Management of Insomnia in the Geria

Management of Insomnia in the Geriatric PatientInsomnia
Studies have found insomnia, defined as the inability to initiate or maintain sleep resulting in daytime consequences, to be the most common sleep disturbance in older adults (Reid et al. 2006), with up to 40%–50% of those over the age of 60 reporting disturbed sleep (Foley et al. 1995). However, the annual incidence rate is estimated to be 5% in those over the age of 65 (Foley et al. 1999). Complaints range from difficulty falling asleep, to difficulty with sleep maintenance to frequent nighttime awakenings and early morning awakenings. Gender differences exist as well, with women being more likely to complain about insomnia than men (Rediehs, Reis, & Creason 1990).
There are a variety of factors associated with the development of insomnia in the elderly including depression and psychological distress, medical conditions, medications, and circadian rhythm disturbances (Ancoli-Israel 2000). Foley et al. (Foley, Monjan, Simonsick, Wallace, & Blazer 1999) reported that while 28% of older adults suffered from complaints of chronic insomnia, only 7% of the incident cases of insomnia in the elderly occur in the absence of one of these risk factors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการของนอนไม่หลับใน Geriatric PatientInsomniaศึกษาพบนอนไม่หลับ กำหนดเป็นไม่สามารถ ไปเริ่มต้นรักษานอนหลับในเวลากลางวันผล จะ หลับกันทั่วไปในผู้ใหญ่รุ่นเก่า (Reid et al. 2006), มีถึง 40% – 50% ของผู้ที่อายุ 60 รายงานมากกว่า รบกวนการนอนหลับ (Foley et al. 1995) อย่างไรก็ตาม อัตราอุบัติการณ์รายปีคือประมาณ 5% ในผู้ที่อายุ 65 (Foley et al. 1999) มากกว่า ช่วงการร้องเรียนจากความยากลำบากในการหลับ การความยากลำบากกับการบำรุงรักษาโหมดสลี awakenings ประจำค่ำคืนและช่วงเช้า awakenings เพศความแตกต่างกันเช่น กับผู้หญิงที่มีแนวโน้มที่จะบ่นนอนไม่หลับมากกว่าผู้ชาย (Rediehs ใส่ & Creason 1990)มีความหลากหลายของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของนอนไม่หลับในผู้สูงอายุรวมถึงภาวะซึมเศร้า และความทุกข์ทางจิตใจ เงื่อนไขทางการแพทย์ ยา และรบกวนจังหวะ circadian (อิสราเอล Ancoli 2000) Foley et al. (Foley, Monjan, Simonsick, Wallace และเสื้อสามารถ 1999) รายงานว่า ในขณะที่ผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่รับความเดือดร้อนจากข้อร้องเรียนของนอนไม่หลับเรื้อรัง 28% เพียง 7% ของกรณีปัญหาของการนอนไม่หลับในผู้สูงอายุเกิดขึ้นของปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การบริหารจัดการของการนอนไม่หลับในผู้สูงอายุ PatientInsomnia
มีการศึกษาพบว่าการนอนไม่หลับที่กำหนดไว้ไม่สามารถที่จะเริ่มต้นหรือรักษานอนหลับส่งผลให้เกิดผลกระทบในเวลากลางวันจะเป็นรบกวนการนอนหลับที่พบบ่อยที่สุดในผู้สูงอายุ (เรด et al, 2006). ที่มีถึง 40% - 50% ของผู้ที่มีอายุเกินกว่า 60 รายงานรบกวนการนอนหลับ (Foley et al. 1995) อย่างไรก็ตามอัตราอุบัติการณ์ประจำปีคาดว่าจะ 5% ในผู้ที่อายุเกิน 65 (โฟลีย์ et al. 1999) ช่วงการร้องเรียนจากการล้มยากลำบากนอนหลับยากลำบากกับการบำรุงรักษาการนอนหลับจะตื่นตอนกลางคืนบ่อยและตื่นตอนเช้า เพศที่แตกต่างที่มีอยู่เป็นอย่างดีกับผู้หญิงที่เป็นแนวโน้มที่จะบ่นเกี่ยวกับการนอนไม่หลับมากกว่าผู้ชาย (Rediehs, Reis และ CREASON 1990).
มีความหลากหลายของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของการนอนไม่หลับในผู้สูงอายุรวมทั้งภาวะซึมเศร้าและความทุกข์ทางจิตใจเงื่อนไขทางการแพทย์ที่มี ยาและการรบกวน circadian จังหวะ (Ancoli อิสราเอล 2000) โฟลีย์, et al (โฟลลี่ย์ Monjan, Simonsick วอลเลซและ Blazer 1999) รายงานว่าในขณะที่ 28% ของผู้สูงอายุได้รับความเดือดร้อนจากการร้องเรียนของการนอนไม่หลับเรื้อรังเพียง 7% ของกรณีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการนอนไม่หลับในเกิดขึ้นผู้สูงอายุในกรณีที่ไม่มีของหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการของการนอนไม่หลับในการศึกษา patientinsomnia
ผู้สูงอายุพบนอนไม่หลับ หมายถึงการริเริ่มหรือรักษานอนส่งผลผลกลางวันจะรบกวนการนอนหลับที่พบมากที่สุดในผู้สูงอายุ ( Reid et al . 2549 ) มีถึง 40 % และ 50 % ของผู้ที่อายุเกิน 60 รายงานรบกวนการนอนหลับ ( Foley et al . 1995 ) อย่างไรก็ตามอัตราอุบัติการณ์รายปีคาดว่าจะอยู่ที่ร้อยละ 5 ในผู้ที่อายุ 65 ( Foley et al . 1999 ) ร้องเรียนช่วงนอนหลับยาก , นอนกลางคืนยากรักษา Awakenings บ่อยและ Awakenings ตอนเช้า ความแตกต่างระหว่างเพศอยู่เช่นกันกับผู้หญิงถูกมีแนวโน้มที่จะบ่นเกี่ยวกับอาการนอนไม่หลับมากกว่าผู้ชาย ( rediehs Reis , & creason
, 1990 )