“Eh?” Lan Xuan was suddenly dumbstr

“Eh?” Lan Xuan was suddenly dumbstruck and unable to reply.

The few of them had no way to deal with Nangong Liuyun, with great difficulty, they had invited Sister-in-law over, and was told this trump card was useless.

Hearing Nangong Liuyun’s vengeful and cruel words, Su Luo’s entire person stared blankly at the original spot. Foolishly, unable to determine how she ought to react.

The place nearest to her heart had a kind of piercing pain, it hurt her so much that the rim of her eyes were somewhat red.

“I order you to toss her out!” Nangong Liuyun pointed at Su Luo, and very impatiently shouted in anger.

Su Luo’s heart stopped slightly, her hands were tightly clenched into fists.

Being ignored like this by someone, if according to her temper from her past, she would have already washed her hands of him and left.

However, this time, she really did make a mistake in her mind. Su Luo looked at those crisscrossing scars on Nangong Liuyun and her heart became slightly sour.

“Wait, you guys leave first.” Su Luo saw the helpless Beichen and them who were slowly, helplessly shifting towards her, shaking her head as indication. Her tone was light and soft, it seemed very tranquil.

Beichen Ying looked at Su Luo and again looked at Nangong Liuyun….logically, they ought to listen to Nangong Liuyun, but their hearts wanted Su Luo to remain behind, to heal the wound inside Nangong Liuyun’s heart.

Beichen Ying and them looked at each other in dismay, soon after…

“Withdraw!”

Didn’t know who first yelled out this word!

“Dare to leave, just try it!” Nangong Liuyun’s tone was light as a breeze, but threatened Beichen, these three people, until their faces looked emaciated.

However, Su Luo heavily slamming the door shut was his response, issuing a loud noise.

Now, Nangong Liuyun’s complexion became increasingly more hazy.

Nangong Liuyun was dressed in a light inner clothing as he coldly stood in front of the doorway, unfeelingly staring at her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“Eh?” Lan Xuan was suddenly dumbstruck and unable to reply.The few of them had no way to deal with Nangong Liuyun, with great difficulty, they had invited Sister-in-law over, and was told this trump card was useless.Hearing Nangong Liuyun’s vengeful and cruel words, Su Luo’s entire person stared blankly at the original spot. Foolishly, unable to determine how she ought to react.The place nearest to her heart had a kind of piercing pain, it hurt her so much that the rim of her eyes were somewhat red.“I order you to toss her out!” Nangong Liuyun pointed at Su Luo, and very impatiently shouted in anger.Su Luo’s heart stopped slightly, her hands were tightly clenched into fists.Being ignored like this by someone, if according to her temper from her past, she would have already washed her hands of him and left.However, this time, she really did make a mistake in her mind. Su Luo looked at those crisscrossing scars on Nangong Liuyun and her heart became slightly sour.“Wait, you guys leave first.” Su Luo saw the helpless Beichen and them who were slowly, helplessly shifting towards her, shaking her head as indication. Her tone was light and soft, it seemed very tranquil.Beichen Ying looked at Su Luo and again looked at Nangong Liuyun….logically, they ought to listen to Nangong Liuyun, but their hearts wanted Su Luo to remain behind, to heal the wound inside Nangong Liuyun’s heart.หยิงลปักและพวกเขามองกันในผิดหวัง เร็ว ๆ นี้หลังจาก..."ถอน"ไม่ทราบที่ตะโกนออกคำนี้ครั้งแรก"กล้าที่จะออกจาก เพียงแค่พยายามที่มัน" Nangong Liuyun เสียงแสงลม แต่ขู่ลปัก สามคนเหล่านี้ จนกระทั่งใบหน้าดูผอมอย่างไรก็ตาม Su Luo ปิดอย่างหนักเรื่องการดูแลแก้ไขตอบ ออกเสียงดังตอนนี้ ผิว Nangong Liuyun กลายเป็นฟ้าหลัวมากขึ้นมากขึ้นNangong Liuyun ตัวในเสื้อผ้าภายในมีแสงเป็นจ้างงานยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า unfeelingly จ้องเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ใช่มั้ย?" ลาน Xuan เป็นอยู่ ๆ ก็เหวอและไม่สามารถที่จะตอบ. ไม่กี่ของพวกเขามีวิธีการจัดการกับ Nangong Liuyun ไม่มีด้วยความยากลำบากที่พวกเขาได้รับเชิญน้องสาวในกฎหมายมากกว่าและได้บอกไต๋นี้ก็ไม่มีประโยชน์ได้ยิน Nangong Liuyun คำพูดพยาบาทและโหดร้ายคนทั้งซู Luo ของจ้อง blankly ที่จุดเดิม เขลาไม่สามารถระบุได้ว่าเธอควรจะตอบสนอง. สถานที่ใกล้เคียงที่สุดกับหัวใจของเธอมีชนิดของการเจาะความเจ็บปวดมันทำให้เธอเจ็บมากที่ขอบตาของเธอค่อนข้างแดง. "ผมสั่งซื้อที่คุณจะโยนเธอออกไป!" Nangong Liuyun ชี้ไปที่ซู Luo และมากหงุดหงิดตะโกนด้วยความโกรธ. หัวใจซู Luo หยุดเล็กน้อยมือของเธอถูกกำแน่นเข้าไปหมัด. ถูกละเลยเช่นนี้โดยคนถ้าเป็นไปตามอารมณ์ของเธอจากอดีตของเธอเธอจะต้องล้างมือของเธอแล้ว ของเขาและที่เหลือ. แต่เวลานี้เธอจริงๆไม่ทำผิดพลาดในใจของเธอ ซู Luo มองที่ผู้แผลเป็นครอบคลุมใน Nangong Liuyun และหัวใจของเธอกลายเป็นเปรี้ยวเล็กน้อย. "รอพวกคุณออกจากครั้งแรก." ซู Luo เห็นกำพร้า Beichen และพวกเขาที่เป็นอย่างช้า ๆ ทำอะไรไม่ถูกขยับไปทางของเธอสั่นหัวของเธอเป็นตัวบ่งชี้ น้ำเสียงของเธอเป็นเบาและนุ่มมันดูเหมือนเงียบสงบ. Beichen ยิ่งมองไปที่ซู Luo และอีกครั้งมองที่ Nangong Liuyun ... .logically พวกเขาควรจะฟัง Nangong Liuyun แต่หัวใจของพวกเขาอยากซู Luo ที่จะยังคงอยู่เบื้องหลังในการสมานแผล ภายในหัวใจ Nangong Liuyun ของ. Beichen Ying และพวกเขามองหน้ากันด้วยความตกใจไม่นานหลังจากนั้น ... "ถอนเงิน" ไม่ทราบว่าใครเป็นคนแรกตะโกนคำนี้! "กล้าที่จะออกเพียงแค่ลอง!" เสียง Nangong Liuyun เป็นแสง สายลม แต่ขู่ Beichen ทั้งสามคนจนใบหน้าของพวกเขาดูผอมแห้ง. อย่างไรก็ตามซู Luo หนักกระแทกประตูปิดเป็นคำตอบของเขาออกเสียงดัง. ตอนนี้ผิว Nangong Liuyun กลายเป็นมากขึ้นมีหมอกมากขึ้น. Nangong Liuyun อยู่ในชุด เสื้อผ้าภายในแสงในขณะที่เขาเย็นชายืนอยู่หน้าประตูที่เลือดเย็นจ้องมองมาที่เธอ