Forty-seven RoninFrom Wikipedia, th

Forty-seven Ronin
From Wikipedia, the free encyclopedia
For other uses, see Forty-seven Ronin (disambiguation).


Graves of the Forty-seven Ronin at Sengaku-ji
The revenge of the forty-seven Ronin (四十七士 Shi-jū-shichi-shi?, forty-seven samurai) took place in Japan at the start of the 18th century. One noted Japanese scholar described the tale, the best known example of the samurai code of honor, bushidō, as the country's "national legend."[1]

The story tells of a group of samurai who were left leaderless (becoming ronin) after their daimyo (feudal lord) Asano Naganori was compelled to commit seppuku (ritual suicide) for assaulting a court official named Kira Yoshinaka, whose title was Kōzuke no suke. The ronin avenged their master's honor by killing Kira, after waiting and planning for a year. In turn, the ronin were themselves obliged to commit seppuku for committing the crime of murder. This true story was popularized in Japanese culture as emblematic of the loyalty, sacrifice, persistence, and honor that people should preserve in their daily lives. The popularity of the tale grew during the Meiji era of Japanese history, in which Japan underwent rapid modernization, and the legend became entrenched within discourses of national heritage and identity.

Fictionalized accounts of the tale of the Forty-seven Ronin are known as Chūshingura. The story was popularized in numerous plays, including bunraku and kabuki. Because of the censorship laws of the shogunate in the Genroku era, which forbade portrayal of current events, the names were changed. While the version given by the playwrights may have come to be accepted as historical fact by some[who?], the first Chūshingura was written some 50 years after the event, and numerous historical records about the actual events that predate the Chūshingura survive.

The bakufu's censorship laws had relaxed somewhat 75 years later in the late 18th century, when Japanologist Isaac Titsingh first recorded the story of the Forty-seven Ronin as one of the significant events of the Genroku era.[2] The story continues to be popular in Japan to this day. Each year on December 14, Sengakuji Temple holds a festival commemorating the event.

Contents [hide]
1 Name
2 Story
2.1 Genesis of a tragedy
2.2 The ronin plot revenge
2.3 The attack
2.4 The death of Kira
2.5 The aftermath
2.6 Re-establishment of the Asano clan's lordship
3 Criticism
4 In the arts
4.1 Plays
4.2 Opera
4.3 Cinema and television
4.4 Woodblock prints
4.5 In the West
5 Gallery
6 Notes
7 References
8 External links
9 Further reading
Name[edit]
The participants in the revenge are called the Shi-jū-shichi-shi (四十七士?) in Japanese, and are usually referred to as the "Forty-seven Ronin" or "Forty-seven lordless samurai" in English. The event is also known as the Akō vendetta or the Genroku Akō incident (元禄赤穂事件 Genroku akō jiken?). Literary accounts of the events are known as the Chūshingura (忠臣蔵 The Treasury of Loyal Retainers?).

Story[edit]
In 1701 (by the Western calendar), two daimyo, Asano Takumi-no-Kami Naganori, the young daimyo of the Akō Domain (a small fiefdom in western Honshū), and Lord Kamei of the Tsuwano Domain, were ordered to arrange a fitting reception for the envoys of the Emperor in Edo, during their sankin kōtai service to the Shogun.[3]

These daimyo names are not fictional, nor is there any question that something actually happened in Genroku (year) 15, on the 14th day of the 12th month (元禄十五年十二月十四日?, Tuesday, January 30, 1703).[4] What is commonly called the Akō incident was an actual event.[2]

For many years, the version of events retold by A. B. Mitford in Tales of Old Japan (1871) was considered authoritative. The sequence of events and the characters in this narrative were presented to a wide popular readership in the West. Mitford invited his readers to construe his story of the Forty-seven Ronin as historically accurate; and while his version of the tale has long been considered a standard work, some of its precise details are now questioned.[5] Nevertheless, even with plausible defects, Mitford's work remains a conventional starting point for further study.[5]

Whether as a mere literary device or as a claim for ethnographic veracity, Mitford explains:

In the midst of a nest of venerable trees in Takanawa, a suburb of Yedo, is hidden Sengakuji, or the Spring-hill Temple, renowned throughout the length and breadth of the land for its cemetery, which contains the graves of the Forty-seven Rônin, famous in Japanese history, heroes of Japanese drama, the tale of whose deed I am about to transcribe.

— Mitford, A. B.[6] [emphasis added]
Mitford appended what he explained were translations of Sengakuji documents the author had examined personally. These were proffered as "proofs" authenticating the factual basis of his story.[7] These documents were:

...the receipt given by the retainers of Kira Kôtsuké no Suké's son in return for the head of their lord's father, which the priests restored to the family.[8]
...a document explanatory of their conduct, a copy of which was found on the person of each of the forty-seven men, dated in the 15th year of Genroku, 12th month.[9]
...a paper which the Forty-seven Rǒnin laid upon the tomb of their master, together with the head of Kira Kôtsuké no Suké.[10]
(See Tales of Old Japan for the widely known, yet significantly fictional narrative.)

