To date, most researchers have used

To date, most researchers have used dietborne metal concentrations rather than daily doses to define metal exposure and this has resulted in contradictory data within and between fish species. It has also resulted in the impression that high concentrations of dietborne Cu and Zn (e.g. > 900 mg kg(-1) dry diet) are relatively non-toxic to fish. We re-analyzed existing data using rations and dietborne metal concentrations and used daily dose, species and life stage to define the toxicity of dietborne Cu and Zn to fish. Partly because of insufficient information we were unable to find consistent relationships between metal toxicity in laboratory-prepared diets and any other factor including, supplemented metal compound (e.g. CuSO(4) or CuCl(2)), duration of metal exposure, diet type (i.e. practical, purified or live diets), or water quality (flow rates, temperature, hardness, pH, alkalinity). For laboratory-prepared diets, dietborne Cu toxicity occurred at daily doses of > 1 mg kg(-1) body weight d(-1) for channel catfish (Ictalurus punctatus), 1-15 mg kg(-1) body weight d(-1) (depending on life stage) for Atlantic salmon (Salmo salar) and 35-45 mg kg(-1) body weight d(-1) for rainbow trout (Oncorhynchus mykiss). We found that dietborne Zn toxicity has not yet been demonstrated in rainbow trout or turbot (Scophthalmus maximus) probably because these species have been exposed to relatively low doses of metal ( < 90 mg kg(-1) body weight d(-1)) and effects on growth and reproduction have not been analyzed. However, daily doses of 9-12 mg Zn kg(-1) body weight d(-1) in laboratory-prepared diets were toxic to three other species, carp Cyprinus carpio, Nile tilapia Oreochromis niloticus, and guppy Poecilia reticulata. Limited research indicates that biological incorporation of Cu or Zn into a natural diet can either increase or decrease metal bioavailability, and the relationship between bioavailability and toxicity remains unclear. We have resolved the contradictory data surrounding the effect of organic chelation on metal bioavailability. Increased bioavailability of dietborne Cu and Zn is detectable when the metal is both organically chelated and provided in very low daily doses. We have summarized the information available on the effect of phosphates, phytate and calcium on dietborne Zn bioavailability. We also explored a rationale to understand the relative importance of exposure to waterborne or dietborne Cu and Zn with a view to finding an approach useful to regulatory agencies. Contrary to popular belief, the relative efficiency of Cu uptake from water and diet is very similar when daily doses are compared rather than Cu concentrations in each media. The ratio of dietborne dose:waterborne dose is a good discriminator of the relative importance of exposure to dietborne or waterborne Zn. We discuss gaps in existing data, suggest improvements for experimental design, and indicate directions for future research

