือดังนั้น.
"กรุณาไม่ต้องกังวล Galeo-Dono ฉันจะไม่ปล่อยให้หนึ่งเดียวของ Mazoku เข้ามามีชีวิตอยู่. "
เขายกศีรษะของเขา.
" ฉันก็ Gurakis-Dono ... แม้ว่าคำพูดของคุณอย่างแน่นอนดูเหมือนมีความมั่นใจมาก แต่กับ Mazoku เด็กสาวเช่นตัวคุณเอง ... "
" มัน ไม่สามารถจะง่ายอย่างที่คุณทำให้มันออกมาเป็น "เขาดูเหมือนจะต้องการที่จะพูด แต่เขาหลีกเลี่ยงการเป็นโดยตรงดังนั้น.
จากตาของเขามันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าในตัวเธอที่เขาเห็นเพียงเด็กสาวอ่อนแอปล่อยให้เขาทั้งสอง งงและไม่เชื่อ.
เขาไม่ได้ร่วมเป็นสักขีพยานอาจจะก่อนหน้านี้ของเธอมิได้เป็นเขาตระหนักถึงความพยายามของเธอในป่า.
ในแง่ของการที่เขาอาจจะไม่ได้จริงๆจะถูกตำหนิสำหรับความสงสัยของเขา ...
ผจญภัยที่เคยพูดก่อนหน้านี้ Suimei เอาโอกาสที่จะ ก้าวไปข้างหน้าและพูดคุยกับความเชื่อมั่นที่ดี.
"ไม่มีก็ไม่ชอบที่ที่ทุกคน! Lefille เซนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 23 : ดาบของวิญญาณ" ดูเหมือนเรื่องยังไม่จบเลย "เธอจ้องมองคม ความคิดเห็นของผู้อื่นด้วย lefille เต็มไปด้วยความกังวลนักมายากลสาวจ้องมองตามทิศทางที่ lefille มีแหลมค่ะ" l-lefille-san ถูกต้อง พวกมันกำลังมาทางนี้ ! และมีมากกว่าครั้งที่แล้ว . . . . . . . "" พูดจริงเหรอ ? "" บ้าเอ๊ย ! ! ! มีคนบาดเจ็บในสงครามตอนนี้ เรามีคนไม่พอ ! "คำพูดของเด็กสาวส่งบอดี้การ์ดและนักผจญภัยเข้าไปโวยที่ปั่นป่วนความเป็นจริงของความต่อเนื่องของการต่อสู้ของพวกเขากับมาโซคุเป็น evidenced โดยการแสดงตนของหนักเพิ่มเติม นอกจากนี้ไม่เพียง แต่มีบางจำนวนของพวกเขาได้รับบาดเจ็บในสงครามก่อนหน้านี้ แต่มีมาโซคุมากกว่าครั้งที่แล้ว สิ่งที่ได้รับแย่ดังกล่าวข้างต้นว่า พวกเขารู้สึกหวั่นไหวกับแกนของพวกเขาเป็นเพียงธรรมชาติขั้นตอนต่อมา suimei เริ่มเน้นการลาดตระเวน หลับตาเพื่อที่จะปิดข้อมูลที่ไม่จำเป็นออก เขาใช้สัมผัสที่หกของเขานักมายากลของมีอะไร สิบ ? ไม่ , เกี่ยวกับ 20 เช่นเดียวกับที่พวกเขากล่าวว่ามีมากกว่าครั้งที่แล้วเหมือนครั้งก่อน หนักกำลังมุ่งตรงมาที่พวกเขาความแข็งแรงของหนักก็ประมาณพอๆ กับผู้ที่มาจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เหล่านี้เป็นชนิดเดียวกันของมาโซคุ - อาจเป็น suimei มองไปไกลองครักษ์เสียใจสถานการณ์ของพวกเขา bewilderedly ." . . . เราจะทำยังไงตอนนี้ ? "" ไม่เห็นต้องถามเลย เราพบการโจมตีของพวกเขา ไม่มีที่ให้หนี หลังจากทั้งหมด "" ฟังนะ ! ทุกคนที่บาดเจ็บในสงคราม เมื่อดึงกลับ ทุกคน เตรียมตัว ! "คำรามสั่งซ้อนกัน , ให้บริการเฉพาะเพื่อเพิ่มเติมลึกแล้วไม่เป็นระเบียบ บรรยากาศ เร็ว ๆนี้ ศัตรูของพวกเขาจะมาถึงพวกเขาจะค่อนข้าง handily ครั้งแรกรอบ แต่นั่นก็เป็นเพราะพวกเขาไกลมากกว่าศัตรู ตอนนี้ตัวเลขของพวกเขาได้ลดลงในขณะที่ศัตรูของพวกเขาได้เติบโตขึ้น ความกลัวมีไว้ในมือของมัน ความหวาดกลัวและความไม่สงบได้ยึดถือในสนามรบนี้galeo ที่มีซ่อนอยู่ในเกวียนสินค้าพร้อมกับร้านค้าอื่น ๆ จนถึงตอนนี้ ก้าวออกมาเขาเดินเข้าไปท่ามกลางบอดี้การ์ดที่กำลังยุ่งกับการเตรียมงาน" เรื่องการต่อสู้ยังไม่จบ . . . . . . . ? " galeo ถามเสียงแหลม ใบหน้าซีดเผือดของเขาเป็น noncombatant เท่าที่เขารู้ พวกมาโซคุเป็นเพียงวัตถุของความกลัว จากการกระทำและคำพูดของผู้อื่น เขาดูเหมือนจะสังเกตเห็นสถานการณ์หนึ่งในผู้เข้าชมตอบเขา" ครับ โปรดรอต่อไป ดูเหมือนว่ามีมาโซคุมากขึ้น กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ "" อะ . . อะไรนะ ? เราจะเป็นไรมั้ย ! "" . . . . . . . นั้นสินะ อืม จากที่พูด ดูเหมือนมีมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว และเราไม่ได้มีเวลาในการรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ สิ่งที่ไม่อาจจะไปได้ดีสำหรับเราในครั้งนี้ "" มันเกิดขึ้นได้ยังไง . . . . . . . คุณกำลังจะบอกว่า เรากำลังจะตายเหรอ ? ! "" ไม่ พวกเราจะปกป้องคุณด้วยทั้งหมดที่เรามี มันก็แค่ . . . . . . . "" อะไร ? "" ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด , การป้องกันประเทศของเราก็จะล่มสลาย และบางองค์อาจจะหนี "" - ! ? . . . . . . . ผมเห็น มันออกมาเป็นอย่างนี้ได้ยังไง . . . . . . . "" ถ้ามันมาลงไป ก่อนที่การป้องกันของเราพังทลายลงมาทั้งหมด โปรดใช้ร้านค้าอื่น ๆ และหนี "เสียงของเขาต่ำ และเบา สีหน้าจริงจัง แล้วหน้าหลุมศพ นักผจญภัยแจ้ง galeo ของความเป็นไปได้ว่าบางส่วนของทหารอาจจะวิ่ง เหมือนเขาจะบอกว่า ชีวิตหนึ่งมีอะไรมาทดแทนได้ที่นี่เพื่อเงินเพียงอย่างเดียว มีความเป็นไปได้ว่าบางคนจะวิ่งแน่นอนการความปลอดภัยส่วนบุคคลของพวกเขาถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้น มันเป็นดีที่สุดเพื่อให้แผนการหนีของตัวเอง นักผจญภัยที่ดูเหมือนจะพูดสิ้นหวัง , ตึงดูปรากฏบนใบหน้า galeo . เขาคิดว่านี่จะเป็นทริปเรียบที่พวกเขาต้องการเข้าถึงอาณาจักรโดยไม่มีความยากลำบากใด ๆ อย่างไรก็ตาม ก่อนจะถึงเส้นชัย มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่เพียงมีมาโซคุปรากฏตัว แต่ตอนนี้พวกเขาถูกโจมตีในกระแสที่ไม่รู้จบ . ทำไมพวกเขาไปเช่น ความพยายามที่จะกำหนดเป้าหมายคาราวานขนาดเล็กและคุ้มกันไม่กี่คือยากที่จะเข้าใจเขาความคิดที่วิ่งเข้ามาในจิตใจของเขาเป็น galeo ครางในเสียง lefille –คนแรกที่สังเกตเห็นว่าเป็นรอบที่สองของการต่อสู้กำลังจะเริ่มและเดินผ่านท่าทางมั่นใจของเธอดูเหมือนจะเคยดังนั้นเชื่อถือได้" อย่ากังวลไปเลยครับ galeo โดะ . ผมจะไม่ปล่อยให้เป็นหนึ่งเดียวของขาเข้ามาโซคุมีชีวิตอยู่ "เขายกศีรษะของเขา" มัน gurakis โดะ . . . . . . . แต่คำพูดของคุณอย่างแน่นอนดูเหมือนจะมั่นใจมาก แต่กับมาโซคุ สาวชอบตัวเอง . . . . . . . "" มันไม่ง่ายเหมือนที่คุณทำให้มันออกมาเป็น " ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะพูด แต่เขาหลีกเลี่ยงที่จะให้โดยตรงจากดวงตาของเขา มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าเธออ่อนแอ เขาเห็นเพียงหญิงสาวออกจากเขาทั้งงงและไม่เชื่อ .เขาไม่เคยเห็นอาจจะก่อนหน้านี้ของเธอหรือเขาถึงความพยายามของเธอในป่าในแสงนั้น เขาไม่สามารถถูกตำหนิสำหรับความสงสัยของเขา