Genesis of a tragedy[edit]


Ukiyo-e depicting Asano Naganori's assault on Kira Yoshinaka in the Matsu no Ōrōka of Edo Castle


Memorial stone marking the site of the Matsu no Ōrōka (Great Corridor of Pines) in Edo Castle, where Asano attacked Kira
Asano and Kamei were to be given instruction in the necessary court etiquette by Kira Kozuke-no-Suke Yoshinaka, a powerful Edo official in the hierarchy of Tokugawa Tsunayoshi's shogunate. He became upset at them, allegedly either because of the insufficient presents they offered him (in the time-honored compensation for such an instructor), or because they would not offer bribes as he wanted. Other sources say that he was naturally rude and arrogant, or that he was corrupt, which offended Asano, a devoutly moral Confucian. Whether Kira treated them poorly, insulted them, or failed to prepare them for fulfilling specific bakufu duties,[11] offense was taken.[2]

Asano bore all this stoically, Kamei became enraged and prepared to kill Kira to avenge the insults. However, the quick thinking counsellors of Kamei averted disaster for their lord and clan (for all would have been punished if Kamei had killed Kira) by quietly giving Kira a large bribe; Kira thereupon began to treat Kamei nicely, which calmed Kamei.[12]

However, Kira allegedly continued to treat Asano harshly, because he was upset that the latter had not emulated his companion. Finally, Kira insulted Asano, calling him a country boor with no manners, and Asano could restrain himself no longer. At the Matsu no Ōrōka, the main grand corridor that interconnects different parts of the shogun's residence, Asano lost his temper and attacked Kira with a dagger, wounding him in the face with his first strike; his second missed and hit a pillar. Guards then quickly separated them.[13]

Kira's wound was hardly serious, but the attack on a shogunate official within the boundaries of the shogun's residence was considered a grave offense. Any kind of violence, even drawing a katana, was completely forbidden in Edo Castle.[14] The daimyo of Akō had removed his dagger from its scabbard within Edo Castle, and for that offense, he was ordered to kill himself by committing seppuku.[2] Asano's goods and lands were to be confiscated after his death, his family was to be ruined, and his retainers were to be made ronin (leaderless).

This news was carried to Ōishi Kuranosuke Yoshio, Asano's principal counsellor, who took command and moved the Asano family away, before complying with bakufu orders to surrender the castle to the agents of the government.

The ronin plot revenge[edit]
Question book-new.svg
This section does not cite any references or sources. Please help improve this section by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2011)


Two of the Forty-Seven Ronin: Horibe Yahei and his adopted son, Horibe Yasubei. Yasubei is holding an ōtsuchi.
Of Asano's over three hundred men, forty-seven and especially their leader Ōishi—refused to allow their lord to go unavenged, even though revenge had been prohibited in the case. They banded together, swearing a secret oath to avenge their master by killing Kira, even though they knew they would be severely punished for doing so.

Kira was well guarded, however, and his residence had been fortified to prevent just such an event. The ronin saw that they would have to put him off his guard before they could succeed. To quell the suspicions of Kira and other shogunate authorities, they dispersed and became tradesmen and monks.

Ōishi took up residence in Kyoto and began to frequently visit brothels and taverns, as if nothing were further from his mind than revenge. Kira still feared a trap, and sent spies to watch the former retainers of Asano.

One day, as Ōishi returned home drunk, he fell down in the street and went to sleep, and all the passers-by laughed at him. A Satsuma man, passing by, was infuriated by this behaviour on the part of a samurai—by his lack of courage to avenge his master as well as his current debauched behaviour. The Satsuma man abused and insulted Ōishi, kicked him in the face (to even touch the face of a samurai was a great insult, let alone strike it), and spat on him.

Not too long after, Ōishi went to his loyal wife of twenty years and divorced her so that no harm would come to her when the ronin took revenge. He sent her away with their two younger children to live with her parents; he gave the eldest boy, Chikara, a choice to stay and fight or t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

47 Ronin
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรี
โปรด ดูสี่สิบ - เจ็ด Ronin (แก้ความกำกวม) .


หลุมฝังศพสี่สิบ - เจ็ด Ronin ที่ Sengaku จิ
จักรพรรดิ Ronin สี่สิบเจ็ด (四十七士 Shi-jū-shichi-ชิ?, ซามูไร 47) ทำในญี่ปุ่นที่เริ่มต้นของศตวรรษ 18 นักเรียนทุนญี่ปุ่นตามหนึ่งอธิบายเรื่อง ตัวอย่างที่รู้จักกันดีของรหัสซามูไรของเกียรติ bushidō เป็นประเทศ "ชาติตำนาน"[1]

เรื่องบอกของกลุ่มซามูไรที่ถูกทิ้ง leaderless (มาเป็น ronin) หลังจากการไดเมียว (เจ้าศักดินา) Asano Naganori ถูกถูกกระทำ seppuku (พิธีกรรมฆ่าตัวตาย) สำหรับ assaulting ศาลทางชื่อ Kira Yoshinaka ชื่อเรื่องถูก Kōzuke suke ไม่ Ronin ที่ avenged เกียรติหลักของพวกเขา โดยการฆ่า Kira หลังจากรอ และวางแผนสำหรับปี กลับ ronin ถูก obliged กระทำ seppuku สำหรับอาชญากรรมฆาตกรรมยอมรับตัวเอง เรื่องนี้จริงเป็น popularized ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นเป็น emblematic สมาชิก เสียสละ มีอยู่ และเกียรติที่คนควรเก็บรักษาไว้ในชีวิตประจำวัน ความนิยมของเรื่องเพิ่มขึ้นในช่วงยุคเมจิของญี่ปุ่นประวัติ ที่ญี่ปุ่นประกอบไปด้วยความทันสมัยอย่างรวดเร็ว และตำนานกลายเป็นมั่นคงแห่งรัฐภายในประการของมรดกแห่งชาติและตัว

