“Ha ha, this is the house master’s

“Ha ha, this is the house master’s son? He doesn’t even have the family’s brand?”

“I don’t think he’s really that person’s child!”

“Probably a bastard child, posing as the son of the master!”

“Bastard!”

“Vile spawn!”

The little boy covered his head, turned and ran out of the great hall into the garden, screaming hysterically: “Why?! Why don’t I have the family brand? Why!”

Screaming at the sky: “I’m not a bastard! I’m not! Why?!”

Inside the great hall, a middle-aged man about forty years old, had a very ugly expression on his face. Beside him, the white-haired old man who originally made the announcement gently patted his shoulder, “I had advised you early on, but you…”

After a sigh, the middle-aged man announced: “the baptism ceremony has concluded, time to disperse.” After finishing the announcement, the middle-aged man sat down in a chair with an exhausted look.

Lei Yu previously heard from his Uncle Liu mention he came to the Lei family when he was around 1 years old. He was left behind at the main gate by a woman whom was never seen again.

Lei Yu rushed towards Uncle Liu as he entered the doorway “Uncle Liu, what did my father say?”

“Well… child, you should leave this place.” Uncle Liu reluctantly shook his head. Uncle Liu had watched this child grow up so he naturally had deep feelings for him. But after this incident, there’s nothing he can change or assist him with.

Lei Yu sat back on his bed in a depressed state, Uncle Liu’s words were clear, his father does not want him to stay in the family. Was it just solely because he did not have the family’s brand? No! Lei Yu refused to believe this, he insisted on staying.

It has been determined that Lei Yu did not have the family brand after the baptism, his life underwent an enormous change. No more words of flattery towards him, no one would greet him with a smile, everyone would walk by and scoff at this 10 year old child, and some would even ridicule him out loud.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“Ha ha, this is the house master’s son? He doesn’t even have the family’s brand?”“I don’t think he’s really that person’s child!”“Probably a bastard child, posing as the son of the master!”“Bastard!”“Vile spawn!”The little boy covered his head, turned and ran out of the great hall into the garden, screaming hysterically: “Why?! Why don’t I have the family brand? Why!”Screaming at the sky: “I’m not a bastard! I’m not! Why?!”Inside the great hall, a middle-aged man about forty years old, had a very ugly expression on his face. Beside him, the white-haired old man who originally made the announcement gently patted his shoulder, “I had advised you early on, but you…”After a sigh, the middle-aged man announced: “the baptism ceremony has concluded, time to disperse.” After finishing the announcement, the middle-aged man sat down in a chair with an exhausted look.Lei Yu previously heard from his Uncle Liu mention he came to the Lei family when he was around 1 years old. He was left behind at the main gate by a woman whom was never seen again.Lei Yu rushed towards Uncle Liu as he entered the doorway “Uncle Liu, what did my father say?”“Well… child, you should leave this place.” Uncle Liu reluctantly shook his head. Uncle Liu had watched this child grow up so he naturally had deep feelings for him. But after this incident, there’s nothing he can change or assist him with.ยูไลนั่งสบาย ๆ บนเตียงของเขาในสภาพหดหู่ คำที่ลุงหลิวได้ชัดเจน พ่อไม่ต้องการให้เขาอยู่ในครอบครัว แก้ไขเพียงเท่านั้นเนื่องจากยังไม่มีแบรนด์ของครอบครัว ไม่ใช่! เล่ย หยูปฏิเสธที่จะเชื่อว่านี้ เขายืนยันที่อยู่ได้รับการกำหนดว่า ยูไลไม่มีแบรนด์ครอบครัวหลังจากการรับบัพติศมา ชีวิตของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่หลวง ดาวของเขา flattery ไม่มีใครจะทักทายเขา ด้วยรอยยิ้ม ทุกคนจะเดินตาม และ scoff ที่เด็กอายุ 10 ปี และบางคนแม้จะล้อเลียนเขาดัง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่านี้เป็นบุตรที่บ้านโท? เขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว? "

" ผมไม่คิดว่าเขาเป็นจริงๆเด็กคนนั้น! "

" อาจจะเป็นมารหัวขนวางตัวเป็นบุตรชายของนาย! "

" ไอ้! "

" กรรมเวร! "

เล็ก ๆ น้อย ๆ เด็กคลุมศีรษะของเขาหันหลังกลับและวิ่งออกมาจากห้องโถงใหญ่เข้าไปในสวนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง "ทำไม ?! ทำไมฉันจึงไม่มีแบรนด์ของครอบครัวได้หรือไม่ ทำไม "

กรีดร้องที่ท้องฟ้า:" ผมไม่ได้ลูกครึ่ง! ฉันไม่! ทำไม ?! "

เก่าภายในห้องโถงใหญ่เป็นชายวัยกลางคนประมาณสี่สิบปีที่ผ่านมามีการแสดงออกที่น่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขา ข้างเขาชายชราผมสีขาวซึ่ง แต่เดิมได้ประกาศเบา ๆ ตบไหล่ของเขา "ผมได้แนะนำคุณในช่วงต้น แต่คุณ ... "

หลังจากที่ถอนหายใจที่ชายวัยกลางคนประกาศ: "พิธีบัพติศมาได้ข้อสรุปเวลา ที่จะแยกย้ายกัน. "หลังจากเสร็จสิ้นการประกาศที่ชายวัยกลางคนนั่งลงบนเก้าอี้ที่มีรูปลักษณ์ที่หมด.

Lei Yu ได้ยินก่อนหน้านี้จากลุงหลิวพูดถึงเขามาถึงครอบครัว Lei เมื่อเขาอายุประมาณ 1 ปีที่ผ่านมา เขาถูกทิ้งไว้ข้างหลังที่ประตูหลักโดยผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเห็นอีกครั้ง.

Lei Yu รีบวิ่งไปทางลุงหลิวในขณะที่เขาเดินเข้าไปในประตู "ลุงหลิวสิ่งที่พ่อของฉันพูด?"

"อืม ... เด็กคุณควรจะออกจากสถานที่แห่งนี้ "ลุงหลิวไม่เต็มใจส่ายหัว ลุงหลิวได้ดูเด็กคนนี้เติบโตขึ้นมารู้สึกลึก ๆ เพื่อให้เขาตามธรรมชาติมีให้กับเขา แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้มีอะไรที่เขาสามารถเปลี่ยนหรือช่วยเขาด้วย.

Lei Yu นั่งอยู่บนเตียงของเขาอยู่ในสภาพหดหู่คำลุงของหลิวได้ชัดเจนพ่อของเขาไม่ต้องการให้เขาอยู่ในครอบครัว มันเป็นเพียงแค่เพียงเพราะเขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว? No! Lei Yu ปฏิเสธที่จะเชื่อว่านี่เขายืนยันในการเข้าพัก.

จะได้รับการพิจารณาแล้วว่า Lei ยูไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัวหลังจากบัพติศมาในชีวิตของเขาเปลี่ยนไปมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ไม่มีคำพูดใดเพิ่มเติมจากคำเยินยอต่อเขาไม่มีใครจะทักทายเขาด้วยรอยยิ้มทุกคนจะเดินตามและเย้ยหยันที่นี้เด็กอายุ 10 ปีและบางคนจะหัวเราะเยาะเขาออกมาดัง ๆ