It was strange how both realms bord

It was strange how both realms bordered on each other, how close together they were! For example, when Lina, our servant girl, sat with us by the living-room door at evening prayers and added her clear voice to the hymn, her washed hands folded on her smoothed-down apron, she belonged with father and mother, to us, to those that dwelled in light and righteousness. But afterwards, in the kitchen or woodshed, when she told me the story of "the tiny man with no head," or when she argued with neighborhood women in the butcher shop, she was someone else, belonged to another world which veiled her with mystery. And that's how it was with everything, most of all with myself. Unquestionably I belonged to the realm of light and righteousness; I was my parents' child. But in whichever direction I turned I perceived the other world, and I lived within that other world as well, though often a stranger to it, and suffering from panic and a bad conscience. There were times when I actually preferred living in the forbidden realm, and frequently, returning to the realm of light -- necessary and good as it may have been -- seemed almost like returning to something less beautiful, something rather drab and tedious. Sometimes I was absolutely certain that my destiny was to become like mother and father, as clear-sighted and unspoiled, as orderly and superior as they. But this goal seemed far away and to reach it meant attending endless schools, studying, passing tests and examinations, and this way led past and through the other, darker realm. It was not at all impossible that one might remain a part of it and sink into it. There were stories of sons who had gone astray, stories I read with passion. These stories always pictured the homecoming as such a relief and as something so extraordinary that I felt convinced that this alone was the right, the best, the sought-for thing. Still, the part of the story set among the evil and the lost was more appealing by far, and -- if I could have admitted it -- at times I didn't want the Prodigal Son to repent and be found again. But one didn't dare think this, much less say it out loud. It was only present somehow as a premonition, a possibility at the root of one's consciousness. When I pictured the devil to myself I could easily imagine him on the street below, disguised or undisguised, or at the country fair or in a bar, but never at home with us.