บัญชี Fictionalized เรื่องสี่สิบ - เจ็ด Ronin ว่า Chūshingura เรื่องราวถูก popularized ในบทละครจำนวนมาก bunraku และคาบุกิ เนื่องจากกฎหมายการเซ็นเซอร์ของรัฐบาลโชกุนในยุค Genroku ซึ่งข้อวาดภาพของเหตุการณ์ปัจจุบัน มีเปลี่ยนชื่อ ในขณะที่อาจจะมารุ่นที่กำหนด โดย playwrights จะรับเป็นความจริงทางประวัติศาสตร์บาง [ใคร], Chūshingura แรกถูกเขียน 50 ปีหลังจากเหตุการณ์ และระเบียนประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเหตุการณ์จริงที่ predate Chūshingura อยู่รอด

กฎหมายเซ็นเซอร์ของ bakufu ได้ผ่อนคลายในภายหลังในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เมื่อ Japanologist ค Titsingh แรกบันทึกเรื่องสี่สิบ - เจ็ด Ronin เป็นหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญ ๆ ของยุค Genroku ค่อนข้าง 75 ปี[2] เรื่องราวยังคงเป็นที่นิยมในญี่ปุ่นจนถึงทุกวันนี้ ปีละ 14 ธันวาคม วัด Sengakuji ถือเป็นเทศกาลที่ระลึกเหตุการณ์

เนื้อหา [ซ่อน]
ชื่อ 1
2 ชั้น
2.1 ปฐมกาลของโศกนาฏกรรม
2.2 ronin พล็อตแก้แค้น
2.3 การโจมตี
2.4 การตายของ Kira
2.5 ควัน
2.6 จัดตั้งใหม่ของตระกูล Asano lordship
วิจารณ์ 3
4 ในศิลปะ
4.1 เล่น
4.2 โอเปร่า
4.3 ภาพยนตร์และโทรทัศน์
4.4 พิมพ์แกะไม้
4.5 ในตะวันตก
5 Gallery
หมายเหตุ 6
อ้างอิง 7
8 ลิงก์
9 ลอด
ชื่อ [แก้ไข]
ผู้เข้าร่วมในการแก้แค้นเรียกว่าชิ-jū-shichi-ชิ (四十七士) ในญี่ปุ่น และจะเรียกว่าการ "สี่สิบ - เจ็ด Ronin" หรือ "สี่สิบเจ็ด lordless ซามูไร" ในภาษาอังกฤษ เหตุการณ์จะเป็น Akō vendetta หรือเหตุการณ์ Genroku Akō (元禄赤穂事件 Genroku akō jiken) บัญชีวรรณกรรมของเหตุการณ์รู้จักกันเป็น Chūshingura (忠臣蔵ธนารักษ์ภักดียึด)

เรื่อง [แก้ไข]
ในนี้ (ตามปฏิทินตะวันตก), ไดเมียวสอง Asano Takumi-ไม่มีคามิ Naganori การไดเมียวหนุ่มโดเมน Akō (ตัวเล็ก fiefdom ใน Honshū ตะวันตก), และพระ Kamei ซึวาโนะโดเมน ที่สั่งจัดรับเหมาะสมสำหรับการทูตของจักรพรรดิในเอโดะ ในระหว่างการให้บริการ kōtai sankin การโชกุน[3]

ชื่อไดเมียวนี้ไม่สมมติ หรือมีคำถามใด ๆ สิ่งที่จะเกิดขึ้นใน Genroku (ปี) 15 ในวัน 14 ของเดือน 12 (元禄十五年十二月十四日?, วันอังคาร 30 มกราคม 1703)[4] สิ่งทั่วไปเรียกว่า Akō เหตุการณ์เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง[2]

หลายปี รุ่นของเก่าเล่าใหม่ โดย A. B. Mitford ในนิทานเก่าญี่ปุ่น (1871) ถือเป็นเผด็จการ ลำดับของเหตุการณ์และตัวละครในการเล่าเรื่องนี้ได้นำเสนอต่อผู้อ่านกว้างนิยมตะวันตก Mitford เชิญผู้อ่านของเขาตีความเรื่องสี่สิบ - เจ็ด Ronin เป็นอดีตถูกต้อง เขา และใน ขณะที่รุ่นของเขาเรื่องถืองานมาตรฐาน บางรายละเอียดแม่นยำอยู่ตอนนี้สอบสวน[5] อย่างไรก็ตาม แม้จะ มีข้อบกพร่องที่เป็นไปได้ การทำงานของ Mitford ยังคง เป็นจุดเริ่มต้นทั่วไปสำหรับการศึกษาเพิ่มเติม[5]