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่ นักวิจัยส่วนใหญ่จะใช้ความเข้มข้นโลหะ dietborne มากกว่าปริมาณรายวันเพื่อกำหนดแสงโลหะและนี้ได้ส่งผลให้ข้อมูลขัดแย้งภายใน และ ระหว่างพันธุ์ปลา นอกจากนี้มันยังมีผลในการแสดงผลที่ความเข้มข้นสูงของ dietborne Cu และ Zn (เช่น > 900 mg kg(-1) แห้งอาหาร) ค่อนข้างไม่เป็นพิษกับปลา เราวิเคราะห์ข้อมูลที่มีอยู่ใช้ได้อีกครั้ง และ dietborne โลหะความเข้มข้น และใช้ระยะยา ชนิด และชีวิตประจำวันเพื่อกำหนดความเป็นพิษของ dietborne Cu และ Zn ปลา บางส่วนเนื่องจาก มีข้อมูลไม่เพียงพอเราก็ไม่สามารถหาความสัมพันธ์สอดคล้องระหว่างความเป็นพิษของโลหะในห้องปฏิบัติเตรียมอาหารใด ๆ อื่น ๆ ปัจจัยรวมทั้ง เสริมโลหะผสม (เช่น CuSO(4) หรือ CuCl(2)) ระยะเวลาของการสัมผัสโลหะ อาหารชนิด (เช่นปฏิบัติ บริสุทธิ์ หรือสดอาหาร), หรือน้ำคุณภาพ (อัตราการไหล อุณหภูมิ ความแข็ง ค่า pH น้ำยา) สำหรับห้องปฏิบัติเตรียมอาหาร dietborne Cu ความเป็นพิษเกิดขึ้นที่ปริมาณรายวันของ > 1 มิลลิกรัม kg(-1) d(-1) ร่างกายน้ำหนักสำหรับอเมริกัน (Ictalurus punctatus), 1-15 mg kg(-1) ร่างกายน้ำหนัก d(-1) (ขึ้นอยู่กับระยะของชีวิต) สำหรับปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmo ซาลาร์) และ 35-45 มิลลิกรัม kg(-1) d(-1) ร่างกายน้ำหนักสำหรับเรนโบว์เทราต์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก mykiss) เราพบว่า dietborne ความเป็นพิษของ Zn ได้ไม่ยังถูกสาธิตเรนโบว์เทราต์หรือ turbot (Scophthalmus maximus) อาจเนื่องจากสายพันธุ์เหล่านี้ได้สัมผัสปริมาณค่อนข้างต่ำของโลหะ (d(-1)) น้ำหนัก < 90 มิลลิกรัม kg(-1) ร่างกายและผลต่อการเจริญเติบโตและสืบพันธุ์ได้ไม่ถูกวิเคราะห์ อย่างไรก็ตาม ทุกวันปริมาณของ 9-12 mg Zn kg(-1) ร่างกายน้ำหนัก d(-1) ในห้องปฏิบัติเตรียมอาหารมีพิษไปสามพันธุ์ ปลาคาร์ฟปลาไน ปลานิลปลานิลแม่น้ำไนล์ และอื่น ๆ ปลาหางนกยูงปลา reticulata จำกัดวิจัยบ่งชี้ว่า ประสานชีวภาพของ Cu Zn เป็นอาหารธรรมชาติสามารถเพิ่ม หรือลดการดูดซึมโลหะ และความสัมพันธ์ระหว่างชีวปริมาณออกฤทธิ์ความเป็นพิษยังคงชัดเจน เราได้แก้ไขข้อมูลขัดแย้งรอบผลของ chelation อินทรีย์บนโลหะชีวปริมาณออกฤทธิ์ ชีวปริมาณออกฤทธิ์เพิ่มของ dietborne Cu และ Zn จะตรวจเมื่อโลหะมีทั้งผักปลอด chelated สารในปริมาณมากทุกวัน เราได้สรุปข้อมูลว่างบนผลของฟอสเฟต phytate และแคลเซียมใน dietborne Zn ชีวปริมาณออกฤทธิ์ เรายังสำรวจเหตุผลเข้าใจความสำคัญของการสัมผัสกับน้ำ หรือ dietborne Cu และ Zn มุมมองการค้นหาวิธีการหน่วยงานที่มีประโยชน์ในการกำกับดูแลการ เค้าน์ ประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของ Cu ดูดธาตุอาหารจากน้ำและอาหารจะคล้ายกันมากเมื่อมีการเปรียบเทียบปริมาณรายวันแทนความเข้มข้นของ Cu ในแต่ละสื่อ อัตราส่วนของยา dietborne: ยาน้ำเป็น discriminator ดีของความสำคัญของการสัมผัสกับ dietborne หรือ Zn น่า เรากล่าวถึงช่องว่างในข้อมูลที่มีอยู่ แนะนำการปรับปรุงการออกแบบการทดลอง และบ่งชี้ทิศทางการวิจัยในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันที่นักวิจัยส่วนใหญ่ได้ใช้ความเข้มข้นของโลหะ dietborne มากกว่าปริมาณรายวันที่จะกำหนดเปิดรับโลหะและนี้มีผลในข้อมูลที่ขัดแย้งภายในและระหว่างสายพันธุ์ปลา นอกจากนี้ยังมีผลในการแสดงผลที่ความเข้มข้นสูงของ dietborne Cu และ Zn (เช่น> 900 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม (-1) อาหารแห้ง) จะค่อนข้างไม่เป็นพิษต่อปลา เรากำลังวิเคราะห์ข้อมูลที่มีอยู่โดยใช้ปันส่วนและความเข้มข้นของโลหะ dietborne และใช้ยาทุกวันชนิดและขั้นตอนการชีวิตที่จะกำหนดความเป็นพิษของ dietborne Cu และ Zn ปลา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะข้อมูลไม่เพียงพอเราก็ไม่สามารถที่จะค้นหาความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกันระหว่างความเป็นพิษของโลหะในอาหารห้องปฏิบัติการเตรียมความพร้อมและปัจจัยอื่น ๆ รวมถึงโลหะผสมเสริม (เช่น CuSO (4) หรือ CuCl (2)) ระยะเวลาของการสัมผัสโลหะประเภทอาหาร ( คือการปฏิบัติอาหารบริสุทธิ์หรือมีชีวิตอยู่) หรือคุณภาพน้ำ (อัตราการไหลอุณหภูมิแข็งค่า pH เป็นด่าง) สำหรับอาหารที่ห้องปฏิบัติการเตรียมพิษ dietborne Cu ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของปริมาณ> 1 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม (-1) น้ำหนักตัวง (-1) สำหรับช่องดุก (Ictalurus punctatus) 1-15 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม (-1) น้ำหนักตัว D ( -1) (ขึ้นอยู่กับขั้นตอนชีวิต) สำหรับปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmo แซ) และ 35-45 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม (-1) น้ำหนักตัวง (-1) สำหรับเรนโบว์เทราท์ (Oncorhynchus mykiss) เราพบว่าพิษ Zn dietborne ยังไม่ได้แสดงให้เห็นในเรนโบว์เทราท์หรือบ็ (Scophthalmus สังฆ) อาจจะเป็นเพราะสายพันธุ์เหล่านี้ได้รับการสัมผัสกับปริมาณที่ค่อนข้างต่ำของโลหะ (<90 มกกก (-1) น้ำหนักตัวง (-1)) และผลกระทบต่อการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ยังไม่ได้รับการวิเคราะห์ อย่างไรก็ตามปริมาณประจำวันของ 9-12 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม Zn (-1) ร่างกายน้ำหนักง (-1) ในอาหารห้องปฏิบัติการเตรียมเป็นพิษต่อสามสายพันธุ์อื่น ๆ , ป​​ลาคาร์พ Cyprinus carpio ระยะ, ปลานิลปลานิลและ guppy Poecilia reticulata การวิจัยแสดงให้เห็นว่า จำกัด การรวมตัวทางชีวภาพของทองแดงหรือสังกะสีเป็นอาหารธรรมชาติสามารถเพิ่มหรือลดการดูดซึมโลหะและความสัมพันธ์ระหว่างการดูดซึมและความเป็นพิษยังคงไม่ชัดเจน เราได้รับการแก้ไขข้อมูลขัดแย้งรอบผลกระทบของยาขับอินทรีย์ในการดูดซึมโลหะ เพิ่มการดูดซึมของ dietborne Cu และ Zn สามารถตรวจพบเมื่อโลหะเป็นทั้งคีอินทรีย์และให้บริการทุกวันในปริมาณที่ต่ำมาก เราได้สรุปข้อมูลที่มีอยู่ในผลของฟอสเฟต phytate และแคลเซียมในการดูดซึม dietborne Zn นอกจากนี้เรายังสำรวจเหตุผลที่จะเข้าใจความสำคัญของการสัมผัสกับน้ำหรือ dietborne Cu และ Zn มีมุมมองในการหาวิธีการที่เป็นประโยชน์ต่อหน่วยงานกำกับดูแล ขัดกับความเชื่อที่นิยมที่มีประสิทธิภาพการดูดซึมญาติของทองแดงจากน้ำและอาหารที่คล้ายกันมากเมื่อปริมาณรายวันจะถูกเปรียบเทียบมากกว่าความเข้มข้นของทองแดงในสื่อแต่ละ อัตราส่วนของปริมาณ dietborne: ปริมาณน้ำเป็น discriminator ที่ดีของความสำคัญของการสัมผัสกับ dietborne หรือ Zn น้ำ เราหารือช่องว่างในข้อมูลที่มีอยู่, แนะนำการปรับปรุงการออกแบบการทดลองและบ่งบอกถึงทิศทางการวิจัยในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจุบัน นักวิจัยได้ใช้ปริมาณโลหะ dietborne มากกว่าทุกวัน เพื่อกำหนดปริมาณโลหะการและนี้มีผลในข้อมูลที่ขัดแย้งภายในและระหว่างสายพันธุ์ปลา มันยังให้ความประทับใจที่ความเข้มข้นสูงของ dietborne Cu และ Zn ( เช่น > 900 mg kg ( - 1 ) อาหารแห้ง ) จะค่อนข้างไม่เป็นพิษต่อปลาเรากำลังวิเคราะห์ข้อมูลที่มีอยู่การใช้อาหารและความเข้มข้นของโลหะ dietborne และใช้ยาทุกวัน ชนิดและเวทีชีวิตเพื่อกำหนดความเป็นพิษของ dietborne ทองแดงและสังกะสี ปลา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะขาดข้อมูลที่เราไม่สามารถที่จะค้นหาความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกันระหว่างความเป็นพิษของโลหะในปฏิบัติการเตรียมอาหารและปัจจัยอื่น ๆรวมถึงเสริมโลหะผสม ( เช่นนาที ( 4 ) หรือเปอร์ ( 2 ) ระยะเวลาของแสงโลหะ ชนิดอาหาร ( เช่นปฏิบัติบริสุทธิ์หรือสดอาหาร ) หรือคุณภาพน้ำ ( อัตราการไหลอุณหภูมิ ความแข็ง ด่าง ) สำหรับห้องปฏิบัติการเตรียมอาหาร dietborne CU พิษเกิดขึ้นทุกวัน ในปริมาณ 1 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมน้ำหนักตัว d ( - 1 ) สำหรับปลาดุกอุย ( ictalurus punctatus )