This study tended to lean towards p

This study tended to lean towards psychological construction of ethical decision definition through ethical theories, and it considers the definitions from two of the most usable models of ethical decision-making literature Hunt–Vitell’s model and Rest’s four-component model. Hunt and Vitell (1986) has defined ethical judgments as ‘‘the belief that a particular alternative is the most ethical alternative.’’ Based on this definition, ethical judgments require identifying the most ethical choice of alternative options. Furthermore, they suggested that options must be compared in any way with one another. In contrast, it has been suggested by Rest (1986) that ethical judgments may be singular. His definition of ethical judgment as psychological construct that characterises a process by which an individual determines action in a particular situation is right and another action is wrong. Similar to Hunt and Vitell, Rest refute the ethical judgment making process as one choice among options in any situation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้มีแนวโน้มเอนไปทางจิตวิทยาสร้างนิยามจริยธรรมตัดสินผ่านทฤษฎีจริยธรรม และถือเอาคำนิยามจากรุ่นใช้มากที่สุดของจริยธรรมตัดสินใจประกอบการล่า – Vitell รุ่น 2 และรุ่น 4 ส่วนของเหลือ ล่าและ Vitell (1986) ได้กำหนดจริยธรรมตัดสินเป็น ''เชื่อว่าทางเลือกใดทางจริยธรรมมากที่สุด '' ตามคำนิยามนี้ ตัดสินจริยธรรมต้องระบุตัวเลือกตัวเลือกอื่นจริยธรรมมากที่สุด นอกจากนี้ พวกเขาแนะนำว่า ตัวเลือกต้องเทียบในทางกับกัน ในทางตรงกันข้าม มันได้ถูกแนะนำ โดยส่วนที่เหลือ (1986) ที่ ตัดสินจริยธรรมอาจเป็นเอกพจน์ เขานิยามจริยธรรมพิพากษาเป็นโครงสร้างทางจิตใจที่ characterises กระบวนการที่บุคคลกำหนดเป็นการกระทำในสถานการณ์เฉพาะ และดำเนินการอื่นที่ไม่ถูกต้อง เช่นเดียวกับล่าและ Vitell เหลือโต้ตัดสินจริยธรรมที่ทำให้กระบวนการเป็นทางเลือกหนึ่งในตัวเลือกในสถานการณ์ใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้มีแนวโน้มที่จะยันต่อการก่อสร้างทางจิตวิทยาของความหมายของการตัดสินใจทางจริยธรรมผ่านทฤษฎีทางจริยธรรมและพิจารณาคำจำกัดความจากสองรูปแบบการใช้งานมากที่สุดของรูปแบบวรรณกรรมการตัดสินใจทางจริยธรรมล่า-vitell และรูปแบบที่สี่องค์ประกอบส่วนที่เหลือของ ล่าและ vitell (1986) ได้กำหนดตัดสินจริยธรรมเป็น'' ความเชื่อว่าทางเลือกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นทางเลือกทางจริยธรรมมากที่สุด.'' ตามคำนิยามนี้การตัดสินทางจริยธรรมต้องมีการระบุทางเลือกทางจริยธรรมมากที่สุดของตัวเลือกทางเลือกที่ นอกจากนี้พวกเขาชี้ให้เห็นว่าตัวเลือกที่จะต้องถูกนำมาเปรียบเทียบในทางใดทางหนึ่งกับอีกคนหนึ่ง ในทางตรงกันข้ามจะได้รับการแนะนำโดยส่วนที่เหลือ (1986) ที่ตัดสินจริยธรรมอาจจะเอกพจน์ ความละเอียดของการตัดสินทางจริยธรรมเช่นการสร้างจิตใจที่ลักษณะกระบวนการที่บุคคลจะกำหนดในการดำเนินการโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานการณ์ที่ถูกต้องและการดำเนินการอื่นที่ไม่ถูกต้อง คล้ายกับการล่าและ vitell, ส่วนที่เหลือปฏิเสธขั้นตอนการทำการตัดสินทางจริยธรรมเป็นหนึ่งในตัวเลือกทางเลือกในสถานการณ์ใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้มีแนวโน้มที่จะยันต่อการก่อสร้างจิตนิยามของการตัดสินทางจริยธรรมทฤษฎีจริยธรรมและพิจารณาความจากสองรุ่นที่ใช้งานมากที่สุดของวรรณกรรมและตัดสินใจทางจริยธรรม ล่า vitell รูปแบบและส่วนที่เหลือเป็นสี่ส่วนแบบล่าและ vitell ( 2529 ) ได้กำหนดจริยธรรมการเป็น " ความเชื่อที่เป็นทางเลือกใดทางเลือกทางจริยธรรมมากที่สุด ' ' ตามนิยามนี้ ตัดสินทางจริยธรรมต้องระบุทางเลือกทางจริยธรรมมากที่สุดของตัวเลือกทางเลือก นอกจากนี้ พวกเขาแนะนำว่า เลือก ต้องเปรียบเทียบในทางใด ๆ กับคนอื่น ในทางตรงกันข้ามมันได้รับการแนะนำโดยส่วนที่เหลือ ( 1986 ) ที่ตัดสินจริยธรรมอาจจะเป็นเอกพจน์ ความหมายของเขาเป็นจิตที่เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหราของจริยธรรมการสร้างกระบวนการที่บุคคลจะกระทำในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงที่ถูกต้องและการกระทำอื่น มันผิด คล้ายกับล่าและ vitell พักลบล้างจริยธรรมความยุติธรรมทำให้กระบวนการเป็นหนึ่งทางเลือกของตัวเลือกในสถานการณ์ใด ๆ