ว่า เป็นอุปกรณ์เพียงวรรณกรรม หรือ เป็นข้อเรียกร้องสำหรับ ethnographic veracity, Mitford อธิบาย:

กลางรังต้นไม้มินท์ในทากานาวา ปริมณฑลของ Yedo เป็น Sengakuji ซ่อน วัดสปริงฮิลล์ ชื่อเสียงตลอดความยาวและความกว้างของแผ่นดินของสุสาน ซึ่งประกอบด้วยสุสานของสี่สิบ - เจ็ด Rônin มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น วีรบุรุษของละครญี่ปุ่น เรื่องของหนังสือผมจะจำลอง

— Mitford, A. B. [6] [เน้นเพิ่ม]
Mitford ต่อท้ายอะไรเขาอธิบายได้แปล Sengakuji เอกสารผู้เขียนได้ตรวจสอบเอง เหล่านี้มี proffered เป็น "หลักฐาน" รับรองมูลของเรื่องของเขา[7] เอกสารถูก:

...รับการกำหนด โดยยึดของ Kira Kôtsuké Suké ไม่สนมในหัวของพระบิดา ปุโรหิตคืนให้กับครอบครัว[8]
...เป็นเอกสารอธิบายของพวกเขา สำเนาที่พบในคนแต่ละคนสี่สิบเจ็ด วันใน 15 ปี Genroku, 12 เดือน[9]
...กระดาษที่สี่สิบ - เจ็ด Rǒnin วางตามหลุมฝังศพของพวกเขาหลัก พร้อมกับหัวของ Kira Kôtsuké Suké ไม่[10]
(ดูนิทานของเก่าญี่ปุ่นสำหรับการเล่าเรื่องที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย แต่สมมติอย่างมีนัยสำคัญ)

ปฐมกาลของโศกนาฏกรรม [แก้ไข]


อีอุคิโยแสดง Asano Naganori โจมตีบน Kira Yoshinaka ในมัตสึไม่ Ōrōka ของปราสาทเอะโดะ


หินอนุสรณ์ที่ทำเครื่องหมายของมัตสึไม่ Ōrōka (ทางดีไพน์) ในปราสาทเอโดะ ที่ Asano โจมตี Kira
Asano และ Kamei ได้ได้รับคำแนะนำในมารยาทจำเป็นศาล โดย Kira Kozuke-ไม่มี-Suke Yoshinaka ราชการเอโดะมีประสิทธิภาพของรัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะ เขาเป็นเสียที่พวกเขา หลังเนื่องจากนำเสนอไม่เพียงพอ จะให้เขา (ในที่ time-honored ผลตอบแทนดังกล่าวผู้สอน), หรือ เพราะพวกเขาจะไม่มีสินบนเป็น เขาต้องการ แหล่งอื่น ๆ บอกว่า เป็นธรรมชาติหยาบ และยศฐาบรรดาศักดิ์ หรือว่า เป็นความเสียหาย ซึ่งถือ Asano ลัทธิขงจื้อคุณธรรม devoutly ว่า Kira ถือว่าพวกเขาไม่ดี พวกเขา insulted หรือล้มเหลวในการเตรียมความพร้อมสำหรับตอบสนอง bakufu เฉพาะหน้าที่ กระทำความผิด [11] ถูกนำ[2]

Asano แบกทั้งหมดนี้ stoically, Kamei สนั่น และเตรียมที่จะฆ่า Kira แก้แค้นการดูหมิ่น อย่างไรก็ตาม ให้คำปรึกษาคิดอย่างรวดเร็วของ Kamei averted ภัยของพระเจ้าและตระกูล (สำหรับทั้งหมดจะมีการลงโทษถ้า Kamei ฆ่า Kira) อย่างเงียบ ๆ ให้ Kira กินใหญ่ Kira thereupon เริ่มรักษา Kamei อย่างดี ที่สงบ Kamei[12]

อย่างไรก็ตาม Kira หลังยังคงรักษา Asano ดุ ไม่พอใจที่หลังก็ไม่จำลองสหายของเขา สุดท้าย Kira insulted Asano เรียกเขา boor ประเทศ ด้วยไม่มีมารยาท และ Asano สามารถยับยั้งตัวเองไม่ ที่มัตสึไม่ Ōrōka หลักแกรนด์ทางเดินที่เชื่อมต่อส่วนต่าง ๆ ที่พำนักของโชกุน Asano ควบคุมอารมณ์ และโจมตี Kira กับกริช wounding เขาหน้าด้วยการนัดหยุดงานครั้งแรกของเขา สองเขาพลาด และตีเสา ยามแล้วอย่างรวดเร็วแบ่งออก[13]

ของ Kira บาดแผลไม่รุนแรง แต่การโจมตีรัฐบาลโชกุนอย่างเป็นทางการภายในขอบเขตที่พำนักของโชกุนถือเป็นกระทำผิดจน ทุกประเภทของความรุนแรง แม้วาดคะตะนะ มีทั้งหมดห้ามในปราสาทเอโดะ[14] ไดเมียวของ Akō ได้เอากริชเขาจากฝักภายในปราสาทเอโดะ และสำหรับการกระทำความผิดนั้น เขาสั่งฆ่าตัวเอง ด้วยการยอมรับ seppuku[2] Asano สินค้าและที่ดินได้ถูกยึดมาได้เมื่อตาย ครอบครัวคือจะถูกทำลาย และยึดของเขาได้ทำ ronin (leaderless)

ข่าวนี้ทำให้ Ōishi Kuranosuke โยะ Asano ของหลักที่ปรึกษา ที่เอาคำสั่ง และย้ายครอบครัว Asano ก่อนที่จะมีใบสั่ง bakufu มอบปราสาทกับตัวแทนของรัฐบาล

Ronin พล็อตแก้แค้น [แก้ไข]
ส่วนจอง new.svg
This คำถามอ้างอิงอ้างอิงหรือแหล่งข้อมูลใด ๆ กรุณาช่วยปรับปรุงส่วนนี้อ้างถึงแหล่งที่เชื่อถือได้ วัสดุ unsourced อาจจะท้าทาย และลบออกไป (2554 กุมภาพันธ์)


สองสี่สิบ - เจ็ด Ronin: บุญธรรมบุตร Horibe Yasubei และ Horibe Yahei กด Yasubei ōtsuchi
ของ Asano ของกว่าสามร้อยคน สี่สิบเจ็ดและ Ōishi ผู้นำโดยเฉพาะอย่างยิ่งของพวกเขา — ปฏิเสธที่จะให้พระเจ้าของพวกเขาไป unavenged แม้ว่าจะแก้แค้นก็ถูกห้ามในกรณี พวกเขาแถบกัน ด่าทอการสบถสาบานลับแก้เผ็ดหลักของพวกเขา โดยการฆ่า Kira แม้ว่าพวกเขารู้พวกเขาจะรุนแรงโทษทำดังนั้น

Kira ถูกดีรักษา อย่างไรก็ตาม และได้รับธาตุอาศัยของเขาเพื่อป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าวเพียง Ronin เห็นว่า พวกเขาจะต้องนำเขาออกยามของเขาก่อนที่พวกเขาสามารถประสบความสำเร็จ Quell สงสัยความของ Kira และอื่น ๆ หน่วยงานรัฐบาลโชกุน พวกเขากระจาย และกลายเป็น tradesmen และพระ

Ōishi เอาขึ้นในเกียวโต และเริ่มบ่อยเข้าซ่องและ taverns ว่าอะไรเพิ่มเติมจากจิตใจของเขามากกว่าการแก้แค้น Kira ยังคงกลัวกับดัก และส่งสายลับดูยึดเดิมของ Asano

วันหนึ่ง Ōishi กลับบ้านเมา เขาตกลงถนน และนอน และ passers-by ทั้งหมดหัวเราะที่เขา ชาย Satsuma ผ่านมา มี infuriated ด้วยพฤติกรรมนี้ในส่วนของซามูไร — โดยขาดความกล้าหาญที่จะล้างแค้นนายเป็นปัจจุบันของเขา debauched พฤติกรรมการ ถูกคน Satsuma และ insulted Ōishi เตะเขาในหน้า (แม้สัมผัสใบหน้าของซามูไรถูกดูถูกมาก ให้ตีคนเดียว), และ spat บนเขา

ไม่เกินยาวหลังจาก Ōishi ไปภรรยาภักดียี่สิบปี และหย่าแล้วเธอว่าไม่อันตรายจะมาถึงเธอเวลา ronin แก้แค้น เขาส่งเธอ ด้วยสองของเด็กกับผู้ปกครองของเธอ เขาให้เด็กคนโต Chikara เป็นทางเลือกที่จะอยู่ และต่อสู้ หรือ t

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่สิบเจ็ดโรนิน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ใช้ อื่น ๆ , เห็นสี่สิบเจ็ดโรนิน


หลุมศพของสี่สิบเจ็ดโรนินที่ sengaku จี
การแก้แค้นของสี่สิบเจ็ดโรนิน ( 四十七士 shi-j ยู - ชิจิ Shi 147 , ซามูไร ) เอาสถานที่ในญี่ปุ่นที่เริ่มต้นของศตวรรษที่ 18 หนึ่งตั้งข้อสังเกตนักวิชาการญี่ปุ่นอธิบายเรื่องราวตัวอย่างที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดของซามูไรรหัสของเกียรติ บุชิโด , ตำนานแห่งชาติของ " ประเทศ " [ 1 ]

เรื่องบอกของกลุ่มซามูไรผู้เหลือ leaderless ( กลายเป็นโรนิน ) หลังจากไดเมียว ( ระบบศักดินาลอร์ด ) อาซาโนะ นางาโนริถูกบังคับให้กระทำเซปปุกุ ( พิธีการฆ่าตัวตาย ) ทำร้าย เสวกชื่อคิระ yoshinaka , ที่มีชื่อเป็นเมือง zuke ไม่เคสึเกะ .พวกโรนินแก้แค้นเจ้านายเป็นเกียรติโดยการฆ่าคิระ หลังจากที่รอคอยและการวางแผนสำหรับปี ในการเปิด , Ronin ถูกตัวเองบังคับให้กระทำเซ็ปปุกุเพื่อการก่ออาชญากรรมฆาตกรรม นี่เรื่องจริง คือ ความนิยมในวัฒนธรรมญี่ปุ่นเป็นสัญลักษณ์ของความซื่อสัตย์ เสียสละ เก็บรักษา และให้เกียรติคนที่ควรจะรักษาในชีวิตประจําวันความนิยมของเรื่องเกิดในยุคเมจิของญี่ปุ่นในอดีต ซึ่งญี่ปุ่นรับอย่างรวดเร็ว ความทันสมัย และตำนานกลายเป็นที่ยึดที่มั่นในวาทกรรมของมรดกแห่งชาติและเอกลักษณ์

