เรื่องสั้นเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงด

เรื่องสั้นเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงด้านความรู้
ต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อย
นานมาแล้ว มีต้น แอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล

และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล
เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา
เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า
"มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถาม
" ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว
ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีเงินจะให้ ...เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ
เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่างมีความสุข
หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย
วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น
ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
" มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถาม ต้นไม้ดูเศร้า ......
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว
ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง
เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม "

" ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ ...เอาไปสร้างบ้าน "
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่างมีความสุข
อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดาย และเศร้า ....
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก
"มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถาม
" เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น
ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม"
" ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข " ต้นไม้ตอบ


ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ
เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก
" ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว
ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ .... ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว "

" ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว " เด็กน้อยตอบ

"ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย "
" ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
" รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้
...... มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน .. หลับให้สบาย....."
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม ...และน้ำตาไหล ........
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่ ...
เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร... พ่อ และแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า "เด็กน้อย " ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร ?
........ แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ ....... เด็กน้อย ....???

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องสั้นเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงด้านความรู้
ต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อย
นานมาแล้วมีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึงและก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง
ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้และก็กินผลแอปเปิ้ล

และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล
เขารักต้นไม้และต้นไม้ก็รักเขา
เวลาผ่านไปเด็กน้อยโตขึ้นและเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้เด็กน้อยดูเศร้า
ต้นไม้ถาม "มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ"
"ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว
ฉันต้องการของเล่นฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น"เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีเงินจะให้...เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ
เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น "ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยตื่นเต้นมากเขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมดและจากไปอย่างมีความสุข
หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้วเขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย
วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาเขาดูโตขึ้น
ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถามต้นไม้ดูเศร้า...
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอกฉันมีครอบครัวแล้ว
ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง
เราต้องการบ้านช่วยฉันได้ไหม"

"ฉันไม่มีบ้านจะให้แต่... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ...เอาไปสร้างบ้าน "
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไปและจากไปอย่างมีความสุข
อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดายและเศร้า...
วันหนึ่งในฤดูร้อนเด็กน้อยกลับมาต้นไม้ดีใจมาก
ต้นไม้ถาม "มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ"
"เปล่าฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิตและเริ่มแก่ขึ้น
ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกล ๆ ให้เรือฉันได้ไหม"
"ใช้ลำต้นของฉันได้เอาไปสร้างเรือเพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข" ต้นไม้ตอบ


ดังนั้นเด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ
เขาล่องเรือไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย
หลายปีผ่านไปในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก
"ฉันเสียใจฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว
ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้... ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว "

" ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหวและฉันก็แก่แล้ว "เด็กน้อยตอบ

"ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้วสิ่งเดียวที่เหลือมีเพียงรากที่กำลังจะตาย"
"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วแค่อยากได้ที่พักพิงฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
"รากของต้นไม้แก่ ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้
... มาสินั่งลงข้างๆฉัน... หลับให้สบาย..."
เด็กน้อยนั่งลงข้าง ๆ ต้นไม้ดีใจยิ้ม...และน้ำตาไหล...
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคนต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่...
เมื่อเราโตขึ้นเราทอดทิ้งพ่อและแม่และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร... พ่อและแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า "เด็กน้อย" ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร
........ แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ... เด็กน้อย...???

