In Chapter 1, we understand the lin

In Chapter 1, we understand the linguistic study comparing the learning styles of linguistics is linguistics. Ethnography is oriented (Descriptive) the physical (objective) is an international look (universal) and a science. (Scientific) analysis of ethnography and the ethnography of the objective. (Descriptive) contrary to the terms of the Act. (Prescriptive) refers to the depiction of the narrator or describing what is really going on. Without directed that it should be a time when we need to learn. Nature of language learning is often to the contrary. Is a positive commandment to mean that the provisions of what is good or bad. We have been guided by what we say. How do writers use the expression Change the nouns However, the classifier How to spell Sort the sentence Etc., show that in perspective, this must be the language of "good," "beautiful," "correct," it is ideal. When we use do not meet this ideal. We will be reviewing the language of our "bad", "not good", "bad" and was directed to what we should be using, how to look at things as they really are really not. personal feelings (Or even a majority of people in society) to judge how good or bad. It is the objective (objective) in contrast to looking at things with a sense of personal value judgment based on the so-called subjective. (Subjective) reasons to learn a language as often as possible in terms of law it is. We tend to find time to learn to use the language to communicate directly may be writing, reading one skill or combination of skills. We need to make direct use of language in social standards that define acceptable and appropriate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทที่ 1 เราเข้าใจภาษาศาสตร์คือการศึกษาภาษาศาสตร์เปรียบเทียบแบบเรียนของภาษาศาสตร์ ชาติพันธุ์วรรณนาเป็นแนว (คำอธิบาย) จริง (วัตถุประสงค์) จะมีลักษณะระหว่างประเทศ (สากล) และศาสตร์การ วิเคราะห์ (ทางวิทยาศาสตร์) ของชาติพันธุ์วรรณนาและชาติพันธุ์วรรณนาของวัตถุประสงค์ ตรงกันข้าม (อธิบาย) เงื่อนไขของการกระทำ (รับมือ) หมายถึงการแสดงให้เห็นการเล่า หรืออธิบายสิ่งเป็นจริงที่เกิดขึ้น โดยไม่ระบุโดยตรงว่า มันควรเป็นเวลาเมื่อเราต้องการเรียนรู้ ธรรมชาติการเรียนรู้ภาษาได้มักตรงกันข้าม ประกาศิตบวกจะหมายถึง การที่บทบัญญัติของสิ่งดี หรือไม่ดีได้ เราได้รับคำแนะนำจากสิ่งที่เราพูด วิธีทำเขียนใช้นิพจน์เปลี่ยนนามอย่างไรก็ตาม classifier การวิธีการสะกดเรียงประโยคฯลฯ แสดงว่า ในมุมมอง นี้ต้องเป็นภาษาของ "ดี "ความสวยงาม "ถูกต้อง เหมาะ เมื่อเราใช้ ไม่ตรงตามนี้ เราจะตรวจสอบภาษาของเรา "เลว" "ไม่ดี" "เสีย" และกำกับว่าอะไรเราควรจะใช้ วิธีการมองสิ่งที่พวกเขาเป็นจริง ๆ จริง ๆ ไม่ ความรู้สึกส่วนบุคคล (หรือแม้แต่คนในสังคมส่วนใหญ่) เพื่อตัดสินว่าดี หรือไม่ดี มีวัตถุประสงค์ (วัตถุประสงค์) ตรงข้ามมองสิ่งต่าง ๆ ด้วยความรู้สึกส่วนบุคคลค่าพิพากษาตามเรียกว่าตามอัตวิสัย (ตามอัตวิสัย) เหตุผลในการเรียนรู้ภาษามักจะเป็นในแง่ของกฎหมายก็ เรามักจะหาเวลาไปเรียนรู้การใช้ภาษาในการสื่อสารโดยตรงอาจจะเขียน อ่านทักษะหนึ่งของทักษะ เราต้องทำโดยตรงการใช้ภาษาในมาตรฐานทางสังคมที่ยอมรับได้ และเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่ 1 เราเข้าใจภาษาการศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเรียนภาษาศาสตร์เป็นภาษาศาสตร์ ชาติพันธุ์เน้น (พรรณนา) ทางกายภาพ (วัตถุประสงค์) เป็นลักษณะสากล (สากล) และวิทยาศาสตร์ การวิเคราะห์ (ทางวิทยาศาสตร์) ของกลุ่มชาติพันธุ์และกลุ่มชาติพันธุ์ของว​​ัตถุประสงค์ (บรรยาย) ขัดกับเงื่อนไขของพระราชบัญญัติ (กำหนด) หมายถึงภาพของผู้บรรยายหรืออธิบายสิ่งที่เป็นจริงที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องกำกับว่ามันควรจะเป็นช่วงเวลาที่เราจำเป็นต้องเรียนรู้ ธรรมชาติของการเรียนรู้ภาษาที่มักจะเป็นไปในทางตรงกันข้าม เป็นคำสั่งที่เป็นบวกหมายความว่าบทบัญญัติของสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี เราได้รับการชี้นำโดยสิ่งที่เราพูด ทำอย่างไรให้นักเขียนใช้การแสดงออกเปลี่ยนคำนาม แต่ลักษณนามวิธีการสะกดเรียงประโยค ฯลฯ แสดงให้เห็นว่าในมุมมองนี้จะต้องเป็นภาษาของ "ดี" "สวย" "ถูกต้อง" มันเป็นที่เหมาะสำหรับ เมื่อเราใช้ไม่เป็นไปตามอุดมคตินี้ เราจะตรวจสอบภาษาของเรา "ไม่ดี" "ไม่ดี" "เลวร้าย" และกำกับการแสดงกับสิ่งที่เราควรจะใช้วิธีการที่จะมองไปที่สิ่งที่พวกเขาจริงๆไม่ได้จริงๆ ความรู้สึกส่วนตัว (หรือแม้แต่ส่วนใหญ่ของคนในสังคม) ที่จะตัดสินว่าดีหรือไม่ดี ซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ (เป้าหมาย) ในทางตรงกันข้ามกับมองไปที่สิ่งที่มีความรู้สึกของการตัดสินค่าส่วนบุคคลตามที่เรียกว่าอัตนัย (อัตนัย) เหตุผลที่จะเรียนรู้ภาษาได้บ่อยเท่าที่เป็นไปได้ในแง่ของกฎหมายมันเป็น เรามักจะหาเวลาที่จะเรียนรู้การใช้ภาษาในการสื่อสารโดยตรงอาจจะเขียนการอ่านหนึ่งทักษะหรือการรวมกันของทักษะ เราต้องทำให้การใช้งานโดยตรงของภาษาในมาตรฐานทางสังคมที่กำหนดได้รับการยอมรับและเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทที่ 1 เราเข้าใจภาษา การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเรียนรู้ของภาษาศาสตร์เป็นภาษาศาสตร์ เป็นเชิงชาติพันธุ์วรรณนา ( บรรยาย ) ทางกายภาพ ( วัตถุประสงค์ ) เป็นลักษณะระหว่างประเทศ ( สากล ) และวิทยาศาสตร์ ( วิทยาศาสตร์ ) การวิเคราะห์ชาติพันธุ์และชาติพันธุ์ของวัตถุประสงค์ ( บรรยาย ) ขัดกับเงื่อนไขของกฎหมาย( อายุความ ) หมาย ถึง การเล่าเรื่องหรืออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นจริง โดยไม่ต้องกำกับว่ามันควรจะเป็นเวลาที่เราต้องเรียนรู้ ธรรมชาติของการเรียนรู้ภาษามักตรงกันข้าม เป็นบัญญัติบวกหมายความว่าบทบัญญัติของอะไร ดี หรือ ไม่ดี เราได้รับการแนะนำในสิ่งที่เราพูด ทำไมนักเขียนใช้สีหน้าเปลี่ยนคำนามอย่างไรก็ตามการจำแนกวิธีสะกดเรียงประโยค ฯลฯ ที่แสดงในมุมมองนี้ต้องเป็นภาษาของ " ดี " " สวย " " ถูกต้อง " มันเหมาะ เมื่อเราใช้ไม่ตรงกับอุดมคตินี้ . เราจะทบทวนภาษาของเรา " เลวร้าย " , " ไม่ " , " เลวร้าย " และถูกกำกับสิ่งที่เราควรจะใช้ วิธีการดูสิ่งที่พวกเขาจริงๆไม่ได้จริงๆความรู้สึกส่วนตัว ( หรือแม้แต่ส่วนใหญ่ของผู้คนในสังคม ) ที่จะตัดสินว่า ดี หรือ ไม่ดี มันเป็นวัตถุประสงค์ ( วัตถุประสงค์ ) ในทางตรงกันข้ามกับมองทุกอย่างด้วยความรู้สึกของการตัดสินคุณค่าส่วนบุคคลบนพื้นฐานของสิ่งที่เรียกว่า นามธรรม ( 1 ) เหตุผลที่เรียนภาษามักจะเป็นไปได้ในแง่ของกฎหมายคือเรามักจะหาเวลาที่จะเรียนรู้การใช้ภาษาเพื่อสื่อสารโดยตรง อาจจะเป็นหนึ่งในทักษะการเขียน การอ่าน หรือการรวมกันของทักษะ เราต้องการที่จะใช้ประโยชน์โดยตรงของภาษาในสังคมที่กำหนดมาตรฐานที่ยอมรับได้ และเหมาะสม