เรื่องสมมติบัญชีเรื่องราวของสี่สิบเจ็ดโรนินจะเรียกว่า CH ยู shingura . เรื่องความนิยมในการเล่นมากมาย รวมถึงละครคาบูกิและ .เพราะกฎหมายการเซ็นเซอร์ของรัฐบาลในยุคเก็นโระขุ ซึ่งห้ามเสนอภาพเหตุการณ์ ปัจจุบัน เปลี่ยนชื่อ . ในขณะที่รุ่นที่กำหนดโดยนักเขียนอาจจะกลายเป็นได้รับการยอมรับว่าเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ โดยมี [ ใคร ? ] , shingura แรกยู ch เขียนบาง 50 ปีหลังจากเหตุการณ์และอีกหลายบันทึกทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นก่อน shingura ยู CH รอด

พวกบาคุฟุเป็นกฎหมายการเซ็นเซอร์ได้ผ่อนคลายบ้าง 75 ปีต่อมาในปลายศตวรรษที่ 18 เมื่อ japanologist ไอแซค ทิตซิงแรกบันทึกเรื่องราวของสี่สิบเจ็ดโรนินเป็นหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญของเก็นโระขุยุค [ 2 ] เรื่อง ยังคงได้รับความนิยมในญี่ปุ่นวันนี้ในแต่ละปีในวันที่ 14 ธันวาคม sengakuji วัดถือเทศกาลเฉลิมฉลองเหตุการณ์ เนื้อหา [ ซ่อน ]


ชื่อ 1
2
2.1 แหล่งกำเนิดของเรื่องราวโศกนาฏกรรม
2.2 Ronin พล็อตแก้แค้นการโจมตี

2.3 2.4 การตายของคิระ
2.5 ผลพวง
2.6 เป็นสถานประกอบการของตระกูลเจ้าค่ะ
อาซาโนะ 3 บทวิจารณ์
4 ในศิลปะ
4.1 4.2 4.3 โอเปร่าเล่น

ภาพยนตร์และโทรทัศน์
4.4 ขัดถูพิมพ์
4.5 ในตะวันตก

5 แกลลอรี่6 บันทึกการอ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก
7
8
9 อ่านต่อ

ชื่อ [ แก้ไข ] เข้าร่วมในการแก้แค้นจะเรียกว่า shi-j ยู - ชิจิซือ ( 四十七士 ? ) ในญี่ปุ่น และมักจะเรียกว่า " สี่สิบเจ็ดโรนิน " หรือ " สี่สิบเจ็ด lordless ซามูไร " ในภาษาอังกฤษ เหตุการณ์ที่เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นเมือง และความพยาบาทหรือเก็นโระขุและเหตุการณ์ ( 元禄赤穂事件เก็นโระขุค โฮโฮ jiken ? ) .หนังสือบัญชีของเหตุการณ์ที่รู้จักกันเป็น shingura ยู CH ( 忠臣蔵คลังของคน ? ซื่อสัตย์ ) เรื่องราว

[ แก้ไข ]
ใน 1701 ( ตามปฏิทินฝรั่ง ) , สองไดเมียว อาซาโนะ ทาคุมิไม่คามิ นางาโนริ , ไดเมียวหนุ่มแห่งเมนโฮ AK ( fiefdom ขนาดเล็กในยู honsh ตะวันตก ) , และลอร์ด คาเมอิ ของทสึวาโนะ โดเมน ถูกสั่งให้จัดรับกระชับให้ทูตของ จักรพรรดิในเอโดะ ,ในช่วง sankin K เมืองไทบริการโชกุน [ 3 ]

ชื่อไดเมียวเหล่านี้จะไม่สวม หรือมีคำถามใดๆ สิ่งที่เกิดขึ้นจริงในเก็นโระขุ ( 15 ปี ) ในวันที่ 14 ของเดือน 12 ( 元禄十五年十二月十四日 ? วันอังคาร , มกราคม 30 , 1703 ) . [ 4 ] อะไรโดยทั่วไปเรียกว่าเหตุการณ์เมืองและเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง . [ 2 ]

