They looked, thunderstruck, at one

They looked, thunderstruck, at one another. At last Loisel put on his clothes.
“I shall go back on foot,” said he, “over the whole route which we have taken, to see if I can’t
find it.”
And he went out. She sat waiting on a chair in her ball dress, without strength to go to bed,
overwhelmed, without fire, without a thought.
Her husband came back about seven o’clock. He had found nothing.
He went to Police Headquarters, to the newspaper offices, to offer a reward; he went to the cab
companies—everywhere, in fact, whither he was urged by the least suspicion of hope.
She waited all day, in the same condition of mad fear before this terrible calamity.
Loisel returned at night with a hollow, pale face; he had discovered nothing.
“You must write to your friend,” said he, “that you have broken the clasp of her necklace and
that you are having it mended. That will give us time to turn round.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขามองดูตกใจที่อีกคนหนึ่ง ที่ Loisel สุดท้ายใส่เสื้อผ้าของเขา.
"ฉันจะกลับไปอยู่บนเท้า" เขากล่าวว่า "ที่ผ่านเส้นทางทั้งหมดที่เราได้ดำเนินการเพื่อดูว่าฉันไม่สามารถพบว่ามัน
."
และเขาก็เดินออกไป เธอนั่งรออยู่บนเก้าอี้ในการแต่งกายลูกของเธอโดยไม่ต้องมีความแข็งแรงที่จะไปนอนจม
โดยไม่ต้องไฟโดยไม่คิด.
สามีของเธอกลับมาเกี่ยวกับ 07:00 เขาได้พบอะไร
เขาเดินไปยังสำนักงานใหญ่ของตำรวจไปยังสำนักงานหนังสือพิมพ์ให้รางวัล. เขาไปรถแท็กซี่
บริษัท ทุกที่ในความเป็นจริงที่ซึ่งท่านได้รับการกระตุ้นด้วยความสงสัยอย่างน้อยความหวัง
เธอรอทุกวันในที่เดียวกัน . สภาพของความกลัวบ้าก่อนที่ภัยพิบัติที่น่ากลัวนี้
Loisel กลับในเวลากลางคืนด้วยกลวงใบหน้าขาวซีด. เขาได้ค้นพบอะไร
"คุณต้องเขียนให้เพื่อนของคุณ" เขากล่าวว่า"ที่คุณได้หักเข็มกลัดสร้อยคอของเธอและ
ที่คุณมีมันซ่อม ที่จะทำให้เรามีเวลาที่จะเปิดรอบ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามอง thunderstruck ที่อื่น ในที่สุด Loisel วางบนเสื้อผ้าของเขา.
"ฉันจะกลับไปบนเท้า กล่าวว่า เขา, " กว่ากระบวนการทั้งหมดซึ่งเราได้ ดูถ้าฉันสามารถที
จึง "
แล้วเขาออกไป เธอนั่งรอบนเก้าอี้ในชุดลูกของเธอ ไม่มีแรงไปนอน,
จม ไม่ มีไฟ ไม่คิดแบบนั้น
สามีกลับมาประมาณเจ็ดโมง เขาได้พบอะไร
เขาไปสำนักงานตำรวจ สำนักงานหนังสือพิมพ์ ให้รางวัล เขาไปแท็กซี่
บริษัท — ทุกที่ ในความเป็นจริง whither เขาเรียกร้องคือให้ ด้วยความสงสัยน้อยที่สุดของความหวัง
เธอรอทุกวัน ในเงื่อนไขเดียวกันกลัวบ้าก่อนนี้กลัวภัยพิบัติ.
Loisel กลับคืนด้วยใบหน้าซีด กลวง เขาพบไม่
"คุณต้องเขียนให้เพื่อน กล่าวว่า เขา "ที่คุณได้หักเข็มกลัดของสร้อยคอของเธอ และ
mended ที่คุณมีมัน ที่จะให้เราเวลาเปิดรอบ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามองยุทธวิธีที่หนึ่งอีกคนหนึ่ง ที่ผ่านมา loisel สวมเสื้อของเขา.
"ผมจะกลับไปที่เท้า"ว่า"เขา"มากกว่าเส้นทางที่เราได้ดำเนินการไปเพื่อดูว่าฉันไม่ได้พบกับมันไม่ได้หรอก
."
และเขาก็ออกไป เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่นั่งรออยู่ในชุดราตรีลูกของเธอไม่มีความเข้มแข็งในการไปนอน
เต็มตัวโดยไม่มีไฟโดยไม่คิดว่าที่.
สามีของเธอก็กลับมาประมาณเจ็ด O ' Clock เขาได้พบไม่มีอะไร
เขาไปตำรวจสำนักงานใหญ่สำนักงานหนังสือพิมพ์ที่เสนอเงินรางวัลที่เขาเข้าไปในรถ
ซึ่งจะช่วยบริษัททุกแห่งในไปไหนจริงๆแล้วเขาก็เรียกร้องให้ด้วยความสงสัยอย่างน้อยของความหวัง.
เธอรอวันทั้งหมดอยู่ใน สภาพ เดียวกันกับที่ของความกลัวบ้าก่อนหายนะเลวร้ายนี้.
loisel กลับมาในช่วงกลางคืนพร้อมด้วยหน้าซีดกลวงที่เขาได้พบว่าไม่มีอะไร.
"คุณจะต้องเขียนถึงเพื่อนของคุณ"เขากล่าว"ที่คุณได้หักสวมกอดของสร้อยคอและ
ซึ่งจะช่วยให้คุณได้รับตามตรอกซอกซอยก็มี ซึ่งจะทำให้เรามีช่วงเวลาในการหมุนรอบ"