Meanwhile, the survival rate in T3

Meanwhile, the survival rate in T3 was higher than that in T1 and T2, and the statistical difference was significant (p < 0.05) (Table 2). Fish death at T1 occurred in the second week until the end of the experiment, the death in T2 occured in the second week, fourth week, and end of the experiment, meanwhile the death in T3 occured in the third week until the end of the experiment. Tilapia death that occured in this study (especially in T1) was allegedly caused by exposure of ammonia during the maintenance periods. The brief exposure levels of ammonia in this study only have an impact on growth, but the ammonia will cause lethal effects when exposed for a long time. Ammonia toxicity assumed due to NH3 molecules has the ability to diffuse in the cell membrane (Colt 2006). Normally NH3 is excreted by passive diffusion across the gill epithelium, from blood to water in response to an NH3 gas partial pressure gradient maintained by combination of NH3 with protons formed from the hydration of excreted CO2 in the epithelial boundary layer. If the partial pressure of NH3 in the epithelial boundary layer is greater than that in blood, excretion of NH3 is inhibited, and NH3 will diffuse from water into the blood (Hargreaves and Kucuk 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะเดียวกัน อัตราการอยู่รอดใน T3 สูงกว่าใน T1 และ T2 และความแตกต่างทางสถิติ อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) (ตารางที่ 2) ปลาตายที่ T1 เกิดขึ้นในสัปดาห์สองของการทดลอง การตายใน T2 ที่เกิดในสองสัปดาห์ สี่สัปดาห์ และสิ้นสุดของการทดสอบ ในขณะเดียวกัน ตายใน T3 ที่เกิดขึ้นในสัปดาห์สามของการทดลอง ปลาตายที่เกิดขึ้นในการศึกษานี้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน T1) ถูกกล่าวหาว่าเกิดจากการโดนของแอมโมเนียในช่วงระยะเวลาการบำรุงรักษา ระดับแสงโดยย่อของแอมโมเนียในการศึกษานี้มีผลต่อเจริญเติบโตเท่านั้น แต่แอมโมเนียจะก่อให้เกิดผลร้ายแรงเมื่อสัมผัสเป็นเวลานาน ความเป็นพิษของแอมโมเนียสันนิษฐานว่าเนื่องจากโมเลกุล NH3 มีความสามารถในการกระจายในเซลล์เมมเบรน (ค้น 2006) ปกติ NH3 ถูกขับออกมา โดยการแฝงแพร่ผ่าน epithelium กิลล์ จากเลือดน้ำเพื่อไล่ความดันบางส่วนก๊าซ NH3 ที่ดูแล โดยรวมของ NH3 กับโปรตอนที่เกิดจากความชุ่มชื้นของ CO2 ที่ขับออกในชั้นเยื่อบุผิวขอบเขตตอบสนอง ถ้าความดันบางส่วนของ NH3 ในขอบเขตของชั้นเยื่อบุผิวมากกว่าว่า ในเลือด ขับถ่ายของ NH3 ถูกห้าม และ NH3 จะกระจายน้ำเข้าสู่เลือด (เวนฮาร์กรีฟส์และลัก 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่อัตราการอยู่รอดใน T3 สูงกว่าใน T1 และ T2 และความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.05) (ตารางที่ 2) การตายของปลาที่ T1 ที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สองจนสิ้นสุดการทดลองตายใน T2 เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สองสัปดาห์ที่สี่และสิ้นสุดการทดลองในขณะเดียวกันการเสียชีวิตใน T3 เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สามจนกว่าจะสิ้นสุดของ การทดลอง การตายของปลานิลที่เกิดขึ้นในการศึกษานี้ (โดยเฉพาะใน T1) ถูกกล่าวหาว่าเกิดจากการสัมผัสของแอมโมเนียในช่วงระยะเวลาการบำรุงรักษา ระดับการสัมผัสสั้น ๆ ของแอมโมเนียในการศึกษาครั้งนี้มีเพียงผลกระทบต่อการเจริญเติบโต แต่แอมโมเนียจะทำให้เกิดผลกระทบที่ตายเมื่อสัมผัสเป็นเวลานาน ความเป็นพิษแอมโมเนียสันนิษฐานว่าเนื่องจากโมเลกุล NH3 มีความสามารถในการแพร่กระจายในเยื่อหุ้มเซลล์ (Colt 2006) ปกติ NH3 ถูกขับออกมาเรื่อย ๆ โดยการแพร่ผ่านเยื่อบุผิวเหงือกจากเลือดไปในน้ำในการตอบสนองต่อการไล่ระดับสี NH3 ก๊าซความดันบางส่วนเก็บรักษาโดยการรวมกันของ NH3 กับโปรตอนเกิดขึ้นจากความชุ่มชื้นของ CO2 ขับออกมาในบริเวณชั้นเยื่อบุผิว ถ้าความดันบางส่วนของ NH3 ในบริเวณชั้นเยื่อบุผิวมากกว่าว่าในเลือด, การขับถ่ายของ NH3 ยับยั้งและ NH3 จะกระจายจากน้ำเข้าสู่กระแสเลือด (ฮาร์กรีฟและ Kucuk 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะเดียวกัน อัตราการอยู่รอดใน T3 สูงกว่าใน T1 และ T2 และความแตกต่างทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ( ตารางที่ 2 ) ปลาที่ตาย T1 เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สอง จนกระทั่งสิ้นสุดการทดลอง ความตายใน T2 เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สอง สัปดาห์ที่ 4 และสิ้นสุดการทดลองและความตายใน T3 เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่สาม จนกระทั่งสิ้นสุดการทดลอง ปลานิลตายที่เกิดขึ้นในการศึกษานี้ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน T1 ) ที่ถูกกล่าวหาว่าเกิดจากการสัมผัสแอมโมเนียในการรักษาช่วง ระดับแสงโดยย่อของแอมโมเนีย ในการศึกษานี้ มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโต แต่แอมโมเนียจะก่อให้เกิดผลที่ร้ายแรงเมื่อสัมผัสเป็นเวลานาน ความเป็นพิษของแอมโมเนียโมเลกุล nh3 สันนิษฐานว่าเนื่องจากมีความสามารถในการกระจายในเยื่อหุ้มเซลล์ ( โคลท์ 2006 ) ปกติ nh3 ถูกขับออกมาโดยสุผ่านเหงือกเยื่อบุผิว จากเลือด น้ำในการตอบสนองต่อความดันย่อยของก๊าซ nh3 การรักษาด้วยการรวมกันของ nh3 กับโปรตอนเกิดขึ้นจากปริมาณขับคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นขอบเขตลำดับ ถ้าความดันย่อยของ nh3 ในชั้นขอบเขตเหล่านี้มีมากกว่าในเลือด การขับถ่ายของ nh3 จะยับยั้ง และ nh3 จะกระจายจากน้ำในเลือด ( ฮาร์กรีฟส์ และ kucuk 2001 )