Soil erosion on interrill areas suc

Soil erosion on interrill areas such as row sideslopes is a major
source of sediment for land without soil cover (Meyer and Harmon,
1989) and has been identified as one of the major processes
contributing to soil and water quality degradation. Interrill erosion
can be described as a combination of two sub-processes: splash and
wash dynamics. These two distinct sub-processes were considered in
some erosion models such as LISEM (Limburg Soil Erosion Model) (De
Roo, 1996), EUROSEM (EUROpean Soil Erosion Model) (Morgan et al.,
1998) and TEST (Terrace Erosion and Sediment Transport model)
(Van Dijk and Bruijnzeel, 2003) and have been investigated in some
studies. Luk (1979) measured total splashed loss and wash loss from
plots of 30.5×30.5 cm2 and found that total splash loss was greater
than wash loss. Mermut et al. (1997) also found that total splashed
loss was much higher than wash loss when a cylindrical soil tray of
30 cm diameter was used. The studies of Sutherland et al. (1996) and
Wan et al. (1996) found that both downslope splash and total splash
(lateral+down+top) were greater than wash on the slopes from 5°
to 20°. Van Dijk et al. (2003a) conducted the experiments on the
slopes of 0°, 5°, 15° and 40° under natural rainfall and also obtained
that both downslope splash and total splash (lateral+down+top)
were higher than wash. However, some published data indicate that
splash loss was less than wash loss in interrill areas. Bryan and Luk

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พังทลายของดินในพื้นที่ interrill เช่น sideslopes แถวเป็นหลักการแหล่งที่มาของตะกอนในดินโดยดินปะ (Meyer และ Harmon1989) และได้ระบุว่าเป็นหนึ่งในกระบวนการหลักเอื้อต่อการสร้างคุณภาพดินและน้ำ พังทลาย interrillสามารถอธิบายได้ว่าการรวมกันของ 2 กระบวนการย่อย: สาด และล้าง dynamics กระบวนการย่อยแตกต่างกันเหล่านี้ทั้งสองได้พิจารณาในการบางรุ่นพังทลายเช่น LISEM (Limburg ดินพังทลายรูปแบบ) (เดออุปกร 1996) EUROSEM (ยุโรปดินพังทลายรูปแบบ) (มอร์แกน et al.,ปี 1998) และการทดสอบ (จำลองระเบียงพังทลายและการขนส่งตะกอน)(Van Dijk และ Bruijnzeel, 2003) และมีการตรวจสอบในบางการศึกษา ลูก (1979) วัดรวม splashed ขาดทุนและล้างขาดทุนจากผืน 30.5 × 30.5 cm2 และพบว่า สาดรวมขาดทุนถูกมากกว่าล้างขาดทุน Mermut et al. (1997) พบว่ารวม splashedขาดทุนมีสูงกว่าล้างขาดทุนเมื่อถาดดินทรงกระบอกของใช้เส้นผ่าศูนย์กลาง 30 ซม. ศึกษาของซุทเธอร์แลนด์และ al. (1996) และหวานและ al. (1996) พบว่าทั้งสอง downslope สาดและสาดรวม(ด้านข้าง + ลง + บน) ได้มากกว่าล้างบนลาดจาก 5ถึง 20° Van Dijk et al. (2003a) ดำเนินการทดลองในการลาด 0°, 5, 15 องศา และ 40 องศาภายใต้ปริมาณน้ำฝนตามธรรมชาติ และยัง ได้รับที่ downslope สาดและสาดรวม (ด้านข้าง + ลง + ด้านบน)ได้สูงกว่าล้าง อย่างไรก็ตาม บางเผยแพร่ข้อมูลบ่งชี้ว่าสาดขาดทุนไม่น้อยกว่าล้างขาดทุนใน interrill Bryan และลูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พังทลายของดินในพื้นที่ที่ interrill เช่น sideslopes แถวเป็นหลัก
แหล่งที่มาของตะกอนที่ดินโดยไม่ใช้ดินปก (เมเยอร์และฮาร์มอน
1989) และได้รับการระบุว่าเป็นหนึ่งของกระบวนการที่สำคัญ
ที่เอื้อต่อการย่อยสลายในดินและคุณภาพน้ำ การพังทลายของ Interrill
สามารถอธิบายได้ว่าการรวมกันของสองกระบวนการย่อย: สาดและ
พลวัตล้าง ทั้งสองกระบวนการย่อยที่แตกต่างกันได้รับการพิจารณาใน
บางรุ่นการพังทลายเช่น LISEM (บูร์กรุ่นพังทลายของดิน) (De
ตานาโร, 1996), EUROSEM (ยุโรปรุ่นพังทลายของดิน) (มอร์แกน et al.,
1998) และ TEST (การกัดเซาะเทอเรสและดินตะกอน รูปแบบการขนส่ง)
(Van Dijk และ Bruijnzeel 2003) และได้รับการตรวจสอบในบาง
การศึกษา Luk (1979) รวมวัดสาดการสูญเสียและการสูญเสียจากการล้าง
แปลง 30.5 × 30.5 cm2 และพบว่าการสูญเสียสาดรวมมากขึ้น
กว่าการสูญเสียล้าง Mermut และคณะ (1997) ยังพบว่าทั้งหมดสาด
สูญเสียมากขึ้นกว่าการสูญเสียเมื่อล้างถาดดินทรงกระบอก
ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 30 ซม. ถูกนำมาใช้ การศึกษาของซัทและคณะ (1996) และ
Wan และคณะ (1996) พบว่าทั้งเจสซิกาและสาดสาดทั้งหมด
(ด้านข้าง + ลง + ด้านบน) สูงกว่าล้างบนเนินเขาตั้งแต่ 5 °
ถึง 20 ° Van Dijk และคณะ (2003A) ทำการทดลองบน
เนิน 0 °, 5 °, 15 °และ 40 °ต่ำกว่าปริมาณน้ำฝนธรรมชาติและยังได้รับ
ว่าทั้งเจสซิกาและสาดสาดทั้งหมด (ด้านข้าง + ลง + ด้านบน)
สูงกว่าการซัก อย่างไรก็ตามการเผยแพร่ข้อมูลบางอย่างบ่งชี้ว่า
การสูญเสียสาดน้อยกว่าล้างการสูญเสียในพื้นที่ interrill ไบรอันและลูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การชะล้างพังทลายของดินในพื้นที่ interrill เช่น sideslopes แถวเป็นหลัก
แหล่งตะกอนที่ดินโดยไม่ต้องคลุมดิน ( เมเยอร์และฮาร์มอน
1989 ) และได้รับการระบุว่าเป็นหนึ่งในกระบวนการที่สำคัญที่เอื้อต่อการย่อยสลาย
ดินและคุณภาพน้ำ interrill กัดเซาะ
สามารถอธิบายได้ว่าการรวมกันของทั้งสองกระบวนการย่อย : สาด
รซัก เหล่านี้สองย่อยแตกต่างกัน กระบวนการพิจารณาใน
บางรุ่น เช่น การ lisem ( Limburg การชะล้างพังทลายของดินแบบ ) ( de
รู , 1996 ) eurosem ( รูปแบบการพังทลายของดิน ( ยุโรป ) มอร์แกน et al . ,
( 1998 ) และการทดสอบการกัดกร่อนแบบระเบียงและตะกอนขนส่ง )
( Dijk รถตู้ และ bruijnzeel , 2003 ) และได้รับการตรวจสอบในบาง
ศึกษา ลูก ( 1979 ) วัดรวมสาดการสูญเสียและล้างขาดทุนจาก
แปลง 30.5 × 30.5 ตร. ซม. และพบว่ามีการสูญเสียมากขึ้น
รวมสาดมากกว่าการสูญเสียล้าง mermut et al . ( 1997 ) ยังพบว่าทั้งหมดสาด
ขาดทุนมากกว่าการสูญเสียล้างเมื่อถาดดินทรงกระบอก
30 ซม. ใช้ การศึกษาของ Sutherland et al . ( 2539 ) และ
วาน et al . ( 1996 ) พบว่าทั้ง downslope สาดและสาดทั้งหมด ( ด้านข้างลงด้านบน
) มากกว่าล้างบนเนินเขาจาก 5 /
- 20 องศา . Van Dijk et al .( 2003a ) ทำการทดลองบน
0 องศาความลาดชัน 5 องศา 15 องศาและ 40 องศา ใต้ฝนจากธรรมชาติและยังได้รับ downslope
ทั้งสาดและสาด ( รวมด้านข้างลงด้านบน )
สูงกว่าซัก อย่างไรก็ตาม การเผยแพร่ข้อมูลบ่งชี้ว่ามีการสูญเสียน้อยกว่าการสูญเสีย
สาดล้างในพื้นที่ interrill . ไบรอัน กับ ลุค