and as i was catching up with every

and as i was catching up with everything i had missed over the last five years with super junior, i stumbled across animal farm. i think that’s where it started, honestly–a small show on adopting dogs, more focused on sungmin and ryeowook. ryeowook chose ddabong, a small dog, not very lively compared to the dog sungmin chose, and i always supposed that’s because ryeowook just has a really strong maternal instinct. he wants to take care of things, wants to make people happy–and dogs are really no exception. but ddabong was sick, and eventually passed away. and as jongwoon was still in the room with ddabong to say his goodbyes, ryeowook was outside in the hallway because he couldn’t handle it. and he sat there, trying not to cry–saying that he felt bad, he felt awful because it felt like he left ddabong alone, abandoned him and left him at the vet’s to stay overnight, the way he was originally abandoned in the dog shelter. he even stood up and tried to get away from the camera. and in that moment, i saw…i don’t know what i saw. i saw this boy with a heart three sizes too big, this boy with bony wrists and frail body, and i wanted nothing more than to be there for him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และเป็นฉันถูกจับขึ้นกับทุกสิ่งที่ฉันได้พลาดห้าปีกับซุปเปอร์จูเนียร์ stumbled ข้ามฟาร์มเลี้ยงสัตว์ ผมคิดว่า เป็นที่เริ่มต้น สุจริตอย่าง – มีขนาดเล็กดูบนใช้สุนัข เพิ่มเติมเน้น sungmin และ ryeowook ryeowook เลือก ddabong สุนัขเล็ก ไม่มีชีวิตชีวามากเมื่อเทียบกับเลือก sungmin สุนัข และฉันเสมอควรเป็น ryeowook เพียงมีสัญชาตญาณแม่แข็งแรงจริง ๆ เขาต้องการที่จะดูแลสิ่ง อยากทำให้คนมีความสุข – ใจสุนัขจริง ๆ ยกเว้นไม่ แต่ ddabong ไม่ป่วย และในที่สุดได้ผ่านไป และเป็น jongwoon ยังอยู่ในห้องกับ ddabong-อำลา-แนะเขาว่า ryeowook นอกด้อยเนื่องจากเขาไม่สามารถจัดการ และเขาเสาร์ ไม่พยายามร้อง – พูดว่า เขารู้สึกไม่ดี เขารู้สึกน่ากลัว เพราะมันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว ddabong ซ้ายเขาถูกทอดทิ้งเขา และเขาที่เรื่องน่ารู้ของพักซ้าย วิธีเขาเดิมถูกยกเลิกในพักพิงสุนัข เขาได้ลุกขึ้นยืน และพยายามที่จะได้รับจากกล้อง และในช่วงเวลานั้น ฉันเห็น...ไม่รู้สิ่งที่ฉันเห็น ผมเห็นเด็กชายคนนี้ ด้วยห้อง 3 ขนาดขนาดใหญ่เกินไป เด็กชายคนนี้กับข้อ bony frail ร่างกาย และฉันต้องการอะไรมากไปกว่าจะมีสำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และในขณะที่ฉันถูกจับกับทุกสิ่งที่ฉันได้พลาดในช่วงห้าปีกับซุปเปอร์จูเนียร์ฉัน stumbled ข้ามฟาร์มเลี้ยงสัตว์ ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่มันเริ่มต้นตรงไปตรงมา-การแสดงเล็ก ๆ ในการนำสุนัข, เน้นมากขึ้นในซองมินและรยออุ รยออุเลือก ddabong สุนัขขนาดเล็กที่มีชีวิตชีวาไม่มากเมื่อเทียบกับซองมินเลือกสุนัขและฉันควรเสมอว่าเป็นเพราะเรียวอุคก็มีสัญชาตญาณของมารดาที่ดีจริงๆ เขาต้องการที่จะดูแลสิ่งที่ต้องการที่จะทำให้คนมีความสุขและสุนัขเป็นจริงไม่มีข้อยกเว้น แต่ ddabong ป่วยและผ่านไปในที่สุด และในขณะที่ jongwoon ยังคงอยู่ในห้องที่มี ddabong ที่จะบอกลาเขาอยู่นอกเรียวอุคในห้องโถงเพราะเขาไม่สามารถจัดการกับมัน และเขานั่งอยู่ที่นั่นพยายามที่จะไม่ร้องไห้-บอกว่าเขารู้สึกไม่ดีเขารู้สึกว่าน่ากลัวเพราะมันรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเหลือ ddabong คนเดียวที่ถูกทอดทิ้งเขาและทิ้งเขาไว้ที่สัตว์แพทย์ที่จะพักค้างคืนที่วิธีการที่เขาถูกทอดทิ้งแรกในที่พักพิงสุนัข . เขาลุกขึ้นยืนและพยายามที่จะได้รับอยู่ห่างจากกล้อง และในช่วงเวลาที่ฉันเห็น ... ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันเห็น ผมเห็นเด็กคนนี้มีหัวใจที่สามขนาดใหญ่เกินไปเด็กคนนี้มีกระดูกข้อมือและร่างกายอ่อนแอและฉันต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะมีสำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และก็จับกับทุกสิ่งที่ฉันได้พลาดปีสุดท้ายห้าซูเปอร์ จูเนียร์ ฉัน stumbled ข้ามฟาร์มสัตว์ ฉันคิดว่ามันเริ่มจริงๆ–แสดงขนาดเล็กใช้กับสุนัขมากกว่าเน้น ซองมินกับเรียวอุค เรียวอุคเลือก ddabong สุนัขขนาดเล็กไม่คึกคักมากเมื่อเทียบกับสุนัขที่ซองมินเลือกและฉันก็คิดว่านั่นเป็นเพราะเรียวอุคก็มีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งจริงๆ . เขาอยากดูแล อยากให้ทุกคนมีความสุข และสุนัข ( จริงๆ ไม่มีข้อยกเว้น แต่ ddabong ป่วยและในที่สุดก็เสียชีวิต และจงอุนอยู่ในห้องกับ ddabong เพื่อบอกลาเขา เรียวอุคอยู่ในทางเดิน เพราะเขาไม่สามารถจัดการมันได้ และเขานั่งอยู่ตรงนั้นพยายามที่จะไม่ร้องไห้ และบอกว่า เขารู้สึกไม่ดี เขารู้สึกแย่เพราะรู้สึกเหมือนเขาทิ้ง ddabong คนเดียว ทิ้งเขา และปล่อยให้เขาอยู่ที่เป็นสัตว์แพทย์เพื่อพักค้างคืน ทางเดิมเขาทิ้งในที่พักพิงสุนัข เขาลุกขึ้นยืนและพยายามที่จะได้รับอยู่ห่างจากกล้อง และในตอนนั้น ข้าเห็น . . . . . . . ผมไม่รู้ว่าผมเห็นอะไร ผมเห็นเด็กที่มีหัวใจสามขนาดใหญ่มากเด็กชายกับข้อมือบอบบางของร่างกายและกระดูก และฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะอยู่ตรงนั้นเพื่อเขา