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึงและก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ และต้นไม้ก็รักเขาเวลาผ่านไปเด็กน้อยโตขึ้น เด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้เด็กน้อยดูเศร้า"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม"ฉันไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ แล้วนะ ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น "เด็กน้อยตอบ"ฉันไม่มีเงินจะให้ "ต้นไม้ตอบเด็กน้อยตื่นเต้นมากเขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด เด็กน้อยกลับมา มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ "ต้นไม้ถามต้นไม้ดูเศร้า ...... "ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ช่วยฉันได้ไหม " "ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ ... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ ... เอาไปสร้างบ้าน และเศร้า .... วันหนึ่งในฤดูร้อนเด็กน้อยกลับมาต้นไม้ดีใจมาก"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม"เปล่าฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต ให้เรือฉันได้ไหม " "ใช้ลำต้นของฉันได้เอาไปสร้างเรือ "ต้นไม้ตอบดังนั้น และไม่เคยกลับมาอีกเลยหลายปีผ่านไป ฉันเสียใจ .... ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว " "ฉันไม่มีฟันจะกินแล้วฉันปี น. ไม่ไหวและฉันก็แก่แล้ว " สิ่งเดียวที่เหลือมีเพียงรากที่กำลังจะตาย " "ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วแค่อยากได้ที่พักพิงฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว" "รากของต้นไม้แก่ ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้.... .. มาสินั่งลงข้างๆฉัน .. หลับให้สบาย ..... " เด็กน้อยนั่งลงข้างๆต้นไม้ดีใจยิ้ม ... และน้ำตาไหล ........ นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่ ... เมื่อเราโตขึ้นเราทอดทิ้งพ่อและแม่ หรือเมื่อเรามีปัญหาไม่ว่าอย่างไร ... พ่อ "เด็กน้อย" ? ........ แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ ....... เด็กน้อย .... ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องสั้นเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงด้านความรู้

นานมาแล้วต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อยมีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึงและก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง

ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวันเขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้และก็กินผลแอปเปิ้ลและก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล




เขารักต้นไม้และต้นไม้ก็รักเขาเวลาผ่านไปเด็กน้อยโตขึ้นและเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ววันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้เด็กน้อยดูเศร้า
" มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถามฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว

"ฉันต้องการของเล่นฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น " เด็กน้อยตอบฉันไม่มีเงินจะให้

" . . . . . . . เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิเพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยตื่นเต้นมากเขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมดและจากไปอย่างมีความสุข

หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้วเขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลยวันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาเขาดูโตขึ้น

ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก" มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถามต้นไม้ดูเศร้า
" . . . . . . ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอกฉันมีครอบครัวแล้วฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเองเราต้องการบ้านช่วยฉันได้ไหม

"

" ฉันไม่มีบ้านจะให้ A . . . . . . .ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิเอาไปสร้างบ้าน " . . . . . . . . . . . . . .

ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไปและจากไปอย่างมีความสุขอีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดายและเศร้า
วันหนึ่งในฤดูร้อนเด็กน้อยกลับมาต้นไม้ดีใจมาก
" มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ " ต้นไม้ถาม
" เปล่าฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิตและเริ่มแก่ขึ้น

ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆให้เรือฉันได้ไหม "" ใช้ลำต้นของฉันได้เอาไปสร้างเรือเพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข " ต้นไม้ตอบ



ดังนั้นเด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือเขาล่องเรือไปและไม่เคยกลับมาอีกเลยในที่สุดเด็กน้อยกลับมา

หลายปีผ่านไปคราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก

" ฉันเสียใจฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้วไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ . . . . . . . ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว "

" ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหวและฉันก็แก่แล้ว " เด็กน้อยตอบ

" ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้วสิ่งเดียวที่เหลือมีเพียงรากที่กำลังจะตาย "
" ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วแค่อยากได้ที่พักพิงฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว "
" รากของต้นไม้แก่ๆจะเป็นที่พักพิงของหนูได้
. . . . . . .มาสินั่งลงข้างๆฉัน . . . . . . . หลับให้สบาย . . . . "
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆต้นไม้ดีใจยิ้มและน้ำตาไหล . . . . . . . . . . . .
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคนต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆเรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่

. . . . . . .เมื่อเราโตขึ้นเราทอดทิ้งพ่อและแม่และกลับมาหาท่านเมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือเมื่อเรามีปัญหาไม่ว่าอย่างไร

. . . . . . . พ่อและแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้

หวังเพียงเรามีความสุขคุณอาจจะคิดว่า " เด็กน้อย " ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร ?
. . . . . แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ . . . . . . . เด็กน้อย . . . . . . . ? ? ? ? ? ?