Aspects of Corporate Governance As

Aspects of Corporate Governance
As mentioned, the corporate governance can be defined as how the company are directed and controlled. The management should run the company in order to serve at the best interest of shareholder/ stakeholders. The problem arises when the management who has an information advantages misused their power against the shareholders’ interest. This problem is called “principle-agent” problem. The agent could be defined as a management in which their action can determine the wealth of the principle, which is the shareholder, or stakeholders who would like the agent to act according to principle’s interest. The question remains whether whose interest the corporation should be set as a first priority is different among different corporate governance system. In many countries such as Germany and Japan, shareholder interest might not be as important as other stakeholders’ interest because of their mandated law or business culture. Moreover, the other principle-agent problem that arise with the other stakeholder can be seen such as when the management has an information advantage over creditor, the problem arises when the management uses the information advantage for the interest of management and shareholder but not from the creditor point of view, the reason behind that can be understood from the risk of that decision.
Each corporate governance in different country has their own way of management even thought many corporate governance system may be similar in corporate law such as Japan adopted some of US Security Law but there are still many differences, specially corporate structure and social value, because as mentioned, of differences in social, economic, historical background.
There are two types that principle can cope with the agent when they don’t behave according to the principle interest. The first one is called the control-oriented approach and second one is called the arm’s length approach. The former one tends to fit with the company that owns by a large block shareholder and latter one is for a diverse shareholder company. For the latter one, when there is a problem, shareholder tends to sell their share as a way out (as a consequence, when the share price fall, the company can be easily targeted for a hostile take-over, but the former one the shareholder tends to exert their control through the replacement of management.
As a consequence of differences in shareholder structure, typically, there are two governance regimes, which can be distinguished as “Outsider” and “Insider”
Outsider Regime can be seen as (OECD)
1.) Dispersed equity ownership with large institutions and holding
2.) Recognised primacy of shareholder interests in the company law
3.) A strong emphasis on the protection of minority investors in securities law and regulation.
4.) Relatively strong requirement for Disclosure.
5.) The way to cope the principle-agent problem is through arm’s length approach.

In the country that has an outsider regime; it tends to have a dispersed equity ownership especially individual ownership such as in the US. However this trend has been changed by an increasing share proportion held by institution investors such as insurance companies, pension funds, and mutual funds, etc such as in the UK. The way the company in outsider country raise their fund is different than in the insider country because they usually raise their fund through the fully develop capital market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะของกิจการ ดังกล่าว สามารถกำหนดธรรมาภิบาลเป็นอย่างไรบริษัทจะกำกับ และควบคุม ผู้บริหารควรรันบริษัทเพื่อให้บริการที่สนใจสุดของผู้ถือหุ้น / เสีย ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อการบริหารจัดการที่มีประโยชน์ข้อมูลการผิดอำนาจกับผู้สนใจ ปัญหานี้เรียกว่าปัญหา "หลักตัวแทน" ตัวแทนอาจจะเป็นการจัดการการดำเนินการของพวกเขาสามารถกำหนดความมั่งคั่งของหลัก ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น หรือมีส่วนได้เสียที่ต้องการตัวแทนเพื่อดำเนินการตามหลักของดอกเบี้ย คำถามอยู่ว่าดอกเบี้ยบริษัทควรตั้งค่าเป็นอันดับแรกแตกต่างกันระหว่างระบบการกำกับดูแลแตกต่างกัน ในหลายประเทศเช่นเยอรมนีและญี่ปุ่น สนใจผู้ถือหุ้นอาจไม่ได้สำคัญเท่ากับผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ สนใจเนื่องจาก มีกฎหมายบังคับหรือวัฒนธรรมธุรกิจของพวกเขา นอกจากนี้ ปัญหาตัวแทนหลักอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นกับผู้อื่นสามารถพบเห็นได้เช่นเมื่อผู้บริหารได้มีข้อมูลเปรียบลูกหนี้ ปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อการจัดการใช้ประโยชน์ข้อมูลสำหรับความสนใจของผู้บริหารและผู้ถือหุ้น แต่ไม่ใช่จากลูกหนี้มอง เหตุที่สามารถเข้าใจจากความเสี่ยงจากการตัดสินใจที่กำกับแต่ละประเทศต่างมีวิธีของตนเองจัดการใครคิดกำกับหลาย ระบบอาจคล้ายกฎหมายหุ้นส่วนบริษัทเช่นญี่ปุ่นนำบางส่วนของกฎหมายความปลอดภัยเรา แต่ยังมีความแตกต่างมาก โครงสร้างองค์กรเป็นพิเศษ และ ค่าสังคม เนื่องจากเป็นที่กล่าวถึง ของความแตกต่างในสังคม เศรษฐกิจ ประวัติศาสตร์เบื้องหลังได้มีอยู่สองชนิดที่หลักสามารถรับมือกับตัวแทนเมื่อพวกเขาไม่ทำงานตามความสนใจหลัก แรกเรียกว่าวิธีการควบคุมที่มุ่งเน้น และสองคือวิธีการความยาวของแขน หนึ่งเดิมมีแนวโน้ม เหมาะกับบริษัทที่เป็นเจ้าของโดยผู้ถือหุ้นรายใหญ่บล็อก และหลังเป็นบริษัทผู้ถือหุ้นหลากหลาย สำหรับหลัง เมื่อมีปัญหา ผู้ถือหุ้นมีแนวโน้มที่จะ ขายกันเป็นทางออก (ผล เมื่อราคาหุ้นตก บริษัทสามารถจะได้เป้าหมาย take-over ศัตรู แต่อดีตหนึ่งในผู้ถือหุ้นมีแนวโน้มที่จะออกแรงควบคุมผ่านแทนการจัดการของพวกเขา เป็นลำดับของความแตกต่างในโครงสร้างผู้ถือหุ้น โดยปกติ มีสองปกครองระบอบ ซึ่งสามารถโดดเด่นเป็น "บุคคลภายนอก" และ "ภายใน"ระบอบการปกครองบุคคลภายนอกสามารถมองเห็นเป็น (OECD) เป็นเจ้าของหุ้น Dispersed 1) กับสถาบันขนาดใหญ่และถือ 2) Recognised primacy ของผลประโยชน์ผู้ถือหุ้นในบริษัทกฎหมาย 3) A เน้นการคุ้มครองนักลงทุนส่วนน้อยในกฎหมายหลักทรัพย์และข้อบังคับ ต้องค่อนข้างแข็งแรง 4) ในการเปิดเผย 5) คือวิธีการรับมือปัญหาหลักแทนวิธีการความยาวของแขน ในประเทศ ที่มีระบอบการบุคคลภายนอก มันมีแนวโน้มจะได้เป็นเจ้าของหุ้นกระจัดกระจายโดยเฉพาะครอบครองเช่นในสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม แนวโน้มนี้มีการเปลี่ยนแปลงตามสัดส่วนหุ้นเพิ่มขึ้น โดยนักลงทุนสถาบันเช่นบริษัทประกันภัย กอง ทุนเงินบำนาญ และกอง ฯลฯ เช่นในสหราชอาณาจักร ทางบริษัทบุคคลภายนอกประเทศเพิ่มกองทุนของพวกเขาจะแตกต่างประเทศภายในเนื่องจากพวกเขามักจะเพิ่มกองทุนของพวกเขาผ่านการพัฒนาตลาดทุนทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะของการกำกับดูแลกิจการ
เป็นที่กล่าวถึงการกำกับดูแลกิจการสามารถกำหนดเป็นวิธีการที่ บริษัท เป็นผู้กำกับและควบคุม ควรใช้การบริหารจัดการของ บริษัท เพื่อให้บริการที่เป็นประโยชน์สูงสุดต่อผู้ถือหุ้น / ผู้มีส่วนได้เสีย ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อผู้บริหารที่มีข้อได้เปรียบข้อมูลนำไปใช้อำนาจของพวกเขากับความสนใจของผู้ถือหุ้น ปัญหานี้จะเรียกว่า "หลักการตัวแทน" ปัญหา ตัวแทนอาจจะหมายถึงการบริหารจัดการในการกระทำของพวกเขาสามารถตรวจสอบความมั่งคั่งของหลักการซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นหรือผู้มีส่วนได้เสียที่ต้องการตัวแทนในการทำหน้าที่ตามความสนใจของหลักการ คำถามที่ยังคงไม่ว่าจะเป็น บริษัท ที่มีความสนใจที่ควรจะกำหนดให้เป็นความสำคัญอันดับแรกคือความแตกต่างกันของระบบการกำกับดูแลกิจการที่แตกต่างกัน ในหลายประเทศเช่นเยอรมนีและญี่ปุ่นสนใจที่ผู้ถือหุ้นอาจจะไม่เป็นสิ่งที่สำคัญเป็นที่สนใจมีส่วนได้เสียอื่น ๆ เพราะได้รับคำสั่งของกฎหมายหรือวัฒนธรรมทางธุรกิจของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีปัญหาหลักการตัวแทนอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นกับผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ สามารถมองเห็นได้เช่นเมื่อการจัดการข้อมูลที่มีความได้เปรียบกว่าเจ้าหนี้ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อการจัดการใช้ประโยชน์จากข้อมูลที่ให้ความสนใจในการบริหารจัดการและผู้ถือหุ้น แต่ไม่ได้มาจาก จุดเจ้าหนี้ในมุมมองของเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังที่สามารถเข้าใจได้จากความเสี่ยงของการตัดสินใจว่า.
