This is one of Dickinson's wisdom p

This is one of Dickinson's wisdom poems. While it is commonly said that beauty is in the eye of the beholder, the poet applies the same idea to bird song. The Oriole sings the same song whether or not anyone is listening. Those who do hear, however, make their own determination whether or not the song is plain or lovely. The sense of beauty lies within.
        
I like the way she frames the alternatives in the first stanza. To hear the Oriole sing is either a "common thing" or "only a divine." Note the "only." Dickinson is being playfully ironic. Wouldn't we all rather have a divine experience rather than a common one? Well, maybe not, but certainly regarding bird song we'd rather hear the beautiful song of an oriole rather than the thin threads of chipping sparrow.
         It is the ear that determines whether the song is common or divine, "Rune" or "none." The awareness comes from within. Something like this is meant in some of Biblical teachings: don't cast your pearls before swine; "He who has ears, let him hear." Song and melody can be explained in terms of sound waves and vibrations, nerve endings and brain process. The sense of beauty and mystery come from something deeper within the human experience.
         It may well be that Dickinson has poetry in mind as well as bird song. Poems might not have an intrinsic meaning; outside human experience they might be completely meaningless. Critics of her day might look at the elements of poetry: meter, rhyme, etc.; but that is like analyzing bird song. It is a satisfying exercise for the common but misses the divine entirely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือหนึ่งบทกวีภูมิปัญญาของดิกคินสัน ในขณะที่โดยทั่วไปกล่าวกันว่า ความงามอยู่ในตาของผู้มอง กวีใช้แนวคิดเดียวกันกับนกเพลง นกขมิ้นร้องเพลงเดียวกันไม่ว่าใครจะฟังหรือไม่ ผู้ที่ได้ยิน อย่างไรก็ตาม ได้กำหนดตัวเองว่าเพลงไม่ธรรมดา หรือน่ารักหรือไม่ ความสวยงามอยู่ภายใน          ผมชอบวิธีเธอเฟรมแทนในบทร้อยกรองที่แรก ฟังสิงห์นกขมิ้นนั้นเป็น "เรื่องปกติ" หรือ "เท่านั้นพระเจ้า" หมายเหตุการ "เท่านั้น" ดิกคินสันกำลังเล่นเรื่อง ไม่เราค่อนข้างมีประสบการณ์กับพระเจ้ามากกว่าคนทั่วไป ดี บางทีไม่ แต่แน่นอนเกี่ยวกับเพลงนกเราค่อนข้างจะได้ยินเพลงที่สวยงามของนกขมิ้นแทนหัวข้อบางกระจอกไดร์ฟ เป็นหูที่กำหนดว่าเพลงทั่วไป หรือพระเจ้า "Rune" หรือ "ไม่" การรับรู้ที่มาจากภายใน เหมือนตั้งใจในบางคัมภีร์ธรรม: อย่าควายของคุณ "ผู้ที่มีหู ให้เขาฟัง" สามารถอธิบายเพลงและเมโลดี้ในรูปแบบของคลื่นเสียง และการสั่นสะเทือน ประสาท และกระบวนการของสมอง ความสวยงามและลึกลับมาจากบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้งในประสบการณ์มนุษย์ มันอาจจะดีว่า สันได้บทกวีและเพลงนก บทกวีอาจไม่มีความหมายมี intrinsic ภายนอกประสบการณ์มนุษย์ เหล่านั้นอาจไม่สมบูรณ์ นักวิจารณ์ของเธออาจดูที่องค์ประกอบของบทกวี: เมตร สัมผัส ฯลฯ ., แต่ที่เป็นเช่นวิเคราะห์เพลงนก เป็นการออกกำลังกายความพึงพอใจในการทั่วไป แต่คิดถึงพระเจ้าทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เป็นหนึ่งในดิกคินสันบทกวีภูมิปัญญา ในขณะที่ได้มีการกล่าวกันทั่วไปว่าเป็นความงามในสายตาของกวีใช้ความคิดเดียวกันเพลงนก ขมิ้นร้องเพลงเพลงเดียวกันหรือไม่ว่าใครจะฟัง ผู้ที่ไม่ได้ยิน แต่ให้ความมุ่งมั่นของตัวเองหรือไม่ว่าเพลงเป็นธรรมดาหรือน่ารัก ความรู้สึกของความงามที่อยู่ภายใน. ผมชอบวิธีที่เธอเฟรมทางเลือกในบทแรก จะได้ยินเสียงนกขมิ้นร้องเพลงเป็นทั้ง "สิ่งที่พบ" หรือ "พระเจ้าเท่านั้น." หมายเหตุ "เท่านั้น." ดิกคินสันจะถูกแดกดันอย่างสนุกสนาน จะไม่เราทุกคนค่อนข้างมีประสบการณ์พระเจ้ามากกว่าหนึ่งเหมือนกัน? ดีอาจจะไม่ แต่แน่นอนเกี่ยวกับเพลงนกที่เราอยากจะได้ยินเพลงที่สวยงามของขมิ้นมากกว่าหัวข้อบางบิ่นนกกระจอก.          มันเป็นหูที่กำหนดว่าเพลงเป็นเรื่องธรรมดาหรือพระเจ้า "คาถา" หรือ "ไม่มี . " การรับรู้มาจากภายใน บางอย่างเช่นนี้มีความหมายในบางส่วนของคำสอนในพระคัมภีร์ไบเบิล: ไม่ต้องโยนไข่มุกของคุณก่อนที่หมู; "ใครมีหูก็ให้ฟัง." ทำนองเพลงและสามารถอธิบายได้ในแง่ของคลื่นเสียงและการสั่นสะเทือน, ปลายประสาทและขั้นตอนการทำงานของสมอง ความรู้สึกของความงามและความลึกลับมาจากสิ่งที่ลึกภายในประสบการณ์ของมนุษย์.          มันอาจจะดีที่ดิกคินสันมีบทกวีในใจเช่นเดียวกับเพลงนก บทกวีอาจจะไม่ได้มีความหมายที่แท้จริง; ประสบการณ์ของมนุษย์นอกที่พวกเขาอาจจะมีความหมายสมบูรณ์ นักวิจารณ์ของวันของเธออาจจะมองไปที่องค์ประกอบของบทกวี: เมตรสัมผัส ฯลฯ .; แต่ที่เป็นเช่นการวิเคราะห์เพลงนก มันคือการออกกำลังกายที่น่าพอใจสำหรับร่วมกัน แต่คิดถึงพระเจ้าทั้งหมด
        

