Product stewardship is where enviro

Product stewardship is where environmental, health, and safety protection centers on the product itself, and everyone involved in the lifespan of the product is called upon to take up responsibility to reduce its environmental, health, and safety impacts.[1] For manufacturers, this includes planning for, and if necessary, paying for the recycling or disposal of the product at the end of its useful life. This may be achieved, in part, by redesigning products to use fewer harmful substances, to be more durable, reusable and recyclable, and to make products from recycled materials.[2] For retailers and consumers, this means taking an active role in ensuring the proper disposal or recycling of an end-of-life product.

Those who advocate it are concerned with the later phases of product lifecycle and the comprehensive outcome of the whole production process. It is considered a pre-requisite to a strict service economy interpretation of (fictional, national, legal) "commodity" and "product" relationships.

The most familiar example is the container-deposit legislation. A fee is paid to buy the bottle, separately from the fee to buy what it contains. If the bottle is returned, the fee is returned, and the supplier must return the bottle for re-use or recycling. If not, the collected fee can be used to pay for landfill or litter control measures. Also, since the same fee can be collected by anyone finding and returning the bottle, it is common for people to collect these and return them as a means of surviving. This is quite common for instance among homeless people in U.S. cities.

However, the principle is applied very broadly beyond bottles to paint and automobile parts such as tires. When purchasing paint or tires in many places, one simultaneously pays for the disposal of the toxic waste they become. In some countries, such as Germany, law requires attention to the comprehensive outcome of the whole extraction, production, distribution, use and waste of a product, and holds those profiting from these legally responsible for any outcome along the way. This is also the trend in the UK and EU generally. In the United States, the issue has been confronted via class action lawsuits that attempt to hold companies liable for the environmental impact of their products. Thus far, such as litigation or proposed accounting reforms such as full cost accounting have not gained much traction for the product stewardship concept in the United States beyond the realm of academe and corporate public relations (derisively referred to as greenwashing).