แต่ละการกำกับดูแลกิจการในประเทศที่แตกต่างกันมีทางของตัวเองในการบริหารจัดการคิดแม้แต่ระบบการกำกับดูแลกิจการที่หลายคนอาจจะคล้ายกันในกฎหมายขององค์กรเช่นญี่ปุ่นนำมาใช้บางส่วนของสหรัฐ กฎหมายการรักษาความปลอดภัย แต่ยังคงมีความแตกต่างมากโครงสร้างองค์กรพิเศษและค่านิยมทางสังคมเพราะเอ่ยถึงในฐานะของความแตกต่างในสังคมเศรษฐกิจภูมิหลังทางประวัติศาสตร์.
มีสองประเภทหลักการที่สามารถรับมือกับตัวแทนที่มีเมื่อพวกเขาไม่ประพฤติตาม หลักการที่น่าสนใจ คนแรกที่เรียกว่าวิธีการที่มุ่งเน้นการควบคุมและเป็นหนึ่งในสองเรียกว่าวิธีการที่มีความยาวของแขน หนึ่งในอดีตมีแนวโน้มที่จะเหมาะสมกับ บริษัท ที่เป็นเจ้าของเป็นผู้ถือหุ้นและบล็อกขนาดใหญ่หลังหนึ่งที่ผู้ถือหุ้นของ บริษัท ที่มีความหลากหลาย สำหรับหลังหนึ่งเมื่อมีปัญหาผู้ถือหุ้นมีแนวโน้มที่จะขายหุ้นของพวกเขาเป็นวิธีออก (เป็นผลเมื่อฤดูใบไม้ร่วงที่ราคาหุ้นของ บริษัท สามารถกำหนดเป้าหมายได้อย่างง่ายดายสำหรับการใช้เวลามากกว่าที่เป็นมิตร แต่อดีตหนึ่ง ผู้ถือหุ้นมีแนวโน้มที่จะใช้อำนาจของพวกเขาผ่านการเปลี่ยนของการจัดการ.
เป็นผลมาจากความแตกต่างในโครงสร้างผู้ถือหุ้นซึ่งโดยปกติจะมีสองระบอบการปกครองที่จะประสบความสำเร็จเป็น "คนนอก" และ "วงใน"
ระบอบการปกครองคนนอกสามารถมองเห็นเป็น (OECD)
1. ) เจ้าของหุ้นกระจายกับสถาบันที่มีขนาดใหญ่และการถือครอง
2) ได้รับการยอมรับเป็นอันดับหนึ่งของผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นใน บริษัท กฎหมาย
3. ) ความสำคัญอย่างมากเกี่ยวกับการคุ้มครองนักลงทุนผู้ถือหุ้นส่วนน้อยในกฎหมายหลักทรัพย์และการควบคุม.
4) ความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับการเปิดเผยข้อมูลที่ค่อนข้าง
5. ) วิธีการรับมือปัญหาหลักการตัวแทนผ่านวิธีการที่ความยาวของแขน. ในประเทศที่มีระบอบการปกครองคนนอก; ก็มีแนวโน้มที่จะมีความเป็นเจ้าของส่วนแยกย้ายกันไปของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็นเจ้าของเช่นในสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตามแนวโน้มนี้มีการเปลี่ยนแปลงโดยการเพิ่มสัดส่วนการถือหุ้นที่ถือโดยนักลงทุนสถาบันเช่น บริษัท ประกันกองทุนบำเหน็จบำนาญและกองทุนรวมอื่น ๆ เช่นในสหราชอาณาจักร ทาง บริษัท ในประเทศคนนอกระดมทุนของพวกเขาแตกต่างจากในประเทศภายในเพราะพวกเขามักจะระดมทุนของพวกเขาผ่านการพัฒนาอย่างเต็มที่ในตลาดทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านบรรษัทภิบาล
ดังกล่าว องค์กรสามารถกำหนดเป็นวิธีการที่ บริษัท จะกำกับและควบคุม ผู้บริหารควรใช้บริษัท เพื่อรับใช้ผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้น / ผู้เกี่ยวข้อง ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อมีการจัดการที่เป็นประโยชน์ข้อมูลในอำนาจกับความสนใจของผู้ถือหุ้น "ปัญหานี้เรียกว่า " ปัญหาตัวแทน " หลักการ ตัวแทนจะถูกกำหนดเป็นการจัดการที่การกระทำของพวกเขาสามารถตรวจสอบความหลากหลายของหลักการซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น หรือผู้ที่ต้องการตัวแทนที่จะปฏิบัติตามหลักการของดอกเบี้ยคำถามที่ยังคงไม่ว่าที่มีความสนใจ บริษัท ควรจะตั้งเป็นอันดับแรก คือ ความแตกต่างระหว่างระบบธรรมาภิบาล ที่แตกต่างกัน ในหลายประเทศ เช่น เยอรมนี และญี่ปุ่น สนใจผู้ถือหุ้นอาจไม่สำคัญเท่าความสนใจอื่น ๆเพราะของผู้มีส่วนได้เสียในกฎหมายหรือธุรกิจวัฒนธรรม นอกจากนี้เจ้าหน้าที่ หลักการ ปัญหาที่เกิดขึ้นกับผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆสามารถเห็นได้เช่น เมื่อจัดการได้ประโยชน์จากข้อมูลมากกว่าเจ้าหนี้ ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อการจัดการใช้ประโยชน์ข้อมูลเพื่อผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นและการจัดการ แต่จากจุดของมุมมองของเจ้าหนี้ และเหตุผลเบื้องหลังที่สามารถเข้าใจได้จากความเสี่ยงของการตัดสินใจ
ที่ .แต่ละหลักธรรมาภิบาลในต่างประเทศมีวิธีการบริหารจัดการของตนเอง แม้ระบบบรรษัทภิบาลหลายคนอาจจะคล้ายกันในกฎหมาย บริษัท เช่นญี่ปุ่นประกาศใช้กฎหมายความมั่นคงบางคน แต่ยังคงมีความแตกต่างกันมาก โดยเฉพาะโครงสร้างขององค์กรและคุณค่าทางสังคม เพราะกล่าวถึง ความแตกต่างของสังคม เศรษฐกิจ ประวัติศาสตร์ พื้นหลัง
มีอยู่สองประเภทหลักที่สามารถรับมือกับเจ้าหน้าที่เมื่อพวกเขาไม่ปฏิบัติตามหลักการที่น่าสนใจ แรกหนึ่งคือเรียกว่าการควบคุมและวิธีการวางแนวทางที่สองเรียกว่าความยาวของแขน อดีตหนึ่งมีแนวโน้มที่จะพอดีกับ บริษัท ที่เป็นเจ้าของโดยมากบล็อกและผู้ถือหุ้นหลังหนึ่งเป็น บริษัท ผู้ถือหุ้นที่หลากหลาย สำหรับสองเมื่อมีปัญหา ซึ่งมีแนวโน้มที่จะขายหุ้นของพวกเขาเป็นวิธีที่ออก ( เป็นผล เมื่อราคาหุ้นตก บริษัทสามารถกำหนดเป้าหมายสำหรับศัตรูใช้เวลามากกว่า แต่อดีตหนึ่งในผู้ถือหุ้นมีแนวโน้มที่จะออกแรงควบคุมของพวกเขาผ่านการเปลี่ยนการจัดการ
เป็นผลมาจากความแตกต่างในโครงสร้างผู้ถือหุ้นโดยทั่วไปมีสองการปกครองระบอบการปกครอง ,ซึ่งสามารถแยกได้เป็น " คนนอก " และ " ภายใน "
คนนอกระบบสามารถมองเห็นเป็น ( OECD )
1 ) กระจายหุ้นกรรมสิทธิ์กับสถาบันขนาดใหญ่และถือ
2 ) การยอมรับความเป็นอันดับหนึ่งของผลประโยชน์ผู้ถือหุ้นในบริษัทกฎหมาย
3 ) มุ่งเน้นการคุ้มครองชนกลุ่มน้อยในกฎหมายหลักทรัพย์และนักลงทุน ระเบียบ
4 ) ความต้องการที่ค่อนข้างแข็งแรง สำหรับการเปิดเผยข้อมูล
5) วิธีการรับมือตัวแทนหลัก ปัญหาคือ โดยการใช้แขน

ในประเทศว่ามีคนนอกระบบ มันมีแนวโน้มที่จะมีการกระจายกรรมสิทธิ์ส่วนเป็นเจ้าของโดยเฉพาะบุคคล เช่น ในสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตามแนวโน้มนี้มีการเปลี่ยนแปลงโดยการเพิ่มสัดส่วนหุ้นที่ถือโดยนักลงทุนสถาบัน เช่น บริษัทประกันภัย กองทุนบำเหน็จบำนาญ และกองทุนเป็นต้น เช่น ในอังกฤษ ทาง บริษัท ในประเทศที่ระดมทุนของพวกเขาเป็นคนนอกต่างในภายในประเทศเพราะพวกเขามักจะระดมทุนผ่านตลาดทุน
พัฒนาอย่างเต็มที่ .