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เป็นหนึ่งในสติปัญญาของดิกคินสันบทกวี ในขณะที่มันมักจะบอกว่า ที่สวยงาม ในสายตาของผู้มอง นักกวีใช้ความคิดเดียวกันกับเพลงนก นกร้องเพลงเดียวกันหรือไม่ ใครคือการฟัง ผู้ที่ได้ยิน แต่ทำให้ความมุ่งมั่นของพวกเขาเองหรือไม่เป็นเพลงธรรมดา หรือน่ารัก ความรู้สึกของความสวยงามอยู่ภายใน         

ฉันชอบวิธีที่เธอกรอบทางเลือกในบาทแรก ได้ยินเสียงนกร้องเป็น " สิ่งทั่วไป " หรือ " พระเจ้า " หมายเหตุ " เท่านั้น " ดิกคินสันกำลังเล่นกัน ไม่ เราได้ประสบการณ์ที่พระเจ้ามากกว่าหนึ่งร่วมกัน ? ดี , อาจจะไม่แต่ที่แน่ๆ เกี่ยวกับเพลงที่เราชอบฟัง เพลง นกสวยงามของนกขมิ้นมากกว่ากระทู้บางของ Chipping นกกระจอก .
        มันเป็นหูที่กำหนดว่าเพลงทั่วไปหรือศักดิ์สิทธิ์ " รูน " หรือ " ไม่มี " การรับรู้เกิดขึ้นจากภายใน อะไรแบบนี้ หมายความว่า ในบางส่วนของคำสอนในพระคัมภีร์ไบเบิล : อย่าโยนไข่มุกก่อนสุกร ; " เขาที่มีหูให้เขาได้ยิน" เพลงที่สามารถอธิบายในแง่ของคลื่นเสียงและการสั่นสะเทือน , ปลายประสาท และกระบวนการทางสมอง ความรู้สึกของความงามและความลึกลับ มาจากสิ่งที่ลึกในประสบการณ์ของมนุษย์ .
        มันอาจจะดีในบทกวีดิกคินสันที่มีจิตใจ ตลอดจนเพลงนก บทกวีอาจไม่มีความหมายแท้จริง ; นอกประสบการณ์ของพวกเขาอาจจะหมดความหมายนักวิจารณ์ของวันของเธออาจจะดูองค์ประกอบของบทกวี : เครื่องวัด , สัมผัส , ฯลฯ แต่ที่ชอบวิเคราะห์เพลงนก มันเป็นเพียงการออกกำลังกายทั่วไป แต่คิดถึงเทพทั้งหมด