younger children, who have greater

younger children, who have greater difficulty paying attention during lengthy procedures.


Using this method, Gardner et al. (1999) found that children aged from 6 to 14 years were quite accurate in their estimations of their body size compared to adults.


Interestingly, our results were similar and we did not find a significant difference between
children and parents in terms of their level of accuracy.


Finally, our findings showed that patterns of misperceptions are similar for both children and their parents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็ก ที่มีปัญหามากขึ้นให้ความสนใจในระหว่างกระบวนการยาวนานใช้วิธีนี้ การ์ดเนอร์ et al. (1999) พบว่า เด็กที่มีอายุตั้งแต่ 6-14 ปีค่อนข้างแม่นยำในการประมาณราคาของขนาดร่างกายของพวกเขาเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ ผลของเราก็เป็นเรื่องน่าสนใจ และเราไม่พบความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเด็กและผู้ปกครองในแง่ของระดับของความแม่นยำในที่สุด ค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่า รูปแบบของ misperceptions คล้ายกันสำหรับเด็กและผู้ปกครอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กหนุ่มที่มีความยากลำบากมากขึ้นให้ความสนใจในระหว่างขั้นตอนที่มีความยาว.


ใช้วิธีนี้การ์ดเนอร์, et al (1999) พบว่าเด็กอายุ 6-14 ปีได้ค่อนข้างถูกต้องในการประมาณการของพวกเขาที่มีขนาดร่างกายของพวกเขาเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่.


ที่น่าสนใจผลของเรามีความคล้ายคลึงกันและเราไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง
เด็กและผู้ปกครองในแง่ของระดับของการ ความถูกต้อง.


สุดท้ายค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่ารูปแบบของการไม่เข้าใจจะคล้ายกันสำหรับทั้งเด็กและผู้ปกครองของพวกเขา