The demand-side approach ethical consumerism, supported by consumer education and information about environmental impacts, may approach some of the same outcomes as product stewardship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูแลผลิตภัณฑ์เป็นสิ่งแวดล้อม สุขภาพ และศูนย์คุ้มครองความปลอดภัยในผลิตภัณฑ์ตัวเอง และทุกคนที่เกี่ยวข้องกับอายุของผลิตภัณฑ์ถูกเรียกมาเพื่อลดผลกระทบสิ่งแวดล้อม สุขภาพ และความปลอดภัยเป็นความรับผิดชอบ [1] สำหรับผู้ผลิต รวมถึงการวางแผนสำหรับ และ ถ้าจำ เป็น การจ่ายเงินสำหรับการรีไซเคิลหรือการกำจัดผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดอายุการ นี้อาจทำได้ ในส่วน โดย redesigning ผลิตภัณฑ์การใช้สารที่เป็นอันตรายน้อยลง ให้มากขึ้น และทนทาน สามารถรีไซเคิล ทำผลิตภัณฑ์จากวัสดุรีไซเคิล [2] สำหรับร้านค้าปลีกและผู้บริโภค ที่นี้หมายถึง การมีบทบาทในการบริการกำจัดเหมาะสม หรือการรีไซเคิลของการสิ้นสุดของชีวิตคนที่สนับสนุนมันจะเกี่ยวข้องกับระยะหลังของวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์และผลลัพธ์ที่ครอบคลุมกระบวนการผลิตทั้งหมด ก็ถือว่าแบบ requisite ก่อนการตีความเศรษฐกิจที่เข้มงวดบริการ (สมมติ ชาติ กฎหมาย) "สินค้า" และความสัมพันธ์ของ "ผลิตภัณฑ์"ตัวอย่างที่คุ้นเคยมากที่สุดคือ กฎหมายฝากเก็บ ชำระค่าธรรมเนียมการซื้อขวด แยกต่างหากจากค่าธรรมเนียมการซื้อนั้นประกอบด้วยอะไร ถ้ากลับขวด ค่าธรรมเนียมการส่งกลับ และซัพพลายเออร์ต้องส่งคืนขวดสำหรับใช้ใหม่หรือรีไซเคิล ถ้า ไม่มี ค่าธรรมเนียมเรียกเก็บใช้จ่ายสำหรับมาตรการควบคุมการฝังกลบหรือแคร่ เนื่องจากค่าธรรมเนียมเดียวกันสามารถถูกรวบรวม โดยทุกคนค้นหา และพบขวด เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเหล่านี้เก็บรวบรวม และส่งกลับให้ว่ารอด นี้โดยปกติเช่นในหมู่คนจรจัดในเมืองสหรัฐอเมริกาอย่างไรก็ตาม หลักการมีใช้อย่างกว้างขวางมากเกินขวดสีและชิ้นส่วนยานยนต์เช่นยาง ซื้อสีหรือยางในหลาย ๆ หนึ่งพร้อมกันจ่ายสำหรับกำจัดขยะพิษเหล่านั้นกลายเป็น ในบาง เยอรมนี กฎหมายต้องให้ความสนใจกับผลของการสกัดทั้งหมด ผลิต จำหน่าย ใช้ และเสียของผลิตภัณฑ์ครอบคลุม และมีผู้ profiting จากเหล่านี้กฎหมายใด ๆ ผลไปพร้อมกัน ยังเป็นแนวโน้มในสหราชอาณาจักรและยุโรปโดยทั่วไป ในสหรัฐอเมริกา ได้รับการเผชิญปัญหาผ่านเป็นความระดับการดำเนินการที่พยายามเก็บบริษัทรับผิดชอบผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของผลิตภัณฑ์ ดังไกล เช่นเสนอปฏิรูปบัญชีเช่นบัญชีต้นทุนเต็มหรือดำเนินคดีได้ไม่รับมากลากในแนวคิดดูแลผลิตภัณฑ์ในสหรัฐอเมริกานอกเหนือจากขอบเขตของ academe และประชาสัมพันธ์องค์กร (ฮาเรียกว่า greenwashing)ในวิธีการความต้องการด้านจริยธรรมบริโภคนิยม สนับสนุนการศึกษาผู้บริโภคและข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม อาจเข้าบางผลเดียวกันเป็นผลิตภัณฑ์ดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดูแลสินค้าเป็นที่ที่สิ่งแวดล้อมสุขภาพและความปลอดภัยศูนย์การป้องกันเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ของตัวเองและทุกคนที่เกี่ยวข้องในอายุการใช้งานของผลิตภัณฑ์ที่มีการเรียกร้องให้ใช้เวลาถึงความรับผิดชอบในการลดสิ่งแวดล้อมสุขภาพและผลกระทบต่อความปลอดภัย. [1] สำหรับผู้ผลิต, รวมถึงการวางแผนและหากจำเป็นต้องจ่ายเงินสำหรับการรีไซเคิลหรือจำหน่ายสินค้าในตอนท้ายของชีวิตที่มีประโยชน์ นี้อาจจะประสบความสำเร็จในบางส่วนโดยการปรับเปลี่ยนการออกแบบผลิตภัณฑ์ที่จะใช้สารที่เป็นอันตรายน้อยให้มีความทนทานมากขึ้นนำมาใช้ใหม่และรีไซเคิลได้และเพื่อให้ผลิตภัณฑ์จากวัสดุรีไซเคิล. [2] สำหรับร้านค้าปลีกและผู้บริโภคนี้หมายถึงการเข้ามามีบทบาทในการสร้างความมั่นใจ การกำจัดที่เหมาะสมหรือการรีไซเคิลของผลิตภัณฑ์สุดท้ายของชีวิต. บรรดาผู้ที่สนับสนุนมันมีความกังวลเกี่ยวกับขั้นตอนต่อมาของวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์และผลที่ครอบคลุมของกระบวนการผลิตทั้งหมด และถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่จะตีความเศรษฐกิจที่เข้มงวดของการบริการ (ตัวละครระดับชาติตามกฎหมาย) "สินค้า" และ "ผลิตภัณฑ์" ความสัมพันธ์. ตัวอย่างที่คุ้นเคยมากที่สุดคือการออกกฎหมายภาชนะเงินฝาก ค่าบริการเป็นค่าใช้จ่ายในการซื้อขวดแยกต่างหากจากค่าที่จะซื้อสิ่งที่มันมี ถ้าขวดจะถูกส่งกลับค่าถูกส่งกลับและผู้จัดจำหน่ายจะต้องกลับขวดกลับมาใช้ใหม่หรือรีไซเคิล ถ้าไม่ได้ค่าธรรมเนียมที่เก็บรวบรวมได้สามารถนำมาใช้จ่ายสำหรับการฝังกลบหรือมาตรการควบคุมครอก นอกจากนี้เนื่องจากค่าเดียวกันสามารถเก็บรวบรวมโดยทุกคนหาและกลับมาขวดมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่จะเก็บเหล่านี้และพวกเขากลับเป็นวิธีการที่รอดตาย นี้เป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับตัวอย่างเช่นในหมู่คนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยในเมืองของสหรัฐ. อย่างไรก็ตามหลักการที่ถูกนำไปใช้ในวงกว้างมากเกินขวดการวาดและชิ้นส่วนยานยนต์เช่นยาง เมื่อซื้อสีหรือยางในหลายสถานที่หนึ่งพร้อมกันจ่ายสำหรับการกำจัดของเสียที่เป็นพิษที่พวกเขากลายเป็น ในบางประเทศเช่นเยอรมนีกฎหมายต้องให้ความสนใจกับผลที่ครอบคลุมของการสกัดทั้งการผลิต, การกระจายการใช้งานและของเสียของผลิตภัณฑ์และถือผู้ที่แสวงหาผลกำไรจากเหล่านี้ถูกต้องตามกฎหมายความรับผิดชอบสำหรับผลใด ๆ ไปพร้อมกัน และนี่ก็เป็นแนวโน้มในสหราชอาณาจักรและสหภาพยุโรปโดยทั่วไป ในประเทศสหรัฐอเมริกา, ปัญหาได้รับการเผชิญหน้าผ่านทางคดีการเรียนที่พยายามที่จะถือ บริษัท รับผิดชอบต่อผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของผลิตภัณฑ์ของตน ป่านนี้เช่นการดำเนินคดีหรือเสนอการปฏิรูปการบัญชีเช่นบัญชีค่าใช้จ่ายทั้งหมดยังไม่ได้รับแรงฉุดมากสำหรับแนวคิดการดูแลสินค้าในประเทศสหรัฐอเมริกาเกินขอบเขตของโรงเรียนวิทยาลัยมหาวิทยาลัยและการประชาสัมพันธ์ขององค์กร (เยาะเย้ยเรียกว่าฟอกสีเขียว). ความต้องการด้าน วิธีการคุ้มครองผู้บริโภคทางจริยธรรมโดยการสนับสนุนจากศึกษาของผู้บริโภคและข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอาจเข้าใกล้บางส่วนของผลเช่นเดียวกับการดูแลสินค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นผลิตภัณฑ์ที่ดูแลสิ่งแวดล้อม สุขภาพ และความปลอดภัยศูนย์บนผลิตภัณฑ์นั้นเอง และทุกคนที่เกี่ยวข้องในการใช้งานของผลิตภัณฑ์ที่เป็นที่เรียกว่าเมื่อใช้ความรับผิดชอบเพื่อลดผลกระทบของสิ่งแวดล้อม สุขภาพ และความปลอดภัย [ 1 ] ผู้ผลิต ซึ่งรวมถึง การวางแผน และถ้าจำเป็นจ่ายเพื่อการรีไซเคิลหรือกำจัดของผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดของชีวิตที่มีประโยชน์ . นี้อาจจะประสบความสำเร็จ ในส่วน โดยเสนอผลิตภัณฑ์ที่จะใช้น้อยกว่าสารที่เป็นอันตรายจะทนทานมากขึ้น นำมาใช้ใหม่และรีไซเคิล และการทำผลิตภัณฑ์จากวัสดุรีไซเคิล [ 2 ] สำหรับผู้ค้าปลีกและผู้บริโภค ซึ่งหมายความว่า การมีบทบาทในการตรวจสอบการกำจัดที่เหมาะสม และการรีไซเคิลของผลิตภัณฑ์สุดท้ายของชีวิต .