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นเรื่องแปลกเกี่ยวกับ realms วิธีทั้งสองจรดกัน วิธีใกล้กันก็ ตัวอย่างเช่น เมื่อ Lina เราบ่าวสาว นั่งกับเรา โดยการสวดมนต์เย็นประตูห้องนั่งเล่น และเพิ่มเสียงของเธอใสสวด มือของเธอล้างพับในของเธอลงให้เรียบผ้ากันเปื้อน เธอเคยเป็นพ่อและแม่ เรา กับที่เส้นทางในแสงและความชอบธรรม แต่หลังจากนั้น ในห้องครัวหรือ woodshed เธอบอกเรื่องราวของ "คนเล็ก ๆ ไม่มีหัว" หรือ เมื่อเธอโต้เถียงกับย่านผู้หญิงในร้านขายเนื้อ เธอเป็นใคร เป็นอีกโลกหนึ่งซึ่ง veiled เธอ ด้วยความลึกลับ และที่ว่ามันเป็นกับทุกสิ่ง ที่สุดของทั้งหมด ด้วยตนเอง เด็ดผมเคยเป็นดินแดนแห่งแสงและความชอบธรรม พ่อแม่ของเด็กได้ แต่ผมมองว่าโลกอื่นในทิศทางใดที่ฉันเปิด และกกที่อื่นโลกเช่นกัน แม้ว่ามักจะคนแปลกหน้า มัน และความทุกข์ทรมานจากความตื่นตระหนก และจิตสำนึกดี มีครั้งเมื่อผมจริงต้องอาศัยอยู่ ในดินแดนต้องห้าม และบ่อย ครั้ง กลับไปดินแดนของอ่อน - ความจำเป็น และดีก็อาจได้รับ - ดูเหมือนเกือบถึงบางสิ่งบางอย่างน้อยที่สวยงาม สิ่งที่ค่อนข้างเรียบ และน่าเบื่อ บางครั้งได้บางอย่างว่าเป็นเหมือนแม่และพ่อ clear-sighted และสวยงาม เป็นระเบียบและห้องเหล่านั้นชะตากรรมของฉัน แต่เป้าหมายนี้ดูเหมือนไกลออกไป และถึงจะหมายถึง เข้าร่วมสิ้นสุดโรงเรียน เรียน ผ่านการทดสอบ และตรวจสอบ และวิธีนี้นำผ่าน และ ผ่านแดนเข้ม อื่น ๆ มันไม่เป็นไปไม่ได้ที่หนึ่งอาจยังคง เป็นส่วนหนึ่งของมันและจมลงไป มีเรื่องราวของบุตรที่มีคอก เรื่องราวที่อ่าน ด้วยความรัก เรื่องราวเหล่านี้เสมอภาพคืนสู่เหย้าเช่นบรรเทา และเป็นสิ่งพิเศษมาก ว่า รู้สึกมั่นใจว่า นี่คนเดียวคือด้านขวา ที่ดีสุด สิ่งที่ต้องการ ยังคง ส่วนหนึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางความชั่วร้ายและการสูญหายถูกน่าสนใจมากขึ้นโดยไกล และ - ถ้าผมไม่ได้เข้ามัน - บางครั้งไม่อยากไอ้การสารภาพบาป และพบอีกครั้ง แต่หนึ่งไม่กล้าคิดนี้ มากน้อยพูดออกเสียง มันก็เป็นเพียงปัจจุบันอย่างใดเป็นลางสังหรณ์ที่ ความเป็นไปได้ที่รากของจิตสำนึกของคน เมื่อฉันภาพปีศาจกับตัวเอง ฉันสามารถได้จินตนาการเขาบนถนนด้าน ล่าง ปลอมแปลง หรือ undisguised หรือ ที่ประเทศยุติธรรม หรือ ในบาร์ แต่ไม่เคย ที่บ้านกับเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องแปลกว่าทั้งสองอาณาจักรล้อมรอบในแต่ละอื่น ๆ วิธีการใกล้กันที่พวกเขา! ตัวอย่างเช่นเมื่อ Lina, สาวใช้คนของเรานั่งอยู่กับเราโดยประตูห้องนั่งเล่นที่สวดมนต์ตอนเย็นและเพิ่มเสียงที่ชัดเจนของเธอที่จะสวด, มือล้างเธอพับผ้ากันเปื้อนเรียบลงของเธอเธอเป็นกับพ่อและแม่ไป เราให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ในที่มีแสงและความชอบธรรม แต่หลังจากนั้นในห้องครัวหรือเพิงเมื่อเธอบอกฉันเรื่องของ "ชายคนเล็ก ๆ ที่มีไม่มีหัว" หรือเมื่อเธอเถียงกับผู้หญิงในย่านร้านขายเนื้อเธอเป็นคนอื่นเป็นอีกโลกหนึ่งซึ่งสวมหน้ากากของเธอกับ ความลึกลับ และที่ว่ามันก็มีทุกอย่างส่วนใหญ่ทั้งหมดกับตัวเอง เด็ดฉันเป็นดินแดนของแสงและความชอบธรรม ฉันเป็นเด็กพ่อแม่ของฉัน ' แต่ในทิศทางใดก็ตามที่ฉันหันฉันรับรู้โลกอื่น ๆ และฉันอาศัยอยู่ในโลกอื่น ๆ ที่เป็นอย่างดี แต่มักจะเป็นคนแปลกหน้าไปและทุกข์ทรมานจากความหวาดกลัวและมีจิตสำนึกที่ไม่ดี มีบางครั้งที่จริงผมแนะนำที่อาศัยอยู่ในดินแดนต้องห้ามได้และบ่อยครั้งที่กลับมาสู่อาณาจักรของแสง - ที่จำเป็นและดีที่สุดเท่าที่มันอาจจะเป็น - ดูเหมือนเกือบจะเหมือนกลับไปสิ่งที่สวยงามน้อยกว่าสิ่งที่ค่อนข้างน่าเบื่อและน่าเบื่อ บางครั้งผมก็เป็นบางอย่างที่โชคชะตาของฉันคือการกลายเป็นเหมือนพ่อและแม่เป็นที่ชัดเจนสายตาและสวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อยและดีกว่าที่พวกเขา