เป็นเวลาหลายปี , รุ่นของเหตุการณ์ที่เล่าขานโดย พ.มิชเฟิร์ดในนิทานโบราณของญี่ปุ่น ( 2414 ) คือถือว่าเป็นเผด็จการ ลำดับเหตุการณ์ในเรื่องและตัวละครนี้ถูกนำเสนอให้ผู้อ่านได้รับความนิยมกว้างในตะวันตก มิชเฟิร์ดเชิญผู้อ่านของเขาที่จะตีความเรื่องราวของสี่สิบเจ็ดโรนินเป็นถูกต้องในอดีต ขณะที่รุ่นของเขาจากเรื่องได้รับการพิจารณาทำงานมาตรฐานบางส่วนของรายละเอียดที่ชัดเจนของมันตอนนี้ถาม . [ 5 ] อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะบกพร่อง มิชเฟิร์ดทำงานยังคงเป็นปกติ จุดเริ่มต้นการศึกษาต่อไป . [ 5 ]

ไม่ว่าจะเป็นเพียงวรรณกรรมอุปกรณ์หรือเป็นข้อเรียกร้องเพื่อชาติพันธุ์จริงมิชเฟิร์ดอธิบาย :

อยู่ในรังที่เคารพต้นไม้ ในทาคานวะ , ชานเมืองของ yedo ถูกซ่อนอยู่ sengakuji หรือสปริงฮิลล์ วัดโด่งดังตลอดความยาวและความกว้างของที่ดินของสุสานที่มีหลุมฝังศพของสี่สิบเจ็ด R เป็นการอยู่ที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น , วีรบุรุษของละครญี่ปุ่น เรื่องราวของ ที่มีโฉนด ผมจะถ่าย

- มิชเฟิร์ด , A . B . [ 6 ] [ เน้น ]
เพิ่มต่อท้ายว่ามิชเฟิร์ดเขาอธิบายเป็นแปลเอกสาร sengakuji ผู้เขียนได้ตรวจสอบด้วยตัวเองเหล่านี้ถูก proffered เป็น " หลักฐาน " ตรวจสอบพื้นฐานข้อเท็จจริงของเรื่องราวของเขา [ 7 ] เอกสารเหล่านี้อยู่ :

. . . . . . . ใบเสร็จที่ได้รับจากบริวารของคิระ K ééเป็นการ tsuk ไม่ซุกลูกกลับมาอยู่ในหัวของพ่อพระ ซึ่งพระสงฆ์กลับคืนสู่ครอบครัว [ 8 ]
. . . . . . . เอกสารที่อธิบายพฤติกรรมของพวกเขา , คัดลอก ซึ่งพบได้ในคนแต่ละคน 47 ,ลงวันที่ในปี 15 ของเก็นโระขุ 12 เดือน . [ 9 ]
. . . . . . . กระดาษซึ่งสี่สิบเจ็ด R ǒในวางไว้บนหลุมฝังศพของเจ้านายของตน พร้อมกับศีรษะของคิระ K เป็นการ tsuk และไม่ซุก ) [ 10 ]
( เห็นนิทานโบราณของญี่ปุ่นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย แต่อย่างมาก นิยายเรื่องเล่า )

ปฐมกาลของโศกนาฏกรรม [ แก้ไข ]


ด้วยภาพวาด อาซาโนะ นางาโนริก็โจมตีคิระ yoshinaka ในมัตสึ โนะ โอตะ R เรือของปราสาทเอโดะ


อนุสรณ์หินบนเว็บไซต์ของมัตสึ โนะ โอตะ R เรือ ( เดินที่ดีของต้นสน ) ในปราสาทเอโดะ ซึ่งอาซาโนะทำร้ายคิระ
อาซาโนะ และพวกได้รับการสอนมารยาทที่ศาลที่จำเป็นโดยคิระ kozuke ไม่มีสึเกะ yoshinaka , อย่างเป็นทางการเอโดะที่มีประสิทธิภาพในการปกครองของโชกุนโทะกุงะวะสึนะโยะชิ . เขาจะอารมณ์เสียที่พวกเขาที่ถูกกล่าวหาว่า เหมือนกัน เพราะ ไม่มีของขวัญให้ เขา ( ในการชดเชยเวลาเกียรติสำหรับผู้สอน ) หรือเพราะพวกเขาจะไม่เสนอสินบน ตามที่เขาต้องการ แหล่งข้อมูลอื่นบอกว่าธรรมชาติหยาบคายจองหอง หรือว่าเขาทุจริต ซึ่งไม่พอใจ อาซาโน่ , ขงจื๊อคุณธรรมมีศรัทธา . ว่าคิระรักษาพวกเขาไม่ดี ดูถูกพวกเขาหรือล้มเหลวในการเตรียมความพร้อมเพื่อตอบสนองเฉพาะบาคุฟุหน้าที่ [ 11 ] ผิดถูก [ 2 ]

โน่แบกทั้งหมดนี้ stoically คาเมอิกลายเป็นโกรธ , และเตรียมที่จะฆ่าคิระเพื่อแก้แค้นให้กับการดูถูก อย่างไรก็ตามรวดเร็วที่ปรึกษาคิดคาเมอิยุติภัยพิบัติของพระผู้เป็นเจ้า และตระกูล ( ทั้งหมดจะถูกลงโทษ ถ้าพวกฆ่าคิระ ) โดยเงียบๆให้คิระสินบนขนาดใหญ่คิระขึ้นมาเริ่มเลี้ยงพวกดีๆ ซึ่งสงบ คาเมอิ . [ 12 ]