ใครที่เห็นว่ามันเกี่ยวข้องกับภายหลังขั้นตอนของวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์และผลที่ครอบคลุมกระบวนการผลิตทั้งหมด มันเป็นก่อนจำเป็นเพื่อเข้มงวดเศรษฐกิจบริการการตีความ ( ตัวละครแห่งชาติ กฎหมาย ) " สินค้า " และ " ผลิตภัณฑ์ " ความสัมพันธ์

ตัวอย่างที่คุ้นเคยมากที่สุดคือ ภาชนะเงินฝากกฎหมาย ค่าธรรมเนียมที่จ่ายเพื่อซื้อขวดแยกต่างหากจากค่าธรรมเนียมในการซื้อสิ่งที่มันมี ถ้าขวดนี้คืนค่ากลับมา และซัพพลายเออร์ต้องคืนขวดเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่หรือรีไซเคิล ถ้าไม่เก็บค่าธรรมเนียมสามารถใช้จ่ายสำหรับการฝังกลบ หรือมาตรการควบคุมแคร่ นอกจากนี้ เนื่องจากค่าเดียวกันจะถูกเก็บรวบรวมโดยทุกคนค้นหาคืนขวดมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่จะเก็บเหล่านี้และกลับพวกเขาเป็นวิธีการเอาตัวรอด มันค่อนข้างทั่วไปสำหรับอินสแตนซ์ของคนจรจัดในสหรัฐอเมริกา .

อย่างไรก็ตาม หลักการคือ ใช้มากในวงกว้าง นอกจากขวดสีและชิ้นส่วนรถยนต์ เช่น ยาง เมื่อซื้อสี หรือยางรถยนต์ในหลายสถานที่พร้อมกันจ่ายสำหรับการกำจัดขยะพิษก็กลายเป็นในบางประเทศ เช่น เยอรมนี , กฎหมายต้องให้ความสนใจกับผลครอบคลุมทั้งการสกัด การผลิต การกระจาย การใช้และการเสียของผลิตภัณฑ์ และถือเหล่านั้น profiting จากเหล่านี้รับผิดชอบผลลัพธ์ใด ๆไปพร้อมกัน นี้ยังเป็นแนวโน้มใน UK และยุโรปโดยทั่วไป ในสหรัฐอเมริกาปัญหาได้รับการเผชิญหน้าผ่านระดับปฏิบัติการฟ้องร้องว่าพยายามที่จะจับ บริษัท ที่รับผิดชอบต่อผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของผลิตภัณฑ์ของตน ป่านนี้เช่น คดี หรือเสนอการปฏิรูป เช่น บัญชีต้นทุน บัญชีเต็มยังไม่ได้รับการลากมากสำหรับการดูแลผลิตภัณฑ์แนวคิดในสหรัฐอเมริกาเกินกว่าขอบเขตของอะคาเดมี และบริษัทประชาสัมพันธ์ ( เย้ยหยัน เรียกว่า greenwashing ) .

ด้านจริยธรรมแบบบริโภคนิยม สนับสนุนโดยการศึกษาผู้บริโภคและข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอาจเข้าถึงบางส่วนของผลลัพธ์เช่นเดียวกับการดูแลผลิตภัณฑ์