แต่เป้าหมายนี้ดูเหมือนห่างไกลและไปให้ถึงมันหมายถึงการเรียนอยู่ในโรงเรียนที่ไม่มีที่สิ้นสุด, การศึกษา, การผ่านการทดสอบและการตรวจสอบและนำวิธีนี้ที่ผ่านมาและผ่านการอื่น ๆ ในดินแดนเข้ม มันไม่ได้อยู่ที่เป็นไปไม่ได้ทั้งหมดว่าอาจจะยังคงเป็นส่วนหนึ่งของมันและจมลงไปในมัน มีเรื่องราวของบุตรชายที่ได้ไปหลงเรื่องราวที่ผมอ่านด้วยความรักอยู่ เรื่องราวเหล่านี้ภาพเหย้าเช่นบรรเทาและเป็นสิ่งที่พิเศษเพื่อที่ฉันรู้สึกมั่นใจว่านี้เพียงอย่างเดียวที่ถูกต้องที่ดีที่สุดสิ่งที่ขอเสมอ ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางความชั่วร้ายและการสูญเสียที่น่าสนใจมากขึ้นโดยให้ห่างไกลและ - ถ้าฉันจะได้เข้ารับการรักษามัน - ในเวลาที่ฉันไม่อยากให้ลูกชายกลับใจและพบอีก แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่กล้าคิดว่านี้มากน้อยบอกว่ามันออกมาดัง ๆ มันเป็นปัจจุบันเพียงอย่างใดเป็นลางสังหรณ์, ความเป็นไปได้ที่รากของจิตสำนึกของคน เมื่อฉันภาพปีศาจกับตัวเองฉันได้อย่างง่ายดายสามารถจินตนาการเขาบนถนนด้านล่างปลอมหรือไม่ได้ปกปิดหรือประเทศที่เป็นธรรมหรือในแถบ แต่ไม่เคยที่บ้านกับเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันแปลกที่ทั้งอาณาจักรมีในแต่ละอื่น ๆ วิธีการปิดพวกเขาร่วมกัน ! ตัวอย่างเช่นเมื่อลีน่า สาวผู้รับใช้ของเรา นั่งอยู่กับเราที่ประตูห้องนั่งเล่นที่สวดและเพิ่มเสียงที่ชัดเจนของเธอกับเพลง เธอล้างมือพับผ้ากันเปื้อนของเธอเรียบลง เธอควรจะได้อยู่กับพ่อและแม่ เรา ผู้ที่อาศัยอยู่ในที่มีแสงและความชอบธรรม แต่หลังจากนั้น ในครัวหรือพระราชวังหลวง เมื่อเธอเล่าเรื่องราวของ " ชายเล็กที่ไม่มีหัว " หรือเมื่อเธอทะเลาะกับเพื่อนบ้านผู้หญิงในร้าน เขาเป็นคนอื่น เป็นโลกอีกโลกหนึ่งซึ่งปกคลุมของเธอกับความลึกลับ และมันก็ถูกทุกอย่าง ส่วนใหญ่ของทั้งหมดด้วยตัวเอง เด็ดผมเป็นของอาณาจักรแห่งแสงสว่าง และความชอบธรรม ผมเป็นลูกของพ่อแม่ แต่ในทิศทางใดก็ตามที่ฉันทำให้ฉันรับรู้โลกอื่น และผมอยู่ในที่โลกอื่น ๆเช่นกัน แต่มักจะเป็นคนแปลกหน้า และทุกข์จากการตื่นตระหนกและจิตสำนึกที่ไม่ดี มีครั้งเมื่อฉันต้องการจริงอาศัยอยู่ในดินแดนต้องห้าม และบ่อย กลับมาสู่อาณาจักรแห่งแสง -- ที่จำเป็นและดีอาจได้รับ -- ดูเกือบจะเหมือนกลับไปอย่างสวยน้อยกว่า สิ่งที่ค่อนข้างจืดชืดและน่าเบื่อ บางครั้งฉันก็แน่ใจว่าชะตาของผมคือ เป็นเหมือนพ่อและแม่ เป็นคนเห็นชัดเจนและสวยงามเป็นระเบียบและเหนือกว่าพวกเขา . แต่เป้าหมายนี้ดูเหมือนไกลถึงมันตั้งใจเรียนไม่รู้จบ โรงเรียน การศึกษา ผ่านการทดสอบและการสอบ และวิธีนี้ทำให้ที่ผ่านมา และ ผ่าน อื่น ๆ , อาณาจักรมืด มันไม่ได้ที่ทั้งหมดเป็นไปได้ที่อาจยังคงเป็นส่วนหนึ่งของมัน และจมอยู่กับมัน มี เรื่องราวของลูกชายที่ได้หลง เรื่องราวที่ฉันอ่านด้วยอารมณ์ เรื่องราวเหล่านี้มักจะวาดภาพกลับบ้าน เช่น ผ่อนคลาย และเป็นบางอย่างที่พิเศษ ที่ผมรู้สึกว่าอยู่คนเดียวก็เหมาะสมที่สุด ขอ ให้ สิ่ง ยัง ส่วนของเรื่องชุดของความชั่วร้ายและสูญเสียมันน่าสนใจมากขึ้นโดยไกล และ . . . . . . ถ้าผมจะยอมรับมัน . . . เวลาที่ผมไม่อยากให้ลูกชายที่จะกลับใจและถูกพบอีกครั้ง แต่ก็ไม่กล้าคิด ยิ่งพูดมันออกมาได้ มันเป็นแค่ปัจจุบันก็เป็นนิมิต มีความเป็นไปได้ที่รากของคนหมดสติ เมื่อฉันภาพปีศาจตัวเอง ฉันสามารถจินตนาการเขา บนถนนด้านล่างปลอมตัวหรือซึ่งไม่ได้ซ่อนเร้นหรือที่สวยงามของประเทศ หรือในบาร์ แต่ไม่เคยอยู่บ้านกับเรา