In the last 13 years, the rate of c

In the last 13 years, the rate of cesarean delivery in the United States increased by 59%, from 20.7% in 1996 to an all-time high of 32.9% in 2009.1,2 This increase was observed among all groups of women, regardless of age, race/ethnicity, or state of residence. Compared with vaginal delivery, cesarean delivery is associated with increased morbidity and mortality as well as higher costs, and there are little data to suggest that perinatal outcomes have improved as cesarean rates have increased.3 Although there are clinical indications for performing a cesarean delivery, several nonmedical factors have been associated with its use, such as patient preferences, health insurance status, physician and institutional practice patterns, practice guidelines, and liability concerns.4–6
In the early 1990s, the Department of Health and Human Services identified the need to reduce the cesarean rate. Despite national goals7,8 and recommendations from the American College of Obstetricians and Gynecologists,9 the national cesarean delivery rate has steadily increased since 1996; in 2009, one third of all women who gave birth had a cesarean delivery.2 To achieve the overall goal of reducing unwarranted cesarean deliveries, we need a more comprehensive understanding of the influence of medical and nonmedical factors on operative delivery.
We focused on the role of interpersonal processes of care (IPCs) and the likelihood of cesarean delivery. IPCs describe various aspects of the provider–patient relationship, including communication, patient-centered decision-making, and interpersonal style. IPCs could influence the decision to deliver by cesarean, yet very few studies have analyzed these issues. For example, better provider–patient communication could help educate patients about the risks vs benefits of operative delivery and reduce the number of women who request an elective or repeat cesarean delivery.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In the last 13 years, the rate of cesarean delivery in the United States increased by 59%, from 20.7% in 1996 to an all-time high of 32.9% in 2009.1,2 This increase was observed among all groups of women, regardless of age, race/ethnicity, or state of residence. Compared with vaginal delivery, cesarean delivery is associated with increased morbidity and mortality as well as higher costs, and there are little data to suggest that perinatal outcomes have improved as cesarean rates have increased.3 Although there are clinical indications for performing a cesarean delivery, several nonmedical factors have been associated with its use, such as patient preferences, health insurance status, physician and institutional practice patterns, practice guidelines, and liability concerns.4–6In the early 1990s, the Department of Health and Human Services identified the need to reduce the cesarean rate. Despite national goals7,8 and recommendations from the American College of Obstetricians and Gynecologists,9 the national cesarean delivery rate has steadily increased since 1996; in 2009, one third of all women who gave birth had a cesarean delivery.2 To achieve the overall goal of reducing unwarranted cesarean deliveries, we need a more comprehensive understanding of the influence of medical and nonmedical factors on operative delivery.เราเน้นบทบาทของกระบวนการดูแล (IPCs) มนุษยสัมพันธ์และเป็นการจัดส่ง cesarean IPCs อธิบายแง่มุมต่าง ๆ ของความสัมพันธ์ ผู้ให้ – ผู้ป่วยสื่อสาร ศูนย์กลางผู้ป่วยตัดสินใจ และแบบมนุษยสัมพันธ์ IPCs สามารถมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจการส่ง โดยก่อให้เกิดภาวะ ได้น้อยมากในการศึกษาได้วิเคราะห์ปัญหาเหล่านี้ ตัวอย่าง ผู้ป่วย – ผู้ให้บริการสื่อสารที่ดีจะช่วยให้รู้ผู้ป่วยเกี่ยวกับผลประโยชน์เทียบกับความเสี่ยงการจัดส่งวิธีปฏิบัติตนภาย และลดจำนวนของผู้หญิงที่ขอเป็นวิชาเลือก หรือทำซ้ำส่ง cesarean

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วง 13 ปี , อัตราการผ่าท้องทำคลอดจัดส่งในสหรัฐอเมริกา เพิ่มขึ้น 59% จาก 20.7 % ในปี 1996 เพื่อทุกเวลาสูง 32.9 % ใน 2009.1,2 เพิ่มนี้พบว่าในกลุ่มของผู้หญิง , โดยไม่คำนึงถึงอายุ , เชื้อชาติ / ชาติพันธุ์ หรือสภาพของที่อยู่อาศัย เมื่อเปรียบเทียบกับการคลอดทางช่องคลอดผ่าตัดคลอด , การเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยและการตายที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งค่าใช้จ่ายสูงกว่าและมีข้อมูลเล็ก ๆน้อย ๆเพื่อแสดงให้เห็นว่าทารกมีการปรับปรุงเป็นแบบอัตราการผ่าท้องทำคลอดมีเพิ่มขึ้น 3 แม้ว่าจะมีข้อบ่งชี้ทางคลินิกสำหรับการทำคลอดได้ส่งมอบปัจจัย nonmedical หลายได้รับการเกี่ยวข้องกับการใช้ เช่น ความชอบของผู้ป่วย ภาวะสุขภาพ แพทย์และสถาบันฝึกรูปแบบ แนวทางการปฏิบัติ และความกังวลเรื่องหนี้สิน 4 – 6
ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 , กรมสุขภาพและบริการมนุษย์ระบุความต้องการที่จะลดบทบาทในอัตรา แม้จะ goals7,8 แห่งชาติและข้อเสนอแนะจากวิทยาลัยอเมริกันของสูตินรีแพทย์และแพทย์ทำคลอด 9 ชาติ ส่ง มีอัตราเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 1996 ; ใน 2009 , หนึ่งในสามของผู้หญิงที่ให้กำเนิดได้ทำคลอดได้จัดส่ง2 เพื่อให้บรรลุเป้าหมายโดยรวมของการไม่จัดส่งทางเราต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอิทธิพลของปัจจัยทางการแพทย์และ nonmedical ในการส่งมอบงาน
เราเน้นบทบาทของกระบวนการระหว่างบุคคลดูแล ( IPCS ) และโอกาสของทางส่ง อธิบายลักษณะต่างๆ ของวัตถุและความสัมพันธ์ให้ผู้ป่วย รวมถึงการสื่อสารบูรณาการการตัดสินใจและมีสไตล์ วัตถุสามารถมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจที่จะส่ง โดยทาง แต่น้อยมาก การศึกษาวิเคราะห์ปัญหาเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นผู้ให้บริการการสื่อสารสามารถช่วยให้ผู้ป่วยดีขึ้นและให้การศึกษาแก่ผู้ป่วยเกี่ยวกับความเสี่ยงและประโยชน์ของการส่งมอบงาน และลดจำนวนของผู้หญิงที่ร้องขอเป็นวิชาเลือกหรือทำซ้ำ
ทางส่ง