แต่คิระถูกกล่าวหาว่ายังคงรักษาโน่อย่างหนัก เพราะเขาเสียใจที่หลังไม่ได้เทิดทูนสหายของเขา ในที่สุด คิระ ดูถูก อาซาโนะ บอกว่าเขาเป็นคนชั้นต่ำ ประเทศที่ไม่มีมารยาท และ อาซาโนะ สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป ที่มัตสึ โนะ โอตะ R โฮ คาหลักใหญ่ทางเดินที่เชื่อมส่วนต่างๆของบ้านโชกุน อาซาโนะหายไปอารมณ์ของเขาและโจมตีคิระกับมีดสั้นไปที่หน้าเขาด้วยการตีครั้งแรกของเขา ประการที่สองเขาพลาดไปโดนเสา ยามรีบแยกพวกเขา . [ 13 ]

คือแผลแทบจะไม่ร้ายแรงแต่การโจมตีที่โชกุนอย่างเป็นทางการภายในขอบเขตของโชกุน เรสซิเดนซ์ ถือว่าผิดมหันต์ ชนิดใด ๆของความรุนแรง แม้แต่วาด คะตะนะ มันต้องห้ามในปราสาทเอโดะ [ 14 ] ไดเมียวของ AK โฮได้ออกจากฝักกริชของเขาภายในปราสาทเอโดะ และการกระทำผิดนั้น เขาถูกสั่งให้ฆ่าตัวเองด้วยการฮาราคีรี .[ 2 ] โน่เป็นสินค้าและที่ดินถูกยึดหลังจากการตายของครอบครัวของเขาถูกทำลาย และคนของเขาถูกทำให้โรนิน ( leaderless ) .

ข่าวนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ kuranosuke โยชิโอะโอตะชิโน่ผู้อำนวยการ , ที่ปรึกษา , ใครเอาสั่งย้ายครอบครัวโน่ออกไป ก่อนปฏิบัติด้วยคำสั่งบาคุฟุนปราสาทให้กับตัวแทนของรัฐบาล

พวกโรนินพยาบาท [ แก้ไข ]

คำถามเล่มใหม่ ดังนั้นส่วนนี้จะไม่อ้างอิงหรือแหล่งอ้างอิงใด ๆ . กรุณาช่วยปรับปรุงในส่วนนี้ได้โดยเพิ่มแหล่งอ้างอิงที่น่าเชื่อถือ ภาษาไทยวัสดุอาจจะท้าทายและลบออก ( กุมภาพันธ์ 2554 )


สองสี่สิบเจ็ดโรนิน : horibe yahei และลูกบุญธรรม horibe , yasubei . yasubei ถือเป็นเมือง tsuchi .
ของอาซาโนะ กว่าสามร้อยคน47 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้นำโอตะชิ ปฏิเสธที่จะให้พระเจ้าของพวกเขาไป unavenged แม้ว่าการแก้แค้นได้ถูกห้ามในคดี พวกเขารวมตัวกัน , สาบานสาบานที่จะล้างแค้นให้อาจารย์เป็นความลับของพวกเขา โดยการฆ่าคิระ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าพวกเขาจะได้รับการลงโทษสำหรับการทำเช่นนั้น .

คิระถูกคุ้มกันอย่างดี อย่างไรก็ตามและที่อยู่ของเขามีเพียงป้อมเพื่อป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าว พวกโรนินเห็นว่าพวกเขาจะต้องให้เขาปิดยามของเขาก่อนที่พวกเขาสามารถประสบความสำเร็จได้ เพื่อระงับความสงสัยของคิระและเจ้าหน้าที่รัฐบาลโชกุน พวกเขากระจายและเป็นช่าง และพระสงฆ์ โอตะชิ

เอาถิ่นที่อยู่ใน เกียวโตและเริ่มที่จะเยี่ยมชมบ่อยซ่องและร้านเหล้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อไปจากจิตใจของเขามากกว่าการแก้แค้น คิระยังคงหวาดกลัวกับดัก และส่งสายลับไปดูคนก่อนของ อาซาโน่

วันนึงเป็นโอตะชิกลับมาบ้านเมา เขาล้มลงในถนน และนอน และทุกผู้คนหัวเราะเยาะเขา เป็นสัทสึมะเพื่อน ผ่านมาถูกทำให้โกรธโดยพฤติกรรมนี้ในส่วนของซามูไรโดยเขาขาดความกล้าที่จะแก้แค้นให้กับอาจารย์ของเขา รวมทั้งปัจจุบันของเขาเอ่อ พฤติกรรม สัทสึมะชายด่าและดูถูก โอตะชิเตะเขาในหน้า ( เพื่อจะแตะใบหน้าของซามูไรถูกดูถูกมาก อย่าว่าแต่ตีมัน ) และทะเลาะวิวาทกันบนเขา

ไม่นานหลังจากโอตะชิ ไปหาภรรยาที่ซื่อสัตย์ของเขายี่สิบปีและหย่ากับเธอเพื่อที่จะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเธอ เมื่อเด็กได้แก้แค้น เขาส่งเธอออกไปกับสองหนุ่มเด็กอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของเธอ เขาให้ลูกชายคนโต จิคาระ ทางเลือกที่จะอยู่และต่อสู้หรือ T