Milton's poetry and prose reflect d

Milton's poetry and prose reflect deep personal convictions, a passion for freedom and self-determination, and the urgent issues and political turbulence of his day. Writing in English, Latin, Greek, and Italian, he achieved international renown within his lifetime, and his celebrated Areopagitica (1644)—written in condemnation of pre-publication censorship—is among history's most influential and impassioned defenses of free speech and freedom of the press.
William Hayley's 1796 biography called him the "greatest English author," and he remains generally regarded "as one of the preeminent writers in the English language," though critical reception has oscillated in the centuries since his death (often on account of his republicanism). Samuel Johnson praised Paradise Lost as "a poem which...with respect to design may claim the first place, and with respect to performance, the second, among the productions of the human mind," though he (a Tory and recipient of royal patronage) described Milton's politics as those of an "acrimonious and surly republican".[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิบทกวีและร้อยแก้วสะท้อนเรียนลึกส่วนบุคคล ความรักในเสรีภาพ และ เจตจำนง และปัญหาเร่งด่วน และความปั่นป่วนทางการเมืองของท่าน เขียนในภาษาอังกฤษ ละติน ภาษากรีก และอิตาลี เขาประสบความสำเร็จชื่อเสียงนานาชาติภายในชีวิต และเขา Areopagitica เฉลิมฉลอง (1644) — เขียนประนามประกาศก่อนเซ็นเซอร์ — เป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ของ impassioned และมีอิทธิพลมากที่สุดป้องกันเสียงอิสระและเสรีภาพในการกด
William Hayley 1796 ประวัติเรียกเขา "มากที่สุดภาษาอังกฤษผู้เขียน" และเขายังคงถือโดยทั่วไป "เป็นหนึ่งในนักเขียนที่เป็นภาษาอังกฤษ"แม้ว่าตลอดที่สำคัญมี oscillated ในศตวรรษตั้งแต่ตาย (มักในบัญชีเขา republicanism) ซามูเอลจอห์นสันยกย่องสวรรค์หายไปเป็น "บทกวีที่... ด้วยความเคารพในการออกแบบอาจอ้างแรก และ เกี่ยวกับ ประสิทธิภาพ ที่สอง ผู้ผลิตของจิตใจมนุษย์"แม้ว่าเขา (Tory และรับพระบรมราชูปถัมภ์) อธิบายมิลตันเป็นเมืองที่มี"acrimonious และ surly สาธารณรัฐสังคมนิยม"[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีของมิลตันและสะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อมั่นร้อยแก้วลึกส่วนบุคคลที่รักเพื่อเสรีภาพและตัดสินใจด้วยตัวเองและปัญหาเร่งด่วนและความวุ่นวายทางการเมืองของวันของเขา การเขียนในภาษาอังกฤษ, ละติน, กรีก, อิตาลีและเขาประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงระดับนานาชาติในชีวิตของเขาและ Areopagitica โด่งดังของเขา (1644) ที่เขียนในการตัดสินก่อนสิ่งพิมพ์เซ็นเซอร์เป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดและรุนแรงป้องกันการพูดฟรีและเสรีภาพในการ กด
เฮย์เลย์วิลเลียมส์ 1796 ชีวประวัติของเขาเรียกว่า "ผู้เขียนภาษาอังกฤษที่ยิ่งใหญ่ที่สุด" และเขายังคงได้รับการยกย่องโดยทั่วไป "เป็นหนึ่งในนักเขียนที่โดดเด่นในการใช้ภาษาอังกฤษ" แต่ที่สำคัญได้รับแกว่งในหลายศตวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่การตายของเขา (มักจะอยู่ในบัญชีของ ปับของเขา) ซามูเอลจอห์นสันยกย่องสวรรค์ว่า "บทกวีที่ ... ด้วยความเคารพในการออกแบบอาจเรียกร้องสถานที่แรกและที่เกี่ยวกับประสิทธิภาพการทำงานที่สองในโปรดักชั่นของจิตใจมนุษย์" แม้ว่าเขา (ส. และผู้รับพระราช ในพระบรมราชูปถัมภ์) อธิบายการเมืองของมิลตันเป็นผู้ "แหลมคมและพรรครีพับลิโกรธ". [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีและร้อยแก้ว
มิลตัน สะท้อนความเชื่อมั่นส่วนตัวลึก รักอิสระและปกครองตนเอง และปัญหาเร่งด่วนและความวุ่นวายทางการเมืองของวันของเขา เขียนในภาษาอังกฤษ , ภาษาละติน , กรีกและอิตาลี เขาได้รับชื่อเสียงระหว่างประเทศในชั่วชีวิตของเขาและฉลอง areopagitica ( 1644 ) - เขียนในการลงโทษของการเซ็นเซอร์ก่อนประกาศใช้ในประวัติศาสตร์ของอิทธิพลมากที่สุดและประทับใจมากการป้องกันของการพูดฟรีและเสรีภาพของสื่อมวลชน .
วิลเลียมเฮย์เลย์ 1796 ชีวประวัติเรียกเขาว่า " ผู้เขียนภาษาอังกฤษมากที่สุด " และเขายังคงอยู่โดยทั่วไปจะถือว่าเป็นหนึ่งในนักเขียนที่โด่งดังในภาษาอังกฤษ ," แม้ว่าการวิจารณ์ได้ oscillated ในศตวรรษตั้งแต่การตายของเขา ( มักจะอยู่ในบัญชีของภากรของเขา ) ซามูเอลจอห์นสันได้รับการยกย่องเป็น " บทกวีที่สวรรค์ . . . . . . . ด้วยความเคารพในการออกแบบอาจเรียกร้องสถานที่แรก และด้วยความเคารพผลงานที่สองของการผลิตของจิตใจมนุษย์" แม้ว่าเขา ( Tory และผู้รับในพระบรมราชูปถัมภ์ ) อธิบายมิลตัน การเมืองเป็นของ " ความรุนแรงและ surly [ 3 ]
รีพับลิกัน "